Ein skelfilegasta tilhugsun margra.

Að vera "kviksettur" er ein skelfilegasta tilhugsun margra. Í okkar samfélagi á slíkt ekki að vera mögulegt.

Læknavísindin eiga fyrir það fyrsta að tryggja að enginn sé úrskurðaður látinn nema það sé öruggt. 

Síðan líður tími þangað til lík er kistulagt og útilokað hlýtur að teljast að nokkur maður sé látinn síga lifandi í kistu niður í jörðina.

"Kviksettur" er því varla rétt orð bókstaflega séð yfir þau mistök á sænskum læknum, sem nú er greint frá í fréttum, að úrskurða lifandi mann látinn en engu að síður ekki góð tilhugsun að geta lent í slíku.

Sjálfur hef ég upplifað að maður á banabeði var enn lifandi og virtist mjög þurfandi að geta tjáð sig hafa eitthvað þýðingarmikið að segja en gat ekki komið upp orði.

Ef tekið var í hönd honum greip hann "dauðahaldi" í hönd vinar eða aðstandanda og ríghélt takiinu á meðan hann reyndi að koma upp orði. 

Sjálfur hafði viðkomandi maður upplifað svipað gagnvart föður sínum á banabeði og minnst á það hve mjög það hefði fengið á hann.

Minnir á fræg orð Guðlaugs Friðþórssonar þegar hann var spurður um hugarástand hans á sundinu mikla: "Ég var ekki hræddur við dauðann heldur drukknunina sjálfa." 

En gagnvart þessu er svosem lítið hægt að segja eða gera frekar heldur en svo mörgu sem er hluti af því að fæðast, lifa og deyja, heldur gildir æðruleysisbænin í því sem öðru. 

 

Var á lífi en úrskurðaður látinn

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 26.1.2013 kl. 12:18]

Helblár orðinn Hjölli Gutt,
með HHG á WC,
hans var lífið heldur stutt,
í helvítinu VG.