Miklar kröfur til nútíma óperusöngfólks.

Það var viss upplifun í því að sjá og heyra óperuna Brothers í Hörpu í gærkvöldi. Hún dró vel fram þá framþróun og auknu kröfur sem eru í gangi á óperusviðinu til allra þátta slíkra verka. 

Óperan er 100 mínútna löng og án hlés, en flæði verksins krafðist slíks. 

Efni óperunnar er nátengt vaxandi grimmd í hernaði, sem sést hefur síðustu árin í Sýrlandi og víðar og höfðar að því leyti afar sterkt til óperugesta, sem lifa við hrylling frásagna og mynda af villimennsku nútíma styrjalda. 

Í sviðsetningu, útfærslu, söng og leik eru gerðar sívaxandi kröfur, sem gerðu það að verkum á sýningunni í gær, að það myndaðis tvöföld spenna í lokin, ekki aðeins varðandi framvindu söguþráðarins, heldur einnig hvernig afar vandasömum og dramatísku lokakafla myndi hreinlega reiða af, svo miklar kröfur sem hann gerði til allra þátta í viðamikilli og fjölmennu óperu. 

Það reyndi til hins ítrasta á færni og leikhæfileika aðal söngfólksins, sem stóðst prófið með mikilli prýði í atriði þar sem minnstu mistök máttu ekki gerast.

Fyrir gamlan leikhúshund eins og mig var þetta upplifun sem færði manni endurnæringu.  

Frétti af verðlaununum frá sviðsmanni