"Æ, æ, - ég er með fullan fataskáp af engu til að fara í."

Ofangreind setning minnir mig að Milton Berle hafi notað sem dæmigerða setningu fyrir konur, og hún virðist við fyrstu sýn ríma við könnun á því hve mikið af niðurpökkuðum fötum konur nota fyrir ferðalagið.

Ef ferðast á hér á landi held ég hins vegar að hlutfallið sé jafnara á milli kynjanna, því að leitun er að landi, þar sem eins tvísýnt er um veður og veðrabrigði geta verið snögg, auk þess sem Færeyjar og Ísland eru svölustu staðir Evrópu á sumrin.  

90 prósent kvenna nota ekki öll fötin sem þær pakka niður

Meðmæli ekki sama og yfirlýsing um stuðning í kosningum.

Sú var tíðin að Sjálfstæðisflokkurinn bjó yfir skrá yfir alla kjósendur í Reykjavík og voru þar færðar til bókar þær upplýsingar, sem kunnugt var um varðandi stjórnmálaskoðanir kjósendanna.

Enginn flokkur var með neitt viðlíka gott skipulag á kosningabaráttu sinni og Sjallarnir. Ég komst snemma í snertingu við þetta, því að í hverjum kosningum var kosningaskrifstofa á heimili foreldra minna og sumrin 1959 og 1960 var ég starfsmaður á aðalskrifstofu flokksins í Reykjavík, fyrra sumari í Sjálfstæðishúsinu við Austurvöll og seinna sumarið í nýrri skrifstofu við Melatorg.

1959 voru tvennar Alþingiskosningar og hin smurða flokks- og kosningavél var keyrð af kunnáttu og nákvæmni.

Þessi sumur skemmti ég á öllum héraðsmótum og helstu fundum flokksins og var því á ferðalagi um landið milli héraðsmóta hálfa vikuna eða rúmlega það og gat því ekki haldist í neinni fastri vinnu, nema að flokkurinn skaffaði mér hana sjálfur.

Einu sinni í einhverjum gassagangi í fjöri á skrifstofunni við Austurvöll datt ég á borð svo að það féll um koll með uppröðuðum um 10 þúsund kjósendum, sem dreifðust um allt gólfið !  

Í fyrst leit út fyrir nokkurra daga vinnutap, en í ljós kom að kjósendurnir höfðu raðast það vel út um gólfið að miklu fljótlegra var að koma þeim í rétta röð á ný en leit út fyrir.

Mér fannst þá mikil mótsögn fólgin í þvi að sá íslenski stjórnmálaflokkur sem gagnrýndi réttilega alræðið, skoðanakúgunina og persónunjósnirnar í kommúnistalöndunum skyldi um leið vera sá flokkur hér á landi, sem reyndi mest allra flokka að njósna sem allra mest um kjósendur.

Og einnig er það mikil mótsögn, að það íslenskt stjórnmálaafl, sem mest og best gagnrýndi það að félagsskírteini í kommúnistaflokki Sovétríkjanna skyldi vera skilyrði fyrir því að starfa í dómskerfinu þar í landi, skuli hafa ráðið yfir dómsmálaráðuneyti Íslands nær samfellt í bráðum heila öld og lagt á það ofuráherslu að í dómskerfið bæri merki um það.

Einn virðist eima eftir af viðleitni til sem mestra njósna um kjósendur og er þessi árátta furðu langlíf.  

Nafn á meðmælendalista segir auk þess ekkert ákveðið um stuðning viðkomandi við einstök framboð, heldur einungis það að hann telji frambjóðendurna á listanum og þar með listann sjálfa boðlegan í kosningunum, burtséð frá þeim stjórnmálaskoðunum sem listinn beitir sér fyrir.

Eina skilyrðið er að meðmælandinn sé á kjörskrá í viðkomandi kjördæmi og að hverjum einum sé ekki heimilt að mæla með nema einum lista.

Í ljósi þessa finnst mér illskiljanlegt að fara að skipta sér af starfi kjörstjórnar og hnýsast í meðmælendalistana.

Hluti af gamalli og úreltri pólitík

Yfirleitt vinnur besta liðið í svona keppni.

Þegar úrslitin í keppninni um Englandsmeistaratitilinn eru ráðin er oft mikið rætt um síðustu leikina, sem þeirra leikja sem réðu úrslitum.

Fylgjendur Liverpool horfa einnig á langvinna sigurgöngu sinna manna og þá óheppni að glutra svo glæsilegri frammistöðu niður í leik við botnlið.

Þessi nálgun felur í sér mikla einföldun. Þessi keppni er nefnilega frekar með einkenni langhlaups en einstakra spretta eða endaspretts.

Allir leikirnir frá upphafinu í haust til lokaumferðarinnar buðu nefnilega upp á jafnmörg stig í pottinum og öll mörkin hefðu verið talin saman og City unnið, ef tvö lið hefðu orðið efst og jöfn að stigum.

Í raun réðu einstök töp, jafntefli eða vinningar jafn miklu um útkomuna, hvort sem leikið var við topplið, botnlið eða miðlungslið snemma eða seint á leiktíðinni.

Í svona keppni eru úrslitin yfirleitt skýr: Besta liðið vinnur.    

Man City enskur meistari

Aðalatriðið að vera nógu stór og skulda nógu mikið ?

Víða um lönd gilti það um svokallaðar "björgunaraðgerðir" stjórnvalda, þegar gjaldþrota stórfyrirtækjum var forðað frá gjaldþroti á kostnað skattborgara og almennings, að þær féllu undir lýsingu fyrrum fjármálaráðherra Bandaríkjanna, að vera "ósanngjarnar en nauðsynlegar."

Þetta átti einnig við í mörgum tilfellum hér á landi jafnt sem í þúsund sinnum stærra hagkerfi Bandaríkjanna, þar sem löngum hefur verið sagt, að það, sem sé gott fyrir General Motors sé gott fyrir Bandaríkin.

Hin "nauðsynlega" ósanngirni blasir við. Lítil fyrirtæki, sem höfðu jafnvel stillt sig um að belgja sig út með bruðli og óhóflegum lántökum, mega sæta því að þurfa eftir "björgunaraðgerðir" stjórnvalda að keppa við stórfyrirtæki, sem fá stórfellda, óverðskuldaða og ósanngjarna forgjöf.

Stjórnendur litlu fyrirtækjanna eru að sjálfsögðu óánægðir og hneykslaðir. Þegar þeir hugsa til baka velta þeir fyrir sér hve þeir hefðu getað orðið miklu stærri á græðgisbóluárunum og veitt stærstu fyrirtækjunum meiri samkeppnni, ef þeir hefðu hagað sér á jafn óábyrgan hátt og þau.

Og ekki síður er það blóðugt að þurfa að sæta því að vera í raun refsað fyrir ráðvendni og halda áfram að vera lítill, vegna þess að þeim stóru er hyglað og stórlega mismunað svo að þeir geti haldið áfram að vera stórir.

  

„Björgunaraðgerðir ósanngjarnar en nauðsynlegar“

Sumargleðin 35 árum eða jafnvel enn lengra á undan !

Tímamót, skeggjuð manneskja í kjól á sviðinu sem heillar alla upp úr skónum, Austurríkismaður sem sigrar í Eurovision?

Nei.

Á facebooksíðu Þuríðar Sigurðardóttur má sjá ljósmynd, sem hún hefur legið á eins og ormur á gulli í 35 ár og sýnir eitt af eftirminnilegri atriðum Sumargleðinnar á áttunda áratugnum, skeggjaða hljómsveitarkonu.

Það var fátt sem þeim hópi datt ekki í hug. Meðal annars sumarafbrigðið af jólasveini í fullum jólasveinabúningi, svonefndur júlísveinn, látinn fara hamförum á Norðurlandi um hásumar og slær í gegn hjá Skagfirðingum, þegar hann kveðst aðspurður vera tvíburabróðir Ketkróks og heita Sauðárkrókur !

Enn er ekki runninn upp sá tími þegar hægt verður að telja árin afturábak frá júlísveini í Júróvision aftur til Sauðárkróks á Króknum ! En hver veit nema sá tími muni koma þegar júlísveinn leggur Evrópu að fótum sér.  

Skeggjaða konan sigraði