Þekkt trix sem svínvirkar.

Það er þekkt trix að framkvæma fyrst og sjá síðan til hvort nokkru verði um þokað. Símastaurinn, sem settur var upp í mynni Ásbyrgis án þess að leyfi hefði fengist fyrir því, er mjög lítið og léttvægt dæmi um slíkt. Enginn vandi að fjarlægja hann án spjalla. 

Margfalt stærra dæmi er í gangi í Helguvík. Þar eru framkvæmdir á fullu við gerð kerskála þótt ekki hafi enn fengist leyfi fyrir háspennulínum sem flytja eiga orku til fyrirhugaðs álvers í gegnum mörg sveitarfélög.

Þaðan af síður liggur fyrir hvaðan orku verður á endanum hægt að fá fyrir þetta álver plús stækkun álversins í Straumsvík, en þessa orku verður að fá í mörgum sveitarfélögum og jafnvel með því að virkja Neðri-Þjórsá.

Fyrir norðan er búið að eyða milljarði í trausti þess að bygging álvers á Bakka verði ekki stöðvuð.

Alcoa hefur gefið út að álverið verði að verða minnst 340 þúsund tonn, og engan veginn er víst hvort og hvaðan orka eigi eftir að fást til þess.

En í trausti þess að búið sé að eyða þetta miklum peningum og að Orkuveitan nyrðra er tæknilega gjaldþrota verður málið keyrt áfram eins og kostur er.

Búið er að bora þrjár borholur við Leirhnjúk með því að segja að þær séu við Kröflu en ekki Leirhnjúk.

Einnig hafin tilraunaborun í Gjástykki þótt engin leyfi liggi þar fyrir til borana.

Myndirnar hér við hliðina eru teknar í Gjástykki í fyrra.

Á myndum þar fyrir neðan má sjá veg, sem ruddur var með jarðýtu á sínum tíma þvert í gegnum nýrunnið hraun í stað þess að leggja veginn utan við hið nýja hraun eða aka ofaníburði í vegarstæðið í stað þess að valda óafturkræfum spjöllum. 

 

Alcoa lofaði í upphafi að álver á Bakka þyrfti ekki að verða nema 240 þúsund tonn.

Þegar ég dró það fastlega í efa og taldi þetta aðeins sama bragðið og beitt hafði verið út af álveri á Reyðarfirði, sem fyrst átti bara að verða 120 þúsund tonn, átaldi blaðafulltrúi félagsins mig harðlega fyrir það.

Bragð Alcoa hreif bæði fyrir norðan og austan og nú getur fjölmiðlafulltrúi Alcoa annað en viðurkennt að ég hafði rétt fyrir mér allan tímann.

Við Trölladyngju hafa verið framkvæmd mikil umhverfisspjöll á sérstæðum ferðamannastað án þess að Skipulagsstofnun, hvað þá Umhverfisstofnun eða Umhverfisráðuneytið hafi fengið neitt um það að segja.

Spjöllin eru slík að það tæki því varla að láta virkjun þarna fara í mat á umhverfisáhrifum.

Múlavirkjun á Snæfellsnesi varð miklu stærri en leyft hafði verið. Sömuleiðis Fjarðarárvirkjun eystra.

Með hverju máli styrkist hefðin fyrir því að skjóta fyrst og spyrja svo, framkvæma fyrst og halda síðan áfram, vegna þess að hvort eð er verði ekki aftur snúið.

Þetta trix hefur svínvirkað og einn ræfils símastaur, sem hægt er að fjarlægja fyrir norðan, er hlægilegt smámál miðað við umfang hliðstæðra mála sem hafa verið í gangi og verða áfram í gangi.

Verða að fjarlægja símastaur

Spurt er að leikslokum...

Að fornu var sagt að spurt væri að leikslokum, - ekki vopnaviðskiptum. Þetta sannast æ og aftur á mörgum sviðum enn í dag.

Í kosningabaráttunni fyrir forsetakosningar í Bandaríkjunum 1948 fór Harry S. Truman forseti halloka fyrir Thomas Dewey.

Dewey hafði slíka yfirburði yfir Truman að til voru blöð sem kepptust um að vera fyrst til að segja frá sigri Deweys áður en talningu var lokið. Varð frægt hvernig Truman gat látið taka mynd af sér þegar úrslit lágu fyrir þar sem hann veifaði blaði, sem tilkynnti ósigur hans.

Fyrir bardaga Mike Tysons og Buster Douglas í Tokyo 1989 stóðu veðmálin 42:1 Tyson í vil. "Big Bus" Douglas stóð samt uppi sem sigurvegari.

Veturinn 2006-7 var Samfylkingin lengi vel með innan við 20% fylgi í skoðanakönnunum en VG með allt að 25%.

Þetta snerist við í kosningunum.

Borgarahreyfingin náði ekki 5% markinu í skoðanakönnunum til að koma inn mönnum fyrr en rétt fyrir síðustu kosningar, toppaði á síðustu stundu.

Eftir miðvikudaginn næstkomandi verður ekki spurt að úrslitum einstakra leikja í spönsku deildinni sem skipta ekki máli, heldur að því hvort Barcelona vinni þá einstæðu þrennu að verða Spánarmeistarar, bikarmeistarar og sigurvegari í meistarakeppni Evrópu.

Það er hins vegar slæmt fyrir Eið Smára að fá aðeins tækifæri til að leika með hálfgerðu varaliði Barcelona. Það eru ellefu menn í hverju knattspyrnuliði og liðsheildin skapar úrslitin. Engar fréttir berast af frammistöðu einstakra leikmanna, aðeins af tapinu.

Og það er alltaf slæmt að vera í tapliðinu, jafnvel þótt viðkomandi einstaklingur standi sig vel.

Ég minnist liðs Víkings á bernskuárum mínum. Það náði sjaldan flugi og er ekki skráð í bækur fyrir snilli.

Flestir dómarnir um leiki liðsins voru svona: "Lið Víkings var lélegt, - nema Bjarni og Reynir." Ef Bjarni Guðnason og Reynir Ólafsson hefðu verið í liði Skagamanna eða KR á þessum tíma eins og þeir höfðu burði til hefði þetta verið öðruvísi fyrir þá.

Reynir gekk að vísu til liðs við KR en hitti ekki á árin sem liðið varð meistari.

Annar tapleikur Barcelona í röð

Fleiri heilsíðuauglýsingar óskast.

Mikil er gæska Rio Tinto. Svo er að ráða af heilsíðuauglýsingu fyrirtækisins í Mogganum að golfvöllur Hafnfirðinga hafi legið undir skemmdum vegna vatnsleysis.

Er það með ólíkindum í bæjarfélagi sem státar af stærsta ferskvatnsfljóti Reykjanesskagans.

Rio Tinto hefur nú komið Hafnfirðingum til bjargar með því að gauka að þeim vatni úr Kaldá eftir að búið er að nota það í Straumsvík. Niðurstaða heilsíðuauglýsingarinnar: Því meiri stækkun álversins, því fleiri gjafir, því meiri dýrð endurnýjanlegra og hreinna orkulinda.

Enn ein sönnun þess sem nú hefur verið gert að reglu á Íslandi: Það er ekki hægt að leggja vegi, koma á GSM-sambandi, brúa ána, reisa iþróttahús, svo að nefnd séu nokkur nýleg dæmi, nema fyrst verði reist álver og virkjað fyrir þau.

Meira að segja það bæjarfélag sem ríkast er af fersku vatni á Íslandi við bæjardyrnar, getur ekki nýtt það nema fyrst verði álverið stækkað og virkjað fyrir það.

Ég er með tillögur að tveimur heilsíðuauglýsingum frá Rio Tinto til viðbótar um gæði vatns og lands sem fyrirtækið nýtir fyrir framleiðslu sína, annars vegar til aukinnar orkuöflunar hér á landi og hins vegar við nám á hráefni til álframleiðslunnar.

Fyrri auglýsingin verði um heita vatnið, sem skapar jarðvarmaorku fyrir aukna álvinnslu á suðvesturhorni landsins, meðal annars fyrir stækkað álver í Straumsvík. Þar verði rakið, að í kjörfar virkjanaframkvæmda austan Reykjavíkur sé nú þegar svo komið að 40 daga á ári standast loftgæði í Reykjavík ekki kröfur Kaliforníubúa. Einnig að viðbótarvirkjanir á jarðhita fyrir aukna álvinnslu endast ekki nema í nokkra áratugi og eru því ekki endurnýjanleg orka.

Sýnd verði virkjunarsvæði Bitruvirkjunar, við Sogin hjá Trölladyngju, Krísuvík og í Eldvörpin, bæði fyrir og eftir virkjun, og dýrðaróður kveðinn um gæði loftsins sem leggja mun frá Bitruvirkjun yfir Hveragerði íbúum til yndisauka.

Í síðari auglýsingunni verði greint frá gæðum vatna og jarðvegs á vinnslusvæðum báxítnáma Rio Tinto í öðrum heimsálfum sem og lífskjörum og hollustu fólksins sem þar býr.

Eftir að hafa séð síðari auglýsinguna fæst kannski betri vitneskja um það hvers vegna haft var á orði í breska þinginu fyrir rúmum áratug að Rio Tinto væri sóðalegasta fyrirtæki í heimi.

Kannski er það allt á misskilningi byggt og Rio Tinto hreinasta og göfugasta fyrirtæki heims þar sem hvarvetna gefur að líta, jafnt í Ástralíu sem á Íslandi, sama dýrðaróðinn til fyrirtækisins og dásamaður er á golfvelli Hafnfirðinga.

Líka H1N1 á N1.

Sama daginn og sagt var frá fyrstu tilfellum svínaflensunnar var leitt að því rökum hér á síðunni að hún hlyti að breiðast um allan heim og koma líka til Íslands. Nú er það staðreynd.

Þetta eru slæmar fréttir fyrir alla en þó er ekki víst að þær verði svo slæmar fyrir upprunalandið, Mexíkó.

Þar hefur ferðamannastraumurinn nær stöðvast og baðstrendur eru auðar. Þegar flensan hefur náð nógu mikilli útbreiðslu í öllum öðrum löndum verður ekki frekar ástæða til að forðast baðstrendur Mexíkó en hverja aðra ferðamannastaði í heiminum eða þá staði, þar sem fólk kemur saman.

Hvarvetna, þar sem fólk hittist, verður sama smithættan. Á bensínstöðvum N1 getur H1N1 lika verið á sveimi.

Svínaflensa á Íslandi

Flugvél lent á 45 metra dýpi.

Nú í vor hefur vatnsborð Hálslóns í fyrsta sinn verið lækkað niður um 45 metra eins og gert verður framvegis á hverju vori.

Þetta er stórfelldasta vatnsborðssveifla sem mér er kunnugt um, til að mynda tíu sinnum hraðari og meiri en í Powell-lóninu við Glen Canyon virkjun í BN.

Vegna gerðar myndarinnar um Örkina taldi ég nauðsynlegt að fylgjast með hinum stórbrotnu umbrotum sem þarna eiga sér stað á hverju vori frá fleiri sjónarhornum en úr lofti.

Undanfarnar vikur hefur verið óhagstætt veður til þess arna og margar spár um góðviðri farið í súginn. 

Loksins í fyrradag kom almennilegur dagur. Ég fór til Akureyrar með F.Í. og þaðan á Frúnni sem ég lenti innarlega á Hálsinum þar sem 18 km varnargarður meðfram vatnsbakkanum endar. Þarna sést Stefán Scheving fljúga yfir á Tri-Pacer flugvél sinni. 

Þessi staður er hins vegar sá vatnsbakki sem verður í júlílok.

Núverandi vatnsbakki liggur í 45 metra minni hæð og lónið er vel innan við helmingur þess sem það verður síðsumars.

Hlíðarnar allt um kring eru á þurru, þaktar ísi eins og er, en verða að jökulleirum þegar ísa leysir.

Ég hafði mælt mér mót við vélsleðamennina Óla Jón Jónsson og Tryggva Pálsson úr björgunarsveitinni á Egilsstöðum en þeir lentu í erfiðum krapa inn að lendingarstaðnum og urðu að standa í viðgerðum.

Hægt er að sjá myndirnar betur með því að smella á þær í tveimur áföngum svo að þær fylli út í skjáinn að lokum.

Loks var þeyst yfir lónið yfir á sleðunum yfir á svonefndan Hraukahjalla, sem var næststærsti hjallinn áður en dalnum var sökkt er er nú eins og nes. Þar var lent flugvélum áður en lónið var myndað.

Hér sést hvernig allra efsti hluti hjallans stendur upp úr lóninu.

Á honum liggur íshellan, meira en hálfur metri á þykkt, sem sigið hefur niður á hann og í baksýn er lónið. 

Dökka röndin í fjarska er autt landið sem er utan lónstæðisins, en ísinn liggur á þurru landinu þar fyrir neðan, sem nú er ofan vatnsborðsins

Þar var farið í myndatökur í gildi sem ég kalla Klettagjá, en í því er foss sem Geir H. Haarde gaf nafnið Þrepafoss þegar hann kom þangað fyrir virkjun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Raunar eru þrír fossar í Klettagjánni og stórbrotinn og kurlaður íshroðinn liggur þar utan í klettaveggjum.

Þrepafoss er á næstu mynd fyrir neðan og næst þar fyrir neðan kemur mynd þar sem horft út yfir ysta hluta Klettagjár í átt til Kárahnjúks við enda lónsins. 

 Fyrir neðan myndina af Þrepafossi er staðið fyrir ofan Klettagjá og horft út eftir lóninu með Kárahnjúk við enda þess í fjarska. 

Vinstra megin gengur fram neðsti hluti Hraukanna undir brotnum ísnum en hægra megin er Hraukahjalla-nesið. 

 Það var skrýtið að standa á hjallanum og horfa upp í átt Klettagjár, minnugur þess hvernig um var að litast áður en Hjalladal var sökkt. 

Síðan var þeyst að Kringilsá, en frá því verður nánar sagt í öðrum pistli.

Kannski var það hápunktur þessarar ferðar. 

 

 

 

 

 

 

 Einkennilegt var að standa niðri við Klettagjá og horfa langt upp eftirrananum í átt að Hraukunum og sjá þarna lengst upp frá háan vatnsbakkann sem Hálslón hefur þegar sorfið í þykkan gróðurinn sem þarvar áður.

 

 

 

 

 

 

Eftir ferðina flaug ég til Akureyrar en flaug þaðan síðan klukkan fimm í morgun til að freista þess að lenda á Hraukahjallanum, ná myndum af fossunum í morgunsól og finna spólu sem ég saknaði. 

Þarna var þá þoka og ég hörfaði til Mývatns. 

Náði sambandi við Arngrím Jóhannsson sem fékk vin okkar, Hún Snædal til að fljúga á Super Cub vél Arngríms og fara með mér inn í Kringilsárrana og lenda þar. 

Hér sjást vélin og Húnn með Kárahnjúk í baksýn og einnig vélin með Snæfell í baksýn. 

Síðan lá leiðin til Akureyrar eftir vel langan og erfiðan en vel heppnaðan dag og til Reykjavíkur skilaði ég mér í kvöld með Flugfélagi Íslands. 

FRÚna verð ég að spara og skildi hana eftir á Akureyri. 

Það var mikið!

Síðast þegar ég ók malarvegarkaflann í Skriðdal, sem nú á loks að fara að malbika, tapaði ég tveimur hjólkoppum á þessum fjandans kafla með holum sínum, þvottabrettum og bríkum.

Þennan sama dag sprengdu ökumenn á nýrri smálbílum lægri og þynnri hjólbarða sem eru á þeim bílum.

Nú á loksins að koma þessum vegarkafla hringvegarins, sem er mun verri en vegurinn yfir Öxi, í viðunandi horf.

Og þótt löngu fyrr hefði verið!

Buðu lægst í veg um Skriðdal

Kötturinn Carl Möller var yndisleg persóna. 1.

Húsdýr geta verið jafn heillandi fyrir fullorðna sem börn. Dætur okkar fundu blindan, nýfæddan kettling, sem mjálmaði í öskutunnu.

Þær fengu að bjarga honum og til heiðurs hljómborðsleikaranum í Sumargleðinni fékk hann nafnið Carl Möller.

Hann varð brátt einn ástsælasti og skemmtilegasti meðlimur okkar stóru fjölskyldu. Hann var mikill persónuleiki.

Ég lék mér mikið við Kalla. Aðal leikurinn fólst í því að fara á bak við dyr eða horn og strjúka höndinni létt eftir gólfinu við dyrnar eða hornið. Kalli beið þá færis, en stökk síðan skyndlega til árásar, réðst á höndina og slóst við hana.

Ég var oft blóðrisa á höndum af þessum sökum en það gerði ekkert til.

Þegar ég kom heim á kvöldin, lagði ég oft bílnum fyrir utan húsið, rúllaði rúðunni lítillega niður svo að lítil rifa opnaðist og lét fingurna leika við þakrennuna þannig að hljóðið í því var líkt og litlir músafætur tifuðu á þakinu.

Það brást sjaldan að væri Kalli í grenndinni, læddist hann aftan að bílnum, stökk síðan skyndilega upp á þakið og réðist á höndina með miklum látum.

Læt þetta nægja að sinni um Kalla en bæti við nokkrum sögum af honum síðar.

Barack finnst gaman að leika sér

Harmleikir hinstu áranna.

í stórfjölskyldu liðinna alda upplifði allt heimilisfólkið eðlilega framvindu lífsins og kynslóðaskiptanna. Fæðingar barnanna og umönnun þeirra fór fram á sama stað og umönnun hinna elstu þar til yfir lauk.

Vitanlega var ekki tækninni fyrir að fara. Dauðinn barði að dyrum inni á heimilunum jafnt hjá ungum sem öldnum.

Saman gengu kynslóðirnar sinn veg og ekki ríkti sú firring gagnvart dauðanum, sem er svo rík í okkar "fullkomna velferðarþjóðfélagi."

Dauðinn gat verið næstum daglegt brauð, afleiðing af slæmum húsakynnunum og ófullkomnum lækningum og umhirðu. En það bjuggu þó allir saman við sætt og súrt og kynslóðirnar umgengust hver aðra daglega frá vöggu til grafar.

Síðustu árin, mánuðina og dagana þurfti enginn að þola einsemd í þessu samfélagi líkt og hendir svo marga aldna í okkar samfélagi sem er þrátt fyrir kreppu svo óendanlega miklu ríkara en samfélög fyrri alda.

Erfitt er að leggja dóm á ástæður sjálfsmorðs aldraðra feðga í Kaupmannahöfn. Hvernig sem því er varið er vonandi að þeir hafi ekki dáið til einskis, heldur leitt athyglina að því sem miður fer varðandi aðbúnað aldraðra.

Það er hart fyrir þá sem fyrir því verða, að berjast síðustu dagana einmana og þjáðir og vera ekki einu sinni sveiað.

Feðgar frömdu sjálfsmorð

Kveikjum eld, kátt hann brennur!

Það eru vissar fréttir á hverju vori, rétt eins og kom lóunnar, að sinueldar geysi hér á landi. Það mætti halda að hér á landi sé svipað loftslag og í suðvesturríkjum Bandaríkjanna þar sem hitar eru um 40 stig og þurrkar geysa mánuðum saman.

Ó, nei, þetta er á landi við heimskautsbaug með meðalhita um 6 stig í maí og úrkomu fleiri daga en rignir. En þurru dagarnir eru nógu margir til þess að það er hægt að koma af stað gróðurbruna.

Og þá er það gert vor eftir vor. Það er eins víst og sólin kemur upp í austri.

Börðust við eld í Heiðmörk

"Eyjan í lóninu, - griðland fugla" !

Í athugasemd við blogg mitt um íslenska náttúru í gær ræddi sá sem hana skrifaði um það hve það hefði verið mikið til batnaðar á flesta lund sem gerst hefði við Kárahnjúka.

Stíflan væri fögur og nú væri komin eyja í lónið sem væri griðland fugla.

Stíflan er smekksatriði sem ég skal ekki taka afstöðu til en ekki minnist maðurinn á það hve illa útleikinn Kárahnjúkur er fyrir ofan hana þar sem menn hafa neyðst til að sarga í hnjúkinn, - nokkuð sem aldrei var sýnt á myndum af stíflunni sem sýndar voru fyrir virkjun.

Nú er ég búinn að fara alls sjötíu ferðir á þetta svæði á síðustu þremur árum og kannast ekki við það "griðland fugla" sem maðurinn telur vera komið þarna á Sandfelli, en það er eina eyjan í lóninu.

Hef aldrei séð neina fugla á Sandfelli, hvorki síðustu þrjú ár né þar á undan.

Hér með pisltinum fylgja tvær myndir af þessari "eyju". Þar sést að Sandfell er ekki eyja, heldur fell sem stendur allhátt yfir ofan vatnsbakkann sem sést móta fyrir.

Á efri myndinni sést vegur í forgrunni, en þangað nær lónið upp þegar það er orðið fullt í ágústbyrjun, en hinum megin við Sandfell sjást lónið og Kárahnjúkavirkjun.

Sést glögglega það flæmi allt í kringum Sandfell sem er á þurru en raunar hulið snjó eins og er.

Þetta sést enn betur á næstefstu myndinni, þar sem hæsta vatnsborð lónsins markast af svart-hvítri rönd uppi í hlíð fellsins sem er fjöruborð Hálsllóns þegar það er fullt og liggur 45 metrum hærra en það er nú. 

Undir snjónum, vinstra megin á myndinni, sést móta fyrir veg sem forðum lá út með Sandfelli vestanverðu og lendir á kafi þegar hækkar í lóninu. 

Raunar verður Sandfell ekki eyja fyrr en komið er langt fram í júlí, löngu eftir að fuglar eru búnir að gera sér hreiður annars staðar.

Meira en helmingur lónstæðisins verður á þurru þegar ísa leysir og meira 20 ferkílómetrar lands þá þaktir fíngerðum sandi og leir.

En svo mikil er trú manna á þá landbót sem lónið eigi að vera að sá mæti maður Kristinn Pétursson á Bakkafirði skrifaði um það hve góð áhrif Hálslón ætti eftir að hafa á gróður og raka  allt um kring.

Hið sanna er að nú eru menn að setja upp fokgirðingar á svæðum, sem fullyrt var að yrðu ekki í neinni hættu fyrir sandfoki, að ekki sé talað um varnargarðinn 18 kílómetra langa á austurbakkanum, gryfjurnar og allar aðrar ráðstafanir sem menn eiga eftir að sjá í sumar í hinu vonlausa stríði sem þarna verður háð við uppfokið úr þurru lónstæðinu snemmsumars.

En trú þessara manna er mikil, því verður ekki neitað