Ekki sama hvar manni er hent út.

Ég var eitthvað í kringum tíu ára gamall þegar ég var með "fíflalæti" í strætó. Bílstjórinn var sofandalegur og ég ákvað að prófa athyglisgáfu hans á þann hátt að vera fremst í röðinni þegar fólk fór inn í bílinn og setti miða í stauk, flýta mér aftur í og út úr vagninum og inn í hann aftur að framan og setja annan miða í.

Það var það löng biðröð að ég náði að fara aftur út og koma inn í þriðja skiptið.

Þá fyrst fattaði bílstjórinn hvað var á seyði og varð svo reiður, af því að allir í vagninum hlógu, að hann rak mig út úr vagninum og ég gekk heim.

Þetta var við Laugarnesskólann og ágætis veður, svo að ég labbaði bara heim upp í Stórholt, fannst að vísu svolítið harkalegt að vera rekinn úr vagninum, af því að´tæknilega séð fannst mér ég ekki brotið neina reglu.

Meira að segja borgað þrefalt gjald.

Hvað um það, - það er ekki sama hvar barni er hent út úr strætó og við hvaða aðstæður. Það skilur maður þegar maður heyrir af stúlkunni sem var hent út úr strætó á milli Eyrarbakka og Selfoss í myrkri og slæmu vetrarveðri.

14 ára hent út úr strætó

Auðlindaákvæði stjórnarskrárinnar "á leið niður í aðra deild"?

 

Fleira virðist vera "á leið niður í aðra deild" en ástand innviða þjóðarinnar, sem rætt var um á Alþingi í gær.  

Séu frásagnir mbl.is og ruv.is af texta stjórnarskrárnefndar um auðlindir og náttúru réttar, er ljóst að á minnsta kosti tveimur mikilvægustu stöðunum í þeim stutta texta, sem vitnað er í hjá þessum fréttamiðlum, verður vikið hressilega frá orðalaginu sem var í frumvarpi stjórnlagaráðs, og greinilega mjög meðvitað af hálfu þeirra, sem hafa stefnt að lægsta samnefnara í útkomu stjórnarskrárnefndar.

Annars vegar er rætt um það í texta stjórnarskrárnefndar að "eðlilegt gjald" komi fyrir afnot af auðlind í þjóðareigu, en í texta stjórnlagaráðs er notað orðalagið "fullt gjald".

Á þessu tvennu er grundvallarmunur, því að það er algert túlkunaratriði hvað sé "eðlilegt" gjald en hins vegar augljóst að "fullt gjald" miðast við markaðsverð, sem finna verður út undanbragðalaust. 

Þeir sem hafa troðið inn orðinu "eðlilegt" gera það til þess að opna fyrir það að til dæmis eigendur veiðiréttinda geti fengið að nýta fiskveiðiauðlindina fyrir miklu lægra verð en "fullt gjald", að veiðigjaldið verði jafnvel aðeins örlítið brot af heildarverðmætinu, en þannig er það nú.

Sama á við um útþynningu ákvæðis um það hvernig auðlindir séu nýttar.

Í texta stjórnlagaráðs er reynt að hafa kröfuna sem skýrasta með því að nota alþjóðlegt grundvallarhugtak umhverfis- og auðlindamála, sem Ríó-sáttmálinn og Brundtlandskýrslan hvelfdust um og verður grunnhugtak í nýtingu jarðarbúa á auðlindum jarðar nú og um alla framtíð, þ. e. "sjálfbær þróun."

Sjálfbær þróun byggir á því að skerða ekki möguleika komandi kynslóða til að velja sína þróun, þannig að gerðir hverrar kynslóðar séu afturkræfar.

Sjálfbær þróun er bein andstæða við hugtakið rányrkja, sem við Íslendingar ættum að þekkja.

Að viðhafa sjálfbæra þróun þýðir útrýmingu rányrkju.  

Setningin í frumvarpi stjórlagaráðs er svona: "Við nýtingu auðlindanna skal hafa sjálfbæra þróun og almannahag að leiðarljósi."

Jafn nauðsynlegt er að nefna beint sjálbæra þróun undanbragðlaust í þessum texta eins og að nefna alþjóðleg hugtök á borð við lýðræði, lýðveldi og jafnrétti undanbragðalaust í lögum og í stjórnarskrá.

En hér á landi tengjast stórir skammtímahagsmunir valdamikilla afla við það að koma hugtakinu "sjálfbær þróun" út úr stjórnarskránni og þar með út úr almennumm lögum.

Í staðinn er kveðið á í frumvarpi stjórnarskrárnefndar um að "gengið sé um náttúruna á sjálfbæran hátt."  

"Nýting auðlindanna" breytist í "gengið um náttúruna" sem er loðnara orðalag, - því að með því opnað á þann möguleika að þetta snúist að mestu eða jafnvel alveg um umgengni, ekki alla nýtingu, sé jafnvel aðeins notað um umgengni ferðamanna.

"Nýting auðlindanna" er afdráttarlaust og skýrt orðalag. Af hverju má ekki nota það? Af hverju þarf að hafa loðnara orðaleg, sem gefur möguleika til þess að opna á rányrkju?

"Sjálfbær þróun" er líka afdráttarlaust og skýrt orðalag og meira að segja búið að skilgreina það í alþjóðlegum umhverfisrétti. Af hverju má ekki nota það?  Hvað er svona voðalegt við sjálfbæra þróun, jafnrétti kynslóðanna?  Af hverju þarf að fara eins og köttur í kringum heitan graut og hafa loðnara orðalag sem opnar á möguleika til að víkja frá þeirri kröfu, sem við Íslendingar gengumst í orði kveðnu undir með því að undirrita Ríó-sáttmálann? 

Á sama tíma og undirritun okkar á Ríó-sáttmálanum hefur verið í gildi, hefur ríkt hér á landi einhver óskapleg hræðsla við þetta hugtak, og sést það vel á athugasemdum við næsta bloggpistil minn á undan þessum, þar sem því er haldið fram í athugasemd að sjálfbær þróun komi í veg fyrir allar framkvæmdir. Sem er fráleit fjarstæða.

Ef slíku er haldið fram er rökrétt að halda því fram að aðeins rányrkja tryggi að hægt sé að lifa á auðlindum jarðar.

Þess má geta til útskýringar á því af hverju þetta mál er mér hugleikið, að í starfi stjórnlagaráðs kom í ljós, að aðeins tveir fulltrúar þess höfðu lesið Brundtland-skýrsluna og Ríó-sáttmálann.

Af þessum sökum töldum við Ari Teitsson, sem þetta höfðum gert á sínum tíma, það siðferðilega skyldu okkar að höfuðhugtak Ríósáttmálans og Brundtlandsskýrslunnar stæði skýrum stöfum í nýrri stjórnarskrá og lögðum fram tillögu um það með rökstuðningi.

Fallist var á þann rökstuðning í atkvæðagreiðslu í ráðinu og þegar hver fulltrúi mátti velja sér eina setningu til að mæla af munni fram við afhendingu stjórnarskrárinnar í Iðnó, sagði ég að þótt aðeins þetta eitt, að nefna sjálbæra þróun í stjórnarskrá, hefði fengist fram, nægði það til þess að réttlæta stjórnarskrárgerðina.  

Að nú sé búið sé að ryðja þessu heiti og hugtaki úr texta nýs stjórnarskrárákvæðis og að það sé persónulegt áfall fyrir okkur Ara er þó ekkert aðalatriði, heldur hitt að það er sorglegt skref afturábak í nauðsynlegum umbótum á lagalegri umgjörð nýtingar náttúru og náttúruauðlinda.

 

Ísland á leið „niður í aðra deild“

Beint lýðræði, þjóðareignin og sjálfbær þróun mikilvæg.

P. S. 

Það er óvenjulegt að byrjað sé á P.S. efst á blaði, en það er vegna þess að að eftir að ég skrifaði þennan pistil, hefur mér verið send aðeins ein grein í frumvarpi stjórnarskrárnefndar varðandi sjálfbæra þróun, þar sem búið er að ryðja því hugtaki út úr frumvarpi stjórnlagaráðs og setja inn loðinn, linan og máttlausan langlokutexta. Ég trúi varla mínum eigin augum, sjá athugasemdir nr. 2 og 3.

Þegar stjórnlagaráð starfaði var aflað sem flestra gagna um beint lýðræði og þjóðaratkvæðagreiðslur í öðrum löndum. Meðal annars fóru tveir fulltrúar úr ráðinu, Salvör Nordal og Þorkell Helgason, í sérstaka kynnisferð til Sviss til að kynna sér framkvæmd þjóðartkvæðagreiðslna þar og áhrif þeirra á stjórnarfar í landinu.

Þorkell er einn helsti sérfræðingur okkar Íslendinga í kosningakerfum, og mjög dýrmmætt var að hafa hann og annan kunnáttumann, Pawel Bartotzek, í C-nefnd ráðsins, sem fjallaði um þetta efni og kosningalög almennt.

Athygli vakti í þessari könnun, að lög um þjóðaratkvæðagreiðslur erlendis hefðu yfirleitt reynst vel og ekki grafið undan stöðugleika í stjórnmálum.

Einnig það atriði, að prósentutalan um fjölda undirskrifta var bara eitt atriði af mörgum, sem skipta máli varðandi farsæla notkun þjóðaratkvæðagreiðslna.

Í Sviss eru afar strangar og nákvæmar reglur um alla umgerð og framkvæmd slíkra atkvæðagreiðslna sem meðal annars hafa haft þau áhrif, að nokkur misseri líða að meðaltali frá því að fyrst er farið að ræða um atkvæðagreiðslu þangað til hún er framkvæmd.

15% talan sýnist vera lág, en í ljósi af framansögðu er hún ekki of lág.

Vel þarf að fara ofan í saumana á komandi texta í tillögum stjórnlaganefndar um auðlinda- og umhverfismál.

Í starfi stjórnlagaráðs þurfti að hafa fyrir því að koma ákvæði um sjálfbæra nýtingu auðlinda inn, enda myndi vöntun á slíku ákvæði gefa áfram grænt ljós hvað stjórnarskrána snerti að rányrkja væri leyfileg, - en rányrkja er andstæða sjálfbærrar þróunar.

Rök okkar Ara Teitssonar varðandi tillögu um að hafa skyldu um sjálfbæra þróun í stjórnarskrá snerust að því að benda á hliðstæður í bestu og nýjustu stjórnarskrám nágrannalandanna og á það, að Íslendingar við undirrituðum Ríó-sáttmálann um sjálfbæra þróun árið 1992.

Þjóðaratkvæði ef 15% vilja það

Alltaf koma menn af fjöllum sem fá laun í samræmi við "ábyrgð."

Í íslenska banka- og efnahagskerfinu virðist gilda ein meginregla, að bankinn, bankastjórarnir og yfirmenn fjármálafyrirtækja hafi ævinlega tryggingu fyrir því að þurfa aldrei að taka ábyrgð á því sem aflaga kann að fara.

Miðað virðist við það að ævinlega fái fjármálakerfið sitt, en að fari eitthvað úrskeiðis, sitji lántakendur, viðskiptamenn eða ríkið uppi með tapið.

Í þessu kerfi skammta yfirmenn sér ofurlaun á þeim forsendum að þeir beri svo mikla og þunga ábyrgð.

Ef vel gengur er þrýst á um bónusa, arð og launahækkanir langt úr takti við launakerfið í þjóðfélaginu.

Ef illa gengur hverfur hins vegar talið um ábyrgðina og aðrir en stjórnendurnir, í þessu tilfelli banki í almannaeigu og almenningur, verða að taka á sig skellinn, sem felst í því að láta utanaðkomandi aðila eða braskara, sem kunna tökin á því að sópa til sín milljarða verðmætum í gegnum einkavæðingu, hlunnfara seljendur.

Þessir vernduðu stjórnendur koma af fjöllum varðandi það sem er að gerast á þeirra vakt og þrýstingurinn á hærri ofurlaun vex bara.

„Þetta er það vitlausasta sem við höfum gert“

"Stoltur þátttakandi" eða "auðmýktur og niðurlægður"?

Ég á veski mínu svipað kort og greiðslukort, sem ég keypti í Bandaríkjunum 2002. Þetta kort var bandarískur ferðamannapassi sem veitti aðgang að þjóðgörðum þar í landi í eitt ár.

Á kortinu stóð "Proud partner" eða "Stoltur þátttakandi"

Það þýðir að eigandi náttúrupassans fellst á að verða stoltur þátttakandi í viðhaldi og vernd þjóðgarðanna og uppbyggingu fyrir ferðafólk.

Efst til hægri á passanum stendur: "Experience your Amerika", "upplifðu þína Ameríku."

Hvergi stendur að aðeins útlendingar eigi að kaupa þennan passa ef þeir vilji fá að fara á sem ódýrastan og einfaldastan hátt inn í bandaríska þjóðgarða.

Í Bandaríkjunum er það þannig, að allir, líka "heimamenn" verða að kaupa svona passa.

Og allir, líka útlendingar, fá að upplifa sína Ameríku, því að þessi náttúruverðmæti eru dýrgripir alls mannkynsins.

Alls staðar er þess gætt að halda umferð innan þeirra marka sem landið þolir. Það var langur biðlisti eftir því að fá að ganga um 1600 kílómetra langa göngustíga í Yellowstone og kaupa sér leyfi á ákveðnum dögum, sem lausir væru frammi í framtíðinni.

Það var 14 ára biðlisti eftir því að fá að sigla niður Miklagljúfur til þess að hver, sem það gerði, hefði tryggingu fyrir því að upplifa þann frið, þá ró og þá hrifningu sem þar var að finna.

Myndin á náttúrupassanum er af Delicate Arch í Arches-þjóðgarðinumm, en þessi steinbogi er í skjaldarmerki Utah-ríkisins.

Hér á Íslandi væri það áreiðanlega krafa að allir geti ekið á rútu eftir hraðbraut á 90 kílómetra hraða að þessum steinboga.

En þannig er það ekki. Síðustu ca fjóra kílómetrana verður ferðafólk að ganga eftir nákvæmlega sömu slóð og fyrstu landnemarnir gengu til að "upplifa" það sem þeir upplifðu á nákvæmlega sama hátt og þeir.

Hér á landi ætlaði allt vitlaust að verða þegar heitið "náttúrupassi" var nefnt. Talað var um að við Íslendingar værum "niðurlægðir" á "auðmýkjandi hátt" ef við yrðum látnir greiða fyrir aðgang að "okkar" náttúruverðmætum.

Í allri umræðunni er nær eingöngu talað um að útlendingar einir eigi að borga fyrir aðgang að íslenskum náttúruverðmætum. Skylda eigi útlendinga til að fara á námskeið við komuna til landsins, væntanlega yfir ein og hálf milljón manns á þessu ári.

Í landi frelsisins, Bandaríkjunum, teljast slík sjónarmið löngu úrelt. En hér á landi eru slíkar hugmyndir taldar "nýjar" og ferskar.

 

Ítalir taka upp ferðamannapassa

Gersamlega úreltur bíll en samt góður safngripur?

Saga DeLorean bílsins og mannsins með þessu nafni, sem plataði sjálfan sig og alla til að framleiða hann hér um árið með slæmum fjárhagslegum afleiðingum fyrir alla, gerir það að verkum ásamt notkun hans í Aftur til framtíðar, að 300 ný eintök af honum verða líklega ágætis safngripir.

DeLorean, Ford Edsel og Aston Martin Lagonda eru meðal þekktustu dæma að endemum um misheppnaða bílaframleiðslu, og það gerir þá að safngripum.

John DeLorean var afbragðs bílahönnuður og náði langt hjá GM. Meðal þekktustu bílanna sem hann hannaði var Pontiac GTO, löngu klassískur "muscle car".

Saga DeLorean var líka klassísk, um mikinn uppgang ungs manns, ris hans og falls með gjaldþroti verksmiðju hans í Norður-Írlandi og vandræða fíkniefnamálum.

DeLorean var að hluta til bíll langt á undan sinni samtíð með notkun plastefna, en sú notkun er nú að ryðja sér til rúms í framleiðslu flugvéla og bíla.

En megin markaðshugmyndin og hönnunin voru ekki á því plani. Bíllinn kom fram á kolröngum tíma orkukreppu og vandræða í bílaframleiðslu. Það gilti svipað um DeLorean og Ford Edsel, "the aim was right but the target moved."

Það sem gerði bílinn magnaðan við að sjá hann með hönnuðinn standandi við hlið hans, var sú staðreynd að John var 1,93 á hæð, en bíllinn aðeins 1,14 en samt gat þessi risi auðveldlega sest niður í hann.    

DeLorean bíllinn var einn fárra bíla á þeim tíma, sem var 2 plús 2 sportbíll með vélina aftur í og stóð Porsche 911 langt að baki í aksturseiginleikum og getu.

Annar sportbíll, Renault Alpine, var af svipaðri gerð, en enda þótt sama vél og var í Alpine væri notuð í DeLorean var Alpine betur heppnaður sportbíll.

Renault gafst upp á að selja og þróa Alpine en Porsche 911 hefur haldið velli til þessa dags í krafti snilldarþróunar sem gerir hann að sportbíl í sérflokki.

Að hafa svona stóra vél vel fyrir aftan afturhjól á að vera vonlaust dæmi, hvað öryggi og aksturseiginleika snertir, en tæknimenn Porsche hefur samt tekist að leysa það verkefni nógu vel til þess að menn undrast yfir því.  

Helsti kostur 911 miðað við sportbíla af svipaðri stærð, er að það skuli vera hægt að troða tveimur persónum í aftursæti.

Helsta sérstaða DeLorean auk efnisnotkunar eru vængjahurðirnar. Án þeirra væri hann ekki sá safngripur sem hann er. En að öllu öðru leyti stendur hann bestu sportbílum nútímans langt að baki.

Aftur til framtíðar: DeLorean snýr aftur

Áfengisfíkn og einelti, - einhver sem hefur ekki kynnst því?

Edvard bróðir minn sagði mér einu sinni frá athyglisverðu atviki í grunnskóla þar sem hann var kennari. Í þá daga var einn tími í byrjun febrúar helgaður bindindisfræðslu og vafðist stundum fyrir kennurum að taka það mál fyrir.

Hann ákvað að gera þá tilraun, að segja við krakkana í upphafi þessarar kennslustundar: Í stað þess að ég fari að prédika yfir ykkur um áfengisfíkn ætla ég að leyfa ykkur að leysa sjálf eitt verkefni, án þess að ég sé hjá ykkur.

Þið gerið sjálf könnun á því hve margir í bekknum eiga ættingja eða vini sem hafa lent í vandræðum með áfengisneyslu og gerið þetta í hispurslaust í algerum trúnaði hvert við annað. Þið ráðið því sjálf hvað þið takið langan tíma í þetta og gefið mér upp töluna, sem er niðurstaða ykkar, í upphafi næstu kennslustundar.

Þegar hann kom til næstu kennslustundar sátu nemendurnir enn sem fastast og höfðu þá fyrst náð að klára verkefnið.

Það var vegna þess að í ljós kom að ekki einn einasti nemandi í bekknum hafði sloppið við að kynnast áfengisvandamálum eins eða fleiri af nánustu vinum og ættingjum og að þetta hafði komið þeim svo á óvart og þau orðið svo fangin af verkefninu, að þau  voru enn að kryfja þetta til mergjar eftir heila kennslustund og frímínútur.

Líkleg má svipað segja um einelti og áfengisböl, og að rétt eins og samtök á borð við SÁÁ eru bráðnauðsynleg, séu samtök sem láti sig einelti varða ekki síður nauðsynleg.  

Stofna félag gegn einelti

Veik staða Pírata og Bjartrar Vg í borgarstjórn.

Í borgarstjórnarkosningunum 2014 fengu Samfylking og Björt framtíð, hér eftir skammstafað Sf og Bf, samtals sjö borgarfulltrúa og því skorti aðeins einn í viðbót til að mynda meirihluta.

Hefði slíkur meirihluti verið myndaður hefði slíkur fulltrúi, annað hvort Vg eða Pírata, haft oddaaðstöðu.

En Sf og Bf fóru útsmogna leið til þess að slá tvær flugur í einu höggi: Stækka meirihlutann upp í 9 gegn 6 og lama í leiðinni möguleika Vg og Pírata til að setja skilyrði fyrir þátttöku sinni í meirihlutasamstarfinu.

Píratar eru í afar veikri stöðu varðandi það að setja skilyrði fyrir þátttöku sinni í stjórn borgarinnar, því að Sf/Bf geta alltaf sagt þeim að þeir hafi ekkert úrslitavald, meirihlutinn Sf/Bf/Vg komist vel af án þátttöku Pírata.

Vg er líka á álíka veikri stöðu varðandi sín mál, - hægt að segja við þá: Meirihlutinn Sf/Bf/Píratar kemst vel af án þátttöku Vg.  

Hvorki Vg né Píratar eru í oddaaðstöðu, - á því byggðist hin snjalla flétta Sf/Bf að stækka meirihlutann þannig hann stæði ekki og félli með oddaaðstöðu eins fulltrúa.

Píratar og Björt framtíð nýttu úrslit byggðakosninganna 2014 til þess að komast í meirihlutasamstarf sem víðast til að öðlast stjórnunar- og stjórnmálareynslu.

Meira en 90% viðfangsefna stjórna sveitarfélaga eru ópólitísk og það auðveldar samstarf.

Halda upplýsingum frá borgarbúum

Jói innherji.

Ó, þið eflaust þekki Jóa, innherja hér fyrir Hrun, - / 

aftur innherji í fyrra með sinn fræga gróðagrun, - /

því gamblið gerði´hann oft svo æstan, að hann engan hafði frið  /

þegar einkavæðing var á dagskrá þoldi´hann ekki við. / 

 

Hann er þekktur fyrir sín þrumuskot. / 

Alltaf þegar hann braskar best og mest þá er það ekkert pot. /

Því þetta æði á hug hans allan og allur tíminn fer  /

í að þefa´upp milljarða sem þjóðin hélt hún ætti hér.     

Segja Steinþór fara með dylgjur

Eins og lifandi fólk.

Íslensku jöklarnir eru eins og lifandi fólk, sem fitnar og grennist á víxl eftir því sem viðurværið er misjafnt.

Ég hef síðustu þrettán ár verið í árlegu nábýli við einn þeirra, Brúarjökul, sem er stærsti skriðjökull landsins, og undrast það, hve hratt hann hefur "grennst", lækkað og þynnst þegar horft er á hann frá aðsetri mínu á Sauðárflugvellli.

Jökullinn var aðeins þrjá kílómetra fyrir innan flugvöllinn árið 1890 eftir mikið framhlaup, sem skildi eftir hið einstæða fyrirbæri "Hraukana", stóra hólagarða, sem bera nafnið Sauðárhraukar vestan við Kringilsá og sunnan við flugvöllinn.

Á myndinni er horft til suðurs inn að jöklinum, eins og hann er nú, en í stað þess að hann rísi alveg við völlinn eins og forðum, rétt grillir í hann í fjarlægð vinstra megin á myndinni, en Kverkfjöll eru til hægri.

Næst okkur á myndinni er Sauðá, eða það sem eftir er af henni, en fram til 1940 var hún öflug jökulsá en er nú sakleysileg og lítil bergvatnsá við það að jökullinn hörfaði og breyttist þannnig að allt vatn hans þarna fyrir innan fer í Kringilsá og Kverká.

Staðið er á brautarenda 18/36 á stað, sem ég kalla "útsýnisstað Emmyjar" og kenni við þýska jarðfræðiprófessorinn Emmy Todtmann, sem fór í alls fimm rannsóknarferðir um þetta svæði á 30 ára tímabili frá fjórða til sjöunda áratug síðustu aldar.

Núna er jökulröndin búin að hörfa allt að tíu kílómetra til baka síðan þá.

Ég kem þarna og hef viðdvöl nokkrum sinnum á hverju ári, allt frá byrjun júní fram í nóvember.

Merktur og viðurkenndur vegarslóði liggur frá svonefndri Prestahæð við vegamót þar sem leiðir skiljast, önnur vestur í Grágæsadal, en hin upp að Brúarjökli.

Á skilti við vegamótin stendur "Brúarjökull 8", þ. e. átta kílómetrar voru inn að jöklinum þegar skiltið var sett upp.

Núna eru þetta orðin 5-7 kílómetrum lengri leið.

Á síðustu árum hefur veðurlag breyst þarna flest vor. Stærri og fleiri gusur af miklum óveðrum í líki suðaustanhvassviðra með gríðarlegri úrkomu hafa gengið inn yfir suðaustanvert landið en áður var og valdið aukinni heildarúrkomu á svæði sem nær vestur að Kringilsá, en hefur löngum verið hluti af úrkomuminnsta svæði landsins.

Í fyrravor voru skilin við Kringilsá mögnuð, alautt vestan við en enn skaflar austan við.

Afleiðingin af þessum miklu úrkomuáhlaupum birtist í auknum snjóalögum í Snæfelli, sem einnig hafa blasað þarna við á hverju vori og sumri með vaxandi sköflum, miðað við það sem var fyrir aðeins 5-6 árum.

Á myndinni er fjallið hvítt síðsumars 2014, bæði af nýsnævi og stækkandi sköflum, þegar þarna var samfelld viðvera í mánuð vegna gossins í Holuhrauni.

Brúarjökull hefur einnig staðið í stað allra síðustu ár hvað snertir hæð hans þrátt fyrir mikla leysingu á sumrin.

Að horfa á Snæfell og Brúarjökul á hverju vori og sumri í nábýli á sama stað er eins og að fylgjast með mismunandi holdafari vina sinna, sem bera það utan á sér, hvert viðurværi þeirra er.

 

Hvannadalshnjúkur hefur hækkað