Lenging flugbrauta á Egilsstöðum og Ísafirði gæti skipt sköpum við vissar aðstæður..

Þegar hugað er að ástandi og öryggi lendingarstaða hér á landi er að mörgu að hyggja, og sumt liggur ekki alveg í augum uppi, því að stundum er um atriði að ræða, sem eru kannski ekki ólögleg en gætu orðið afdrifarík. 

Hér skulu nefnd tvö eða kannski þrjú atriði. 

Egilsstaðaflugvöllur er ekki aðeins nauðsynlegur fyrir innanlandsflug, heldur getur hann orðið bráðnauðsynlegur sem varaflugvöllur í millilandaflugi. 

Síðuhafi hefur eitt sinn orðið vitni að því, að vegna smávægilegs misvindis upp á nokkra hnúta við syðri brautarendann í aðflugi með fulla Boeing 757 þotu af farþegum, sló vindurinn aðeins undan rétt fyrir lendingu til norðurs, þannig að auka þurfti flughraðann rétt fyrir lendingu.  

Fyrir bragðið sveif þotan nokkur hundruð metra inn á brautina og undan vindi í þokkabót. 

Afleiðingarnar urðu sláandi; þrátt fyrir nánast nauðhemlum, stöðvaðist þotan ekki fyrr en alveg á brautarendanum. 

Hvers vegna?  Grundvallarástæðan er sú, að vegna þess að þjóðvegur eitt liggur alveg við suðurendann, þarf að hafa ljósastaura þar, sem hindra jafnlangt lendingarbrun til norðurs eins og til suðurs. 

En felst þá lausnin ekki í því að færa veginn til suðurs? Nei, það er ekki hægt því að þá yrði að taka nokkra hektara af Egilsstaðatúninu?

Þetta er auðvitað arfaslæm útkoma og miklu minni hagsmunir látnir taka yfir mun stærri hagsmuni.  

Svipað er uppi á tengingnum á Ísafjarðarflugvelli. 

Þar væri hægt að lengja flugbrautina um ca. 150 metra til austurs út fjörðinn, en það myndi lengja lendingarbrun í þá átt. 

Og enn meiri yrði ávinningurinn í flugtaki til vesturs inn fjörðinn, því að drepist á hægri hreyflinum eftir flugtak er alveg einstaklega tæpt á því að hægt sé að ná beygjunni fyrir endann á Kubbanum og fram með hlíðinni utan Seljalandsdals.  

Skýrsla um öryggi lendingarstaða birt