Rétt að taka undir aðvörunarorð Björns Bjarnasonar um Þingvelli.

Á þeim tíma sem ferðast var um lönd á Norðurhveli jarðar, mest um Noreg og Bandaríkin til kvikmyndagerðar um umhverfis- og náttúruverndarmál, blasti við hve dýrmætt það þótti erlendis að einhver fyrirbæri væru á Heimsminjaskrá UNESCO.  

Litið dæmi blasti við í Leifsstöð, ferðabæklingur um Noreg með bryggjuhúsunum í Björgvin í bak og fyrir með tilheyrandi ábendingum um þann stað og fleiri, sem væru á Heimsminjaskránni. 

Á Íslandi ríkti þá og ríkir þvi miður enn eindæma fáfræði og fordómar um þetta mál. 

Í sjónvarpsviðtali við þáverandi sveitarstjóra í Skútustaðahreppi hnussaði fyrirlitlega í honum þegar Heimsminjaskráin var nefnd, svo líils virði fannst honum hún vera.

Á níunda áratugnum var leitað hófanna lauslega um það að Þingvellir og Mývatn færu á skrána.

Þingellir hlutu náð, en Mývatn var hlegið út af borðinu með Kísiliðjuna og kísilnám í vatninu sem helsta atriðið í sveitinni. 

Svo mikið var lagt upp úr Kísiliðjunni að í hvert sinn sem það varð einhver vafi um að hún gæti haldið áfram, var það fyrsta frétt að nú myndi Mývatnssveit leggjast í eyði. 

Svo fór hún loksins og Mývatnssveit er þarna enn og enginn man nú þennan meinta hornstein byggðarinnar. 

Þingvellir komust hins vegar á skrána en er þeirri stöðu ógnað vegna köfunar í gjánum. 

Björn Bjarnason fyrrum menntamálaráðherra varar sterklega við þeirri hættu, sem steðjar að veru Þingvalla á lista UNESCO og er full ástæða til að taka undir það sem hann skrifar um þetta mál.

Vera Þingvalla á skránni er miklu stærra mál en að því megi klúðra á nokkurn hátt.  

 

Hinn nýi veruleiki: "Lífið er núna."

Fréttirnar af COVID-19 sem hellast inn um þessar mundir bæði hér á landi og erlendis benda til þess að smám saman sé að myndas nýr veruleiki í glímu mannkyns við veiruna, veruleiki, sem er í sífeldri þróun, sem bregðast þurfi við jafnóðum og hann birtist. 

Það kallar á þörf fyrir nýtt mat í samfelldri atvikaröð, svo sem varðandi gagknkvæm áhrif bóluefna og veiruafbrigða.  

Á facebook síðu birtist í gær almenn túlkun á jarðarkífinu í tónlistarmyndbandinu "Lífið er núna" sem hefur verið í heimasmíði í þrjú ár í kringum kynni af samstarfi samtakanna Krafts og Krabbameinsfélags íslands.

Margrét Eir Hönnudóttir og Páll Rósenkranz syngja útsetningu Vilhjálms Guðjónssonar við hljóðfæraleik hans, en Friðþjófur Helgason annast myndvinnslu.  

 

LÍFIÐ ER NÚNA. (Með sínu lagi)

 

Carpe diem! Grípum daginn!

Og gangi sem flest í haginn!  

 

Er mótlæti´og áföll okkur þjaka

til úrræða og ráða þarf að taka. 

Og þá sést oft að þetta´er ekki búið, 

því það fer saman, hamingjan og núið.  

 

Og þótt hamingjan sé ekki alltaf gefin

og óvissan sé rík og líka eftinn

munum er við æviveginn stikum, 

að ævin, hún er röð af augnablikum. 

 

Hver andrá kemr og hún fer 

og einn og sér er dagur hver. 

Hvort nýir góðir dagar koma´er óvíst enn. 

En boðskap flytur fortíðin

sem færir með sér boðskapinn: 

"Svo lifir lengi sem lærir" segja menn. 

 

"Þúsund ár eru sem einn dagaur.  Kenn oss að telja daga vora, að vér megum öðlast viturt hjarta."  "Að vera eða ekki vera - það er málið." 

 

Lifum með lífinu eins og það er

og unum því, sem ekki fæst breytt, 

en breytum því sem er breytanlegt hér

í bæn og kjarki, sem frið getur veitt. 

 

Því hver dagur svo einstakur er; 

kemur aldrei til baka, þótt lifi í minni

Hugrökk arka að auðnu´okkur ber

í æðruleys og von hverju sinni. 

 

Hver ævi kemur og hún fer

og einn og sér er dagur hver. 

Með bæn í hvert sinn sköpum hamingjuna núna!

 

 

Carpe diem! Grípum daginn! 

Gangi sem flest í haginn. 

Eelst úr öllu gott við gerum! 

Glaðbeitt og hughraust verum¨!

 

Missum ekki´á lífskraftinn trúna!

Lífið er dásaamleg gjöf

og lífið er núna!

 

 

Farið að bera á endursýkingum