Saturdays night fever ruddi brautina.

Um daginn var sýnd afar áhugaverð heimildamynd um gerð kvikmyndarinnar Saturdays night fever, sem markaði ákveðin kaflaskil bæði í tónlist, dansi og kvikmyndagerð.  

Í þeirri mynd skaust John Travolta upp á stjórnuhimininn á eftirminnilegan hátt. Diskótíminn svonefndi, sem fylgdi á eftir, er oft tengd við kvikmyndina Grease, og talað um Grease-æði, en í fyrrnefndri heimildamynd kom glögglega í ljós hve mikil tímamótamynd Saturdays night fever var. 

Í myndinni kom glöggt fram, að frami John Travolta var engin tilviljun, og lýsing hans á öllu því sem gerði gerð þessarar kvikmyndar svo merkilega, sýndi djúpan skilning og aðdáunarverðan persónuleika hans. 

Handrit myndarinnar býr yfir mikilli dramatík og þjóðfélagsrýni á þá tíma, sem hún er tekin á. 

Gerð myndarinnar var líka kraftaverki líkust, svo lítil fjárráð sem lágu að baki hennar. 

Í myndinni Grease fékk John Travolta tækifæri til að syngja, og vinsældir þeirrar myndar og hans sjálfs naut þess auðvitað, að hann Olivia Newton-John fengju að spreyta sig á því áhrifamikla listformi tónlistinni, sem er oft svo grípandi og langlíft. 

Aftur saman í Grease

Tengivirkið og sérstaða"sprengilægðarinnar." Mikilvæg nefnd.

Tíu dögum eftir að svokölluð sprengilægð olli dæmalaust illvígu óveðri með tilheyrandi fyrstu rauðu  viðvöruinni hér á landi, er enn verið að glíma við eina af mörgum ástæðum hins ótrúlega víðtæka vanda, sem þetta lífshættulega veður olli. 

Þetta sýnir ásamt ótal öðrum atriðum, hve brýnt það er að gera þetta óveður að fyrsta stóra verkefni almannavarnarnefndar, því að það er til dæmis mikilvægt að rekja orsakasambönd einnar bilunar við aðrar. 

Ef það gerist til dæmis, að allt rafmagn fer út á ákveðnu svæði og að jafnframt detti allt fjarskiptikerfi síma, nets, björguarsveita, útvarps og sjónvarps út, verður að forgangsraða umbótum í réttri röð í stað þess að finna einhvern blóraböggul eins og sumir hafa gert gagnvart RÚV.  

Hreinsa tengivirkið í Hrútatungu í nótt

Aukin gæði og samkeppni geta bitið í skottið á sér.

Vöxtur og minnkun á sölu ákveðinna vörutegunda geta átt afar mismunandi ástæður. 

Í kringum 1960 jókst bílasala stórlega í heiminum, ekki síst í Ameríku. Þar í landi leiddi aukin samkeppni um hylli nýs markhóps, vel stæðra ungmenna til verðlækkunar á bílum, sem að stórum hluta var byggð á því að gera framleiðsluna hraðari og gæðakröfurnar minni. 

Settir voru í framleiðslu aðeins minni bílar en hinir ört vaxandi "bread and butter" bílar, Chevrolet, Ford og Chrysler til þess hamla á móti vaxandi gengi smærri evrópskra bíla á bandaríska markaðnum. 

Eftir á kom í ljós að markaðssérfræðingar Ford höfðu skapað Ford Falcon forystu í þessum nýja stærðarflokki bandarískra bíla með því að gera ráð fyrir því að eigendur hans myndu skipta honum út á allt niður í tveggja ára fresti. 

Margir bílar á þessum tíma, svo sem Chrysler bílarnir frá 1957, sem slógu í gegn, voru hræðilega ryðsæknir, og hinn franski fallegi og smái Renault Dauphine, hrundi niður í ryði.

Síðan má nefna önnur tímabil í bílaframleiðslu, þar sem hluti samkeppninnar byggist á auknum gæðum, og má nefna loforð um sjö ára ábyrgð sem dæmi um slíkt. 

Svipað getur gilt um það og dæmið hér á undan um verðstríð á kostnað gæða, að samkeppni um gæði og framfarir geti bitið í skottið á sér á þann hátt að salan minnki. 

Ástæðurnar geta bæði verið þær, að aukin ending stuðli að minni endurnýjun; fólk leyfi gæðabílunum að njóta sín áfram; en einnig geta örar framfarir og breytingar á borð við rafvæðingu orðið til þess, að kaupendur óttist að nýr bíll kunni að verða úreltur, svipað og gerst hefur með margar rafeindavörur á borð við snjallsíma og tölvur, og því sé betra að hinkra aðeins við og bíða eftir næstu kynslóð af bílum og öðrum tækjum. 

Mesti samdráttur í bílasölu á heimsvísu frá hruni

Geta útskiptanlegar rafhlöður liðkað fyrir orkuskiptum?

Stærðin, þyngdin og vesenið í kringum rafhlöðurnar á refbílum eru sennilega mesta hindrunin í vegi fyrir orkuskiptum. 

Erfitt eða jafnvel ómögulegt er víða að ná samkomulagi í fjölbýlishúsum um hleðslu rafbíla. 

Sem dæmi má nefna margar nýbyggðar blokkarsamstæður með allt upp í hundrað íbúðum, þar sem hinn hefðbundni bensínknúni einkabíll virðist hafa verið eina viðmiðið varðandi farartækjaeign.

Í notkunarbæklingi síðuhafa sem fylgdi hinum örsmáa tveggja sæta rafbíl hans, er sérstaklega tekið fram, að það dragi úr endingu rafhlaðnanna ef aðeins séu notaðar hraðhleðslustöðvar. 

Minnst tvisvar í mánuði þurfi að hlaða bílinn rólega alveg upp í topp, og helst hálfri til tveimur stundum lengur til þess að rafaflið geti dreifst sem best um sellurnar. 

Þessum drjúga lokakafli hleðslu megi líkja við það þegar pumpað er í dekk. Verkið gengur hægar og þyngra eftir því sem lengur líður á. 

Síðustu misseri hefur verið í gangi hröð tæknibreyting varðandi rafhjól hvað snertir útskiptanlegar rafhlöður, og hér á bloggsíðunni var nýlega greint frá litlum rafbíl, þar sem slíkt fyrirkomulag er. 

Rafhjólin, sem hafa verið auglýst og sýnd í Elkó; eitt er sýnt á mynd hér að ofan, eru dæmi um hratt fjölgandi rafhjól með útskiptanlegum rafhlöðum, sem notendurnir geta tekið með sér inn í íbúð sína og hlaðið þar. 

Er um eina til þrjár rafhlöður að ræða á hverju hjóli, ca 8-10 kíló á þyngd hver. 

Myndin er af einni af 757 skiptistöðvum á 350 þúsund manna höfuðborgarsvæði Tæpei á Tævan. Kannski styttist í að yfirfæra svona kerfi á smáa rafbíla. 

Framleiðandi Super Soco rafhjólanna hefur boðað komu stærra rafhjóls, sem nær 90 km hraða og kemst á annað hundrað kílómetra á hverri hleðslu á útskiptanlegum rafhlöðum. 

Lítill tveggja manna splunkunýr rafbíll, var sýndur á stórri bílasýningu nýlega.

Mynd af af honum var hér á síðunni um daginn, og hann verður líklega með varla minna en sex 20 kílóa útskiptanlegar rafhlöður með allt að 120 kílóa heildarþyngd. 

Það er slatti að bera, en samsvarar þó því að flytja til sex fulla 20 lítra bensínbrúsa í þremur ferðum. 

Og ekki má gleyma því varðandi svona búnað, að ævinlega er líka hægt að hlaða rafhlöðurnar kyrrar í farartækinu á hefðbundinn hátt, ef aðstaða er til þess. 

Í framtíðinni má sjá fyrir sér litla rafbíla með rafgeyma-skúffubúnaði, þar sem allt að 20 kílóvattstunda rafhlöðustykki sé rennt inn í bílinn eftir að svipað stykki hefur verið tekið út, þar sem bíllinn stendur á meðan á til þess gerðri skiptistöð.  

Skipta gæðum í þágu orkuskipta