Einn af hættulegum blindum blettum og tifandi tímasprengjum í stígakerfinu.

Hjólastígaverkefnin, sem fjallað er um í viðtengdri frétt, eru fagnaðarefni, en til viðbótar er nauðsynlegt að setja líka í forgang of marga hættulega staði í stígakerfi borgarinnar. 

Hér skal nefnt eitt dæmi á fjölfarinni leið: 

Milli Miklubrautar og Skeifuhverfisins liggur stígur með ansi hættulegu blindhorni við T-stígamót við suðausturhorn Skeifuhverfisins.

Á efstu myndinni hér sést hjólreiðamaður á vesturleið, og að er að koma niður hallandi og mjóan stíginn til að taka vinkilbeygju fyrir steypt veggjarhorn og halda þar áfram inn í þröng undirgöng. 

Í næstu mynd er horft inn í göngin og þar sést, að Á MÓTI KOMA TVEIR SAMHLIÐA hjólreiðamenn.  

Ávísun á harðan árekstur, og reynslan sýnir að árekstrar á hjóla- og gangstígum geta valdið beinbrotum eða enn alvarlegri áverkum.  

Þótt þetta sleppi kannski eins og það gerði, þegar myndin var tekin, eru svona aðstæður tifandi tímasprengja. 

Það ætti að vera hægt að setja upp varúðarmerki með speglum, eins og víða má sjá erlendis til þess að stígfarendur geti áttað sig tímanlega á umferðinni, sem er hverju sinni á þessu hættulega horni.  

Samþykktu hjólastígaframkvæmdir þessa árs

Þegar þjóðin uppgötvaði mannauðinn í öllum kimum þjóðfélagsins.

Þegar Lionsklúbburinn Ægir var stofnaður á sjötta áratug síðustu aldar fann klúbburinn sitt þjónustuverkefni í vistheimili Sesselju Sigmundsdóttur að Sólheimum í Grímsnei, sem hún hafði þá starfrækt af einstakri hugsjón um áratuga skeið. 

Klúbburinn stundaði fjáröflun sína á margan hátt, meðal annars með kútmagakvöldi í mars og rækti sambandið vel allan ársins hring, svo sem með því að standa með heimamönnum að litlu jólunum, sem þá voru haldin á jarðhæð eins hússins. 

Í hinni árlegu jólaferð austur, fór eitt fyrirbæri að verða að árlegum viðburði, en það var þegar einn vistmanna, Reynir Pétur Yngvason, sem var mikill áhugamaður frá unga aldri um göngur, kom gangandi á móti rútunni og fékk far með henni til baka. 

Eftir því sem Reynir Pétur stækkaði og efldists, færðist staðurinn, sem hann mætti rútunni æ fjær Sólheimum og árið 1985 var svo komið, að hann kom í rútuna í grennd við Þrastarlund. 

Í Lionsklúbbnum voru ýmsir hámenntaðir menn, og þegar umræðuefnið með Reyni Pétri sveigðist að áhugamálum hans, urðu þeir sem steini lostnir yfir einstæðum stærðfræðihæfileikum þessa unga manns, sem reyndust ljósárum ofar þekkingu og skilningi þeirra í bókstaflegum skilningi. 

Þegar komið var á það stig að leysa hugarreikningsþrautir rak Reynir Pétur þéssa menntamnn yfirleitt á gat.

Það lá ekki aðeins beint við að gera sjónvarpsþátt um þetta einstæða mál, hvað Reyni Pétur snerti, heldur var það beinlínis þjóðfélagsleg skylda fjölmiðilsins. 

Málið þróaðist upp í hugmynd um að Reynir Pétur gengi fjáröflunar- og kynningargöngu hringinn i kringum landið, og þegar þetta stórbrotna verkefni var síðan leyst af hendi um sumarið, endaði stækkandi gangan sem fjölmennur útifundur á Lækjartorgi. 

Helsta fjáröflunartakmerkið var að reisa sérstakt samkomu- og íþróttaleikhús á Sólheimum, og það varð að veruleika, auk margs annars. 

En mesti árangurinn fólst þó í því að með þessu var opnuð fyrir þjóðinni ný sýn á þann mannauð, sem falinn er í hinum ýmsu og oft ólíklegustu kimum þjóðfélagsins, samanber vísu Bólu-Hjálmars: 

 

Víða til þess vott ég fann, 

þótt venjist oftar hinu, 

að guð á margan gimstein þann, 

sem glóir í mannsorpinu.  

Uppáhaldsstaður Eddu Björgvins

Kannski hvergi brýnna en hér á landi; "að skoða spár."

Þótt það sé rétt að mikilsvert sé á öllum ferðalögum að skoða veðurspár ítarlega, á það kannski hvergi eins vel við og fyrir ferðafólk, bæði erlent og innlent, að skoða veðurspár vel á ferðum um Ísland. 

En það er jafnframt mjög mikilvægt að gera ekki of nákvæmar pantanir og skipulag fyrirfram, heldur að halda sem best opnum möguleikum til að láta veðrið vinna með sér, ef svo má segja.

Þetta er einkum erfitt að koma útlendingum í skilning um - svo að það kemur þeim í koll, jafnvel eyðileggur Íslandsferðina alveg.  

Til dæmis getur það komið fyrir að veðrið verði að mestu bjart og þurrt á öðrum helmingi landsins og að þeir, sem hafi rígskipulagt ferðina verði óheppnir, sem hafi ætlað sér að eyða tímanum einmitt þar.  

Algengustu andstæðurnar eru bjart og þurrt sunnan lands í norðlægri átt, sem gerir veðrið dimmt og úrkomusta norðanlands, - eða öfugt, ef áttin er suðlæg. 

Það er líka til í dæminu að birtan og hlýindi verði um austanvert landið í vestlægri átt, en dumbungur og úrkoma á sama tíma á vestanverðu landinu; - eða öfugt ef vindáttin er austlæg. 

Hvetja Íslendinga til að skoða spár

Nýtt leirfok úr þurrum lónbotni Hálslóns á hverju sumri.

Þegar skoðaðar eru veðurathuganir af Austurlandi frá deginum í dag sést vel, að hið mikla leirfok eða moldrok þar, sem verið hefur frá hádegi, kemur úr 10-20 ferkílómetrum í lónstæðinu, sem eru auðir fyrri hluta sumars, en þakin einhverjum milljónum tonna af leirframburði árinnar, sem þar hefur sest fyrir sumarið áður meðan lónið var fullt. 

Árnar Kringilsá og Jökla bera fram meira en tíu milljón tonn af fínum leir og sandi á hverju einasta ári, og sá hluti þessa mikla magns, sem er á þurru, fýkur í suðvestanátt eins og var í dag, og berst yfir syðri hluta Fljótsdalshéraðs og Austfirði og olli til dæmis hinu þétta leirmistri, sem var á Seyðisfirði í dag eins og lýst er á viðtengdri frétt á mbl. is. 

Í mati á umhverfisáhrifum Kárahnjúkavirkjunar 2001 var því lofað, að með því að nota flugvélar til að dreifa rykbindiefnum yfir hina fokgjörnu leirskafla yrði hægt að stöðva leirfokið. 

Sveinn Runólfsson þáverandi Landgræðslustjóri, sem eitthvað hefði átt að vita um málið, var ekki í ráðum með þessa úrlaustn, en taldi fráleitt í myndinni "Á meðan land byggist" að þetta væri hægt, og það hefur síðar komið í ljós, sumar eftir sumar.  

Loftmyndin hér að ofan var tekin í mun minni vindi en var í dag fyrir nokkrum árum og við Kárahnjúk er greinilega nær ólíft þegar komið er niður á jörðina. Þessi mynd var líka tekin miklu síðar á sumrinu þegar leirurnar eru miklu minni en þær voru í dag og undanfarna daga. 

Á ferðalagi um Austurlandið í moldroki

Tekjuskattleysi Alcoa í bókhaldsbrellu í orkusamningi sem fer ofar stjórnarskrá.

Í orkusamningnum, sem gerður var 2002 milli Íslenska ríkisins og Alcoa, er ákvæði um það, að Íslendingar setji ekkert þak á þá upphæð, sem Alcoa megi nota til þess að taka nógu hátt lán innan álveranna svo að útkoman verði sú, að engan skatt þurfi að borga af álverinu í Reyðarfirði, sem með þessu verður stórskuldugt á þessari bókhaldsbrellu þótt gróðinn sé í raun talinn í einhverjum milljarði króna ár hvert. 

Í ákvæðinu er tryggt að ekkert þak verði á upphæðinni sem Alcoa skammtar sér sjálft árlega í gegnum þessa skattaundanskotsleið. 

Með þessu fáheyrða fyrirkomulagi var fjárveitingavald Alþingis, sem er stjórnarskrárbundið, sniðgengið til loka samningstímans, og undantekningartilfellið gert rétthærra öllu öðru.

Eftir 15 ára starfsemi verður væntanlega hægt að telja samanlagðan ágóða Alcoa á þessu í meira en hundrað milljörðum króna. 

Móðurfélagið í hærra skattaumhverfi

Eftir 1944 vorum við í stöðu Færeyinga á íþróttasviðinu gagnvart Dönum.

Eftir að við Íslendingar stofnuðum lýðveldi 1944 var það okkur hugstætt að sanna fyrir umheiminum að svona órþjóð gæti staðið á eigin fótum. 

Strax 1946 komu fyrsu tækifærin á íþróttasviðinu, EM í frjálsum íþróttum og landsleikur við Dani í knattspyrnu. 

Við töpuðum fyrir Dönum í landsleiknum, en okkur til happs vakti Evrópumeistaratitill Gunnars Huseby margfalt meiri meiri og víðtækari athygli en einn af ótal vináttulandsleikjum, þótt í fótboltanum væri.

Langt fram undir 1960 héldu frjálsíþróttamenn uppi heiðri þjóðarinnar á sannkallaðri gullöld frjálsíþrótta með tveimur Evrópumeisturum 1950, Erni Clausen í 2. til 3. sæti á heimslistanum í tugþráut þrjú ár í röð og Vilhjálmi Einarssyni með silfur á ÓL 1956. 

Og svo unnum við Dani tvívegis í landskeppni í frjálsum íþróttum 1950 og 51, og tókum Norðmenn með í leiðinni í þriggja landa keppni 1951, sama kvöldð og við unnum Svía á knattspyrnu. 

Verr gekk á því sviði sem sneri sérstaklega að eftirmálum sjálfstæðisbaráttunnar, en það voru landsleikir við Dani í knattpyrnu. 

Í áratugi gekk okkur ekkert með þá, gerðum aðeins tvisvar jafntefli, 1959 og 1970, en töpuðum öllum hinum leikjunum, og varð 14:2 ósigurinn 1967 svo beiskur, að svíður enn.  

Við ættum því allra þjóða helst að skilja best allra þjóða ósvikna sigurgleði Færeyinga yfir Dðnum í flokkaíþrótt á stórmóti. 

Tímamótasigur Færeyinga á Dönum

Mikið um háskalegan framúrakstur. Öræfin notuð fyrir tónlistaræfingar.

Á árlegri ferð á Þjóðvegi 1 um síðustu helgi mátti of oft sjá háskalegan framúrakstur, sem skóp hættu á stórslysi.

Í Þessum tilvikum var þetta gert á svo miklum hraða yfir heila línu og blindhæð að undravert var. 

Í fyrrnefndri ferð vegna árlegrar opnunar Sauðárflugvallar á Brúaröræfum varð öræfaferðin óvenjuleg að ýmsu leyti. 

Lægð skapaði afar hraðar sveiflur í veðri í þessari ferð, dýrlegt veður fyrsta daginn, en á öðrum degi var mikil úrkoma og kalt, svo að landið varð alhvítt á efri hluta Brúaröræfa, og stöng við vegamót ísuð, eins og sjá má á mynd. 

Þriðja daginn og fjórða daginn fór veðrið hratt batnandi og endaði með einstaklega fögru sólarlagi í Eeykjavík. 

Vestan við Hálslón virtist auðnin stefna í það að verða alveg mannlaust þessa daga, þar til allt í einu, þegar ekið var fram á einhvern furðulegasta einstæðing, sem sést hefur á ferð í óbyggðum Íslands. 

Maðurinn hafði stöðvað bíl sinn í auðninni, sem jafnframt var húsbill í þessu tilfelli, einn af mörgum slíkum´í bæði byggð og óbyggð hér á landi og sumrin. 

Þarna var maðurinn við furðulega iðju; að æfa sig á trommusett, sem var hans ferðalagi í þessari eins manns æfinga- og hljómleikaferð. 

Hann sagðist gera þetta til þess að slá margar flugur í einu höggi. 

Komast út úr skarkalanum eins fjarri honum og auðið var.

En njóta samt eigin tónlistar við miklu æskilegri og gjöfulli æfingaaðstæður í þögn og einsemd og hugsast gæri í stað streitu og áreitis í byggð. 

Hér gæti enginn truflað hann að öllum jafnaði, enda væri ég eina manneskjan, sem hann hefði enn hitt við þessar óskaaðstæður í Íslandsferðinni. 

Ljósmyndirnar tala sínu máli, en eitt lítið 24 sek myndskeið verður kannski sett á facebook í kvöld, sem sýnir aðstæður betur. 

Stansað var stutt hjá manninum, hann aðstoðaði við sár, sem ég hafði fengið á hendi og þurfti að sauma í byggð, en aðeins að dytta þarna að til bráðabirgða. 

Miðað við það, sem maðurinn sagði um nauðsyn þess fyrir sig að komast aleinn í takt við almættið með tónlist sína, var það kannski ekki víst að hann hefði brugðist svona við óvæntri truflun á þann hátt að taka smá sóló á trommusettið í lokin, ef ég hefði ekki verið með meidda hönd? 

Ætlaði fram úr flutningabíl en endaði á vegriði

Til mikils að vinna varðandi "hreina og endurnýjanlega orku."

Það framtak að vinna að eflingu dælingu óæskilegs útblásturs frá gufuaflsvirkjununum á Reykjanesskaga niður í jörðina hefur vakið athygli erlendis. 

Enn er þó mikið óunnið á meðan "óhagstæð vindátt" getur borið brennisteinsvetnismengun til þéttbýlis höfuðborgarsvæðisins, því að þessi sama vindátt er algengasta vindáttin. 

Þótt tölurnar um niðurdælinguna séu stórar, eru þær enn lítill hluti af öllum útblæstrinum. 

En þó stefnir þessi viðleitni í rétta átt, enda til mikils að vinna til að hægt sé að ná takmarkinu alveg, að orkan geti í raun verið "endurnýjanleg og hrein."

Óhagstæð vindátt bar skýið frá Nesjavöllum

Enn ein skrautfjöður vorkvölds í Reykjavík.

Þegar ferð hringinn um landið lauk í kvöld eftir fjögurra daga span, blasti ofangreint við. 

Mörkin tvö, sem skópu sigur gegn Norðmönnum.

Örn Steinsen var einn af mönnunum, sem skóp svonefnt "Gullaldarlið KR, sem, ef rétt er munað, varð svo ósigrandi á blómatíma sínum í kringum 1960, að það vann Íslandsmeistaratitilinn með fullu húsi stiga. 

Örn og Ríkarður Jónsson skópu tvö af stórkostlegustu mörkum íslenskrar landleikjasögu i landsleik við Norðmenn a þann hátt að þau voru nánast nákvæmlega eins, en það fyrra var dæmt ógilt, en hið síðara ekki!

´Örn skóp færið með flottum einleik upp hægri kantinn og gaf þaðan frábæra langa sendingu þvert yfir á Ríkarð Jónssonm, sem þar stökk öllum hærra og skallaði boltann óverjandi í markið.

En dómarinn dæmdi markð ógilt og áhorfendur bauluðu hressilega yfir því að sigurmark væri dæmt ógilt. 

En, vti menn, nokkru síðar gerðist nákvæmlega það sama, Örn Steinsen sleit af sér Norðmenn a hægri kantinum og gaf nákvæmlega eins langa og hárnákvæma draumasendingu alla leið yfir á Ríkarð Jónsson, sem enn stökk manna hæst og hamraði boltann ógnarfast og óverjandi í markið, sigurmark í tvennum skilnngi og það á óviðjafnanlegan hátt. 

Það er mikill ljómi yfir þeim knattspyrnumönnum KR, Skagamanna, Fram, Vals og síðar Víkings sem skópu gullaldarliðin á árunum 1955 til 1975.

Andlát: Örn Steinsen