FLÓKIÐ OG ÞARF SKOÐUNAR.

Tvennum sögum fer af því hvort mismunur á kostnaði við loftraflínur og jarðlínur fari vaxandi eða minnkandi. Ef til vill skiptir leið jarðlína mestu máli vegna þess að óafturkræf umhverfisáhrif þeirra eru mun meiri en virðist í fljótu bragði.

Við framkvæmdir á ævinlega að gera skýran greinarmun á afturkræfum áhrifum og óafturkræfum og skoða möguleikann á því að hægt sé síðar að breyta öllu til baka í upprunalegt horf.

Það er hægt að orða það svo að sé loftlína lögð yfir úfið, ósnortið hraun, séu sjónræn áhrif mikil á meðan línan er ofanjarðar, en óafturkræf áhrif af loftlínu geta verið mun minni en af jarðlínu á sama stað, vegna þess að til þess að leggja línu í jörðu verður að umbylta hrauninu fyrst áður en mokað er yfir, og hið raskaða yfirborð hraunsins fæst aldrei til baka.

Óafturkræf áhrif af loftlínu felast aðeins undirstöðum mastranna, sem hugsanlega er hægt að flytja burt síðar. Með klaufagangi er að vísu hægt að valda miklu óþarfa raski en það er líka hægt við lagningu jarðlína.

Jarðlína er ekkert galdraorð sem leysir allan vanda.

Ef á annað borð eru lagðar jarðlínur ætti að keppa að því að leggja þær samhliða vegum til þess að skera ekki ósnortin svæði í sundur. Það getur kostað lengri línuleið og enn meiri mismun á kostnaði og þar stendur hnífurinn líklega í kúnni þegar á hólminn er komið.

Ekki virðist enn hafa verið mikil tilhneiging hér á landi gagnvart því að leggja línur framhjá viðkvæmu landi. Þannig var því hafnað fyrir tíu árum að leggja háspennulínu annars staðar en alveg við Ölkelduháls og mér skilst að beiðni um að leggja línu frá Þeystareykjum aðeins 1300 hundruð metrum lengri leið en virkjanaaðilar vildu til að þyrma merkilegu hrauni og gjám hafi verið hafnað af kostnaðarástæðum.

Og vel á minnst, Þeystareykir. Látið var í veðri vaka í upphafi að bortækni yrði þannig beitt á því svæði að ekki yrði borað alveg í miðju jarðhitasvæðisins þar sem það er fallegast. Náttúruverndarmenn dreymdi um skáborun en allir sem koma á svæðið sjá hvar aðalborholusvæðið er.

Þar, eins og við Sogin við suðurenda Trölladyngju, má sjá gróf dæmi um tillitsleysi virkjana- og rannsóknaraðila gagnvart náttúruverðmætum.

Stjórnarformaður OR vill línur meira ofan í jörðu

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 19.3.2008 kl. 14:10]

"...dæmi um tillitsleysi virkjana- og rannsóknaraðila gagnvart náttúruverðmætum".

Það er örugglega hægt að taka undir með þetta hjá þér..hmmm...í einhverjum tilfellum

(sko mig )

[Pétur Þorleifsson , 19.3.2008 kl. 14:31]

Þeista er víst ekki með ufsiloni, en ekki veit ég hvað þeist þýðir.

[Fossvoxari (IP-tala skráð) 19.3.2008 kl. 23:19]

Í eitt skipti er ég sæmilega sáttur við færslu hér um virkjanamál, gaman að því. Ómar, þú ættir kannski að ræða aðeins þetta með jarðstrengi við hana Ástu þína Þorleifs. Og þið bæði, til fróðleiks, að lesa grein Guðmundar Gunnarssonar um þetta mál á blogginu hans á Eyjunni.

[Landfari, 21.3.2008 kl. 14:55]

Það þarf nú ða koma efninu og tækjum að þessum stöðum þar sem möstrin eru og hingað til hefur það ekki verið gert með þyrlum heldur lagður línuvegur milli mastra. Það hlýtur að vera meira rask en plæga strenginn niður. Svo er spurning hvað er mikil rafmengun frá svona strengjum ef þeir eru lagðir meðfram vegum.