Hvað á maður að segja?

Hvað á maður að segja þegar fleiri þjóðhöfðingjar og áhrifamenn heims eru saman komnir á einum stað en dæmi eru um, til þess eins að ákveða hvort Ólympíuleikar verði haldnir í Chicago, Rio De Janero, Madrid eða í Japan?

Þetta er langur listi af prinsum og furstum, einn fyrrverandi konungur, einnig þeir Kissinger og Barack Obama, Bandaríkjaforseti.

Kastrupflugvöllur lokaður sem og Eystrasaltsbrúin !

Í desember verður haldin einhver mikilvægasta ráðstefna síðari tíma í Kaupmannahöfn, þegar þjóðir heims ráða ráðum sínum um einn mesta aðsteðjanda vanda mannkyns á sögulegum tíma.

Haldið þið að allt stórmennið, sem nefnt er til sögunnar í Kaupmannahöfn í dag, verði þá statt þar?

Nei, þannig verður það ekki.

Einu sinni var sýnd kvikmynd sem hét "It´s a mad, mad world." Já, þetta er geggjuð veröld sem við lifum í.

Obama í Bella Center

Bölmóðsblús fjárlaganna.

Það er fyrst nú, í íslensku fjárlögunum, sem byrjum að sjá hvað kreppan þýðir í raun og veru. Þetta er ekki gæfulegt, þetta grímulausa andlit hennar sem birtist okkur og er ein af birtingarmyndum hennar.  

Þessi pistill verður þó ekki um það heldur um það sem ég rakst á þegar ég var að grauta í gamalli og rykfallinni möppu með ýmsu efni frá því fyrir meira en fimmtán árum. 

Þetta er ég að gera í sambandi við leiðangur til Ólafsfjarðar til að kvitta þar fyrir næstkomandi laugardagskvöld með tveggja tíma skemmtidagskrá að þar skemmti ég í fyrsta skipti utan höfuðborgarsvæðisins fyrir hálfri öld, árið 1959.

Ég hafði komið í fyrsta sinn fram um áramótin58-59 og níu mánuðum síðar hafði ég skemmt í öllum byggðarögum landsins.

Héraðsmótið á Ólafsfirði var það fyrsta u.þ.b. 800 héraðsmótum stjórnmálaflokka og Sumargleðinnar, en ætli skemmtana"giggin" séu ekki orðin 5-6000 alls.

Á laugardagskvöld verður flutt aftur prógrammið frá 1959 en síðan tekur við nokkurs konar grínannáll síðustu hálfrar aldar þar sem við getum hlegið að okkur sjálfum á mismunandi tímum allt til atburða síðasta árs.  

En í þessu drasli rakst ég á snjáð blað með hinum upphaflega texta við lagið Bölmóðsblús sem hægt er að spila á tónlistarspilaranum vinstra megin á síðunni.

Ég ætla ekki að flytja hann á Ólafsfirði heldur gauka honum inn á þessa síðu úr því að lagið er á henni.  

Ég hélt að þessi texti væri týndur og tröllum gefinn en í honum er veitt ráð við því að fara alveg yfirum á kreppu"bömmernum."

Það er skemmtileg tilviljun að í lokaerindinu er talað um Ása og Ömma, þ. e. Ögmund Jónasson.  

 

BÖLMÓÐSBLÚS.  

 

Ef ég húki og gramt er mitt geð,   / 

galtómt veskið og armæða´og streð,  /

og ég væli með titrandi trega

svo tíkin, hún spangólar með:

 

Heldur en "booza"  /

úr hálftómum séneversbrúsa...   /

...ef allt er í hassi og rassi  /

og smassi og farsi   /

og krassi   /

ég keyri á bömmerinn með því að blúsa !   /

 

Þó að allt virðist alveg í steik   /

og þinn maki með viðhaldi í sleik   /

orðinn gjaldþrota  /

og alveg ráðþrota   /

áttu nú við því samt leik:   /

 

Heldur en "djúsa"  /

dreggjar úr brúsa...  / 

...þá skaltu semja    /

og gerninginn fremja  /

og grenja og emja   /

og lemja burt "bömmerinn" með því að blúsa !   /

 

Útgerðin er víst alveg á haus    / 

og öll pólitík bandsjóðvitlaus.  /

Ráðherrarnir þó ráði´ei við neitt  /

þetta ráð get ég öllum þó veitt:   /

 

Ei gagnar að djúsa   /

úr galtómum brúsa.  / 

Ef kaupgjaldið skömm er   /

og Ási og Ömmi´eru   /

alveg á bömmer    /

við keyrum á bömmerinn með því að blúsa !   / 

 

Ef allt er í hassi -  og rassi  -  og smassi   /  

og farsi  -  og krassi   /

við keyrum á bölmóðinn, barlóminn,  / 

bömmerinn,  barninginn,   /  

blakheitin með því blúsa !  

 

Mannval.

Engin þeirra þriggja, Álfheiður Ingadóttir, Svandís Svavarsdóttir eða Ögmundur Jónasson eru verkkvíðnar manneskjur. Þessi þrjú hafa með verkum sínum og dugnaði sýnt fram á að hægt sé að fela þeim krefjandi verkefni. 

Ögmundur er sérstæður maður hvað varðar trúnað við hugsjónir sínar og eftirsókn eftir heiðarleika. Af gömlum og grónum kynnum við þennan dugnaðarfork veit ég að það var þessi hugsun sem réði afsögn hans í gær, - ekki verkkvíði. Gríðarleg eftirsjá er að honum úr því starfi.

Af kynnum af Álfheiði Ingadóttur og störfum hennar veit ég að hún hefði með sóma getað tekið við starfi umhverfisráðherra ef Svandís Svavarsdóttir hefði farið í heilbrigðisráðuneytið.

Álfheiður hefur lengi fengist við umhverfismál og látið þau sig miklu varða.

En hún hefur líka sinnt vel störfum í viðskiptanefnd og í öðrum málaflokkum og býr yfir pólitískri reynslu á ýmsum sviðum.  

Það er skiljanlegt að talið væri einfaldara að hafa þetta eins og það er nú orðið og ég óska Álfheiði til hamingju og alls hins besta í líkast til erfiðasta ráðuneytinu. 

.  

Álfheiður verður ráðherra

Hvað sagði Göran Persson?

Eftir bankahrunið kom til Íslands Göran Persson, fyrrverandi forsætisráðherra Svíþjóðar til Íslands, og vildi miðla Íslendingum af reynslu Svía af baráttu við samdrátt og kreppu. 

Í fyrirlestri ráðlagði hann Íslendingum að takast strax á við kreppuna af fullum þunga en fresta því ekki. 

Nú er það svo að þetta þarf ekki að þýða það að allar byrðarnar verði lagðar á á örstuttum tíma, en boðskapur Perssons var samt sá að taka mesta skellinn strax. 

Greinilegt er á því sem ýmsir segja þessa dagana að margir halda að hægt verði komast hjá þessu.

Framsóknarmenn veifa 2000 milljarða norsku láni framan í okkur sem mun betri kosti en samstarfið við AGS er.

Rétt er að gæta að því að þessir 2000 milljarðar verða ekki afhentir gefins, - það þarf að borga þetta til baka. Á hve löngum tíma? Með hvaða kjörum?  Á kannski að velta því yfir á komandi kynslóðir?

Af hverju kom þetta ekki fram fyrr?

Hvað um það, - um þetta mál gildir það sama og um Icesave-samningana að allt verður að vera uppi á borðinu og verður að skoða þetta ofan í kjölinn sem fljótast. 

Og því má ekki gleyma, að það er sama hve lánin eru stór, - ef það eru lán þá kemur að skuldadögunum. 

Niðurskurður er óhjákvæmilegur

"Anybody´s fight"?

Ofangreind orð eru stundum notuð hjá enskumælandi þjóðum um það þegar viðureign eða bardagi verður þess eðlis að hvor aðili um sig á álíka mikla möguleika, jafnvel þótt fyrirfram hafi ekki virst svo. 

Er þá sagt, til dæmis um tvo hnefaleikara í hringnum: "It´s anybodys fight," þ. e. allt getur gerst.

Á þessari stundu er ómögulegt að sjá hvað afsögn Ögmundar Jónassonar muni þýða í raun og hvernig allt fari að lokum varðandi hið slæma Icesave-mál.

Ögmundur segist vera að kalla á svipaða þverpólitíska vinnu og unnin var á þingi í sumar en tók líka allmikinn tíma.

Ögmundur sagði í viðtali í hádeginu að þingið þyrfti að taka sér þann tíma sem til þyrfti til að ljúka næsta skrefi í þessum máli.

En hvað er það langur tími?

Um það virðist vera ágreiningur innan stjórnarflokkanna þar sem ýmsir aðrir stjórnarliðar sýnast þeirrar skoðunar að þessu máli verði að koma frá sem allra fyrst því að annars verði afleiðingarnar slíkar að eftir á muni menn iðrast þess að hafa ekki lokið því.

Hér ríkir þingræði og öll gögn þessa máls hvað snertir afleiðingar mismunandi meðferðar málsins og kosti í stöðunni, bæði til skemmri og lengri tíma litið, verða að llggja á borðinu, helst hjá öllum þingmönnum, en í það allra minnsta hjá þeim meirihluta þingmanna sem kunna að sameinast um næstu skref í því.

Staðan virðist ætla að verða æ flóknari, tvísýnni og erfiðari með hverjum deginum sem líður og æ fleiri möguleikar sem menn geta velt upp, allt frá því að stjórnin lafi í ágjöfinni og komi málinu áleiðis, - yfir í það að hér verði stjórnarkreppa eða hugsanleg myndun annarrar stjórnar, jafnvel þjóðstjórnar.   

Ögmundur segir af sér

Vandað til vinnubragða.

Vonandi er það á undanhaldi að pólitík liti embættisveitingar á þann veg, að jafnvel umsækjandi sem af matsmönnum er talinn einna síst hæfur til að gegna embættinu, sé ráðinn og gengið framhjá þeim umsækjendum, sem hæfastir máttu teljast. 

Vonandi er sá tími að líða að flokksskírteini séu mönnum mest til framdráttar.

Þegar fyrsti Þjóðleikhússtjórinn var valinn, var ekki valinn leikhúsmaður til þess starfa, heldur skólamaður sem merkilegt nokk var með réttan flokkslit Framsóknarflokksins, sem þá var í stjórn.

Að vísu reyndist hinn fyrsti Þjóðleikhússtjóri furðu vel hvað snerti rekstur og stjórn leikhússins.

Það réttlætir samt ekki umdeilanlegar ráðningar í embætti þótt betur fari en á horfist.

Í slíkum tilfellum er þeirri spurningu samt sem áður ósvarað hvort annar hefði getað gegnt starfinu enn betur.  

Dæmi um að ræst hafi úr mannaráðningu með pólitískum lit var mjög svo umdeild ráðning Pálma Hannessonar í embættir rektors M.R. í tíð Jónasar frá Hriflu.

Pálmi reyndist hins vegar svo sannarlega vandanum vaxinn og varð einn af virtustu og bestu rektorum þess skóla, enda afburðamaður á ýmsa lund.

Hann varð harmdauði þegar hann féll skyndilega frá og það myndaðist ákveðið tómarúm í skólanum við brotthvarf hans.  

Þar sem lengst var gengið erlendis í flokkslituðum embættisveitingum, svo sem í Sovétríkjunum sálugu, hafa vafalaust ýmsir einstakir embættismenn samt staðið sig býsna vel þótt það væri skilyrði að vera félagi í Kommúnistaflokknum og í náðinni hjá valdaklíku hans.

Kolbrún Halldórsdóttir var talin einn þriggja hæfustu umsækjendanna, sem sóttu um starfið, og menntamálaráðherra, flokkssystir hennar, hefði því getað rökstutt ráðningu hennar á þeim grundvelli og sagt sem svo að Kolbrún ætti ekki að gjalda stjórnmálaskoðana sinna.

En hún kaus að vanda til vinnubragða svo sem kostur var í vandasömu vali og tók til greina þær sjálfsögðu kröfur sem þjóðin verður að gera til þeirra, sem falið hefur verið að vinna störf í hennar nafni. Er það vel.  

Tinna áfram Þjóðleikhússtjóri

Kunnugleg fyrirbæri.

Ég hlustaði á ýmislegt kunnuglegt í viðtalinu í Kastljósinu í kvöld við hinn magnaða og merka kvikmyndagerðarmann Helga Felixson sem stórkostlegt er að vita að skuli hafa ráðist í að gera myndina "Guð blessi Ísland."  

Skal þá fyrst telja lýsingu Bjarna Ármannssonar á því hvernig stjarnfræðilegar peningaupphæðir, þar sem til dæmis einn maður er með fjáröflun fyrir sig sjálfan í gangi, sem er allt að milljón sinnum hærri en þær upphæðir sem venjulegt fólk er að velta á milli handa sér mánaðarlega, - hvernig þessar fjárhæðir verða bara að tölum eða táknmyndum í huga hans.

Ég minnist orða forystumanns orkuöflunar í Þingeyjarsýslum vorið 2007 þegar hann fullyrti að hægt væri leikandi að virkja 1000 megavött þar eða sem svaraði orku fyrir tvö risaálver við Húsavík.  

Honum veittist létt að stækka 30 megavöttin, sem talin voru vonarpeningur í Gjástykki, um helming nú á dögunum og fara í viðtali inn á magnaðasta eldfjallasvæði veraldar til virkjunar Fremri-Náma, nokkuð sem ekkert hefur verið rætt um fram að þessu.

Ekki málið, - það verður bara borað og virkjað eins og þarf til að seðja álrisann.  

Þessir menn eru orðnir firrtir af ofbirtu í leik sínum með tölur og mega ekki til þess hugsa að dæmin þeirra séu skoðuð fyrirfram, heldur skal skjóta fyrst og spyrja svo.

Þeim er skítsama þótt barnabörn okkur þurfi að sæta því að stærstu hluti orkunnar sem á að dæla upp með öllum tiltækum ráðum verði uppurin þegar þau taka við landinu af okkur.

Mesta orkubruðl veraldar sem felst í álbræðslu er bara orðið að leik að tölum og táknmyndum en fræg náttúruverðmæti, unaðsstundir þeirra og heiður þjóðar sem varðveitir þau fyrir mannkyn allt eru ekki metin neins.  

Viðtalið vakti líka upp gamlar minningar frá vetrinum 2002-2003 þegar ráðandi öfl í þjóðfélaginu neyttu allra bragða til að hræða mig frá því að gera myndina "Á meðan land byggist."

Þar var ekki um að ræða að koma í veg fyrir einstök myndskeið heldur alla myndina og þar á undan hafði staðið yfir fjögurra ára herferð gegn því að ég fengist yfirleitt við fréttamennsku eða þáttagerð.  

Það tókst að hræða alla hugsanlega viðmælendur á vísindasviðinu nema einn frá því að koma í viðtöl í myndinni og alla hugsanlega kostunar- eða styrktaraðila nema tvo frá því að styrkja myndina.

Þeir styrkir námu örfáum prósentum af kostnaðinu við hana. 

Ég ætla horfa á myndskeiðið af Jóni Ásgeiri, sem hann vissi ekki að væri tekið af sér,  á ný þegar ég sé myndina í heild, áður en ég legg dóm á það út af fyrir sig hvort birting þess hafi átt rétt á sér eða ekki.

Í prinsippinu er ég andvígur því að sýna myndskeið sem viðkomindi veit ekki um að séu tekin upp.

Þó getur þetta farið eftir aðstæðum, til dæmis þegar viðkomandi er á almannafæri, til dæmis í umferðinni eða þegar um er að ræða svipað atriði og í tölvupóstmáli Jónínu Ben þar sem almannahagsmunir vógu þyngst að mati dómstóla.   

  

Vill að viðtölum verði eytt

Lágmarkskröfur.

Ég verð að segja að ég get ekki litið á það öðruvísi en sem lágmarkskröfu að fréttamenn geti beygt algeng orð. Að ég nú ekki tali um heiti, sem þeir nota jafnvel daglega í starfi sínu. 

Ég skal lækka kröfuna og segja að það sé lágmarkskrafa að íþróttafréttamenn geti beygt heiti helstu íþróttafélaganna.

Enn einu sinni talaði íþróttafréttamaður Stöðvar tvö um Breiðablik án þess að beygja heiti félagsins þegar hann notaði það í þágufalli. 

Hann talaði um mann sem gengi úr Breiðablik, ekki úr Breiðabliki. Síðast beygði hann heiti þessa félags rangt í hádegisfréttum Bylgjunnar í dag. Ætlar þessu aldrei að linna? 

Æðibunuganginum verður að linna.

Jarðvarmavirkjanir eru frábrugðnar vatnsaflsvirkjunum að því leyti að hægt er fyrirfram að sjá hve mikil orka muni koma út úr virkjanakostum. Þar að auki er erfitt að áætla hve lengi orkan muni endast. 

Af þessum sökum lögðu frumkvöðlar um jarðvarmavirkjanir á Íslandi upp með verklag sem byggðist á því að tryggja öryggi orkuvinnslunnar í bráð og lengd.

Farið var á svig við þetta við Kröfluvirkjun og hefði Vilmundur Gylfason ekki lagt ofuráherslu á aðra og ósannaða þætti "Kröfluhneykslisins" eins og hann kallaði málið, hefði þetta staðið upp úr. 

Nú hefur þessi æðibunugangur náð nýjum hæðum bæði á Norðurlandi og Suðvesturlandi.

Anað er af stað með að selja alla orku viðkomandi landshluta til eins risastórs notanda í hvorum landshluta án þess að vita hve mikið af jarðvarmasvæðum verði notað til að uppfylla kröfur álveranna, hve lengi þessi svæði muni endast, eða hver umhverfisáhrifin verða í heild.

Verið er að dunda við athuganir á einstökum og stórum þáttum umhverfisáhrifa eftir að rokið hefur verið af stað. Þetta heitir að skjóta fyrst og spyrja svo.

Æðibunuganginum í vexti stóriðjuframkvæmda sem hefur stigmagnast með veldisáhrifum verður að linna.  

 

Sigur fyrir náttúruvernd

Munurinn á því að rýja og flá.

Afstaða flokka til Icesafe-málsin virðist ekki felast í því að nokkur þeirra hafni algerlega að Íslendingar taki á sig sanngjarnar byrðar til að bæta innistæðueigendum tjónið heldur í því hvernig skuli standa að þessu og hve langt skuli ganga. 

Þessu má líkja við mismuninn á því að rýja ær eða flá þær. Hámarksárangur við það felst í því að taka ullina á hæfilegan hátt af þeim á þeim tíma sem þær þola það best og orðtakið "að rýja inn að skinni" hefur verið ákaflega neikvætt í hugum Íslendinga, hvað þá að ganga svo langt að það jafngildi því að flá kindina.

Með slíku atferli er gengið gegn hagsmunum beggja aðila, bæði þess aðila sem leggja á af mörkum og gagnaðilans sem er háður getu greiðandans til að standa við skuldbindingar sínar.  

Þennan skilning og eðli máls verður að útbreiða meðal nágrannaþjóða okkar á allan mögulegan hátt hvar og hvenær sem því verður við komið.

Ég hef áður bloggað um þá skoðun mína að íslenskir ráðamenn eiga ekki að skammast sín fyrir að tala eigið tungumál á erlendum vettvangi og nota túlka í viðkvæmum og erfiðum viðræðum við útlendinga sem hafa það forskot að geta talað eigið móðurmál.

Það verður að ríkja jafnræði á milli málsaðila í slíkum viðtölum og viðræðum og um það eru mýmörg dæmi að ráðamenn stórvelda hafa talað eigið móðurmál í slíkum tilfellum þótt þeir hafi kunnað ensku.  

Jóhanna: Þolinmæðin á þrotum