Misheppnað strok vegna veðurs.

Það er spurning hvort það sé heimsfrétt að tveir nemendur í heimavistarskóla hafi strokið úr honum, því að slíkt hefur áreiðanlega gerst oftar um allan heim en tölu verði á komið.

Svipað má segja um þá ástæðu að nemendur hafi strokið út af veðrinu.

Þetta segi ég vegna þess að síðasta sumarið af þremur, sem ég var 7-9 ára gamall í sumarbúðum KFUM heild sumar í Kaldárseli, tók stór hluti okkar strákanna sig til og strauk úr selinu.

Það var yndislegt að vera þessi sumur í selinu en sá var þó einn galli á gjöf Njarðar, að samkvæmt mælingum rignir að meðaltali miklu meira í Kaldárseli en í Hafnarfirði og í Hafnarfirði rignir líka meira en en Reykjavík.

Ástæðan til stroksins var sú, að það var búið að rigna það mikið í marga daga að það var erfitt eða ómögulegt að vera úti við.

Við lögðum sem sé af stað og í fyrstu gekk strokutúrinn sæmilega, enda rigningin ekki mikil þá stundina.

Gamla leiðin milli Hafnarfjarðar og Kaldársels, sem fæstir fara núna, lá talsvert fyrir sunnan sumarbústaðina í Sléttuhlíð og við vorum komnir þangað þegar það fór allt í einu að hellirigna af vestri og stóð rigningin á ská á móti okkur.

Það var dálítið fyndið hvernig það gerðist að við gáfumst upp á strokinu. Smám saman varð gangan hægari þangað til við stóðum allir kyrrir og blautir, horfðum þegjandi hver á annan, snerum síðan rólega við einn af öðrum án þess að mæla orð frá vörum og byrjuðum að ganga til baka.

Smám saman jukum við gönguhraðan, enda ausandi rigning og hlýtt selið togaði okkur til sín.

Ég man að alla þessa bakaleið sagði enginn aukatekið orð, og að við urðum mjög fegnir við að komast til baka án þess að upp kæmist um strokið.

Niðurstaðan af þessu var nokkuð einföld: Ef það á að strjúka af því að veðrið er svo leiðinlegt er betra að strjúka í góðu veðri en vondu. 

En í góðu veðri er engin ástæða til þess að strjúka!  

Struku því þau þoldu ekki veðrið

Íslendingar eiga óuppgerð dómsmorð.

Ekki er langt síðan að danskur forsætisráðherra játaði, að um margt hefði hegðun Dana verið óafsakanleg á árum Seinni heimsstyrjaldarinnar og með þessari viðurkenningu var farin hálf leið til þess að biðja um afsökun og fyrirgefningu varðandi þessi myrku ár.

Hliðstæður má finna hjá ýmsum þjóðum og við Íslendingar eigum þær nokkrar, þar sem ýmist er um raunverulegar aftökur að ræða, líflát, eða um ígildi dómsmorða.

Spánverjavígin 1615, þegar Íslendinga drápu tugi spænsksra á villimannlegan hátt, eru ljótur blettur á sögu okkar.

Drekkingar á konum í Drekkingarhyl öldum saman með blessun yfirvalda og kirkjunnar voru einnig ekkert annað en dómsmorð og enn hefur ekkert bitastætt verið gert, svo ég muni, til þess að varpa þeirri óhelgi af hinum helga stað Þingvöllum, sem hvílir yfir Drekkingarhyl eins og dimmur skuggi.

Og við Íslendingar eigum líka óuppgert það kalla mætti "öfugt þjóðarmorð", það er, þegar mikill meirihluti þjóðarinnar sameinaðist í kröfu um stærstu mögulegu refsingu fyrir verknaði, sem engin minnstu gögn lágu fyrir um að hefðu verið framdir og réttarkerfið íslenska bognaði fyrir þessum kröfum í svonefndum Guðmunda- og Geirfinnsmálum.

Því miður virðist varla enn vera kominn grundvöllur fyrir því að þessi ljótu mál verði gerð upp eins og vera ber. Líklega enn ekki liðið nógu langt síðan þau gerðust.

Þó er enn von meðan málunum er haldið vakandi, og það þarf að gera.

Maður sér hér á blogginu og víðar ummæli eins og þau "að þetta voru nú engin kórdrengir", - "hann/hún/þau áttu ekkert betra skilið" - og "ekki vorkenni ég honum/henni/þeim."

Þá leitar hugurinn til Krists og bersyndugu konunnar og hægt er að spyrja hvort ummæli af þeim toga, sem ég hef rakið, séu í þeim anda sem eigi að ríkja hjá þjóð, sem telur sig kristna.

Og einnig til þeirrar meðferðar sem svonefndar "Ástandskonur" fengu á stríðsárunum.   

Engdist um af sársauka

Góð stund á Skólavörðustígnum í dag.

Það var "gefandi" í þess orðs fyllstu merkingu og raunar í mörgum merkingum þess orðs, að vera viðstaddur opnun uppboðs verka myndlistarmanna í Galleríi Ófeigs við Skólavörðustíg, sem þeir gefa til að mæta kostnaði vegna baráttu Hraunavina fyrir vernd náttúru- og söguverðmæta Gálgahrauns.

Í dag eru þær fréttir í fjölmiðlum að ákæra eigi níu af þeim, sem voru í hrauninu 21. október síðastliðinn, og framganga yfirvalda af ýmsu tagi í þessu máli veldur vaxandi undrun.

Næstkomandi þriðjudag skýrist málið væntanlega frekar þegar svokölluð "fyrirtaka" verður framkvæmd í Héraðsdómi Reykjaness.   

  

Listin borgar málskostnaðinn

Þriggja til fjögurra kynslóða yfirsýn.

Geir Hallsteinsson kynntist ungur þjálfunaraðferðum Hallsteins Hinrikssonar, föður síns og Karls Benediktssonar sem var þjálfari hjá Fram og  landsliðinu. Geir var brautryðjandi varðandi það að gerast atvinnumaður í Þýskalandi og fylgdist síðar með Loga, syni sínum og öðrum lærisveinum sínum í landsliðinu.

Nú er fjórða kynslóðin að vaxa upp þannig að Geir hefur óvenju mikla yfirsýn og mark er takandi á örðum hans þegar hann hælir Arnoni Kristjánssyni, sem kemur úr liði "erkifjendanna" Hauka en Geir metur að sjálfsögðu án tillits til neins slíks.

Miðað við þann mannskap, sem mönnum sýndist Aron fara með til á EM er ljóst að hann og strákarnir hafa unnið afrek með hinum óvænta árangri sínum.

Eðli handboltans er slíkt að hlutur þjálfarans er mjög mikill. Íslenskir handboltaþjálfarar hafa unnið sér ekki síðri orðstír erlendis en keppendurnir sjálfir og því er EM núna mikill sigur fyrir Aron Kristjánsson.

Ber mikið lof á Aron Kristjánsson

Þungamiðja höfuðborgarsvæðsisins er innst í Fossvogi.

Þungamiðja íbúðabyggðar á höfuðborgarsvæðinu er austast í Fossvogsdal og þungamiðja atvinnstarfsemi þess vestar í dalnum. Því nær sem þessari miðju byggðin er, því betra, enda eru stærstu krossgötur Íslands rétt austan við þetta svæði.

Því ætti áherslan á að þétta miðjuna að beinast fyrst að svæðum nálægt þessari þungamiðju eins og Geirsnefi og Ártúnshöfða, en stór hluti Ártúnshöfðans er ennþá miklar malargryfjur.

Ef eða þegar stóra orkukreppan í heiminum brestur á eftir því sem líður á þessa öld telja margir sérfræðingar um þau mál að úthverfi í borgum heimsins fari verst út úr því, ekki endilega dreifbýlið.

Við Íslendingar höfum sérstöðu meðal þjóða heims hvað það varðar að bæði almenningssamgöngur og samgöngur á einkabílum má knýja algerlega með rafmagni eða orkugjöfum, sem eru framleiddir innanlands.

Við þurfum að vera undir það búin að taka frá orku til þeirra hluta í stað þess að selja hana til stóriðju á brunaútsöluverði.  

Úthverfin ekki lengur draumurinn

Hraðinn drepur !

Ofangreind orð eru notuð sem varnaðarorð í umferðinni en þau geta gilt óbeint í íþróttum á þann jákvæða veg að hraðinn kaffæri mótherjana.

Það eru ýmis atriði í íþróttum sem hrífa og skapa árangur, svo sem afl, snerpa, stærð, þungi, þol, baráttugleði, hugrekki og útsjónarsemi svo að einhver séu nefnd.

Eitt það skemmtilegasta er hraðinn, og hann er það sem gerir danska landsliðið í handbolta svo stórkostlega skemmtilegt.

Hraði í flokkaíþrótt er hins vegar ekkert gefinn, jafnvel þótt leikmennirnir sjálfir séu fljótir og hraðir.

Engin leið er að keyra upp hraða í hópíþrótt nema sem afrakstur af mikilli vinnu, einbeitni, æfingu, skipulagi og samvinnu.

Og alla þessa eiginleika hefur danska handboltalandsliðið í svo ríkum mæli, að jafnvel þótt mótherjarnir séu með risa upp á 2,10 metra þá skilar hraðinn í spilinu meiri árangri þegar upp er staðið.

Í íþrótt eins og hnefaleikum eru fyrrnefnd atriði mikilvæg og stundum er um það að ræða að meistari í þungavigt er stór, sterkur, tæknilega góður og hefur nægt úthald til þess að yfirbuga mótherjann með þessum eiginleikum.

Þá er svo skemmtilegt þegar mótherji sem býr yfir yfirburða hraða samfara tækni og útsjónarsemi gerir afl og stærð að engu með því að drepa hvort tveggja með hraðanum.

Þegar þeir Ali,  Manny Paquiao og Roy Jones voru upp á sitt besta gilti þetta svo sannarlega og þess vegna glöddu þeir áhorfendur mest, að minnsta kosti mig.Og þess vegna gleður danska landsliðið mig þessa dagana nema bara þegar þeir þurfa endilega að beita snilld sinni gegn landsliðinu okkar.

Hinu má svo ekki gleyma, að markvörður handboltaliðs getur verið ígildi hálfs liðsins og það er danski markvörðurinn svo sannarlega.     

Danir mæta Frökkum í úrslitum á EM

Landslið sem aðrar þjóðir öfunda okkur af.

Íslenska landsliðið í handbolta þurfti svosem ekkert endilega að fórna sér til þess að vera í fimmta sætinu á EM frekar en því sjötta.

En strákarnir gerðu það samt með því að gefast aldrei upp í þessum síðasta leik sínum á mótin og senda með því þau skilaboð til þjóðar sinnar og umheimsins að þetta er einstakt lið hvað það snertir að leggja allt í sölurnar, spila með hjartanu og verða landi sínu til sóma.

Leikmenn og þjálfarar annarra liða hafa undrast þessa fórnarlund, þennan baráttuanda og þetta stolt fyrir hönd þjóðar sinnar, ekki hvað síst vegna þess að undir ekkert landslið á mótinu er mulið minna en okkar landslið.

Það bjóst enginn við neinu hjá þessu vængbrotna liði, sem mönnum fannst það var vegna fjarveru manna, sem hafa verið máttarstólpar þess undanfarinn áratug góðs gengis þess þegar yfir heildina er litið.

Til hamingju, Ísland, að eiga svona hóp sem fulltrúa á erlendri grund.   

Ísland í 5. sæti eftir sigur á Póllandi

Bylting farsíma og eftirlitsmyndavéla.

Á síðustu árum hefur orðið bylting hvað varðar fréttir af ýmsum atburðum með tilkomu myndavéla í farsímum og eftirlitsmyndavéla bæði utan húss og innan. Nýjasta dæmið má sjá hér á mbl.is í dag.  

Sömuleiðis hafa opnast miklir og nýir möguleikar á beinum útsendingum í gegnum Skype.

Þessi bylting hefur bæði kosti og galla. Kostirnir felast í stórbættum möguleikum á rannsóknum á atburðum og aðstæðum og á beinum útsendingum í sjónvarpi.

Gallarnir eru ýmsir og varða persónuvernd og friðhelgi einkalífs en einnig hefur skapast nýr vandi fyrir fjölmiðlafólk hvað varðar frásagnir og útsendingar fjölmiðla frá atburðum.

Fyrir þá getur verið erfiðast að meta fyrirfram hvernig líta beri á viðkomandi viðburð áður en hann er genginn yfir. Þar gæti til dæmis verið um að ræða tvísýnt ástand sem ekki er fyrirfram hægt að sjá hvort endar farsællega eða ekki.

Skype-tæknin mun auka á þennan vanda þegar hún verður orðin það algeng að hvort eð er er sýnt beint frá atburðum með mismunandi miklu áhorfi.

Besta dæmið í nútímanum um dramatískan og harmrænan heimsatburð er árásin á Tvíburaturnana í New York 11. september 2001.

Atvikin höguðu því til dæmis svo til að hefði sonur minn ekki fært til pöntun sína á flugi frá Boston þennan dag, hefði ég, þar sem ég var staddur í Kaupmannahöfn, hugsanlega horft þar á hann farast í beinni útsendingu á sama tíma og aðrir aðstandendur heima á Íslandi.

Það getur verið erfitt fyrir stjórnanda útsendingar í tímaþröng að ákveða, hvort tæknilegur möguleiki til beinnar útsendingar frá dramatískum og alvarlegum atburði skuli notaður.

Tökum sem dæmi tvísýna lendingu flugvélar eftir bilun eða óhapp. Í slíku tilfelli kynni lausnin að felast í því að taka atvikið upp beint, en seinka útsendingu á því nægilega til þess að geta ákveðið hvort og þá hvenær hún eigi erindi til sjónvarpsáhorfenda.  

Síðan þá hefur orðið bylting í fjarskiptum og fjölmiðlun, og möguleikarnir á vanda, sem af henni stafar, hafa margfaldast.  

 

Varð undir bíl en slapp án meiðsla

Fleiri svona upplýsingamiðstöðvar.

Í ferðalögum um þjóðgarða erlendis, sem telja má hliðstæða íslenskum eldfjallasvæðum, er víða að finna stórar ferðamannamiðstöðvar sem eru í raun söfn með upplýsingum og fræðslu um landið, sem ferðamennirnir eru að skoða.

Nú eru Gatnamót ehf að áforma byggingu ferðamannamiðstöðvar við gatnamót Suðurlandsvegar og Biskupstungnabrautar, nokkuð, sem ég hef verið að suða um í 15 ár að gert sé hér á landi en jafnan fengið viðbrögðin "uss, eitthvað annað en stóriðja er bull."

Svona miðstöðvar mætti reisa til dæmis nálægt gatnamótum Reykjanesbrautar og Grindavíkurvegar þar sem með nýjustu tækni yrði útskýrð jarðfræði og náttúruverðmæti Reykjanesskagans og nálægt Kröflu þar sem vettvangur Kröfluelda, Mývatnselda og eldgosa norðan Vatnajökuls yrðu útskýrðar í safninu "Sköpun jarðarinnar og ferðir til annarra hnatta."

Vísir að hliðstæðu safni er á Kirkjubæjarklaustri en illu heilli var ákveðið í síðustu fjárlögum að fella burtu framlög til slíks starfs og uppbyggingar fyrir ferðamenn þar, enda verið að hrinda af stað svipuðu ferli og hófst 1995 með áherslu á virkjanir fyrir stóriðju og stöðvun og jafnvel afnám eða minnkunar friðlýsinga.

Það eru ekki margir sem átta sig til dæmis á því að Skeiðin og Flóinn standa á risavöxnu hrauni, sem rann fyrir þúsundum ára alla leið ofan frá Tungnaársvæðinu og út í sjó og þessar flötu og grösugu sveitir eru því mekilegur hluti af hinum eldvirka hluta Íslands, sem er eitt af helstu undrum veraldar.

Í safni Gatnamóta ætti því að vera völ á að skoða líkön af landsköpun og landmótun á Suðurlandi og afréttum og víðernum eldmótaðs lands allt vestur á Hellisheiði og norður að jöklunum, sem mynda hinn víða jöklahring í kringum sunnanvert landið.  

Læt hér fylgja með mynd af snoturri ferðamannamiðstöð í svonefndu Svartfótarhrauni (Blackfoot) í Idaho. Þetta er lítið hraun nokkur hundruð kílómetra fyrir vestan Yellowstone sem óðum er að hyljast skógi en þykir merkilegt.

Ekki þarf að tíunda hve mikið er gert í Yellowstone til þess að upplýsa ferðamenn um náttúru Yellowstone og heilla þá með flottum ferðamannamiðstöðvum. Þrjár milljónir manna koma árlega í þennan elsta þjóðgarð heims, þar af helmingurinn frá öðrum löndum en Bandaríkjunum.

Þar er að finna langmestu samanlagða jarðvarmaorku og vatnsorku í Ameríku en ekki svo mikið sem megavatt virkjað, af því að í augum Bandaríkjamanna er Yellowstone "heilög jörð" þótt standi að baki hinum eldvirka hlluta Íslands sem undur og náttúrugersemi.

Vilja ferðamiðstöð með eldfjalli

Oft vandlifað í heiminum.

Það er oft vandlifað í heimi stórra og valdamikilla ríkja, sem togast á um auðlindir jarðar, auð og áhrif.

Stjórnarfarið í Sovétríkjum Stalíns var ógnarstjórn á hæsta stigi og það skorti ekki stóru orðin um það svartnætti og hættuna af heimskommúnismanum hjá talsmönnum "lýðræðisflokkanna" sem svo kölluðu sig, Sjálfstæðisflokki, Framsóknarflokki og Alþýðuflokki.

En 1952 lentu Íslendingar í harðri deilu við Breta út af útfærslu íslensku landhelginnar, og eins og bæði fyrr og síðar, til dæmis haustið 2008, beitti Bretar ítrasta valdi til að koma Íslendingum á knén.

Í Bretlandi var langstærsti markaðurinn fyrir íslenskan fisk og Bretar settu löndunarbann á hann.

Þegar þannig er komið málum, þýðir ekki annað en að leita hverra þeirra ráða sem kunna að duga, og það gerði ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks þá, kannski minnug þeirra orða Winstons Churchills 1941, þegar hann gekk í bandalag við Stalín gegn Hitler,-  að enda þótt hann þyrfi að gera bandalag við kölska sjálfan gegn Hitler, myndi hann áreiðanlega finna einhver vinsamleg orð um kölska til að segja í Neðri málstofunni.

Íslendingar leituðu sem sé til Rússa og leppríkja þeirra í Austur-Evrópu um markað fyrir fiskinn og gerðu við þá vöruskiptasamninga.

Rússar fengu fiskafurðir og Íslendingar bíla, tæki og ýmiskonar vörur aðrar í vöruskiptum, því að hvorug þjóðin hafði gjaldmiðil sem nokkur maður tók mark á í heimsviðskiptunum.

Stundum velti ég því fyrir mér hvað við myndum gera ef svipað ástand kæmi upp nú. Þá er ljóst að Kínverjar eru ekki bara í svipaðri aðstöðu og Sovétið þá, heldur mun sterkari til að gera viðskipti við þjóð, sem er þrátt fyrir smæð sína er á svæði, sem vex að mikilvægi með hverju árinu sem líður.

Það voru Íslendingar lika hernaðarlega í Kalda stríðinu.

Því var gaukað að mér að segja eitthvað frá bílunum, sem við fengum að austan þegar gjaldeyri skorti til að kaupa vestantjaldsbíla.

Sá fyrsti hét Pobeda, GAZ M 20, bíll af svipaðri stærð og Toyota Avensis er núna nema um 15 sentimetrum hærri, og það var þingmaður Sjálfstæðismanna í Barðastrandasýslu, Gísli Jónsson, sem flutti þessa bíla inn.

Pobedan var vélarvana og náði aðeins 105 kílómetra hraða, en það var fullnóg á mjóum malarvegum landsins á þeirri tíð. 

Gírarnir voru bara þrír og hámarkshraðinn i 2. gír aðeins 60, en 60 var reyndar leyfilegur hámarksrhraði á þjóðvegum þá.  

Hann var rúmgóður og þægilegur ferðabíll, það var bekkur frammí í og stýrisskipting, þannig að sex gátu setið í honum.

Og hann var með svo mikila veghæð og líka sterkbyggður fyrir moldarvegina í Rússlandi og Síberíu, að hann var eins og sniðinn fyrir vondu vegina okkar.

Þá lá leiðin til Patreksfjarðar um óbrúaðar ár á Þingmannaheiði og Pobedan fékk lof hjá sjálfstæðisþingmanni sýslurnnar.

Bilanatíðnin var nokkur, hann eyddi miklu miðað við vélarstærð og afl og hann var nokkuð ryðsækinn, en það voru þó flestir bílar reyndar á þessum tíma.

Og þessir bílar voru enn í umferð áratug síðar. Til dæmis var Pobeda fyrst bíll Jóns bróður míns.

Rússarnir smíðuðu nokkur þúsund fjórhjóladrifna Pobeda, sem báru heitið GAZ M-72, eins og þennan bláa hér fyrir ofan, en ég held ekki að neinn þeirra hafi ratað hingað.

Sá aldrifsbíll var stórmerkilegur því að hann var fyrsti "crossover" bíllinn í heiminum, þ. e. bíll án grindar en með heilsoðna sjálfberandi byggingu og fullkomið fjórhjóladrif með háu og lágu drifi.

Það væri gaman að eiga einn slíkan.

Að vísu á blaðfjöðrum en rússnesku blaðfjaðrirnar á þessum tíma voru þær langmýkstu og bestu í heimi.

Pólverjar smíðuðu nokkur hundruð þúsund einsdrifsbílameð leyfi undir nafninu Warshava, gerðu hann síðar að stallbak og settu í hann toppventlavél. Hann var framleiddur fram til 1973, þegar Pólski Fiat tók við.  

Fyrir 1952 forðuðust Íslendingar viðskipti við Sovétmenn en neyddust til þeirra vegna landhelgisdeilunnar. Þrátt fyrir þessi viðskipti gættu þáverandi ráðamenn okkar þess að verða aldrei háðir austantjaldsríkjunum og halda fast í sjálfstæði landsins eftir því sem það var unnt.

Nú sækja Kínverjar viðskipti um allan heim, eru stærstu lánardrottnar Bandaríkjanna og með næst stærsta hagkerfi heims.

Þeir stunda að sjálfsögðu stórveldapólitík og nýta sér öll færi til þess að hafa áhrif sem víðast. Það er vandlifað fyrir litlar þjóðir í heimi stórveldatogstreitu og það skulum við að hafa í huga og fara að með gát.

Ræddu um fríverslun við Kína