Ljóðrænt veður í Reykjavík.

Það verður ljóðrænt veður í borginni okkar og ekki hægt að fara fram á betra. Ég notaði tækifærið í gærkvöldi til að flytja lagið "Reykjavíkurljóð" á samkomu og í tilefni dagsins bendi ég á að á tónlistarspilaranum hér vinstra megin er að finna þetta lag í flutningi Ragnars Bjarnasonar.

Lagið er fjórða efsta á listanum, fyrir neðan "Þar ríkir fegurðin", en af einhverjjm ástæðum sést nafn lagsins ekki í titlinum heldur "Gunnar Þórðarson-Ragnar..."

Í því er á fjórum mínútum lýst sögu borgarinnar frá landnámi, umhverfi hennar, lífinu og menninguna í henni og úthverfum hennar og helstu söguslóðum, minnismerkjum. 

Lagið eftir Gunnar Þórðarson. Stórsveit hans leikur en kvartettinn Borgarbörn syngur með Ragnari. 

Hér fyrir neðan er textinn við lagið: 

 

REYKJAVÍKURLJÓÐ.   

 

Ljúf stund, - safírblá sund

þegar sindraði´á jöklinum glóð, - 

tvö ein, - aldan við hlein 

söng um ástina lofgjörðarljóð. 

 

Þau leiddust inn í Laugarnes, lögðust þar, 

ástfangin og rjóð hið fyrsta Reykjavíkurpar, 

þau Ingólfur og Hallveig. 

 

Enn er unaður hér 

leiðast elskendur á nýrri öld

um torg í vorri borg, 

njóta yndis um sumarkvöld. 

Við Austurvöll og Ánanaust 

er elskað alveg fölskvalaust. 

Hér er hamingjan rík

og hvergi betra´að kyssa´og elska en í Reykjavík.

 

Nú syngja allir saman: 

Borgin mín! Blikandi haf sem skín! 

Alþingi og Dómkirkjan svo fín! 

Jón hnakkakertur á stallinum sperrtur

starir á næturlíf, faðmlög og gleði og grín. 

 

Í ból 

sígandi sól

litar sæinn eins rauðan og blóð. 

Við fjörð

Esjan enn vörð 

stendur áfram um sagnaslóð. 

 Göngum rúntinn!  Gefum bra-bra! 

Næturgleðin engu lík! 

Og óviðjafnalegt að skemmta sér í Reykjavík! 

 

Ljúf stund, safírblá sund 

þegar sindrar á jöklinum glóð. 

Tvö ein, - aldan við hlein

syngur ástinni lofgjörðarljóð. 

Í úthverfunum una sér

ungu fjölskyldurnar hér: 

Sport, stress, bras, börn og org! 

Það kostar sitt að keppa´um lífsgæðin í svona borg. 

 

Nú syngja allir sama:

 

Borgin mín! Blikandi haf, sem skín! 

Börnin við Tjörnina, svo fín.

Pabbi og mamma púla og djamma,

paufast í umferðarteppu á leið heim til sín. 

 

 Ljúf stund, safírblá sund 

þegar síðast ég kveð mína þjóð. 

Á ný um þennan bý

geng í anda um sagnaslóð, 

kem í Iðnó, keyri rúntinn, 

leiði elsku um Lækjartorg

og þakka´að fá að fæðast, lifa´og deyja í svona borg. 

 

Ó, er það ekki yndislegt að eiga svona borg! 

Menningarnótt hafin