Miklar framfarir í úrvali hjóla kalla á viðbrögð.

Miklar framfarir í gerð hvers kyns hjóla kalla á viðbrögð, bæði í framkvæmdum og lögum og reglum. 

Einkum er gríðarleg gerjun í smíði hvers kyns rafknúinna hjóla sem vert er að gefa gaum. 

Þriggja ára reynsla mín af notkun rafreiðhjóls hefur feykt burtu fordómum mínum gegn hjólreiðum, sem höfðu smám saman safnast upp eftir að hálfrar aldar hlé hafði orðið á hjólreiðum hjá mér. 

Nú hef ég reynslu af tvenns konar hjólum í bráðum þrjú ár og dæmið lítur svona út. 

1. Veðrið hamlar hjólreiðum.

Svar: Allar vikur sem ég á annað borð hef verið ferðafær í bílum,  hefur viðrað til hjólreiða. Aðeins þegar hefur verið mikill snjór eða  vindur farið yfir 20 m/sek í hviðum hefur veður hamlað dag og dag. Það er alltaf hægt að klæða af sér kulda og vætu. 

 

2. Hjólin eru alltof hægfara.

Svar: Nú er leyfður 25 km/klst hámarkshraði. Við eigum að gera eins og nokkrar Evrópuþjóðir og Ameríkuþjóðirnar gera og leyfa 32ja km hraða. Þá tekur innan við tvo tíma að hjóla milli Reykjavíkur og Leifsstöðvar.

Við eigum að leyfa handgjöf eins og Ameríkumenn og nokkrar Evrópuþjóðir þannig að hægt sé að ráða því hve mikinn hluta orkunnar fæturnir gefa og hve stóran hluta geymar hjólsins. Og leyfa 500 watta mótor í stað 250. 

 

3. Það er ekki hægt að hafa farangur með sér á hjólunum,

Svar: Á rafreiðhjólinu mínu er alls 120 lítra farangursrými. Hægt að hjóla líka með bakpoka á bakinu. Ég hef farið með allt að 25 kíló af farangri á hjólinu og hjólað á minna rafhjóli milli Akureyrar og Reykjavíkur. 

 

4. Maður hefur ekki efni á að eiga rafreiðhjól.

Svar: Ódýrustu rafhjólin kosta ný innan við 200 þúsund kall. Maður kemst fjóra kílómetra fyrir eina krónu af rafmagni.

115 krónur kostar frá Akureyri til Reykjavíkur. Hjólið borgar sig upp nokkrum mánuðum, jafnvel nokkrum vikum, miðað við að nota bíl. 

 

5. Drægni rafreiðhjóla er of litil. 

Svar: Það er hægt að bæta við rafhlöðun á hjólin á fullkomlega löglegan hátt. 2016 fór ég á rafreiðhjóli eingöngu fyrir eigin rafafli 189 kílómetra á einni hleðslu.

Síðan tók 7 klst að hlaða og fara aðra eins vegalengd daginn eftir og klára ferðina milli Akureyrar og Reykjavíkur.

Á hjólinu mínu eru þrjár rafhlöður í stað einnar og drægnin minnst 70 kílómetrar. Og samt líka 120 lítra farangursrými. 

 

6. Það hefur enginn tíma til að fara langar vegalengdir út á land.  

Svar: Þá er bara að fara í aðra fjárfestingu upp á 400 þúsund kall og fá sér létt "vespu"vélhjól, sem nær 90- 100 km hraða og eyðir aðeins 2,5 lítrum á hundraðið, eða ca tvö þúsund kalli frá Reykjavík til Akureyrar. Tekur 70 lítra af farangri plús bakpoka á bakinu. 

Ódýrasta gerð af bíl fellur fyrsta árið jafnmikið í verði og svona hjól. 

 

7. Vesen við að leggja hjólunum?  

Svar: Nei,einmitt ekki. Þveröfugt Hægt að hlaða rafhjól inni í herbergi hjá sér, versla og koma með varninginn að ísskápsdyrum á hjólinu og finna alls staðar rými til að leggja því, gagnstætt því sem er um bílana. 

Þetta hjól, hér neðst, Elmoto E-2 Tiefeinsteiger, er eitt af mörg hundruð mismunandi gerðum á erlendum markaði og hefur þann kost að vera með vindhlíf fyrir framan fæturna og möguleika á farangursgrind og kassa. 

Flóran í gerð rafhjóla í 45 km hraða klassanum tekur stórstígum framförum ár frá ári.  

Sum ná 65 eða 80 km hraða. En þau geta ekki verið á hjólastígum og þurfa skráningu, tryggingu og létt táningapróf.  

 

Vilja hjólaleið milli Reykjavíkur og Keflavíkurflugvallar

Draumur Disneys að verða að martröð okkar tíma?

Það eru ekki nema fá ár síðan að það hefði orðið fátt um svör, ef gerð hefði verið skoðanakönnun á þekkingu almennings á örplasti og plastögnum. 

Sú var tíð að margt áhrifafólk, þeirra helst Walt Disney, ól með sér dýrlegan draum um heim plastsins. 

Disney lét reisa sérstakan skemmtigarð þar sem allt, hús, hlutir og samgöngutæki, var úr plasti. 

Og þessi sýn hans er gengin ansi langt, því að langflestir hundruða milljóna bíla heims eru að stóru leyti úr plasti, einkum innréttingin. 

Og hvers vegna? Vegna þess að hin hrikalega mikla notkun plastsins gerir því efni mögulegt að njóta hagkvæmni stærðarinnar í framleiðslunni. 

Í nýlegri gagnrýni á nýjan bíl á íslenska markaðnum er fundið að því hve mikið plast sé í innréttingu bílsins, ekki vegna þess að það sé orðið að umhverfisslæmu efni, heldur vegna þess að bíllinn, sem er nokkuð dýr, "virkar ódýr". 

Annað dæmi um hraða viðhorfsbreytingu er umsnúningurinn varðandi dísilknúna bíla, sem er svo hraður, að framleiðsla og sala þeirra hrynur. 

Í þeim efnum hefur upplýsingasamfélagið brugðist gersamlega. Ég hef alla tíð fylgst með bílasmíði af nördaskap og þessi nýja óhollusta útblástursins var aldrei nefnd, heldur ævinlega látið í það skína að verið væri að vinna að nýjum kröfum um hann, sem bílaframleiðendur myndu standast og þegar mætti sjá dæmi um, svo sem hjá Mazda Skyactive kerfinu. 

En nú hefur verið flett ofan af þessu og er það verulegt áhyggjuefni fyrir þá, sem trúað hafa á mátt öflunar upplýsinga og dreifingu þeirra. 

Fyrirsögnin "ekki fylgst sérstaklega með örplastinu" er svo sannarlega alvarlegt stórmál. 

 

Ekki fylgst sérstaklega með örplastinu

Er ekki nóg að hafa áfram franskar kartöflur, vöfflur og franskbrauð?

Frakkar hafa löngum verið lunknir við að hálf eigna sér vörur og fyrirbæri með því að þær séu kenndar við þessa göfugu þjóð. 

Allir þekkja franskbrauð, franskar kartöflur, franskar vöfflur og jafnvel franska kossa. 

Og maður getur ekki einu sinni farið í frakka nema að hugsa til Frakka. 

Í þessum efnum má segja að Frakkar séu frakkari en aðrir. 

Þeir þurfa því ekki að örvænta þótt franskt baguette með smjöri og skinku séu lengur ekki efst á vinsældalista í Frakklandi.

Þeir halda öllu hinu áfram. 

„Borgara brjálæði“ í Frakklandi