Malar-, leðju- og rykvegir úrelt fornaldarfyrirbæri.

Sú var tíðin fyrir nokkrum áratugum, að Ísland og Finnland skáru sig nokkuð úr nágrannaþjóðumsínum vegna þess að meirihluti vegakerfis landanna var með frumstæðum, mjóum, krókóttum og holóttum malarvegum. 

Einkum var íslenska vegakerfið viðundur í þessum efnum. 

Það gat varla talist kostur fyrir Finnana að eignast fyrir bragðið "fljúgandi Finnana", bestu rallökumenn heims, sem enn tróna á toppnum í HM i þeirri íþrótt.  

Nú er að verða liðinn fjórðungur 21. aldarinnar og þegar erlendir  ferðamenn eru komnir á þriðju milljón árlega eru íslensku malarvegirnir, sem enn tengja saman heilu landshlutana, orðnir að nátttröllum forneskjunnar í vegamálum. 

Dæmin eru mýmörg um allt land, Skógarstrandarvegur, Vatnsnesvegur og Bárðardalsvegur oft nefndir sem illfært og holótt leðsjusvað, þar sem vart sést´út úr augum fyrir ryki í þurrkatíð.

Er svo sannarlega kominn tími til að leita ítrustu ráða til að útrýma þessum úreltu fornaldarfyrirbærum.

Vilja skoða samfélagsveg á Skógarströnd