Hvað gerir Trump nú?

"Gerum Ameríku mikla á ný!" "Let´s make America great again" var og er kjörorð Donalds Trumps Bandaríkjaforseta. Þetta virðist í raun vera ákall um gagngert afturhald og afturhvarf til liðins tíma takamarkalausrar neysluhyggju, þar sem ekkert tillit var tekið til umhverfismála og sýnt algert ábyrgðarleysi og tillitsleysi gagnvart öðrum þjóðum. 

Nú er þetta kjörorð að taka á sig hlálegar myndir. 

Áður hefur verið greint frá því að Trump sér ofsjónum yfir því að aðrar þjóðir framleiði á mörgum sviðum betri vörur og tæki en Bandaríkjamenn, svo sem þýska bíla og nú síðast kanadískar farþegaþotur. 

Trump bregst til dæmis við kanadísku þotunum með því að reisa 219 prósenta tollmúr til að koma í veg fyrir að þær verði seldar í Bandaríkjunum. 

Þetta eru Bombardier þotur með markhópinn 100-150 manns um borð, og í krafti bestu þotuhreyfla heims og algerlega nýrri hugsun í hönnun þotnanna, verða þær rúmbetri og þægilegri á alla lund en þotur í þessum stærðarflokki hafa verið og raunar með meira rými fyrir hvern farþega og farangur hans og lægri eldsneytiseyðslu á hvern farþega, en boðið er uppá í þotum með mjórri skrokkum en breiðþotur. 

Það hlálega við þetta er að Kanada er í Ameríku, nánar tiltekið við norðurlandamæri Bandaríkjanna og að Trump er svo þröngsýnn, að í hans huga er hans þjóð sú eina, sem er verð þess að kalla sig Ameríkumenn. 

Frændi minn, Einar Björn Bjarnason, greinir frá því á bloggsíðu sinni, að viðleitni Trumps til að flæma Mexíkóska landbúnaðarverkamenn úr landi muni að öllum líkindum flýta fyrir innleiðingu á róbótum og annarri sjálfvirkni í landbúnaðinum vestra, rétt eins og á flestum öðrum sviðum. 

Líkja má Trump við nátttröll sem hefur dagað uppi og orðið að steini.

Stefna hans nú má líkja við það að ef hann hefði orðið forseti á efri árum fyrir tæpri hálfri öld hefði hann sennilega barist gegn því af alefli að ný prentunartækni leysti setjarana af hólmi. 

 

800 milljónir gætu misst vinnuna

Draumur Halldórs Jónssonar: Stórflokkastjórn fyrir minnihluta kjósenda.

Sumir heitir stuðningsmenn sjálfstæðistefnunnar og lýðræðis í orði setja fram skoðanir, sem eru allt aðrar á borði.

Þannig virðist Halldór Jónsson, einn hörðustu talsmanna hina bláustu í Sjálfstæðisflokknum mestan áhuga á því að atkvæði greidd Sjálfstæðisflokknum vegi ekki aðeins miklu þyngra en nemur kjósendafylgi, heldur geti það beinlínis stuðlað að því að allt að þriðjungur kjósenda fái engan mann kjörinn. 

Það lýsir sérkennilegri umhyggju fyrir frelsi kjósenda og lý8ræði. 

Tvívegis á skömmum tíma eftir kosningarnar hefur Halldór sett fram kröfu um að svonefndur "þröskuldur" atkvæða verði minnst 8%, eða sá lang hæsti í Evrópu, ef ekki heiminum öllum. 

Með 8 prósent þröskuldi telur Halldór að því göfuga markmiði verði náð að enginn þingflokkur verði minni en fimm menn. 

Þá gleymir hann því að oft hefur það komið fyrir að þingflokkar hafa klofnað og oft í raun skiptst í tvo hluta. 

Nú liggur til dæmis ekki fyrir hvort 33 eða 35 muni styðja nýja þriggja flokka ríkisstjórn, vegna þess að tveir þingmenn Vg skárust úr leik strax þegar hugmyndin kom upp. 

Ef setja á fyrir svona leka þyrfti að gera það, sem stungið var upp á á fundi með áhugafólki um nýjan flokk fyrir kosningarnar 2009, að þingmenn komandi flokks fengju ekki að vera í framboði nema að sverja fyrst hollustueið varðandi það að fylgja ávallt flokkslínunni. 

Þótt ég væri ekki aðili af þessu framboði, var ég staddur þarna þegar þessi tillaga var reifuð, og benti fundarmönnum á, að með þessu yrði verið að setja komandi þingmenn í ómögulega stöðu, því að þeir væru einmitt skyldir til þess að sverja eið að stjórnarskránni og þar með því að fara aðeins að sannfæringu sinni en engum fyrirmælum flokka eða utanaðkomandi afla. 

Þar að auki hefði reynslan af því þegar öflugasta þjóð Evrópu valdi sér svonefndan einvaldan foringja á fjórða áratug síðustu aldar hefðu flokksmenn og hermenn allir orðið að sverja honum hollustueið. 

Vel væri kunnugt hverjar afleiðingarnar af þessu hefðu orðið. 

Í kosningunum 2013 og 2016 munaði litlu að allt að 13 prósent atkvæða hefðu fallið dauð niður vegna þess að 5% þröskuldur væri sá hæsti í Evrópu. 

Ef svona hefði farið, hefði hvert atkvæði greitt Sjálfstæðisflokknum fengið 13% meira vægi en ella og flokkurinn tveimur til þremur fleiri þingmenn en sem svaraði hlutfallslegu fylgi hans. 

Vel er hugsanlegt að upp kæmi sú staða, að fimm flokkar fengju 4 til 7,5 prósent hver, eða alls um 30 prósent, sem öll féllu dauð niður. 

Með því yrðu ekki aðeins eyðilögð atkvæði sem svaraði öllum kjósendum í Reykjavík, heldur myndu atkvæði greitt flokkunum, sem kæmust yfir þröskuldinn, fá 30% meira vægi en ella, og til dæmis Sjálfstæðisflokkurinn fá fimm til sex þingmönnum fleiri en ella. 

Og ef slíkt hefði gerst í síðustu kosningum hefði ekki þurft að hafa Framsókn með í þeirri stjórn sem nú er stefnt í að mynda. Sjallar og Vg með um 40% fylgi hefðu getað myndað stjórn þótt um 60% kjósenda hefðu aðra flokka. 

Og flokkseigendum í Sjálfstæðisflokknum hefði orðið að þeirri ósk sinni að kjósendur "undanvillinganna" í Viðreisn hefðu verið í raun sviptir atkvæðum sínum. 

Það er sérkennilegt að menn, sem eru eldheitir fylgjendur sjálfstæðisstefnunnar með einstaklingsfrelsi og lýðræði að leiðarljósi falla fyrir þeirri freistingu að predika stefnumál, sem miðar eingöngu að því að mismuna kjósendum til þess að þjóna þrengstu flokkpólitískum hagsmunum stærstu flokkanna en svipta kjósendum minni flokka lýðræðislegum réttindum.  

Það er engin bót í máli þótt lagt bent sé á að kjósendur geti nú orðið fylgst svo vel með skoðanakönnunum, að þeir geti vinsað úr þá flokka sem séu öruggir með að fá vel yfir átta prósent atkvæða. 

Þar með yrðu skoðanakannanir gerðar að aðalatriðinu en kosningarnar sjálfar bjagaðar eem allra mest stóru flokkunum í hag. 

 

 

Töluverð uppstokkun á skattkerfinu

Hefur verið í gangi í áratug.

Fyrir tíu árum hófst að sumarlagi talsverð skjálftavirkni við Upptyppinga, sem eru fyrir austan Öskju. 

Virknin færði sig síðan til norðausturs í svonefnda Álftadalsbungu, en færði sig síðan veturinn og vorið eftir norður Krepputungu og síðar í Herðbreiðartögl sem er fyrir sunnan Herðubreið. 

Bárðarbunga hafði sýnt af sér ýmislegt síðan rúmum tíu árum fyrr og var skrifuð fyrir gosinu í Gjálp fyrir sunnan hana 1996 auk hugsanlegs kvikuinnskots við Hamarinn þar áður. 

Þegar Bárðarbunga fór síðan að skjálfa hressilega í miðjum ágúst 2014 höfðu jarðfræðingar talið að skjálftar norðan Dyngjujökuls væru á áhrifasvæði Öskju og Þorvaldshraun og Holuhraun milli Dyngjujökuls og Öskju mætti skrifa á Öskju. 

En Holurhraunsgosið leiddi annað í ljós, og það kann jafnvel að vera spurning, hvort Bárðarbunga eigi meiri hlut í öllum gosum norður úr til Herðubreiðar og jafnvel Sveinagjár en hingað til hefur verið haldið. 

Á korti veður.is sést vel kunnugleg lína, sem nær frá Bárðarbungu allt norður fyrir Herðubreið með skjálftum. 

Á neðri myndinni er horft að haustlagi til norðaustur yfir nyrðri enda þess skjálftasvæðis, sem sést á kortinu fyrir ofan, Öskjuvatns og Öskju til Herðubreiðar. 

Það viðist undirbúningur í gangi fyrir eitthvað, en um það gildir hluti úr þekktu jólalagi: 

"Hvað það verður, veit nú enginn, 

vandi er um slíkt að spá..."

Jarðskjálftahrina í Öskju

Trúin á hin algeru átakastjórnmál skín í gegn.

Þegar Sigurður Ingi Jóhannsson tók við embætti forsætisráðherra í fyrra, blasti við að taka þyrfti upp nýja stjórnarhætti samræðustjórnmála til þess að geta haldið kosningar farsællega á tilsettum tíma í október. 

Hinn algeri skotgrafahernaður á kostnað viðleitni til samvinnu, samræðna og samráðs var látinn víkja. 

Þessi vinnubrögð gáfu þjóðinni von um að ný tegund stjórnmála, lík því sem gerist á öðrun Norðurlöndum, væru að sjá dagsins ljós í þeim farsa karphússtjórnmála, sem hefur helst dregið úr trausti almennings á Alþingi. 

Þetta virðist sá, sem var forsætisráðherra á undan Sigurði Inga vera fyrirmunað um að skilja, úr því að hann fordæmir svipuð samræðustjórnmál eru viðhöfð þessa dagana við samsvarandi verkefni og fyrir ári, að samþykkja fjárlög og brýnustu aðgerðir í tæka tíð fyrir áramót.

Auðvitað er það eðli stjórnmála að tekist sé á um helstu prinsipp í þeim, en trúin á svo gegnumgangandi ósætti, að aldrei megi leita að málamiðlunum í einu eða neinu áður en neyðst er til að láta sverfa til stáls, er bæði óskynsamleg og til tjóns.  

„Met í pólitískri óákveðni“

Á sjó, landi og í lofti.

Sjaldgæft er að sjá tvær fréttir hér á mbl.is með aðeins tíu mínútnar millibili sem greina frá svo mikilli mengin í sjó, á landi og í lofti, að viðvaranir eru sendar út. 

Einkum er er þetta sérkennilegt hjá borg, sem fékk umhverfisverðlaun Norðurlandaráðs fyrir tveimur árum. 

Við það mat hefur vegið þungt að hús borgarinnar eru hituð upp með heitu vatni en ekki með því að brenna jarðefnaeldsneyti með tilheyrandi loftmengun og útblæstri lofttegunda sem taldar eru líklegar til að valda loftslagsbreytingum með svonefndum gróðurhúsaáhrifum. 

En mengaður sjór, sem kemur í veg fyrir sjósund, og svifryk, sem er yfir heilsuverndarmörkum, rímar ekki vel við ímynd borgarinnar sem umhverfisverðlaunahafa. 

Þegar við hjónin komum vestur yfir Hellisheiði í fyrrakvöld og komið var vestur fyrir Gunnarshólma, sagði Helga allt í einu: Hér ökum við inni þessa líka litlu brennisteinsfýlu. 

Ég fann að vísu lyktina og dró þetta í efa; vitnaði í upplýsingar í athugasemdum hér á síðunni þess efnis að búið væri með niðurdælingu að draga úr brennisteinsvetnismengun um allt að tveimur þriðju af því sem hún var og að reiknað væri með því að að öllu eitrinu yrði dælt niður innan árs. 

En fnykurinn fékk upprunastaðfestingu í dag með tilkynningu um hann. 

Það leiðir hugann að því hvernig hún hefði verið á þeirrar niðurdælingar, sem þegar er í gangi. 

Sagt er að viðgerð verði lokið við hreinsistöðina við Faxaskjól á morgun og að þá verði senn ekki lengur ástæða til að syngja á komandi jólasamkomum: 

Gekk ég yfir sjó og hland...

 

Varað við sjósundi vegna mengunar

"Kampavínsstjórnin"? Varla. Og þó?

Margs konar venjur og siðir hafa skapast í kringum svonefnd freyðivín. Í akstursíþróttum og jafnvel fleiri íþróttum tíðkast að sigurvegarar hristi kampavínsflösku eða flöskur eftir atvikum og láti hið freyðandi vín sprautast úr flöskunum yfir sig og aðra. 

Hægt er að líta á slíka hefð gagnrýnisaugum með tilliti til "áfengisbölsins" en einnig þannig, að eftir langan og strangan aðdraganda, sem krefst 100% einbeitingar og algers bindindis, sé í lagi að slappa aðeins af. 

Ég er bindindismaður og þegar við Jón bróðir vorum settir í þá aðstöðu að fylgja hefðinni, gerðum við það með því að nota appelsínfernur í staðinn og hella safanum yfir hausana á okkur. 

Allt var það meinlaust og skemmtilegt, en þó með smá undirtóni. 

Við brúðkaup og fleiri slíkar athafnir er stundum skálað í kampavíni; við sjósetningu skipa er freyðvínflaska í bandi oft látin brotna á stefninu og þannig mætti lengi telja. 

Yfirleitt eru tilefnin þau að verið er að fagna árangri sem markar tímamót eins og fyrstu siglingu að ferð, ellegar þá að fagnað er afrakstri af mikilli og vandasamri vinnu eða þjálfun og hugsanlega hefur eitthvað slíkt verið í hugum þeirra sem sýndust skála í freyðvíni í vinnulok bak við gluggatjöld í Ráðherrabústaðnum í gærkvöldi. 

Það er spurning um smekk og stemningu hvernig fólk fagnar loknu verki sem markað geti upphaf á myndun markverðrar ríkisstjórnar og þannig má líta á þennan litla atburð í gærkvöldi sem hefur jafnvel kallað það fram, að ef úr ríkisstjórnarsamstarfinu verði eftir stranga törn, fái hún viðurnefnið "Kampavínsstjórnin", samanber "Viðeyjarstjórnin" og "Þingvallastjórnin" á sínum tíma. 

Og það má líta á heitið kampavínsstjórn jákvæðum augum hvað varðar það, að aðstandendur hennar líta greinilega á þessa stjórn, stefnu hennar og verk þeim augum að hún muni verða tímamótastjórn þarfra verka. 

Vill engu svara um freyðivín

Hvað þýðir "af eða á"? Springur - springur ekki?

Orðalagið "nei eða já, - af eða á" í einu af söngvakeppnislögunum hér um árið ber með sér blæ af öðru orði, sem Katrín Jakobsdóttir notar aftur og aftur þessa dagana: "Áhætta."

Einhver myndi orða þetta þannig, að orðalagið benti til þess að viðræðurnar héngu á bláþræði jafnvel þótt unnið sé hörðum höndum að því að klára þær. 

Það minnir svolítið á það hvernig stjórnarmyndunarviðræður undir forystu Ólafs Thors voru í mikilli óvissu 1944 þegar svo virtist sem meirihluti Alþýðuflokksmanna gætu ekki hugsað sér að vinna með kommúnistum. 

Ólafur "fiffaði" þá lausn, eftir því sem hann greindi frá síðar, með því að gangast fyrir því að hér á landi yrði tekið upp svo gott almennatryggingakerfi, að það yrði jafnvel það besta í heimi. 

Engu að síður var afar mjótt á mununum hjá krötum, og formaðurinn sat hjá í innanflokksatkvæðageiðslu um málið. 

Þess vegna sér maður Katrínu í anda sitja með blómvönd í hendi og plokka blómin út eitt og eitt með orðunum:  "Elskar mig - elskar mig ekki - elskar mig - elskar mig ekki...", 

eða

"springur - springur ekki - springur - springur ekki..." 

Katrín: Línur við það að skýrast

Sá fyrsti, sem kjaftaði frá, var látinn taka pokann sinn.

Kvótakerfið hafði verið við líði í innan við þrjú ár þegar hitti sjómann í Kaffivagninum sem lýsti brottkasti á bátnum, sem hann hafði róið á fram að því. 

Viðtalið var birt í Sjónvarpinu og þetta var í fyrsta sinn sem vitni að brottkasti lýsti því svona opinskátt og með skilmerkilegri röksemdafærslu, með því að líkja fiskinum við misstórar kartöflur hjá kartöflubónda. 

Hann vildi ekki greina opinberlega frá nafni bátsins. 

Daginn eftir var hann rekinn og látinn taka pokann sinn. 

Því miður gerðist það þegjandi og hljóðalaust og voru það mistök að fylgjast ekki með því og greina líka frá því. 

En satt að segja datt manni ekki í hug að viðbrögðin yrðu svona afgerandi og blygðunarlaus úr því að nafn bátsins var ekki nefnt. 

Auðvitað hefur brottkastið tíðkast allt frá upphafi kvótakerfisins og líka áður en það kom til. 

En ástæðan fyrir brottkastinu varð miklu meiri og augljósari eftir að kvótinn kom til sögunnar. 

Þegar þeir Magnús Þór Hafsteinsson og Friðþjófur Helgason mynduðu og gerðu frétt um brottkast voru viðbrögð útgerðarinnar svo harkaleg og þrýstingurinn þvílíkur, að allt var gert sem hægt var til þess að gera þetta ótrúverðugt, meira að segja að snúa því þannig að þetta hefði verið sýndargerningur! 

Í Kastljósi um það hvernig Fiskistofa hefur verið gert ómögulegt að fylgja eftir eftirliti með vigtun kom svipað fyrirbæri í ljós og lýst var í 60 mínútum varðandi lyfjaeftirlitið í Bandaríkjunum. 

Hér heima er líka lagaumhverfið þannig, að Landgræðsla Íslands getur ekki komið neinum viðurlögum yfir þá sem standa að gróðurspjöllum og því að níða land.

Það er eins og furðuleg hjarðhegðun valdi því að í útgerðinni og landbúnaðinum sé slegin allt að því skjaldborg um þá sem svindla á lögum og skapi sér séraðstöðu. 

Þetta er dapurlegt, því að með því að sölsa undir sig stærri hlut í fiskveiðum en löglegt er, og stunda búskap með rányrkju, er í raun verið að ráðast að kjörum hinna, sem fara að lögum.  

„Haltu kjafti, taktu þátt“

Róleg íhugun og aðalatriðin í lífinu. "Eins og blóm".

Það er gott að lesa viðtalið við Ragnheiði Arngrímsdóttur listljósmyndara í tilefni af ljósmyndasýningu hennar sem hún er með í Klínikinni mitt í öllum hasarnum og látunum sem fylgir nú orðið síðustu helginni í nóvember. 

Á facebook síðu minni í dag er tónlistarmyndbandið "Eins og blóm" sem Friðþjófur Helgason setti saman við nýju lögunum á plötu Gunnars Þórðarsonar, sem er einmitt verið að setja í umferð þessa dagana. 

P.S. inni í miðjum pistli: Fyrir mistök mín er myndbandið við ranga hljóðrás, danglað á píanó án söngs og nokkuð styttra en í lokaútgáfunni. Það er verið að vinna í að gera rétta útgáfu eins og hún er á plötu Gunnars, og verður þessu breytt þegar þeirri vinnu er lokið, en ekki víst hve langan tíma það tekur. 

Lagið fjallar um ástina sem dýrmætasta drifkraftinn í veröldinni í ljósi hringrásar kynslóðaskipta í mannheimi og lífríki. 

Þungamiðjan er kannski línan "Ást skóp allt í heimi" og þar á eftir lokalínur textans. 

Það er kannski viðeigandi að birta textann hér og tengja við hughrifin af lýsingu Ragnheiðar Arngrímsdóttur listljósmyndara á hugsuninni á bak við sýningu hennar.

 

EINS OG BLÓM. 

 

Eins og blóm tók við yl, sem gaf því lit, 

kviknar ást með sitt undurfagra glit

og breiðir blöð sín út, - 

já, eins og blóm. 

 

Lostin eldi svo undarlega hljótt, 

á unaðarins báli við áttum eina sál

ég og þú, og allt var orðið breytt. 

 

Og allt ævinnar skeið var ákveðið þarna; 

það sem okkar þá beið

við örlaga seið, 

en samferðafólk frá kyni til kyns 

er kært og líf vort léttir. 

 

Og við lítum á börn okkar ljómandi´af gleði  

þegar lífsundrið mesta það gerist á ný:  

 

Eins og fræ tók við yl, sem gaf því lit, 

kviknar ást með sitt undurfagra glit 

og breiðir blöð sín út,

já eins og blóm. 

 

Lostin eldi svo undarlega hljótt, 

alelda, jafnt hvern dag sem hverja nótt

á unaðarins báli þau eiga eina sál, 

hann og hún og allt er orðið breytt. 

 

Og allt lífið í kring það ljómar og iðar 

þegar lofgjörð ég syng 

um skaparans verk, 

en án minninga við erum ei neitt. 

Sönn ást skóp allt í heimi. 

 

Fyrir alvaldsins mætti við auðmjúk oss beygjum 

er að endingu loks kemur að okkur röð

og sem eilífðar smámblóm við fæðumst og deyjum

þegar andinn fær flug og um leið fellir blöð - 

eins og blóm. 

 

Að staldra við og njóta augnabliksins

Mætti halda að þetta sé mesti hátíðisdagur ársins.

Í hádeginu í dag var heitið "Black Friday" og einstaka sinnum "Svartur föstudagur" nefnt mörgum sinnum á hverri mínútu í hverri auglýsingunni á fætur annarri. 

Söngurinn var kyrjaður í allan dag. 

Það er náttúrulega brandari að landtaka innflytjenda við Plymouth Rock á austurströnd Bandaríkjanna á sautjándu öld skuli vera að hefja Black Friday til himinhæða sem hátíðisdag hér á landi. 

Black Friday er nefnilega til orðinn vegna þessa atburðar í sögu Bandaríkjanna sem minnst er með frídeginum Thanksgiving Day, sem er jafnan síðasti fimmtudagur í nóvember. 

Þakkarhátíðin, - afsakið Thanksgiving Day, - er líka svipað fyrirbrigði í Bandaríkjunum og Kanada og töðugjöld voru hér á landi, þakkardagur fyrir uppskeru sumarsins. 

Af því að Þakkarhátíðin, - afsakið Thanksgiving Day, er frídagur vestra, hefur verslun verið lífleg daginn eftir hann og sömuleiðis á næsta mánudegi helgina á eftir. 

Naskur kaupahéðinn sá sér leik á borði að gera þennan mánudag að sérstökum netverslunardegi, sem hefur ekki síður sótt í sig veðrið en Black Friday undir heitinu Cyber Monday.

Cyber þykir einkar hentugt nafn af því engir skilja það til fulls. Þó hefur verið minnst á rafrænan mánudag, en auðvitað er ekki eins fínt og Cyber Friday.  

Miðað við ofangreinda hröðu þróun má spá í framhaldið á frekari innrás þess að hafa amerískar aðstæður og atburði úr sögu Bandaríkjanna í hávegum hér á landi. 

Fyrst þessir tveir dagar ásamt Single Day eru að verða einhverjir mestu tyllidagar hér á landi er úr samhengi að Thanksgiving Day, sem var upphafið á þessu öllu, skuli ekki fylgja með hinum bandarísku dögunum hér á landi og hlýtur hann að verða að fá að fljóta með og vera gerður að almennum frídegi á Íslandi. 

Í staðinn mætti leggja sumardaginn fyrsta niður, sem hefur alltaf verið lélegur dagur fyrir verslun og kaupahéðna.  

Þá verða fjórir hátíðisdagar seinni part nóvember með nafni á ensku farnir að keppa við jólin og páskana og náðarhöggið hlýtur að verða að eini nafngreindi íslenski dagurinn í nóvember, Dagur íslenskrar tungu, húki ekki þarna ekki einmana eins og álfur út úr hól, heldur fái að krýna sigur bandarískra aðstæðna á Íslandi með því að verða að Day of English Language. 

Til samræmis við þetta gæti næsta skref orðið, að fyrst hið merka ameríska örnefni Plymouth Rock er undirstaðan undir þessu öllu, mætti hugsa sér að þetta náttúrufyrirbæri í Bandaríkjunum fái verðskuldaða viðurkenningu hér á landi með því að gera 16. september að Day of American Nature. 

Í fréttum í dag var sagt: "Black Friday er kominn til að vera." Það hefði verið ósamræmi í því að segja: Black Friday hefur fest sig í sessi, því að orðin "er kominn til að vera" er hrá þýðing úr ensku: "...is here to stay." 

Hefur fest sig í sessi - og - er kominn til að vera - eru hvort tveggja sjö atkvæði, en  amerískt skal það vera í bak og fyrir. 

 

„Stanslaust Þorláksmessurennsli“