Ein af myndunum, sem verður ekki gerð ?

Ef einhver heldur að margra daga ferðalag yfir Grænlandsjökul sé tilbreytingarsnauð upplifun er það mikill misskilningur. Hæðarmismunurinn á leiðinni er upp undir 3000 metrar og veðrið misjafnt eftir því.

Þessu fékk ég að kynnast vorið 1999 þegar mér gafst kostur á því að vera einn leiðangursmanna í einu jeppaferðinni sem farin hefur verið þvert yfir jökulinn sömu leið og þau Vilborg Arna Gissurardóttir og Valdimar Halldórsson gengu nýlega.

Að sjálfsögðu er það margfalt meira afrek að ganga yfir jökulinn en að aka leiðina, en þó er þetta ekki eins einfalt og það lítur út fyrir að vera, eins og sést á því að oft er gengið yfir jökulinn en aðeins hefur tekist að aka yfir hann.

Ratsjárstöðvarnar bera númeruð heiti, því að þær voru fleiri en ein.

Þegar við komum að stöðinni, sem þau Vilborg og Valdimar segja frá, bjuggu hjón í tjaldi og skúr rétt hjá stöðinni á sumrin, en fluttu sig síðan á Suðurskautslandið hinn helming ársins.

Þau voru starfsmenn bandaríska flughersins sem sendi Herkúlesflugvélar upp á jökulinn til að æfa lendingar á Herkúlesflugvélum á skíðum við ratsjárstöðina.

Þegar við komum að bústað þeirra og knúðum dyra, kom konan fyrst í gættina og héldum við að hún væri að missa vitið, því að hún brást í óstöðvandi, langdreginn og sjúklegan hlátur þegar hún sá jeppana þrjá, sem voru útbúnir með sérstakar vökvaknúnar grindur á framendunum, sem hægt væri að nota til þess að hífa bílana upp úr jökulsprungum, ef þeir féllu ofan í þær að framanverðu. 

Inn á milli hláturkastanna komu orð eins og: "Nei, nei, nei, nei, þetta er ímyndun, þetta er ímyndun, þetta getur ekki verið!"

"Boeing breiðþota, - allt í lagi með það. Skemmtiferðaskip, - ókey, - en bílar, nei, nei, nei, það getur ekki verið!"

Ég hef áður sagt frá því hér á blogginu hvílíka upplifun og lífsreynslu tveggja daga erfið ferð niður hinn gríðarstóra skriðjökul við botn Kangerlussuaq-fjarðar (Syðri-Straumfjarðar) var og þar á eftir ferðin út heiðarlandið og dalinn allt til flugvallarins við botn fjarðarins.

Af frásögn Örnu og Valdimars hafa þau misst af þessum kafla úr því að þyrla flutti þau yfir hann, en hvað jeppana áhrærði hefði það orðið allt of dýrt og kostað miklu öflugri þyrlur að flytja þá þessa óhemju erfiðu leið.

Þegar ég hugsa til baka undrast ég hvernig í ósköpunum tókst að komast þessa leið.

Ég tók mikið efni í heimildamynd, sem ég ætlaði að gera um þessa viðburðaríku ferð og hlakkaði mikið til þess.

Auk margra tilkomumikilla myndskeiða gerðust tvívegis óvæntir atburðir í ferðinni, sem myndu áhorfendur myndarinnr til að taka upp vasaklútana.

En síðan þessi ferð var farin hefur staðið hér á landi samfelld virkjanasókn gagnvart íslenskum náttúruverðmætum og allur tími minn, orka og peningar hafa farið í að eltast við þá mörgu tugi virkjanakosta sem dembt hefur verið fram stanslaust allan þennan tíma.

Ekkert lát er á þessari ásókn sem auðséð er að ætlunin er að láta halda áfram þangað til ekkert verður eftir.

Þá verði ég dauður og myndin af ferðinni yfir Grænlandsjökul og tugir annarra, sem ég hélt að ég myndi gera 1999, verða líkast til aldrei gerðar.

  

Draugaleg herstöð á jöklinum

Athugasemdir

[Bergþóra Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 6.6.2012 kl. 22:58]

Stuðningur frá Pan Parks Foundation við náttúruverndarbaráttu á Íslandi

Evrópsku samtökin Pan Parks Foundation, sem vinna að friðlýsingu náttúrusvæða í Evrópu, hafa sent stuðningsyfirlýsingu til íslenskra náttúruverndarsamtaka vegna afstöðu þeirra til Rammaáætlunar.

Í stuðningsyfirlýsingunni kemur fram að Ísland sé eitt fárra landa í Evrópu sem enn býr yfir stórum ósnortnum náttúrusvæðum. Minnstu framkvæmdir geta valdið umtalsverðum skaða hér á landi vegna þess hve viðkvæm náttúra norðurslóða er.

Pan Parks Foundation eru regnhlífarsamtök yfir 100 evrópskra náttúruverndarsamtaka.

Sjá stuðningsyfirlýsingu Pan Parks.

Vona þú finnir tíma fyrir myndina. Þótt þú sért ómissani baráttumaður.

[palli (IP-tala skráð) 7.6.2012 kl. 07:24]

Talaðu við tækifæri við Kvikmyndaskóla Íslands. Alveg mögulegt að hægt sé að slá þessu upp í verkefni fyrir nemendur, að klippa til myndefnið og ganga frá því.

Sakar ekki að reyna.

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 7.6.2012 kl. 20:39]

Hefurðu athugað með að selja heimildarmyndirnar þínar á netinu?  Ég keypti mér t.d. dvd diska með frábærum áströlskum tamningamanni sem lengi vel svo til enginn hafði hugmynd um.  Efnið var tekið upp einhverntíman á 8. áratugnum en öðlaðist greinilega nýtt líf í gegnum netsölu. 

Fáðu t.d. strákinn Þorfinn til að finna heppilegt fyrirtæki sem getur auglýst og selt dvd diska með efni frá þér sem nú þegar er til. Svo þegar peningurinn fer að streyma inn þá kemur þér kraftur til að klára hinar myndirnar.