70 ára tær snilld í kosningaloforðum.

Þegar litið er til baka og skoðað, hverju flokkar lofa fyrir kosningar, sést að Framsóknarflokkurinn er líklega slungnastur allra flokka í þessu efni.

Flokkurinn stóð að vantrausti á minnihlutastjórn Ólafs Thors 1949 vegna áforma hennar um óhjákvæmilega gengislækknu, og fór Framsókn í þær kosningar með loforð um að koma í veg fyrir gengislækkun.

Eftir kosningarnar fór flokkurinn í stjórn með Sjálfstæðismönnum og gengið var auðvitað fellt í boði þessara flokka.

Í sömu kosningum fékk Framsóknarflokkurinn mann á þing í Reykjavík í fyrsta sinn í sögu sinni. Rannveig Þorsteinsdóttir lofaði því að flokkurinn myndi "segja fjárlplógsstarfseminni, sem Sjálfstæðisflokkurinn stæði fyrir, stríð á hendur".

Eftir kosningar var farið í eitt innilegasta stjórnarsamstarf í sögu íslenskra stjórnmála með helmingaskiptum við þá sömu fjárlplógsstarfsemi Sjálfstæðisflokksins og Rannveig Þorsteinsdóttir hvarf úr sögu en hafði gert sitt gagn fyrir flokkinn. 

Framsóknarflokkurinn lofaði 1956 að reka herinn úr landi. Hermann Jónason myndaði stjórn með þessu loforði í stjórnarsáttmála, en það var svikið. Í sömu kosningum var því lofað að vinna ekki með "kommúnistum" í stjórn. Mynduð var stjórn með þeim eftir kosningar. 

Framsóknarflokkurinn treysti á gullfiskaminnið og lofaði því aftur 1971 að reka herinn, en það fór á sömu leið hjá Ólafi Jóhannessyn og hjá Hermanni Jónassyni. Eftir kosningar 1974 fór flokkurinn í stjórn með Sjálfstæðisflokknum til þess að treysta veru hersins. 

Framsóknarflokkurinn lofaði því fyrir kosningarnar 2003 að auka svo mjög húsnæðislán heimilanna að þau yrðu minnst 90%. Hafði áður einkavætt bankanna og skapað þensu með virkjana-og stóriðjuframkvæmdum sem olli með þessu samanlögðu mestu þenslu og græðgisgróðæri sögunnar. 

Kunnáttumenn um þetta vöruðu ráðamenn flokksins eindregið við þessu og spáðu því, sem síðar kom á daginn, að vegna aðstæðna í boði Framsóknar og tilkomu einkaeignar bankanna myndi skapast útlánakapphlaup af áður óþekktri stærð. 

Heimilin fjórfölduðu skuldir sínar á örfáum árum, en afleiðingarnar af þeirri staðreynd eru nú nefndar "forsendubrestur" og Framsókn komin með kosningaloforð, ekki minna en hin fyrri, um að hrifsa nokkur hundruð milljarða af "hrægömmum" og dreifa þeim yfir þá, sem ákafast dönsuðu Hrunadans gróðærisins í boði Framsóknar. 

Þeir, sem ekki eignuðust neitt fá ekki neitt en hinir eru svo margir, sem skulda, og loforðið þar að auki látið ná yfir allar skuldarana, að fylgið sópast til Framsóknar, rétt eins og í kjölfar fyrri loforða í meira en 70 ár en þó i meira mæli en nokkru sinni fyrr. 

Það er pottþétt að ná í fylgi ef hægt er að benda á ytri óvin, sem berjast þurfi við. Í þessu tilfelli eru það eigendur "snjóhengjunnar" sem Framsókn fellir undir heildarheitið "hrægammar" með því að benda á illt eðli erlendra vogunarsjóða. Og vissulega er tilvist þeirra nöturleg en það gleymist að hún er í fullu samræmi við það hugarfar græðginnar sem 12 ára valdaseta Sjalla og Framsóknar fóstraði og nærði.

Vogunarsjóðirnir eiga að vísu aðeins helminginn þessum 1200 milljörðum, en það skiptir engu máli. Það verða teknir af þeim hið snarasta hundruð milljarða og dreift þeim til þeirra, sem forsendubresturinn lék grátt, íslensku heimilin, sem nú geta upplifað væntingarnar frá 2003 á nýjan leik. 

Staðreyndin er hins vegar sú að helmingurinn af eigendum snjóhengjunnar eru ósköp venjuleg fyrirtæki, sjóðir og einstaklingar, sem trúðu á stóru bóluna sem Framsókn blés upp eftir 2003 og horfa nú fram á hliðstæðan "forsendubrest" og íslensku heimilin gera. 

En hrægammar skulu þessir aðilar samt heita þótt þeir létu blekkjast til að fjárfesta á sömu forsendum og íslensku heimilin á meðan Framsókn réði ferðinni.

Og þeir aðilar íslenskir, sem létu blekkjast, eru allir felldir undir heitið "heimilin" þótt stór hluti íslensku skuldaranna geti ekki fallið undir heitið "heimili. 

En kosningaloforð verða að vera einföld og skýr:;

1949: Umbótastefna Framsóknar gegn fjárplógsstarfseminni

1949. Framsókn gegn gengisfellingu!

 1956: Framsókn gegn hernámi landsins! 

1956: Umbóta- og lýðræðisaflið Framsókn gegn kommúnistum!

1971: Framsókn gegn hernámi Íslands !

2003: Framsókn lætur fólkið eignast húsnæði!

2009: Framsókn gefur þjóðinni nýja stjórnarskrá!

2013: Hundruð milljarða til íslenskra heimila í boði Framsóknar!

Þessi einföldu slagorð eru svo áhrifarík vegna þess að með með er stillt upp einföldum andstæðum, sem allt á að snúast um: Erlendir hrægammar gegn íslenskum heimilunum.

Framsókn hefur staðið sig vel á þessu sviði síðustu 70 árin en oft í harðri samkeppni við keppinautana um hylli kjósenda. Sumir þeirra hafa ekki jafn mikið hugmyndaflug, svo sem Sjálfstæðisflokkurinn sem hefur lofað skattalækkunum og minni eyðslu hins opinbera alla sína tíð ! 

Þegar mesta gróðærið var hér 2003-2008 tókst flokknum að þenja ríkisbáknið út meira en dæmi höfðu verið áður, einmitt þegar menn hefðu haldið að slíkt gerðist ekki. 

Og kratar og allaballar voru stundum samferða Framsókn í því að lofa meiru en þeir gátu efnt, svo sem að reka herinn, og Haraldur Guðmundsson fékk það hlutskipti að lýsa yfir því fyrir hönd Framsóknar og Alþýðuflokksins (Hræðslubandalagsins) að ekki kæmi til greina að vinna með Alþýðubandalaginu eftir kosningar. 

Haraldur var gerður að sendiherra í Osló strax eftir kosningarnar og sögðu sumir, að það hefðu verið laun fyrir það hvernig hann fórnaði sér. 

 

 

 

 

Framsókn stærst í könnun Stöðvar 2

Flókin, viðkvæm og dýr tæki.

Þyrlur eru dásamleg afurð tækninnar með óviðjafnanlega eiginleika, sem gera þær ómissandi til þeirra nota, þar sem þær nýtast best. En vegna þess að vængirnir snúast en eru ekki fastir og óhreyfanlegir eins og vængir á flugvélum, eru þær miklu flóknari smíð en flugvélar og með margfalt fleir hreyfanlega fleti og liði.

Af því leiðir að það eru miklu fleiri hlutir sem geta bilað en í einföldum flugvélum og að þær eru viðkvæmari á mörgu leyti, enda það er þumalputtaregla að þyrla er um það bil fjórfalt dýrari í rekstri en sama stærð af flugvél, einkum vegna miklu tímafrekara, flóknara og meira viðhalds. 

Og af þessum sökum eru þyrlur óflughæfar vegna viðhalds miklu lengur en flugvélar og eyða mun meiri tíma á jörðu niðri. 

Fleira hjálpar til við að takmarka getu þyrlnanna. Það þarf meira afl til að lyfta loftförum lóðrétt heldur en að láta þær ná hraða á flugbraut svo að vængirnir geti lyft þeim eins og gert er á flugvélum.

Þyrlan þarf sérstaka skrúfu á stélinu til að halda á móti snúingsvæginu, sem verður við það að snúa þyrluspöðunum og vegna þess að blöðin fara aftur á bak öðru megin miðað við flugstefnuna, en áfram og á móti flugstefnunni hinum megin í snúningshringnum, verður hámarkshraði þyrlu ævinlega takmarkaður vegna loftmótstöðunnar þeim megin þar sem spaðarnir fara á móti flugstefnunni.

Þegar allt þetta er lagt saman er skiljanlegt að rekstur þyrlu er og verður ævinlega dýr og erfiður.

Síðustu áratugi hafa með reglulegu millibili komið fréttir af því að bættar þyrlur geti komið í stað flugvéla í flugi á fjölförnustu flugleiðunum.

Nú síðast var sagt við mig úti á Reykjavíkurflugvelli þegar Ögmundur og Jón Gnarr undiskrifuðu samkomulag um flugstöð og fleira, að það væri stutt í það að flugvölllurinn yrði úreltur, - það væru að koma þyrlur sem leystu flugvélar af hómi. 

En það er ómögulegt að komast fram hjá eðlisfræðilegum atriðum, sem valda því að þegar allt ofangreint er lagt saman er ljóst, að í flugi milli landshluta geta þyrlur aldrei keppt við flugvélar hvað varðar kostnað og hraða, auk þess sem flugvélar með jafnþrýstiklefa komast hærra og geta frekar flogið yfir slæm veðurskilyrði en þyrlur.

Það er því ekki hægt að sjá neitt, sem geti gert flugvelli óþarfa í flugi á milli staða.  

Á móti kemur að sá eiginleiki þyrlunnar að geta flogið í hvaða þá flugstefnu í lóðréttu og láréttu plani sem hugsast getur, gerir hana ómissandi, þvi að ekkert annað farartæki hefur þessa eiginleika.  

Ljóst að bilunin er alvarleg

Núna er skekkja upp á fjóra þingmenn.

Árið 2000 var settur í lög hinn fáránlega hái atkvæðaþröskuldur 5% við Alþingiskosningar. Aðeins í tveimur löndum Evrópu, Þýskalandi og Tyrklandi, viðgengst svo hár þröskuldur. Í Þýskaldi af ótta við nýnasista og í Tyrklandi af ótta við öfgamúslima! 

Á báðum löndum eru margfalt fleiri þingmenn en hér á landi og því miklu meiri "hætta" á að fjölmörg framboð með innan við eitt prósent atkvæða komi mönnum að. 

Hér á landi væri raunverulegur atkvæðaþröskuldur rúmlega 1,6% fólginn í því að hafa engan sérstakan hækkaðan þröskuld, heldur einungis það lágmarksfylgi sem felst í því yfir alla línuna að ná manni á þing. 

Mögulegt er raunar fyrir sérframboð í einu kjördæmi, til dæmis í Norðvesturkjördæmi, að koma manni á þing, þannig að miðað við landið allt væri fylgið innan við eitt prósent. 

Núverandi fyrirkomulag felur sem sé í sér margfalt óréttlæti í báðar áttir. 

Ef 5% þröskuldurinn væri ekki, myndu fjögur af þeim framboðum, sem ná ekki inn manni, miðað við núverandi tölur í skoðanakönnunum, ná inn einum þingmanni hvert, Lýðræðisvaktin, Dögun, Flokkur heimilanna og Hægri grænir. 

Tölurnar í skoðanakönnununum geta þar að auki verið skakkar að því leyti til að sumir kjósendur þora ekki að nefna þau framboð, sem eru í næstu könnun á undan með minna en 5% fylgi. 

Er það lýðræðislegt að hafa kerfi, sem hræðir fólk frá því að kjósa fólk, sem á erindi á þing ?

Nei. Það hlýtur að eiga verið hlutverk kosningakerfis að laða kjósendur til að kjósa þá til setu á Alþingi sem þeim lýst best á. 

Vegna þess að kerfið mun að óbreyttu og að óbreyttum fylgistölum koma í veg fyrir að til dæmis Þorvaldur Gylfason og Pétur Gunnlaugsson komist á þing, verður hægt að mynda ríkisstjórn með minnihluta kjósenda á bak við sig.

Miðað við skoðanakannanir fyrr í vetur hefði fylgi allt niður í 42% kjósenda nægt til að fá meirihluta á Alþingi. 

Nýja stjórnarskráin stjórnlagaráðs myndi taka þessa skekkju í burtu. Það er búið að ræða um þetta óréttlæti í 14 ár en ekkert gerist. Af hverju? 

Nánast jafnstórir

Hefðum hlegið að Bretum og Frökkum.

Okkur er tamt að hlæja að Bretum, Frökkum og öðrum þjóðum í Evrópu, þegar þeir segja fréttir og sýna myndir af því, sem við myndum kalla snjóföl og tala um gríðarlegar samgöngutruflanir og ófærð. 

Því er fyndið að sjá talað um það í innanlandsfréttum í morgun og í dag að snjó hafi "kyngt niður", þótt nokkurra sentemetra þykkt snjólag settist á götur og gangstéttir á höfuðborgarsvæðinu í rúma klukkustund í morgun og heyra síðan stanslausar fréttir fram eftir morgni um hina miklu "ófærð" sem hefði skapast svo að helstu leiðir væru torfærar eða lokaðar vegna snjóþyngsla.

 

Héldu sínu striki í snjó og hálku

Ný sókn gegn náttúrunni?

Sú var tíðin að Birgir Kjaran, Sjálfstæðisflokki, og Eysteinn Jónsson, Framsóknarflokki voru öflugustu málsvarar náttúrnnar á Alþingi. Eysteinn var formaður Náttúruverndarráðs og flest friðaðra svæða á landinu voru friðuð í hans stjórnartíð.

Nú er öldin önnur. Talsmaður Sjálfstæðisflokksins kallar á fleiri virkjanir og færri verndarsvæði í heldur en eru í Rammaáætlun þegar hann svarar spurningu Umhverfisverndarsamtaka um meginstefnu flokksins. 

Og enduróminn má sjá í málflutningi Einars K. Guðfinnssonar um Teigsskóg. Það er að koma 2003 aftur og nú er lag að fara í sókn gegn verndun náttúruverðmæta. 

Talsmaður Framsóknarflokksins dásamar í sínu svari hve mikill náttúruverndarflokkur Framsóknarflokkurinn sé og hafi verið ! Kanntu annan? Reyðarfjörður og Kárahnjúkar 2003 og Helguvík 2013. Í báðum tilfellum um að ræða meira en 600 megavatta orkubruðl til stóriðju með ómældum óafturkræfum umhverfisspjöllum.

Þá er nú svar Sjallanna skárra. Þar er þó ekki verið að fela að hverju sé stefnt af hálfu forystu þess flokks.

En um báða þessa flokka er hægt að segja það, að ekki er rétt að dæma fylgjendur þeirra út frá stefnu flokkanna. Stór hluti kjósenda þessara flokka eru gott og gegnt áhugafólk um náttúruvernd og umhverfismál eins og hefur margoft komið fram í skoðanakönnunum um umhverfismál.   

 

Vegurinn liggi í gegnum Teigsskóg

Framsókn sterkari í miðju/vinstri stjórn ?

Í 80 ár hafa íslensk stjórnmál litast af þeirri stöðu Framsóknarflokksins að geta verið í stjórn bæði til hægri og vinstri. Þá ræður miklu fyrir Framsókn hve stór og öflug hún er miðað við samstarfsflokkana.

Þegar Framsókn var í stjórn með Sjöllum 1950 til 1956 voru utanríkismál svo mikilvæg, að vinstri stjórn kom ekki til greina. Hermanni Jónassyni líkaði ekki vel að vera minni aðilinn í stjórninni en annað var ekki í boði.

En 1956 var sú staða breytt, komin "þíða" í samskiptum við Rússa eftir fráfall Stalíns og með því að mynda vinstri stjórn 1956 var Framsókn stóri aðilinn en Kratar og Kommar minni aðilarnir, einkum vegna þess að þeir fengu ekki þingmenn í samræmi við atkvæðatölu. 

Í stjórn með Sjálfstæðisflokki var Framsókn hins vegar alltaf minni aðilinn, bæði 1974-78 og 1983-87.

Veik staða Geirs Hallgrímssonar olli því hins vegar að Framsókn fékk forsætisráðherraembættið 1983-87 þar sem Steingrímur Hermannsson fékk að njóta sín. 

Í stjórn með Sjöllum 1995-2007 voru Framarar alltaf minni aðilinn. 

Ef svo fer sem horfir að Framsókn fái nú jafn mikið eða meira fylgi en Sjálfstæðisflokkurinn er það áður óþekkt staða. Ef Sjallar verða stærri en Framsókn gæti verið freistandi fyrir Framsókn að mynda stjórn með 2-3 mun minni flokkum og nýta sér það að vera langöflugastir í slíku samstarfi, - hlutfallslega miklu öflugri en þeim bauðst nokkru sinni fyrr í samstarfi við flokka vinstra megin við sig. 

Það gæti verið álitlegri kostur en að vera í stjórn með stærri flokki, jafnvel þótt Sjallar séu miklu veikari en þeir og fyrirrennarar þeirra hafa verið í 90 ár. 

Sigmundur: Vinstristjórnaráróður sjálfstæðismanna

Versta en göfugasta starfið?

Læknar eiga sinn Hippokratesareið og eru eðlilega mjög stoltir af því hvað starf þeirra er göfugt og gott að eiga Hippokrates sem fyrirmynd.

Það er göfugt að bjarga að helga sig því að líkna og bjarga mannslífum. 

Þegar Kristur var spurður á ögurstundu, til hvers hann væri kominn, svaraði hann samt ekki því að það væri til að líkna og bjarga mannslífum eins og hann hafði gert og orðið var frægt. 

Nei. Hann svaraði: "Ég er kominn til þess að bera sannleikanum vitni". 

Og þá spurði Pílatus: "Hvað er sannleikur?"

Blaðamennskustarfið kann að verar erfitt, vanþakklátt og ekki í miklum metum, enda eru þeir, sem hafa helgað sig því, bæði misjafnir, mistækir og breyskir eins og aðrir dauðlegir menn. 

En það er göfugt að bera sannleikanum vitni eins og er skylda blaðamannsins úr því að Kristur taldi það vera svo og ekki ónýtt að eiga slíka fyrirmynd, þótt það sé kannski erfitt að feta í fótspor meistarans og starfið það erfiðasta sem hugsast getur. 

Blaðamennska er versta starfið

Ekki langt síðan slíkt ástand var líka hér í raun.

Okkur rennur til rifja að heyra um baráttu konu í Uganda fyrir því að þurfa að lifa í ótta í landi sínu við láta lífið fyrir kynhneigð sína og við þökkum fyrir að slíkt ástand skuli ekki ríkja hér. 

En okkur er samt hollt að hugsa til þess, hve það er stutt síðan hér ríkti svipað ástand í raun, hve stutt er síðan fólk hér á landi, sem var í svipaðri stöðu og konan frá Uganda, var komið í þá aðstöðu, að eina ráðið til að binda endi á óbæirilega aðstöðu var að taka líf sitt.

Þá brotnuðu sumir alveg niður og sviptu sig lífi. Persónlega veit ég um það, í gegnum hvílíkt helvíti gamall æskuvinur minn gekk á sínum tíma og hve nærri hann var því að binda enda á líf sitt þegar hér ríkti í raun svipað ástand og í Uganda, þrátt fyrir alla lagabókstafi um jafnrétti og frelsi einstaklingsins. 

Það er umhugsunarefni að slíkt ástand skyldi geta viðgengist í raun þrátt fyrir fagurgala um annað.

Það leiðir hugann að því, hvort það geti gerst, að ríkjandi ástand á ýmsum sviðum í þjóðlífi okkar, sem látið er þrífast nú, verði litið allt öðrum augum eftir jafnvel fáa áratugi eða ár.  

Kynhneigð getur kostað hana lífið

Friðsæld í Fossvogsdal - Kjarval í kyrrðinni!

Nú eru nokkrir áratugir síðan til stóð að gera hraðbraut eftir endilöngum Fossvogsdal og eftir strönd Fossvogs um Hlíðarfót niður í Vatnsmýri.

Rökin voru alveg þau sömu og nú eru notuð um nýja hraðbraut um Gálgahraun út á Álftanes, að tryggja hraða og vaxandi umferð í gegnum Reykjavík. 

Gegn þessu reis fólk sem taldi æskilegra að rjúfa ekki friðsæld Fossvogsdals og sunnanverðrar Öskjuhlíðar og einnig nauðsynlegt að varðveita einstæðar jarðminjar, svonefnd Fossvogslög, sem eru á strönd Fossvogs. 

Þetta var sem sé; " Friðsæld í Fossvogsdal"  - gegn  - "hávaði á hundrað". 

Í dag myndi engum detta í hug að orða það að fara út í þessa framkvæmd nú þótt forsvarsmönnum hennar fyndist ekkert athugavert við hana á sínum tíma. 

Í Gálgahrauni snýst málið um "Kjarval í kyrrðinni" - gegn - "allir á áttatíu.

Því fólki fjölgar hratt sem hefur uppgötvað töfra svæðisins fyrir holla og gefandi útivist í einstaklega fallegu hrauni, þar sem bæði er að finna slóðir Kjarvals og hraunmyndanirnar sem hann málaði í kyrrðinni og upplifa það sama og meistarinn, -  og einnig stíginn sem farinn var forðum út á Álftanes, stundum þrammaður af sakamönnum, samanber heitið Gálgahraun.

Jarðýtufíklarnir, sem þrá að láta skattborgarana borga fyrir þau umhverfisspjöll, sem fyrirhuguð eru, hundsa tillögur um að lagfæra veginn í núverandi vegarstæði, en það er vel hægt á miklu ódýrari hátt en að gera ótal slaufur og mislæg gatnamót, einfaldlega með því að breikka veginn og gera tvö hringtorg. 

Ástmenn ýtunnar gefa sér þær forsendur að umferðin á dag muni vaxa úr 5800 bílum upp í 20 þúsund. 

Ég rökræddi þetta mál við talsmann framkvæmda í flugstöð Flugfélags Íslands fyrir nokkrum dögum. 

Hann sagði að alltof seinlegt yrði að fara þarna í gegn á endurbættum vegi vegna minni ökuhraða. 

Þegar ég sagði að erfitt væri að sjá hve miklu munaði á 70 km harða og 50 km hraða, sagði hann að það þýddi ekkert að hafa 50 km hraða, - menn myndu ekki fara eftir því. 

Þar skaut hann sig í fótinn, nýbúinn að segja að hvað lítill ökuhraði gæti orðið þarna. 

Kyrrð er ein af auðlindum hins magnaða Gálgahrauns. Ég uppgötvaði ekki til fulls hvað hröð umferð þungra 2007 jeppa er hávær fyrr en fyrir nokkrum árum, þegar ég fór norður í Langadal til þess að taka það uipp, hvernig fuglarnir þögnuðu við sólmyrkvann, sem þá kom þar. 

Það var eftirminnilegasta minning mín frá sólmyrkvanum 1954, þegar fuglasöngurinn þagnaði við það að sólin myrkvaðist. 

En ferð mín misheppnaðist hvað þetta varðaði, vegna þess að dekkjahávaðinn miklu hraðari umferðar en 1954 yfirgnæfði allan fuglasöng. 

 

Forsendur nýs Álftanesvegar verði kannaðar á ný

Að passa sig á pillunum.

Óttar Guðmundsson læknir hélt fróðlegan fyrirlestur hjá Churchill-félaginu í fyrradag þar sem hann bæði sálgreindi Churchill og tók fyrir neysluvenjur hans og meðhöndlun læknis hans.

Fyrirlesturinn var á afmælisdegi Foringjans, Adolfs Hitlers, svo að hann bar líka á góma. 

Á tímum Hitlers og Churchills voru mönnum enn ekki fullljós ávandabindandi áhrif amfetamíns og fleiri lyfja sem síðar hafa komið betur í ljós, og læknar gáfu svefnlyf fyrir næturnar og örvandi lyf fyrir daginn, í mismunandi miklum mæli þó. 

Lyfjaneysla Hitlers tók sinn toll af heilsu hans til sálar og líkama. Hann fékk lyf til að halda sér við efnið á daginn en varð bæði háður þeim og líka öðrum lyfjum til að geta sofið. 

Hið síðarnefnda reyndist dýrkeypt fyrir Þjóðverja þegar bandamenn réðust inn í Normandy. Þann morgun höfðu  verið gefin ströng fyrirmæli um það að ekki mætti vekja foringjann og þess vegna misstu Þjóðverjar af dýrmætum klukkustundum sem liðu, án þess að hægt væri að taka afgerandi ákvörðun um viðbrögð við innrásinni. 

Hitler bjóst við innrás miklu austar, við Calais, og bandamenn höfðu uppi gabbtilburði til þess að láta líta svo að innrásin yrði þar.

Bandamenn  höfðu sett á svið umfangsmikla blekkingartilburði, meðal annars með gerviskriðdrekum og  Patton hershöfðingi látinn vera að störfum nálægt Dover á þann hátt, að Þjóðverjar fréttu það "óvart".

Í Frakklandi þorðu Þjóðverjar ekki annað en að halda brynsveitunum inni í landi til þess að geta sent þær þangað sem skjótast þangað sem þeirra yrði þörf í stað þess að staðsetja þær nálægt ströndinni þar sem þær gætu kæft innrásina í fæðingu, en það vildi Rommel gegn áliti Von Rundstedt, sem fékk Hitler á sitt band. 

Ef vel hefði átt að vera hefði Hitler ekki veitt af fyrstu stundum morgunsins til þess að vera með fingurinn á púlsinum svo að hann gæti eins fljótt og auðið væri tekið afgerandi ákvörðun.

Kosturinn við alræði Foringjans var skilvirkni og bein boðleið. Gallinn var hins vegar sú lömun, sem það gat þýtt að hann einn tæki allar helstu ákvarðanir. 

Í lok styrjaldar var Hitler þrotinn að kröftum vegna lyfjaneyslu og Göring var heróinsjúklingur.  

„Fékk ekki einu sinni verkjapillur“