Veðrið ræður miklu, jafnvel mestu. Gleðilegt ár.

Íslenska veðrið er oft harður húsbóndi, og oftast það sem erfiðast er að fræða útlenda gesti um í Íslandsferðum. 

Í ótal skipti koma þeir hingað með svo hárnákvæma og flókna áætlun um það, sem á að gera, að maður fölnar, ekki síst í þau skipti þegar þeir hafa haft samband fyrirfram og maður hefur reynt að gera þeim grein fyrir því að á þessu landi ráði veðrið öllu og að það verði að laga allt að því. 

Nú stefnir bæði besta og hugsanlega versta veðrið á gamlárskvöld, stillu og heiðskíran himin, en jafnframt hugsanlega eitruðustu og verstu flugeldamengun sögunnar. 

Umræðan um eðli þessarar mengunar hófst of seint til þess að hægt sé að bregðast við því hve mikil hún er orðin, heldur þarf góðan tíma til að fara yfir það allt fyrir næstu áramót.

En í tilefni dagsins birti ég hér bjarta mynd, sem tók mig nokkra áratugi að taka, mynd af Herðubreið og Öskju þar sem hvert smáatriði landslagsins sæist og væri tekin með nógu miklum aðdrætti til þess að þessi tvö höfuðdjásn, þjóðarfjallið og hin einstæða Askja næðust saman í myndinni. 

Á sumrin virðist landið oftast verða eins og dökk klessa, og á veturna hvít klessa. 

Eina skiptið, þegar sem flest smáatriði sjást greinilega á löngu færi, er í bjartviðri og stillu eftir að fyrsti haustsnjór hefur fallið og bráðnað það mikið að smáatriði eins og lækjafarvegir sjáist greinilega. 

Tækifærið kom loksins fyrir þremur árum, og myndin er tekin úr lofti í um það bil 1500 metra hæð í 30 kílómetra fjarlægð til þess ná fram heppilegustu fjarlægð, hæð og möguleika á aðdrætti í myndinni. 

Árið 2017 hjá mér mótaðist nokkuð af gerð safndisksins "Hjarta landsins" með 72 lögum, þar af um 30 nýjum, sem ég gaf út til að vekja athygli á hugmyndinni um stóran þjóðgarð á miðhálendinu. 

Og 2000 kílómetra langa hljómleika- og kynningarferðin á vespuhjólinu "Létti" bæði um hringveginn og Vestfjarðahringinn varð minnisstæð. 

Það var líka sérlega ánægjulegt fyrir okkur Helgu að ferðast til Frakklands til að vera viðstödd brúðkaup sonar okkar.

Á afmælisdegi brúðkaups okkar sjálfra sendum við með myndum af þjóðarfjallinu, séðu frá tveimur sjónarhornum, bestu nýársóskir til allra nær og fjær og þökkum fyrir allt liðið. 

Fínasta áramótaveður í kortunum

Enginn hefur skákað Fisher enn.

Frá því að Bobby Fisher var upp á sitt besta á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar hafa að vísu orðið svo miklar framfarir í skák og skákvísindum að Boris Spasskí hafði orð á því 1992 eftir seinna einvígi þeirra, að Fisher hefði að vísu verið furðu sleipur eftir 20 ára hlé, en hefði þó að sumu leyti dagað uppi. 

En Fisher verður að meta á mælikvarða þess tíma, sem hann var uppi á sem heimsmeistari, og líklega mun aldrei framar eins mikill yfirburðamaður koma fram í skáklistinni miðað við þann tíma, sem viðkomandi meistari er uppi á. 

Fisher sló ótal met, yngstur þetta og yngstur hitt, rúllaði upp bestu skákmeisturum þess tíma 6-0, 6-0 o.s.frv. í áskorendaeinvígum fyrir einvígið við Spasskí í Reykjavík og náði að vinna 20 sigra í röð gegn bestu meisturum heims á þessum tíma.

Hann varð undra ungur besti skákmaður heims á öllum vígstöðvum, í byrjunum, í miðtafli, í flóknum stöðum, í endatafli og í hraðskákum. 

Þegar hann kom til leiks í Reykjavík var hann lang stigahæsti skákmeistari heims, 125 stigum hærri en sjálfur heimsmeistarinn. 

Sumir sérfræðingar um getu mannsheilans telja, að Fisher hafi í raun búið yfir hæstu greindarvísitölu í sögu mannsins. 

Að vísu er ekki alltaf fylgni með slíkri getu og siðferðilegum gáfnastyrk; - þar sem sálarflækjur og tilfinningar verða yfirsterkari og þetta fór illa með Fisher að lokum. 

Það er okkur Íslendingum til mikils sóma að Fisher hvíli í hinstu hvílu hér á landi. 

Með því að taka við honum risum við upp fyrir flatneskju mannheima. 

Á legsteini hans í Laugardælakirkjugarði í Flóa eru skammstafanirnar F. og D. fyrir íslensku orðin fæddur og dáinn. 

Fisher var íslenskur ríkisborgari síðustu æviár sín. 

Þegar ný gervigreindar ofurtölva hefur nú bylt hugmyndum manna um skák, er aðalatriði þessa snilldartækis innsæi á hærra plani en áður hefur þekkst, óháð öllum viðurkenndum skákbyrjunum. 

Ofurtölvan leikur hvað eftir annað brjálæðislegum leikjum með, að því er virðist fáránlegum mannfórnum og vinnur samt hverja einustu skák.

Það var hliðstæður eiginleiki Fishers sem skóp honum sérstöðu meðal bestu skákmanna heimsins þegar hann var upp á sitt besta, og forréttindi að vera viðstaddur í Laugardalshöll, þegar hann lék einum frægasta leik sínum af því tagi í vinningsskák sem skáksérfræðingarnir héldu fyrst að hann hefði leikið af sér.  

Magnus Carlsen heimsmeistari í leifturskák í þriðja sinn

1975, árið sem Mói varð til.

Sumarið 1975 slógust Halli og Laddi með í för með Sumargleðinni og framundan var mikið gleðisumar á um 30 skemmtunum um allt land. 

Árin áður höfðu þeir slegið í gegn í sjónvarpinu og lögðu landið enn frekar að fótum sér með þessari ferð sinni. 

Þegar verið var að spá í efni til flutnings lögðu menn í púkkið. Bræðurnir áttu frábærar lagasyrpur til að flytja á sinn einstaka hátt, og Laddi flutti meðal annars skemmtilega smáskrýtlu sem ég man enn. 

Ég lagði fram sitthvað úr vetrarprógramminu mínu, en minntist einnig á, að veturinn áður hefði verið óvenju mikið um sjónvarpsviðtöl við háaldrað fólk, sem við uppi á fréttastofu sjónvarpsins skemmtum okkur jafnvel yfir að skoða mislukkuð viðtöl við eftir að þau voru tekin en ekki flutt, því að það var oft svo mikið misræmi í því sem aðstandendurnir sögðu fyrirfram um þessa hrumu viðmælendur og því hvernig þeir brugðust síðan við í viðtölunum. 

"Hann er svo ern" eða "hún er svo minnug og fróð" var oft sagt við okkur, en þegar á hólminn kom var blessað fólkið oft alls óvant svona löguðu og ýmist mundi lítið sem ekkert eða fór í baklás og varð jafnvel afundið og fúlt. 

Ég lagði fram handritsbeinagrind að skopstælingu á svona viðtali við 110 ára gamlan mann, sem héti Ebeneser Ebenesarson, og léki ég sjónvarpsmanninn, en Laddi léki gamla manninn. 

Handritið var ekki langt til að byrja með, en þegar við fórum að æfa okkur, datt okkur ýmislegt nýtt í hug og var ekki ónýtt að fá nokkrar frábærar hugmyndir Ladda í púkkið. 

 

En það sem gerði útslagið var auðvitað hin óborganlega týpa, sem Laddi skapaði þarna og hefur orðið að klassík. 

Nokkrum árum síðar skipti hann um nafn á þeim gamla og nefndi hann Mófreð Ísaksson, eða Móa og stimplaði hann endanlega inn í lagi sínu "Austurstræti".  

Og lengi lifi Mói! 

Mói gamli og sessunautarnir