Stærðin skiptir víst máli !

Mál Frakklandsforseta varðandi það að reynt sé að láta hann sýnast sem hæstan er ekki út í loftið.

Eitt af lögmálum fréttaviðtala í sjónvarpi tengist hæð viðmælenda. Þetta lögmál lærði ég af reynslunni og ég hef sett það fram svona:

Þegar tekið er sjónvarpsviðtal skal þess gætt að sá sem talað er við, þurfi ekki að horfa upp á við, til dæmis ef fréttamaðurinn er hávaxinn. Ef viðmælandinn þarf að horfa upp á við minnkar áhrifavald /myndugleiki/ traust á honum. (Authoritet).

Best er að viðmælandinn horfi aðeins niður á við og tali þannig niður til fréttamannsins í bókstaflegri merkingu. Við það eykst áhrifavald hans.  

Þið skulið ekki gera grín að þessu lögmáli. Manneskjurnar eru ekki fullkomnari en það að þessi sjónrænu sjónrænu, sálrænu áhrif eru í fullu gildi.

Fréttamaðurinn á að beygja sig, lækka eða standa fyrir neðan tröppu til þess að viðmælandinn fái að njóta sín. 

Þetta minnir mig á gamla sögu af Jónasi Þorbergssyni, útvarpsstjóra og Helga Hjörvari útvarpsmanni, en þeir áttu í harðvítugum deilum og voru litlir vinir. 

Helgi var þá feikna vinsæll og með afbragðs karlmannlega og þróttmikla útvarpsrödd, og vegna þess að fólk aðeins heyrði í honum en sá hann ekki, héldu flestir að þetta væri maður mikill vexti.

Gamall sveitungi Jónasar, Framsóknarbóndi framan úr afdal, kom til Reykjavíkur og var á gangi með honum nálægt Alþingishúsinu í átt að bækistöðum RUV, sem þá voru í gamla Landssímahúsinu við Austurvöll. 

Þá mættu þeir nokkrum þingmönnum, fyrstum Ólafi Thors. "Hver er nú þetta?" spurði dalabóndinn. 

"Þetta er Ólafur Thors" svaraði Jónas.

"Já, þetta grunaði mig, nógu er hann nú spjátrungslegur en samt nokkuð reffilegur," sagði bóndinn. 

Þegar næsti þingmaður kom út, spurði bóndinn: "Hver er nú þetta?"

"Þetta er Hermann Jónasson," svaraði Jónas. 

"Já, það er ekki að spyrja að því hvað hann er myndarlegur og glæsilegur" sagði bóndinn. 

Í þeim svifum gekk þar út Helgi Hjörvar. "Hver er nú þetta?" spurði bóndinn. 

"Þetta er nú Helgi Hjörvar," svaraði Jónas. 

"Helgi Hjörvar?" spurði bóndinn forviða. "Er hann virkilega svona lítill?"

"Nei," svaraði Jónas, "hann er miklu minni." 

Ég þekki leigubílstjóra sem í gamla daga var dálítið gassafenginn í akstri og lenti stundum í því að lögreglan stöðvaði hann.

Hann sagði að það hefði munað miklu í orðahnippingum sínum við lögguna að láta hana ekki koma að bílnum og standa og horfa niður á sig í gegnum framgluggann, heldur hefði hann alltaf flýtt sér að opna dyrnar og standa uppi á þröskuldinum og horfa niður á lögregluþjóninn. 

Í fyrsta þættinum "Á líðandi stundu" fór Agnes Bragadóttir niður í Íslensku óperuna og tók fyrsta sjónvarpsviðtal sitt, sem var við Jakob Frímann Magnússon.

Hún sagði þegar hún kom til baka: "Guð, þegar ég stóð andspænis honum fékk ég í hnén." 

Stærðin sögð skipta máli

Mannréttindi og kristni.

Við sem teljum okkur til kristinna manna stærum okkur oft af því að þessi trúarbrögð hafi öðrum fremur átt í því að útbreiða mannréttindi í heiminum. Ég tel að í þeirri kröfu felist að við 18 ára aldur hafi hver manneskja um það sjálfval, hvaða sáttmála hún virði gangast undir, sem á annað borð eiga að vera háðir frjálsu vali. 

Í þessu landi er trúfrelsi. Minn skilningur á því er sá að Helgi Hóseasson hafi haft til þess fullan rétt að ákveða sjálfur hvaða trúarsáttmála hann væri háður eða óháður.

Ég bendi á að Kristur lét sjálfur ekki skírast fyrr en hann var orðin sjálfráða, fullorðinn maður.

Ég teldi æskilegt að kirkjan breyti skírn og fermingu að því leyti að í þessum athöfnum felist fyrirbæn og staðsetning viðkomandi barns undir verndarvæng kirkju og kristni en einstaklingurinn geti síðar, þegar hann er orðinn sjálfráða, ákveðið að leysa sig undan öllum tengslum við kirkju og kristni ef hann kýs svo.

Barátta Helga minnir um margt á baráttu Muhammads Ali fyrir því að fá sjálfur að ráða nafni sínu, rifta skírnarsáttmálanum, gerast Múslimi og neita að gegna herþjónustu af trúarástæðum.

Hann vildi fá að ákveða sjálfur nafn sitt, kasta þrælsnafninu Cassíus Clay og taka upp nafnið Muhammad Ali. Þetta var ekkert áhlaupaverk.

Honum var bannað að stunda íþrótt sína í 3 og hálft ár,  kostaði  hann heimsmeistaratitilinn í hnefaleikum og áralanga baráttu fyrir dómstólum og í fjölmiðlum. 

Fræg voru ummæli hans um herþjónustuna: "Af hverju ætti ég, svartur maður, að fara og drepa gulan mann fyrir hvítan mann sem rændi landi af rauðum manni? "  

Í einum af frægustu bardögum sínum, þegar hann sameinaði tvo heimsmeistaratitla, kallaði hann í sífellu til andstæðings síns: "Hvað heiti ég?"  

 

Löngu tímabært.

Það er löngu tímabært að bæta merkingar vega á Íslandi. Fyrir nokkrum árum var einkum pottur brotinn á þremur sviðum.

 

1.

Merkingar vegna vegaframkvæmda. Á þessu hefur verið sérstaklega mikill brestur um allt land.

Síðast bloggaði ég um það þegar verktaki við nýjan veg sunnan við Bifröst breytti ekkert 30 km hámarkshraðamerkingum um helgar þótt vegurinn væri þá beinn og breiður og engar framkvæmdir eða vinnuvélar í gangi. Þetta skapaði óvissu og hættu. 

Meðan ég var fréttamaður fjallaði ég nokkrum sinnum um fádæma tillitsleysi verktaka gagnvart borgarbúum við merkingar vegna framkvæmda.

Þar var til dæmis í eitt skiptið látið vita að bílar í 700 manna hverfi yrðu lokaðir inni fram eftir degi.

Verkstjórinn hellti sér yfir mig þegar ég benti honum á þetta og sagði að ég vissi greinilega ekki hvað ég væri að frekjast yfir, - slagurinn um að ná verkefnum með lágum tilboðum væri svo harður að enginn peningur væri til að standa í merkingum.

Í samtali mínu við skrifstofu Gatnamálastjóra kom í ljós að merkingarnar voru inni í útboðsskilmálum. En einnig það að það væri í verkahring borgaryfirvalda að fylgjast með því að verktakar færu eftir skilmálum.

Í annað sinn skapaði það umferðaröngþveiti dögum saman þegar ekki var látið vita af framkvæmdum innarlega á Suðurlandsbraut fyrr en bílar voru komnir á skurðbarminn.

Í mörg skipti eru ökumenn ekki látnir vita um það í tíma að aksturleiðir hafi breyst og að þeir geti komist hjá óþægindum áður en í óefni er komið.  

 

2.  

Leiðbeinandi hraðamerkingar. Ég gerði nokkrar fréttir um þetta og sýndi dæmi bæði frá Evrópu og Bandaríkjunum. Loks tók Vegagerðin við sér og þetta er nú komið á góðan rekspöl og er það vel og þakkarvert.  

 

3. Merkingar á hættulegum stöðum á fjölförnum fjallvegum.

Sorglegasta dæmið um afleiðingar skorts á slíkum merkingum var dauðaslys við Kólkustíflu við Blöndulón fyrir nokkrum árum. Vegagerðin ber því við að allt of dýrt væri að fara að merkja eftir sömu reglum og í byggð. Á móti því mætti hugsa sér að á upplýsingaskilti við endamörk slíkra vega yrði tiltekið að merkingarnar væru ekki eins ítarlegar og í byggð og aðeins varasömustu staðirnr merktir. 

 

 

Vegmerkingar stórbættar með nýrri reglugerð Vegagerðarinnar

"Vestlæg hugsun" loksins !

Þegar flogið er frá Reykjavík skemmstu leið til Ísafjarðar liggur leiðin beint yfir Skálmardalsmúla, sem er miðja vegu milli Gilsfjarðar og Patreksfjarðar.

Þegar flogið er stystu leið milli Hólmavíkur og Reykjavíkur liggur leiðin yfir Búðardal og Gilsfjörð.

Ef flogið er til Ísafjarðar norður Hrútafjörð og Strandir, liggur flugleiðin 70 kílómetrum austar en stysta leið.

Þetta hefur blasað við á kortinu og í raunveruleikanum alla tíð.

Sú ákvörðun í lok áttuda áratugarins að gera leiðina um Hrútafjörð og Strandir að aðallleiðinni vestur var bæði röng og skaðleg.

Til þess að réttlæta þessa "austlægu hugsun" stóðu yfirvöld fyrir gerð svonefndrar Inndjúps-áætlunar, sem var byggð á þvílíkri óskhyggju, að maður veit ekki hvort maður á að hlæja eða gráta við að lesa hana í dag.

Þegar litið er yfir síðustu 30 ár í heild hefur hin auslæga hugsun skaðað allar byggðirnar milli Reykjavíkur og Vestfjarða. 

Fyrst nú fá Dalamenn að njóta þess að fullu að vera í þjóðleiðinni milli Vestfjarða og Reykjavíkur. Fyrst nú fá Ísfirðingar þá 70 kílómetra til baka sem í upphafi hefðu fengist með því að fara með leiðina um Dali.

Verst hefur hin austlæga hugsun bitnað á byggðunum á sunnanverðum Vestfjörðum. Engin jafn fjölmenn byggð á Íslandi hefur verið eins hlunnfarin í eðlilegum samgöngum og þær.

Ég var þeirrar skoðunar á áttunda áratug síðustu aldar að aðalsamgönguleiðin milli Reykjavíkur og Ísafjarðar ætti að liggja um Dali og Reykhólasveit. Að fenginni höfuðáherslu á þá leið, hefðu jarðgöng milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar og betri vegir um Dynjandisheiði og Klettsháls fengið forgang í aldarlok.

Ég fjallaði talsvert um þessi mál í fréttum en gat ekki látið skoðun mína í ljós og varð að gæta óhlutdrægni í hvívetna. Loksins nú hef ég frelsi til að hafa opinbera skoðun á þessu máli og læt hana þessvegna í ljós, þótt seint sé.   

Bundið slitlag frá Ísafirði til Reykjavíkur

Borplanið og anddyri Soganna.

Mig langar til að benda á að vinstra megin á hálfhringsmynd Ragnars Axelssonar á frétt mbl.is um umhverfisspjöll við Sogin sést hið kolsvarta 3000 fermetra borplan, sem grafið var djúpt inn í græna hlíð við mynni Soganna.

Mynni Soganna eru hægra megin á myndinni og Sogalækurinn rennur um miðja mynd.

Hins vegar sést ekki framhald Sogalækjarins né gígurinn með selinu á grónum botninum, skamm frá honum. Þess vegna heldur ekki verktakavegurinn á bakka lækjarins, en þið getið séð hann á öðrum myndum sem fylgja fyrri bloggpistli mínum um þetta efni og séð slóð inn á mynd af honum.  

Rétt er að geta þess að aðeins allra fremsti hluti Soganna sést á þessari annars frábæru mynd, en innri hluti þeirra á sér enga hliðstæðu hvað litadýrð snertir á Suðvesturlandi fyrr en komið er inn fyrir Landmannalaugar.

 

Ég set þessa mynd RAXa hér á síðuna með góðfúslegu leyfi hans, svo að þið getið stækkað hana með því að tvísmella á hana. 

Vísa að öðru leyti til fyrri bloggpistils míns um þetta efni. 

 

Umhverfisspjöll við Sogalæk

Í góðu lagi að selja útlendingum ráðandi hlut í sjávarútveginum ?

Að venju var þátturinn "Silfur Egils" áhugaverður, ekki aðeins hvað snerti innkomu nóbelsverðlaunahafa í lok þáttarins heldur önnur umræðuefni.

Egill hefur unnið þjóðinni gríðarmikið gagn með frammstöðu sinni og er fjölmiðlamaður ársins hér á landi að mínu mati. Sem gamall RUV-ari er ég mjög stoltur af honum.

En honum urðu á mistök að mínu mati í Silfrinu í dag þegar hann setti næstsíðasta viðmælanda sinn nánast á stall á stall með Nóbelshafanum í kynningu sinni á honum og síðan í því að leita engra andsvara við málflutningi hans.

Sat þó Sveinn Aðalsteinsson enn þarna og hefði getað skotið málflutninginn um kaup Magma Energys á ráðandi hlut í HS orku fyrir spottprís til 130 ára í kaf á augabragði.

Veit ég að Sveinn hefur reynt að komast að stutt andsvar ekki fengið, líkast til vegna tímahraks sem mátti eðlilega ekki bitna á nóbelsverðlaunahafanum.  Sem fjölmiðlamaður skil ég það svosem vel, en tel að Egill hefði átt að tala fyrr í þættinum við orkumálagúrúinn svo að hægt væri að fá einhver andsvör. 

Orkumálasérfræðingurinn gaf enga skýringu á því hvers vegna HS orka og orkufyrirtækin væru jafn illa sett og raun ber vitni.

Sveinn Aðalsteinsson, sem sat þarna, hefði getað veitt gagnlegar og sláandi upplýsingar um það. 

Orkumálasérfræðingurinn taldi það fullkomlega eðlilegt að erlendir aðilar gerðu samninga á borð við þá sem Magma hefur gert, þ. e. að eignast auðsuppsprettuna í raun til 130 ára.

Sagði hann að þetta væri í lagi ef hann borgaði rentu fyrir hana.

Það vill nú svo til að Íslendingar eiga aðra auðsuppsprettu í hafinu umhverfis landið sem heitir þorskur.

Líkt og heita vatnið streymir upp úr jörðinni streymir þorskurinn inn í veiðarfærin á hverju ári.

Nú er vitað mál að eins og hjá orkufyrirtækjunum er allt í steik há sjávarútveginum sem á ekki fyrir skuldum og er á heljarþröm.

Samkvæmt kenningu orkumálasérfræðingsins væri í góðu lagi að við seldum erlendum sjávarútvegsfyrirtækjum þorskkvóta landsmanna til 130 ára og ráðandi hlut í sjávarútvegsfyrirtækjum landsins en fengjum í staðinn "hæfilega rentu af því eins og tíðkast á Vesturlöndum" svo að vitnað sé nokkurn veginn orðrétt til orða hans. 

Raunar yrði "rentan" framför frá núverandi ástandi sem felst meðal annars í því að hluti af launum sjómanna er í raun borgaður úr sjóðum landsmanna en ekki sjóðum vinnuveitenda þeirra.

Það breytir ekki því að nær daglega hækkar söngurinn um að við látum útlendingum auðlindir okkar í té.

Í þættinum kom fram að líkast til væri Magma Energy búið að semja við erlendir kröfuhafar skulda HS um niðurfellingu skulda.

Sé svo jafngildir það samanteknum ráðum útlendinga um að komast yfir þá auðlind sem þarna er.

  

Jón Daníelsson: Bjartsýnni en áður

Smámunir, miðað við Sogin og Sogalækinn.

Umhverfisspjöll eru mismunandi mikil, ekki aðeins miðað við mikilvægi minjanna, heldur ekki síður eftir því, hvort þau eru afturkræf eða óafturkræf. '

Í flestum tilfellum er hægt að hlaða vegg á borð við vegginn við Húsmúlarétt, upp á ný og verður það vonandi gert. Algerlega óþörf spjöll hafa nýlega verið unnin hafa verið við svonefndan Sogalæk, sem kemur volgur út úr Sogunum, litfegursta gili á Suðvesturlandi við vesturhlíð Trölladyngju. 

Til að sjá jafn litfagurt gil þarf að fara austur í Friðland að Fjallabaki.

Án nokkurrar umfjöllunar há Skipulagsstofnun eða Umhverfisstofnun fengu virkjanafíklar að umturna einstaklega fallegri gönguleið upp með Sogalæknum.

Ég sýndi þessa gönguleið í Stiklum fyrir aldarfjórðungi og fékk ekkert nema hrós fyrir það þá, - hvað það væri nú stórkostlegt að eiga svona náttúruperlu og geta notið þess að komast í stuttri fjarlægð frá Reykavík út í dýrð hinnar óspilltu og fögru náttúru. 

Hinn volgi lækur liðast framhjá gíg með grónum sléttum botni, þar sem eru rústir Sels, og þekki ég ekki annan slíkan stað á Íslandi. 

Í dag fæ ég jafnvel að heyra það hjá sama fólkinu og hældi mér fyrir 25 árum hvað ég sé mikill öfgamaður að hafa viljað varðveita þetta ósnortið.

Ragnar Reykás lætur ekki að sér hæða ! 

 

Myndirnar tvær af Sogunum hér á síðunni eru teknar í nóvember og litadýrðin nýtur sín því ekki. Stefni að því að birta betri myndir síðar.  

Í fyrsta lagi átti alls ekki að leyfa tilraunaborun þarna. Það var búið að bora nóg þarna skammt frá. 

En í öðru lagi var auðvelt að bora tilraunaholu með skáborun og þar með þurfti ekki að leggja að henni verktakaveg, sem ylli neinum spjöllum þarna. 

Í þess stað var vaðið með jarðýturnar inn í græna, gróna hlíð við op Soganna og sargað inn í hlíðina 3000 fermetra svart borplan.

Í ofanálag var lagður vegur fyrir trukkana á bakka Sogalækjarins og gönguleiðinni tortímt.

Ég ætla síðar að blogga um það þegar ég fór með þáverandi umhverfisráðherra á slóðir þarna skammt frá til að líta á ljót sár eftir vélhjól í grasi, sem nú eru horfin.

Um það gerði ég fréttir tvívegis þar sem slík spjöll voru réttilega fordæmd en ekki var við það komandi að ráðherrann sæi af hálftíma til að fara í ökuferð til að kynna sér miklu verri spjöll sem ekki verða afmáð.

Minni síðan á að hægt er að stækka myndirnar hér á siðunni með því að smella á þær í tvígang.

Það á einkum við um tvær neðstu myndirnar sem eru loftmyndir af fyrirhuguðu virkjunarsvæði í Gjástykki sem á eftir að toppa þetta allt saman hvað snertir umhverfisspjöll miðað við þann óvissa og í besta falli litla ávinning sem felst í því að skapa 20 störf í verksmiðju í 80 km fjarlægð með hugsanlegri orku af svæði, sem gæti gefið margfalt fleiri störf í Mývatnssveit ef það yrði látið ósnortið.  

P. S.

Í athugasemdum við þennan pistil er bent á ljósmynd af veginum við Sogalækinn þegar verið var að gera hann. Borplanið er raunar enn verri skemmd.

En slóðin á myndina er:

http://www.flickr.com/photos/arnitr/104594598  

Bendi á að á seinna bloggi mínu um þetta efni er hægt að tvísmella á mynd RAX af hluta hins raskaða svæðis.  

Fornleifum spillt á Hellisheiði

Grátlegt norskt mark.

Íslenska landsliðið í knattspyrnu átti góða stund á Laugardalsvelli í kvöld og kvaddi undankeppni heimsmeistaramótsins með góðum endaspretti sem kom því miður of seint í keppnini í riðlinum.

Við vorum betri en Norðmenn og áttum þess vegna skilið að vinna, en grátlegt mark, sem Norðmenn fengu á ódýran hátt í fyrri hálfleik kom í veg fyrir íslenskan sigur.

Markið fékkst með því sem kallast á hernaðar- og íþróttamáli "element of surprise", eða "gildi hins óvænta."

Við uppstillingu íslenska liðsins gagnvart aukaspyrnu Norðmanna var markverðinum gefin eftir hæfilega stór glufa í varnarveggnum til þess að hann gæti strax séð, hvert boltinn myndi stefna.

Jafnframt var glufan höfð það lítil að markvörðurinn væri öruggur með hvert það skot sem svo ólíklega vildi til að kæmi þar í gegn.  

Svo virtist sem Gunnleifur reiknaði alls ekki með því að með því að John Aarne Riise dytti í hug að spyrna boltanum beint í gegnum glufuna.

Svo var að sjá að honum sýndist Riise ætla að lyfta boltanum til vinstri yfir varnarvegginn og var lagður af stað í þá átt þegar firnafast skot kom í þess stað beint í gegnum glufuna, skot sem hefði stefnt beint á markvörðinn, ef hann hefði staðið kyrr. 

Hvað um það, - íslenska liðið á allt skilið hrós fyrir baráttuna og það að stimpla það inn að Norðmenn áttu ekkert frekar skilið en við að komast áfram í keppninni. 

Norðmenn sluppu fyrir horn

Svokölluð "realpólitík."

Bismarck talaði um það á sínum tíma að það vald sem skilaði árangri í togstreitu þjóða sprytti fram úr byssuhlaupunum. Hrein beiting valds eða hótun um beitingu valds er því miður algengasta aðferðin sem beitt er í deilum milli þjóða, hvað sem líður öllu tali um sanngirni og hugsjónir. 

Yfirlýsing Jack Straw um að dæmdum hryðjuverkamorðingja sé gert kleift að fara sem frjáls maður til heimalands síns og vera þar fagnað sem þjóðhetju kemur því ekki á óvart þótt eitthvað sé reynt að bera hana til baka.

Dæmin um svona "realpólitík" eins og hún hefur verið kölluð eru mýmörg og birtast í ýmsum myndum.  

Í lok heimsstyrjaldarinnar fyrri sóttu Danir það fast í samræmi við 14 punkta Wilsons Bandaríkjaforseta að láta íbúa í Slésvík-Holstein ráða því hvort þeir vildu vera innan landamæra Þýskalands eða Danmerkur. 

Ef þeir áttu að vera sjálfum sér samkvæmir hentaði það illa hagsmunum þeirra að standa á móti því að Íslendingar fengju að ráða sjálfir örlögum sínum.

Hagsmunir Dana vógu miklu þyngra í Slésvík-Holstein en á Íslandi og þar af leiðandi fengu Íslendingar fullveldi 1918.  

Þegar leið á heimsstyrjöldina síðari hentaði það hagsmunum Bandaríkjanna og Breta að ná velvilja Íslendinga með tilliti til þess að halda hér opnum möguleikunum til að hafa hér herstöðvar að stríði loknu, þvert ofan í yfirlýsingar um hið gagnstæða.

Þeir höfðu ekki möguleika til að vera hér með her í óþökk þjóðarinnar eftir stríð af því að það hefði verið í mótsögn við kröfur þeirra um að Rússar slepptu hernaðartaki sínu af Austur-Evrópuþjóðunum.  

Þeir fóru þó varlega í sakirnar í stuðningi við Íslendinga til að styggja Dani sem minnst. Strax 1945 sóttust Bandaríkjamenn síðan eftir herstöðvum hér á landi til 99 ára.

Upp úr 2000 stóð Davíð Oddsson í þeirri meiningu að með því að vingast sem mest við George Bush gæti hann fengið því framgengt að herinn yrði ekki látinn fara af Miðnesheiði.

Hann og Halldór Ásgrímsson gengu meira að segja svo langt að ákveða einir í óþökk við vilja yfirgnæfandi meirihluta þjóðarinar að við yrðum aðilar að innrásinni í Írak. Þetta átti að heita realpólitík af þeirra hálfu en reyndist í senn dapurlegur og um leið broslegur og barnalegur afleikur.  

Þetta var misheppnuð realpólitík vegna þess að raunveruleikinn hafði breyst síðan í Kalda stríðinu þegar hið gríðarlega hernaðarlega mikilvægi Íslands gerði Íslendingum kleyft að hóta því að ganga úr NATÓ ef Bretar fengju að beita fullum hernaðarlegum yfirburðum sínum í Þorskastríðunum.

Þannig mætti lengi telja.

Hryðjuverkalögin í Bretlandi áttu að vera tákn um háleitar hugsjónir þeirra til varnar frelsi og lýðræði í heiminum en var síðan beitt af fullkomnu miskunnarleysi gegn lítilli nágrannaþjóð í máli, sem er alls óskylt hryðjuverkastarfsemi. 

Og ekki er liðið ár síðan þessum lögum var beitt af þessu mikla miskunnarleysi þegar breska ríkisstjórnin sér í gegnum fingur sér gagnvart dæmdum hryðjuverkamorðingja vegna viðskiptahagsmuna.  

Með því hafa þeir nú fullkomnað siðleysi sitt og hræsni í utanríkismálum. 

Viðskiptahagsmunir höfðu áhrif

Catch-22 í háskólanum og víðar.

Þegar ég sé fréttina um niðurskurðinn í Háskóla Íslands minnist ég tveggja bandarískra kvikmynda þar sem gert var grín að sálfræðiprófum sem þeir þurtu að gangast undir sem teknir inn í herinn.

Ég man ekki í svipinn hvað hin fyrri hét ("Allir komu þeir aftur"?) en leikritið var sýnt í Þjóðleikhúsinu og þar fór Bessi Bjarnason hreint óborganlega á kostum í hlutverki vitgranna hermannsins.

Hann notaði nokkrar setningar úr leikritinu þegar hann skemmti með Gunnari Eyjólfssyni og síðar í Sumargleðinni, einkum setninguna, sem gat verið svo fyndin þegar hún var notuð við öll möguleg og ómöguleg tækifæri: "...Þakka þér fyrir, - hvað á ég að borga."  

Hin myndin hét Catch-22, gerð eftir skáldslögu Joseph Hellers í leikstjórn Mike Nichols, - en þar er eðli og geggjun hernaðar tætt sundur í kolsvörtum húmor, sem kom einkum fram í myndinni þegar flugmaður vildi komast hjá því að fljúga fleiri árásarferðir með því að þykjast vera brjálaður og standast þannig ekki sálfræðipróf hersins.

En það tókst honum ekki því um þetta gilti skilgreiningin Catch-22 sem var nokkurn veginn svona:

"Flugmaður væri brjálaður ef hann flygi fleiri árásarferðir og heilbrigður ef hann gerði það ekki,-  en ef hann væri heilbrigður myndi hann reyna að fljúga þær. Ef hann flygi þær væri hann brjálaður þótt hann þyrfti ekki að vera það."  

Catch-22 komst á æðsta stig í grundvallarskilgreiningu kjarnorkuógnunar Kalda stríðsins, sem hlaut nafnið MAD, sem er skammstöfun fyrir Mutual Assured Destruction, - á íslensku GAGA, Gagnkvæm Alger Gereyðing Allra.  

Þessi grunnforsenda kjarnorkukapphlaupsins felst í því að báðir aðilar verða að haga sér þannig að þeir sannfæri mótaðilann um að þeir muni beita kjarnorkuvopnum ef þeir telja sig þurfa það - þótt það hafi í för með sér margfalda gereyðingu alls lífs á jörðinni og megi því alls ekki gerast !

Í fréttinni af fyrirhuguðum niðurskurði í H.Í. felst nokkurs konar Catch-22:

Það er forsenda að við komumst út úr kreppunni að við skerum niður á öllum sviðum, þ. á. m. í þjónustu H.Í., en sú þjónusta er hins vegar forsenda fyrir því að efla háskólamenntun sem er eitt af höfuðskilyrðum þess að við komumst út úr kreppunni. 

Ég minnist dásamlegs Catch-22 fyrir u. þ. b. 30 árum þegar menn vildu láta gera flugvöll yst í Seyðisfirði.

Sú hugmynd var drepin með eftirtöldum reglum Vegagerðar og Flugmálastjórnar:

Það er forsenda Flugmálastjórnar fyrir gerð flugvallar að þangað liggi vegur sem tryggi það að hægt sé að halda uppi áætlunarflugi á völlinn -  en Vegagerðin setur jafnan það skilyrði fyrir gerð vegar að flugvelli að þangað sé haldið uppi áætlunarflugi !  

 

  

 

 

 

 

Stúdentaráð HÍ fordæmir fyrirhugaðan niðurskurð