Dásamleg stórfrétt.

Er ekki dásamlegt að fá þá stórfrétt að erfitt hafi verið að koma í kring afhendingu bókargjafar til forseta Bandaríkjanna frá kollega hans á íslandi fyrir næstum áratug? Það er svo gott að fá svona stórfrétt til að skyggja á hinar einhliða fréttir sem dunið hafa undanfarna daga á landsmönnum.

Mér líður strax betur. Það er svo hollt að huga að hinu smáa sem getur verið stærra en Salomon í allri dýrð sinn, eins og það var orðað forðum af meistaranum frá Nasaret.

Nú þurfa rannsóknarblaðamenn Íslands að gera hlé á leit sinni að samtölunum sem Davíð geymir hjá sér og fara í vesturveg til að finna út hvar bókin góða er nú niður komin og hvort Clnton hafi lesið hana. Þetta varðar miklu um samskipti okkar við stórþjóðina í vestri og orðstír mannanna sem forðum fóru saman um landið "á rauðu ljósi", en stefna nú á móti hvor öðrum, báðir á rauðu ljósi út af miklu stærri málum en þá voru rædd.

Afhending bóka dróst af gildri ástæðu

Ógn hinnar værukæru velsældar.

"Velsæld er oft orsök ósigurs og ósigurinn lykill að velsældinni. Eitthvað á þessa leið sagði De Gaulle, reynslunni ríkari úr heimsstyrjöldinni. Í hátt í heila öld hefur verið sagt að það sem sé gott fyrir General Motors sé gott fyrir Bandaríkin.
Nú má snúa þessu við og segja að það sem er vont fyrir General Motors sé vont fyrir Bandaríkin.

Vandi bandarísku bílaverksmiðjanna er ekki fjárskortur og innspýting fjár því engin lausn nema meira fylgi. Upp úr síðustu heimsstyrjöld voru bandarískir bílar þeir bestu í heimi. Hurðir féllu þétt að stöfum, gírskiptingar runnu í gegn nákvæmar og áreynslulaust, gæðin og samsetningin gerðust ekki betri.

Preston Tucker, sem framleiddi byltingarkennda bíla 1948 var snúinn niður af ofurveldi bílarisanna og reynt að fá hann sakfelldan fyrir svik. Tucker var sýknaður en sagði í lokaorðum sínum fyrir réttinum að ef Bandaríkin héldu áfram á þessari braut myndu hinar nýsigruðu þjóðir, Þjóðverjar og Japanir, sigla fram úr þeim.

Ærandi hlátur skall á í dómshúsinu, - hvílík fjarstæða, - þessi maður sannaði með þessum orðum að hann væri algerlega geggjaður. Þjóðverjar og Japanir voru enn í sárum og allt í kaldakoli hjá þeim.

Um 1970 gerðu Japanir áætlun. Þeir byrjuðu að framleiða vandaða litla bíla á borð við Honda Civic, sem slógu í gegn hjá hippum 68-kynslóðarinnar.

Bandarísku bílarisarnir brostu, - þessir krakkar borguðu svo lítið fyrir þessar pútur að þeir máttu vel gera það. 15-20 árum síðar vöknuðu risarnir upp við vondan draum. "Krakkarnir" höfðu lokið námi, fengið vel borgaðar stöður og smám saman keyptu þeir stærri og dýrari bíla, en alltaf japanska, vegna gæðanna og áreiðanleikans á sama tíma sem gæðum bandarískra bíla hrakaði sífellt.

Japanska áætlunin hafði verið gerð fyrir 20 ára tímabil sem átti að færa þeim bandaríska markaðinn. Nú eru liðin tæp 40 ár síðan þessi útsmogna áætlun var gerð og niðurlæging bandarísks bílaiðnaðar blasir við öllum.

Á meðan Toyota var með framsýna framleiðsluáætlun sem birtist meðal annars í Prius-tvinnbílnum veðjaði GM á Hummer og risapallbíla.

Í Bandaríkjunum, eins og hér, á að ausa af almannafé til sömu mannanna og klúðruðu öllu og því eru miklar líkur á að þetta verði liður í áframhaldandi hnignun Bandaríkjanna.

"Easy" er algengasta orðið í bandarískum auglýsingum. Barátta gegn hrakandi vinnubrögðum, lánsfjárfíkn og veruleikaflótta verða stærsta viðfangsefni nýs forseta.

Hverjir fóru til að "finna eitthvað á hann"?

Það er skemmtileg tilviljun að daginn eftir bloggpistil minn um aðferð Davíðs Oddssonar sem ég kalla "finndu eitthvað á hann"-aðferðina, skuli upplýst hvernig Davíð lagði það upp árið 2003 að gera forseta Íslands að athlægi um víða veröld með því að afhjúpa ólöglegt hjónaband hans og Dorritar, afhjúpa afglöp sýslumannsins í Hafnarfirði og afglöp erlendra kollega sýslumanns, sem hefðu væntanlega gefið fyrrverandi eiginmann Dorritar oftar en einu sinni í ólöglegt hjónaband!

25 ára löng hneykslissaga fjölþjóðlegs fjölkvænis! Gerist varla meira krassandi.

Í bloggpistli mínum lýst ég því hvernig reynt var að hræða mig frá gerð myndarinnar "Á meðan land byggist" með hótunum, sem urðu til í andrúmslofti þar sem ekki þurfti einu sinni atbeina Davíðs til að koma "finndu eitthvað á hann"-aðferðinni í gagnið. Það nægði að viðkomandi héldu að Davíð hugnaðist þetta afsprengi óttans sem gegnsýrði þjóðfélagið.

Svo virðist sem aðförin að forsetanum hafi farið á sömu lund og það sem mér var ætlað. Í ljós kom að allir hjúskapargerningarnir, bæði erlendis og hér heima voru löglegir en Davíð gat látið alla á Hagstofu Íslands og hjá sýslumanninum í Hafnarfirði skjálfa af ótta vikum saman vegna þess að erfitt var að hafa uppi á 25 ára gömlu skilnaðarvottorði erlendis frá.

Eftir situr spurningin um leyniþjónustu Davíðs, bæði þá sem stjórnað var og ekki síður hinni sem var sjálfvirk. Hverjir fóru og fundu eitthvað á forsetann með því að snuðra í gögnum hjá sýslumannsembættinu í Hafnarfirði?

Hve víða var farið til að "finna eitthvað á" Ólaf Ragnar og hans fólk? Hvaða meðöl voru notuð? Hve langt mátti ganga? Vonandi ekki að nota símhleranir?

Nei, þar geng ég sennilega of langt, þótt þetta mál sýni allt að það virtust lítil takmörk fyrir því hve hægt var að ganga langt. Og nú bíða allir spenntir eftir því hvað Davíð hefur á Geir og aðra með samtölunum sem hann segist "hafa undir höndum."  

Minnihlutinn ræður?

Umræður um Seðlabankastjórnina eru fróðlegar á Alþingi. Fram kemur í ræðu stjórnarandstöðuþingmanns að þingmeirihluti sé fyrir því að láta verða mannaskipti í bankanum. Verður látið á slíkt reyna? Verður lýðræðið í stofnun fulltrúa lýðræðisins látið virka og meirihlutinn látinn ráða? Sennilega ekki.

Nýja Seðlabankastjórn

Að "hafa eitthvað á hann."

Þegar Davíð Oddsson var nær einvaldur til sjós og lands á hátindi valda sinna fyrir 4-8 árum dugði það trix best á "óþæga" að til þeirra var látið berast að óvinveittir menn "hefðu eitthvað á þá." Meira að segja gekk sú saga að Davíð hefði sagt við einn af skósveinum sínum þegar rætt var um "óþægan" mann sem lét sér ekki segjast: Farðu og finndu eitthvað á hann."

Á þessum árum virtist það nægja að menn óttuðust viðbrögð Davíðs í svipuðum stíl og viðbrögð hans við Þjóðhagsstofnun, Skipulagsstofnun, umboðsmann Alþingis og Sverri Hermannsson. Með tímanum varð þettta þannig að Davíð þurfti ekki lengur að standa á bak við þetta eða gefa neitt út sjálfur, - fylgismenn hans og flestir landsmenn virtust haga sér í samræmi við það sem menn héldu að foringinn vildi.

Þetta kemur mér í hug þegar Davíð gefur nú í skyn að "hann hafi eitthvað á þá", það er símtöl sem hann hafi undir höndum og gætu orðið ýmsum mönnum dýrkeypt að gerð yrðu opinber.

Þegar verið var að reyna að hræða mig frá því að gera myndina "Á meðan land byggist" barst það til mín í einkasamtölum að óvinveittir menn "hefðu það á mig" að ég hlyti að hafa fengið styrk til myndarinnar frá óæskilegum öflum því að það væri ekki hægt að gera svona mynd fyrir jafn litla upphæð.

Ferðir í 25 þjóðgarða og 18 virkjanir í í fimm löndum auk mynda,  sem teknar hefðu verið úr þyrlu fyrir milljónir króna, sýndu þetta.

Ég svaraði því til að öll gögn væru til um það hvernig myndin var fjármögnuð eingöngu með því að fórna eigum okkar hjóna og mætti meira að segja sjá í gögnum flugmálastjórnar og flugvirkja hvenær, hvert og hve mikið ég flaug TF-FRÚ vegna myndarinnar.

Nokkur myndskeið í myndinni, sem virtust vera teknar úr þyrlu og hefðu því átt að kosta milljónir króna, hefði ég sannanlega tekið sjálfur úr TF-FRÚ og væri tilbúinn að taka við ásökunum huldumanna úti í bæ og því sem slíku fylgdi.

Skemmst er frá því að segja að aldrei varð af því að þessum hótunum yrði fylgt eftir. 

Það minnti mig á orð Roosevelts Bandaríkjaforseta að það eina sem við þurfum að óttast er óttinn sjálfur.   

 

Ályktanir dregnar.

Af fréttinni af eggjakasti í bifreið dómsmálaráðherra má ráða að fólkið sem hélst í hendur umhverfis þinghúsið í hádeginu hefði staðið fyrir kastinu. Það vill svo til að ég var þarna og get vottað að þetta eggjakast átti sér stað eftir að röðin, sem hélst í hendur, var slitin og aðgerð þess fólks því lokið.

Svo er að sjá að eggjakastið hafi verið fréttin en ekki mótmælahringurinn, að aðgerð eins manns vegi þyngra en aðgerð fjöldans. Hver meti það fyrir sig.

En þegar þessar tvær óskyldu aðgerðir eru hins vegar spyrtar saman þannig að álykta megi að fólkið í hringnum hafi staðið fyrir þessu leyfi ég mér að andmæla slíkum ályktunum, einfaldlega vegna þess að aðgerð mótmælahringsins var lokið og fólkið, sem af henni stóð, á leið af vettvangi, flestir raunar farnir.

Eggjakastið varð nokkru síðar.

Margir eru reiðir. Ég talaði meðal annars við konu í hópnum um sextugt sem kaus Sjálfstæðisflokkinn áratugum saman. Hún kvaðst hafa gefist upp á flokknum í kjörklefanum í síðustu kosningum en aldrei hafa ímyndað sér að slíkt ástand skapaðist að hún teldi sig knúna til að taka þátt í mótmælaaðgerðum eins og í dag við Alþingishúsið.

En nú væru tvö af þremur börnum hennar orðin atvinnulaus og henni væri nóg boðið.  

Eggjum kastað í ráðherrabifreið Björns Bjarnasonardi

Fjórir snillingar.

Fjórir snillingar áttu kvöldið í Iðnó á verðlaunaafhendingunni úr sjóði Stefaníu Guðmundsdóttir. Þrjú komu frá Landnámssetrinu og aldar minningar hins fjórða var minnst. Það var Alfreð Andrésson, en hann skein skærar á leiksviðinu en nokkur annar leikari í barnsminni mínu.

Því miður var blómaskeið hans aðeins um tveir áratugir, því að hann lést aðeins 47 ára gamall. Hann var réttur maður á röngum stað og röngum tíma því að  ef hann hefði verið uppi hér á landi á okkar dögum eða í henni Ameríku hefði hann hlotið frægð og frama víða um lönd.

Ég held að aldrei hafi einn gamanleikari verið í eins miklum sérflokki hér á landi og Alfreð. Tækni hans, útgeislun og tímaskyn voru fágæti. Á sviðinu var hann öryggið uppmálað, hann "tók sviðið" þegar hann birtist án þess að þurfa að segja neitt og án þess að vera í gervi. Ég veit ekki um neina hliðstæðu slíks.  

En skömmu áður hafði hann oft kastað upp baksviðs vegna taugaspennu.

Alfreð var átrúnaðargoð mitt og fyrirmynd sem gamanvísnasöngvari. Það heyrist glöggt á elstu upptökunum með mér. Ég sá hann ekki syngja "ó, vertu ei svona sorró" en foreldrar mínir lýstu því vel fyrir mér hvernig hann gerði það og í kvöld, þegar þetta lag var spilað í Iðnó, lá við að ég táraðist, svo snortinn var ég, einu sinni enn!

Í kvöld var sýnt atriði úr kvikmynd með þeim Haraldi Á. Sigurðssyni og Alfreð. Útgeislun Alfreðs naut sín ekki síður í kvikmyndum þótt tengslin við áhorfendur gerðu hann fyrst og fremst að þeim yfirburðamanni sem hann var á sinni tíð.  

Ég var svo lánsamur að Haraldur Á. söng sinn svanasöng á sviðinu þegar hann gerðist guðfaðir minn og leiðbeindi mér í ferð um landið á um þrjátíu héraðsmót í öllum landshlutum árið 1959. Það var frumraun mín og upphaf á hálfrar aldar ferli.

Ég man enn allt skemmtiatriði hans ekki síður en mitt. Þökk og virðing streymdi um huga minn í gamla góða Iðnó í kvöld þar sem ég steig mín fyrstu spor á sviði í stóru hlutverki fyrir 55 árum og var í herbergi með Árna Tryggvasyni.  

Ég hef reynt flest sem hægt er að reyna í fjölmiðlum, útvarpi og sjónvarpi og fyrir framan kvikmyndatökuvélina en ekkert kemst í hálfkvisti við leikhúsið vegna þeirra beinu tengsla milli þess sem á sviðinu stendur og áhorfenda.

Það  gerir leikhúsið að sannasta og sterkasta miðlinum. Straumarnir liggja í báðar áttir, vægðarlaust ef svo ber undir.

Ég vil minna á að í Borgarleikhúsinu er Laddi enn að brillera og að ég efa að nokkur leikari í heiminum geri eða hafi gert hliðstætt því sem hann gerir. Ef einhver veit betur væri gaman að fá að vita um það. Í kreppunni er gott að vita af því að hér norður á útskerinu eigum við slíka.   

Þrjú fengu „Stefaníustjakann“

Af hverju fékk Össur ekkert að vita?

Af hverju fékk Össur Skarphéðinsson ekkert að vita um bréf Davíðs? Eða öllu heldur, af hverju var það ekki rætt í ríkisstjórninni úr því að það var svona mikilvægt? Voru ríkisstjórnarfundirnir bara hugguleg teboð? Ég fæ ekki betur séð en ummæli Össurar feli í sér ádeilu hans á Geir H. Haarde og þá sem vissu um efni bréfsins.

Í flótta sínum undan ábyrgð á fjármálahruninu virðist hver beina spjótum sínum að öðrum, jafnt samherjum sem andstæðingum. Það ríkir vargöld í stjórnmálunum núna.

Davíð á ábyrgð forystu ríkisstjórnar

Stríðið um Sjálfstæðisflokkinn hafið.

Davíð Oddsson sprengdi fyrstu stóru sprengjurnar í komandi stríði um Sjálfstæðisflokkinn í morgun og nú skilur maður, af hverju Geir H. Haarde hefur ekki þorað að blaka við honum. Geir vissi um leynivopnin gegn honum sem Davíð hafði uppi í erminni og einnig um símtölin, sem hann sagði í morgun að hann hefði áfram uppi í erminni.

Ekki þarf að vera víst að Davíð hafi þessi símtöl handbær en honum er trúandi til að hóta þeim, vegna þess að hann telur að Geir viti upp á sig skömmina.  

Dropinn sem vafalaust hefur fyllt mælinn í huga Davíðs er líklega flýting landsfundar og skipan ESB-nefndarinnar sem túlkuð er sem undanfari stefnubreytingar flokksins í Evrópumálum.

Davíð hefur þetta stríð vegna þess að hann er kominn út í horn og hefur allt að vinna og engu að tapa. Hótanir hans um að koma aftur í pólitík, sem orðrómur hefur verið um í allt haust, og ætlað var að beygja Geir, hafa greinilega ekki dugað og þar með er Davíð kominn út á vígvöllinn rétt eins og 1991.

Styrmir Gunnarsson og margir fleiri í Sjálfstæðisflokknum lögðust gegn því að Sjálfstæðisflokkurinn skæri Samfylkinguna niður úr snöru fylgistaps í kosningunum með því að leiða hana til ríkisstjórnar.

Að margra dómi stóð Davíð Oddsson á bak við þetta og vildi frekar stjórn með VG undir merkjum þess að standa utan ESB. Örvæntingartilboð Steingríms J. miðvikudaginn eftir kosningar að kokgleypa álverin sýndi merki um að þeim megin var líka hljómgrunnur fyrir því að komast út úr eyðimerkurgöngunni utan stjórnar þótt það kostaði eftirgjöf í umhverfismálum.

Sagt er að Davíð hafi verið í stanslausu sambandi við Steingrím J. síðan og athyglisvert að fylgjast með því hvernig Steingrímur hefur forðast að nefna nafn Davíðs í ádeilu sinni á stjórnvöld og stofnanir.

Vegna fjárskorts og kreppu minnka líkur á miklum stóriðjuframkvæmdum næstu tvö ár og það auðveldar VG að stökkva upp í sængina hjá Sjálfstæðisflokknum og taka slaginn gegn ESB-aðild.

"Ekki benda á mig" sagði varðstjórinn. Það er það sem Davíð er að gera nú og hefur til dæmis það á Geir að áður en Kastljósviðtalið fræga var tekið álpaði Geir hinu sama út úr sér á blaðamannafundi svo að Bretar voru fljótir að fatta það að ætlun Íslendinga yrði að mismuna innistæðueigendum í Icesafe eftir þjóðernum.

Ofan á allt fær Davíð Geir til að verja óbeint það athæfi Seðlabankans þremur mánuðum eftir bréfið fræga á lokaða fundinum í febrúar þegar bankinn gaf fjármálastofnunum gæðavottorð um góða lausafjárstöðu og burði til að standast álag.

Geir sagði nefnilega í hádegisviðtali í dag að þótt alvarlegar aðvaranir hefðu verið til umræðu á lokuðum fundum hefði ekki verið hægt að láta þær uppi á opinberum vettvangi vegna hættunnar á að það ylli álitshnekki og skaða sem vonast hefði verið til að komast hjá.

Þar með veitir hann Davíð syndakvittun fyrir hinu opinbera maí-áliti Seðlabankans. Geir virðist ekki gera sér grein fyrir slóttugheitum Davíðs og aðferðum, sem byggjast á þeirri greiningu hans á stjórnmálum að þau hlíti sömu lögmálum og réðu því í Íslendingasögunum þegar menn vógu hver annan.

Davíð segir erlenda eftirlitsaðila hafa kvittað upp á hina skaðlegu stýrivaxtastefnu Seðlabankans og með smjörklípum leynilegra símtala og leynilegra bréfa ræður hann umræðunni og ferðinni. Já, Davíð Oddsson, "att his brilliant best" eða "worst" eins og þeir myndu orða það í útlandinu.  

Fjölmiðlar í heljargreipum

Öllum er andskotans sama.

Á hinum frábæra fundi í kvöld lagði ég spurningu fyrir fulltrúa fjölmiðlanna. Þannig vildi til að í dag fékk ég upphringingu frá Braga Árnasyni, sem hefur fengið hingað fleiri fulltrúa erlendra fjölmiðla til viðtals við sig en nokkur annar Íslendingur vegna þess að hann er "faðir vetnisvæðingarinnar".

Bragi benti mér á tvö vísindarit eftir sig sem vörðuðu nýtingu jarðhitans á Íslandi. Í þeim ritum er að finna frekari staðfestingu á því sem ég hef reynt ítrekað með öllum ráðum að koma á framfæri síðustu ár að með því að pumpa upp 800 megavöttum af jarðvarmaorku á Reykjanesskaga er gengið svo hratt á heita vatnið að jarðhitasvæðin verða orðin köld og ónýt eftir nokkrar áratugi.

Bragi giskar á að heil öld muni líða eftir það að meðaltali þar til svæðin hafi jafnað sig. Fjórar kynslóðir verða rændar.  

Fyrir nokkrum árum skrifaði Jóhannes Zoega fyrrum hitaveitustjóri blaðagrein og varaði við þessu.

Sveinbjörn Björnsson staðfesti þetta við mig í meginatriðum.

Stefán Arnórsson staðfesti það í fyrirlestri á aðalfundi Landverndar.

Í frægum Kastljósþætti um Kröflumálið lá fyrir staðfesting Guðmundar Pálmasonar í þessa átt, en varúðarreglur við jarðhitanýtingu, sem upphaflega voru mótaðar af honum, voru þverbrotnar við Kröflu og eru nú þverbrotnar stanslaust í skefjalausri græðgi og orkufíkn okkar kynslóðar.

Hvað þýðir þetta á mannamáli?

1. Barnabörn okkar mun standa frammi fyrir því að finna 800 megavött í stað þeirra sem við rændum af þeim.

2. Forseti landsins, ráðherrar og landsmenn halda áfram að ljúga því að erlendum þjóðhöfðingjum og útlendingum að orkan sé endurnýjanleg og hrein. Fjölmiðlar eru meðvirkir í lyginni með því að fjalla ekki um málið.

Ég lagði eftirfarandi spurningu fyrir fulltrúa fjölmiðlanna á fundinum í kvöld:

 

Á ferðinni er framtíðardrama,

sem fólkinu verður til ama:

Hreinræktað rán

og hörmuleg smán.

Er öllum andskotans sama?

 

Fulltrúar fjölmiðlanna tóku frekar þann kost að svara öðrum spurningum þrátt fyrir að ég fengi fundarstjóra til að minna á spurningu mína.

Ekkert svar, enginn áhugi.

Niðurstaða: Fjölmiðlarnir munu halda áfram að þegja um þetta og ráðamenn þjóðarinnar og þjóðin öll getur haldið áfram óáreitt að ljúga að sjálfri sér og umheiminum að á Reykjanesskaga sé nýtt endurnýjanleg og hrein orka.

Yfirgnæfandi meirihluti sem þetta mál varðar er ýmist börn eða ófæddur. Það verður ekki skemmtilegt fyrir þau að horfast í augu við það hve öllum var andskotans sama árið 2008.

En okkur er auðvitað andskotans sama um það.

Troðfullt á fundi á Nasa