Geir Hallsteinsson í himinhæð inn úr horninu?

Einhver flottasta íþróttaljósmynd, sem birst hefur í íslensku blaði, var tekin af því þegar Geir Hallsteinsson er í himinhæð í löngu og háu stökki inn úr vinstra horninu í landsleik, að því er mig minnir í við Frakka eða í öðrum landsleik á þeim tíma, eða í kringum 1972. 

Úr því að Morgunblaðið er að leita að gömlum ljósmyndum af íþróttaviðburðuj, má gauka þeirri tillögu að leitarmönnum, að finna þessa rosalegu flottu mynd. 

Það sem gerði þessa ljósmynd svo magnaða, var að á því augnabliki, sem smellt er af, er Geir í hæstu stöðu í fluginu inn fyrir teiginn og með fæturna dregna upp eins og um lendingarhjól á flugvél sé að ræða, svona eins konar Michael Jordan stöðu. 

 

P. S. kl. 00:30.   

Hér fyrir neðan er mynd, sem Jón Steinar Ragnarsson gróf upp af Geir að skora í landsleik, en þar er hann því miður alls ekki í flugi í himinhæð inn úr þröngu horninu, heldur í algengri skotstöðu beint fyrir framan markið, hugsanlega eftir hraðaupphlaupm án þess að lyfta sér svo neinu nemi frá gólfinu. Kannski birtist myndin, sem ég er lýsa eftir, í öðru blaði en Mogganum. En með því að geyma þessa mynd um sinn, munu menn heldur betur sjá mikinn mun á þessari mynd og eftirlætismynd minni, því að ég man ekki eftir að hafa nokkurn tíma séð aðra mynd en hina umbeðnu af nokkrum handboltamanni í þessari stöðu á þvílíku flugi, búinn að lyfta sér vel á annan metra frá gólfinu. 

 

Gamla ljósmyndin: Síðasta mót Bogdans

"Að vinna óbeygður bug á hrelli." Sjóslysin eru lýsandi dæmi.

Jón Bjarnason rifjar upp í bloggi sínu páskahretið mikla 1963, sem er síðuhafa í fersku minni, nú, þegar rétt 57 ár eru liðin. 

Það brast á fyrirværarlaust þriðjudaginn í dymbilviku þegar hitinn féll um allt að 20 stig á örfáum klukkustundum í ógurlegu óveðri. 

Þetta var óveður, sem kostaði 18 mannslíf og gerði 22 börn föðurlaus. Slíkar ógnir hafa oft barið að dyrum fyrr í sögu þjóðarinnar og voru í huga í upphafi ljóðs og lags, "Gegn háska um páska", svohljóðandi:   

 

"...Andæfum háska um páska!

Andæfum háska um páska! 

 

Þegar að hættu að höndum ber

í hatrammri sótt og elli

æðrulaus samt við ætlum hér

ógnina´að leggja´að velli.

 

Paskahretin hafa fyrr

herjað og barið þungt á dyr, 

en menn þó stóðu óbeygðir

andspænis miklum felli

en unnu svo bug á hrelli..." 

 

Fyrir 57 árum var litið á mannfórnir í sjósókn sem eins konar náttúrulögmál, sem væri óhagganlegt. 

Þjóðin hafði allt frá landnámi orðið að sætta sig við þær, og til dæmis á Vestfjörðum ólust stúlkur upp við þann veruleika að vera undir það búnar að missa feður, frændur og vini í sjóslysum. 

Tengdafaðir síðuhafa, faðir átta barna, fórst í sjóslysi. Tveir skyldir sjómenn einnig. 

1963 hefði engan órað fyrir því að hér kæmu ár, þar sem enginn færist í sjóslysi. 

Um það má segja, að menn stóðu óbeygðir andspænis miklum felli en unnu svo bug á hrelli. 

Nú má sjá í fréttum hvernig Kóreumm standa óbeygðir og staðráðnir í að veita andóf, þótt það kunni að taka langan tíma að ná árangri. 

Sjá má rætt um það hér að "fjöldatúrismi sé úr sögunni", og auðvitað mun það geta orðið seinlegt og erfitt verk að finna lausnir, sem duga gegn þeirri fornu hættu á farsóttum, sem nú "hefur barið þungt að dyrum" í eins konar risa páskahreti. 

En það verður að hafa í huga, að alger uppgjöf er vísasta leiðin til þess að vágesturinn vinni 100 prósent sigur. 

Rétt eins og það tókst eftir áratuga baráttu að útrýma mannfrekum sjófórnum hér á landi er það verðugt viðfangsefni sem blasir við, og ekki út í hött að nota sögnina að sigla sem líkingu: 

 

"...Hátíð, sem boðar von og trú

halda við skulum, ég og þú; 

í samhug og sigurvissu nú

skynsemi´og hugdirfð hlýða; 

sigla til betri tíða: 

upprisu gleði´og gáska 

sem gefst eftir háska´um páska!"  

 

Þurfa að hafa á sér staðsetningartæki