Vísasti vegurinn til að búa til píslarvott.

Stalín sagði: "Að drepa einn mann er morð en milljón manns er bara tala." 

Enginn veit hve margar þúsundir manna voru drepnir af völdum ógnarstjórnar Muammars Gaddafis en með drápi hans nú og því hvernig að því var staðið er er búið að gera dráp hans stærra í hugum fólks en dráp alls þess fólks sem hann hafði á samviskunni.

Gaddafi átti sína stuðningsmenn í Líbíu, einkum meðal ættflokks síns og annarra sem hann hyglaði.

Viðbjóðslegt drápið á honum getur valdið því að meðal einhverra verði hann að píslarvætti í stað þess að standa frammi fyrir réttlátum dómstóli. 

Auk þess er hætta á að hefndaraðgerðir á báða bóga milli andstæðra fylkinga og ættbálka í Líbíu geti magnast þegar svona er staðið að málum og afleiðingarnar orðið mjög slæmar.

Segist hafa skotið Gaddafi

Orkuveitan ætlar að gefa tóninn.

Með yfirlýsingu sinni um að virkja eigi í Bitru í stað þess að halda sig við það að þessi staður sé settur í verndarflokk hefur það gerst sem búast mátti við, - að hinir öflugu aðilar sem virkja vilja hvar sem því verði við komið, myndu hefja fyrir því hatramma baráttu að koma áformum sínum í framkvæmd.

Orkuveita Reykjavíkur sem er í eigu allra Reykvíkinga, langstærsta sveitarfélags landsins, hefur nú gefið tóninn með umsögn fyrirtækisins um Rammaáætlun Alþingis og hafið harða baráttu fyrir einhverri siðlausustu og verstu virkjanahugmynd, sem um getur hér á landi.

Af hverju segi ég þetta?

1. Valta á yfir Hvergerðinga sem búa í næsta nágrenni þessarar óskavirkjunar Orkuveitunnar og hafa þeirra hagsmuni og álit að engu. Þeir eiga að fá að búa við brennisteinsmengun og jarðskjálfta sem hleypt verði að stað af mannavöldum og verða sviptir dýrmætu útivistarsvæði og náttúruvætti í hlaðvarpa byggðarinnar.

2. Virkjunin brýtur gróflega í bága við skuldbindingar Íslands um sjálfbæra þróun, því að ending hennar verður varla meira en nokkrir áratugir.  Valta á yfir jafnrétti kynslóðanna.

Hún mun hvorki gefa endurnýjanlega orku né hreina þótt haldið verði áfram að básúna um það eins og hingað til. Um þetta liggja fyrir vísindalegar staðreyndir.

3. Fallegt hverasvæði, hið eina sem hugsanlega verður eftir á Hellisheiðarsvæðinu, á að eyðileggja og stórskaða ásýnd nágrennis Hveragerðis af tómri græðgi og yfirgangi okkar kynslóðar gagnvart afkomendum okkar.

4. Með Bitruvirkjun mun það blasa við öllum, að svonenfd "hófsemi" virkjunarsinna gagnvart "öfgum" náttúruverndarfólks er argasta öfugmæli.

Náttúruverndarfólk hefur grátbeðið um að ysta horni Hellisheiðarsvæðisins verði þyrmt en Bitruvirkjun er aðeins eitt af sjö fyrirhuguðum virkjanasvæðum á Hengils-Hellisheiðarsvæðinu. Ekki einu sinni þessu svæði á að þyrma.  Nei, allt skal tekið.

Yfirlýsing Orkuveitunnar markar upphaf baráttu, sem fyrirsjáanleg var og spáð var fyrir um í nýlegri ályktun íslandshreyfingarinnar. 

 Nú liggur það fyrir sem við vöruðum við að öflugir og fjársterkir aðilar myndu einskis svífast til þess að færa hvern einasta virkjunarkost sem lent hefur í biðflokk eða verndarflokk í Rammaáætlun yfir í orkunýtingarflokk.

Að því leyti eru línurnar að skýrast og ljós sú nauðsyn sem nú er á að fjárvana náttúruverndarsamtök vinni saman af alefli til þess að bregðast við varnar.   

Orkuveitan vill virkja Bitru

Fögnuður með óbragði í munninum.

Víst er það  fagnaðarefni að harðstjórn Muammars Gaddafis sé endanlega úr sögunni en það sem sést hefur og frést hefur af drápinu á honum sýnir viðbjóðslega, fordæmanlega og óréttlætanlega villimennsku, meiri en sést hefur við hliðstæðar aðstæður, sem ég hef rakið í pistli hér á undan.

Vonandi tekur ekki villimennska á borð við þetta við hjá nýjum valdhöfum í Líbíu.

Þjóðarleiðtogar fagna falli Gaddafis

Stóð við stóru orðin, því miður.

Muammar Gaddafi klifaði á því að hann og hans menn myndu berjast til síðasta blóðdropa gegn uppreisnarmönnum.

 Tvisvar eða þrisvar bauðst hann samt til að deila völdum með uppreisnarmönnum og fullyrti að þjóðin myndi rísa upp gegn þeim og hvatti hana til þess.

Hvort tveggja var annað hvort gert af hreinni örvæntingu eða algerri firringu nema hvort tveggja væri.

Misjafnt er hvernig einvaldar og helstu handbendi þeirra taka falli sínu. Chausescu Rúmeníuforseti reyndi að flýja en náðist og var drepinn ásamt Elenu konu sinni eftir stutt og afar ómannúðleg réttarhöld.

Saddam Hussein Íraksforseti skreið niður í rottuholu eftir að stríðið tapaðist, fannst um síðir og var drepinn eftir réttarhöld.

Martin Bormann var staðgengill Hitlers en hafði þegar látið sig hverfa áður en Hitler útnefndi eftirmann sinn, sem var Dönitz flotaforingi.

Hermann Göring var dæmdur til dauða en tókst að taka inn blásýruhylki rétt rétt fyrir aftökuna og snuða böðulinn um verkið.

Mussolíni reyndi að flýja með hjákonu sinni Clöru Pettachi en náðist og þau bæði voru skotin og síðan hengd upp á fótunum á torgi í Milano þar sem múgurinn svívirti líkin.

Hér er aðeins verið að rekja nokkur dæmi frá síðustu öld um afdrif harðsvíraðra einvalda og sést af upptalningunni að það er viðburður ef einhver þeirra sleppur við líflát.

Þeir sem reyna að flýja þegar öll sund eru að lokast verða oft hræðilegum örlögum að bráð eins og Mussolini og Clara Pettachi.

Hitler og Göbbels vissu þetta og tóku því eigið líf sjálfir. Göbbels drap börn sín öll og var það einhver harmrænasti atburðurinn sem tengist dauða illmenna.

Gaddafi hlýtur að hafa vitað að hann yrði ekki tekinn neinum vettlingatökum af uppreisnarmönnum ef hann næðist á lífi og afdrif Osama Bin Laden hafa varla verið uppörvandi fyrir hann hvað snerti aðferðir Bandaríkjamanna gagnvart þeim sem þeir telja óvini sína.

Hann ákvað því að standa við stóru orðin um síðustu blóðdropana sem skástu lausnina þegar allt annað þryti.  En í því efni var hann aðeins að hugsa um sjálfan sig og enga aðra.

Því að verst var, að þessi vonlausa og langdregna mótstaða hans kostaði þúsundir manna lífið.

Í manntafli, sem er í grunninn andleg íþrótt með mjög hernaðarbundinni hugsun, gefa menn skákina þegar það blasir við að frekari mótstaða er þýðingarlaus.

Það hefði Gaddafi átt að gera.

 

 

 

 

Staðfesta dauða Gaddafis

Hefur gerst áður.

Mjög fer eftir orðalagi spurninga hvort fólk gefur jákvætt svar við fylgi við ný framboð. Gallup hefur þann háttinn á að gefa svarendum þrjá valmöguleika um það hve líklegt það sé að viðkomandi styðji framboð.

Síðan tíðkast venjulegar skoðanakannanir um fylgi við flokka og kemur þá oftast út mun lægri tala en ef spurt er um hvort "til greina komi" að kjósa nýtt framboð.

Í hefðbundinni skoðanakönnun um fylgi framboða í upphafi kosningabaráttunnar 1987 fékk Borgaraflokkurinn 27% fylgi, en 10,9% í kosningunum.

Svipað var uppi á teningnum hjá Bandalagi jafnaðarmanna og Þjóðvaka þegar þau framboð komu fram.

Í febrúar 2003 kváðust 27% aðspurðra það koma til greina að kjósa nýtt þverpólitískt grænt framboð og svipuð tala kom upp í janúar 2007 varðandi tvö hugsanleg ný framboð, grænt framboð og framboð aldraðra.  

Þegar svarendur fengu að flokka fylgi sitt í þrjá mismunandi sterka flokka, líklegt - frekar líklegt - mjög líklegt komu hins vegar upp mun lægri tölur fyrir líklegt eða frekar líklegt.

En auðvitað fer það mjög eftir aðstæðum og málflutningi flokkanna, sem fyrir eru, hve vel nýjum framboðum tekst að halda á upprunalegu fylgi sínu.

Þriðjungur gæti hugsað sér að kjósa Guðmund

...fullan skáp af engu...

Þegar Jónína Ben ætlar nú að selja af sér spjarirnar minnir það á konuna hér forðum, sem stundi: "Æ, ég á fullan skáp af engu til að fara í."

Jónína Ben og Gunnar í Krossinum selja fötin sín

Fíkn og veikleikar fara ekki í manngreinarálit.

Það er þekkt fyrirbæri að fíkn af margs konar tagi fer ekki í manngreinarálit.

Þess vegna þekkist það að fólk sem á nóga peninga getur verið haldið stelsýki eða blöndu af spennufíkn og stelsýki sem veldur því að það stelur jafnvel ómerkilegustu hlutum.

Í bókinni Manga með svartan vanga er greint frá því að einn af ríkustu og virtustu stórbændum á Norðurlandi var á sinni tíð gómaður eftir að hafa stolið snærishönk.

Nefna má mörg fleiri dæmi um þetta alþjóðlega fyrirbæri og vitað er að áfengissýki og fíkn fer ekkert eftir greind eða gjörvileika fólks.

 

Þarf alvarlega að leita sér hjálpar

Allt í besta lagi, - hefðbundin gripahús.

Það er nokkuð umliðið síðan ég birti með myndum hér á blogginu hvað væri að gerast við jarðvarmavirkjanir hér á landi, svo sem vegna affallsvatns. 

Enn lengra er síðan ég hef fjallað um affallsvatnið sem rennur frá Nesjavallavirkjun í átt að Þingvallavatni og nú síðast hef ég bent á að affallsvatn hefur runnið um nokkurt skeið óhindrað frá Hellisheiðarvirkjun.

Þetta hefur auðvitað verið alger óþarfi og ekki vakið nein viðbrögð, af því að öllum virðist skítsama og affallsvatn hið besta mál. 'I góðu lagi að mengað vatn komist í Grjótagjá og síðar niður í Mývatn. 

En nú rennur upp fyrir fólki að í síðasta tilfellinu er um að ræða verðmætasta vatnsverndarsvæði landsins fyrir austan Reykjavík og að í húfi geti verið fyrirbæri, sem snertir þá sem eiga heima innan þeirra endimarka heimsyndarinnar sem er vestan við Ártúnsbrekku.  

Komið hefur fram að á sínum tíma reisti Landsvirkjun smalahús á norðlenskum heiðum og lagði þar  vegi fyrir heimamenn þegar Blönduvirkjun var komið á koppinn.

Við Þjórsá bauð fyrirtækið heimamönnum GSM samband og borgun kostnaðar vegna skipulagsvinnu.

Þegar Mörður Árnason missti orðið mútur út úr sér varðandi þetta ætlaði allt vitlaust að verða af hneykslun yfir orðavali hans.

Eins gott að nefna engin slík orð þegar áfram er haldið á sömu braut og í gerðum samningi boðin lýsing á tugi kílómetra þjóðvegar, ljósleiðari heim í hvert hús og hin hefðbundnu gripahús auk fleiri gylliboða eins og gert hefur verið við íbúa sveitarfélagsins sem hefur skipulagsvald á virkjunarsvæðinu á Hellisheiði.

Þetta hefur verið viðurkennd aðferð í áratugi hér á landi og sjálfsagt mál.

Málið er hins vegar aðeins flóknara á Hellisheiðarsvæðinu en það hefur verið áður vegna þess að nú kemur í ljós skipting "heimamanna" í tvo flokka: Annars vegar hinir æskilegu og "góðu" heimamenn sem eru til í stóriðjutuskið og hafa yfirrráð yfir virkjanasvæðinu og hins vegar aðrir "heimamenn" sem eiga heima mun nær virkjanasvæðinu en hafa engin yfirráð yfir því og mega því éta það sem úti frýs. 

Yfir þessa heimamenn í Hveragerði er valtað og hagsmunir þeirra og daglegt líf ekki virt viðlits en reynt að hygla hinum "heimamönnunum" sem mest má verða.

"Follow the money" segir bandarískt máltæki um það hvernig eigi að öðlast skilning á ýmsum málum, "rektu slóð peninganna."

Slóð peninganna í þessu máli liggur um Þrengslaveginn frá Reykjavík til Þorlákshafnar. Þess vegna eru ákvæði í samningi um að lýsa upp Þrengslaveginn en ekki miklu fjölfarnari þjóðleið og varasamari sem liggur yfir Hellisheiði. Í vondum og köldum vetrarveðrum mega þeir mörgu sem um þann veg fara éta það sem úti frýs.   

Það hlálega við þetta er að árum saman hefur án árangurs verið þrýst á að fá lýsingu á Hellisheiðarveginn en síðan kemur það upp að fyrir liggur samningur um að lýsa upp margfalt fáfarnari veg.

Þetta mál er eitt af mörgum sem sýnir í upp á hvaða ógöngur núverandi fyrirkomulag í sveitarstjórnarmálum getur boðið oft á tíðum.

Mengað affallsvatn í grunnvatn

Síðasta vígið að falla ?

Danir hafa dregið lappirnar varðandi það að minnka reykingar og reykt meira en flestar þjóðir.

Drottningin hefur verið þar framarlega í flokki.

En virðast þeir loksins vera að gefa eftir og er það vel. Ingimar Eydal hefði orðið 75 ára um þessar mundir hefði hann lifað. Hann færði að því sterkar líkur á sínum tíma að aðdáendur hans hefðu reykt hann, Hauk Morthens og fleiri hljómlistarmenn í hel með óbeinum reykingum.

"Ef ég stæði upp frá píanóinu og gengi fram í veitingasalinn og kastaði af mér vatni á eitthvert borðið myndi lögregla vera látin fjarlægja mig og þetta talið saknæmt athæfi", sagði hann einu sinni við mig þegar hann átti skammt eftir. "Ég hefði þó ekki ógnað heilsu eða lífi nokkurs manns. Hins vegar er það í lagi að samkomugestir reyki mig í hel."

Mikið hefur breyst síðan Ingimar varpaði ljósi á þetta mál með ofangreindum ummælum. Er það vel og gott ef síðasta vígið í Norðurálfu, sem hefur verið í Danmörku, fer að falla hvað úr hverju.

Afstaða Dana til reykinga gjörbreytt

Hvað var sagt fyrir fjórum árum ?

Ég held að fróðlegt sé að rifja upp tvennt sem sett var fram í kosningabaráttu Íslandshreyfingarinnar vorið 2007.

Aftur og aftur var það endurtekið í þessum málflutningi okkar að með því að hætta stóriðjustefnunni væri hægt að fá í staðinn smærri fyrirtæki, sem sköpuðu fleiri og betri störf á hverja orkueiningu og borguðu hærra verð.

Á þetta var ekki hlustað og afgreitt með fyrirlitingartóni þegar sagt var: "Huh, eitthvað annað!"

Nú er að koma í ljós og á eftir að sannast enn betur að þessi málflutningur var réttur.

Hitt atriðið, sem ég vil nefna, var afgreitt með þöggun sem virtist svínvirka. Það var sú staðreynd að jafnvel þótt öll orka Íslands yrði virkjuð fyrir álver myndi það aðeins skapa 2% af vinnuafli landsmanna störf í álverunum og jafnvel þótt gert yrði ráð fyrir að 8% vinnuaflsins fengu samtals störf í álverunum og afleiddum störfum, stæðu meira en 90% vinnuaflsins út af.

Þegar ég nefndi þetta í fyrsta sinn í umræðum í fjölmiðlum bjóst ég við að eitthvað yrði rökrætt um þetta. En af því varð aldrei.  Viðmælendur mínir brugðu á það ráð þegar þeir komust að því að þetta var rétt, að þegja um það þunnu hljóði.

Gagnaverið sett saman