Dýrleg lýsing á jeppaæðinu?

Dýrlega og skemmtilega lýsingu má lesa í dómi um nýjustu gerðina af Hyondai Santa Fe í Mogganum eftir reynsluakstur á bílnum.  

Þar er lýst þeim kröfum sem kaupendur gera varðandi það að brúa mörkin milli fjölskyldujepplings og lúxusjeppa og lýst þein sjónarmiðum sem búið er að troða inn varðandi helst alla bíla, sem hafa annað hvort heiti eða lýsingu framleiðenda og blaðamanna með orðmyndinni "jepp".. svo sen "jepplingur, sportjeppi, borgarjeppi, lúxusjeppi" o.s.frv og fjallað var um í bloggpistli í fyrradag.

Þegar lýst er hinum stórkostlegu kostum og eiginleikum hins nýja og stóra Santa Fe,  

Kröfurnar sem auglýsendur gera er að þessir "jeppar" séu alls staðar ómissandi, jafnt við að fara í Bonus eða með krakkann í skólann eða um krefjandi torleiði og jeppaslóðir. 

Það glerþak, sem áður kann að hafa verið á milli jepplings og lúxusjeppa, er í fyrirsögn sagt hafa verið mölbrotið með Santa Fe. Verður varla betur orðað og varpar dásemlegu ljósi á hinn mikla galdur sem spunninn er í jeppaæðinu sem fer um landið.  

Samkvæmt danskri bílabók er stærð hjólanna undir Santa Fe 19x255/35.  

Ein krafan er að jeppinn sé ekki bara glæsilegur, heldur líka verklegur, svo sem með því að vera á stærri 22ja tommu felgum sem gefi til kynna ævintýralega torfærugetu sem virkar enn meiri vegna "low profile" dekkjanna, sem vegna þess hve breið þau eru og þunn, virðast hjólin undir hinum mikla ferðajeppa enn stærri en þau raunverulega eru.  

Því er síðan lýst sem óvæntum galla, að bíllinn, þessi verklegi torfærujeppi, komist ekki yfir hraðahindranir nema að hristast næstum í sundur, svo ferlega hastur sé hann og þetta sé verst ef minnstu hraðahindranirnar eiga í hlut! 

Samt hafi hann mjúka fjöðrun. Bíddu aðeins, hvernig passar þetta? Low profile dekk og risafelgur til að undirstrika mikla hraðagetu samfara torfærugetu og samt svona slæmt?

Jú, að baki liggur að "low profile" dekk valda því, að það eru örfáir sentimetrar frá götunni upp í felguna, sem þýðir það að hraðahindranir höggvast upp í felgurnar og sprengja jafnvel dekkin. 

Lúxus torfærutröllið glæsilega kemst því stundum ekki nema fetið á grófri möl á jeppaslóð vegna hinna verklegu hjóla undir bílnum og vissara að fara helst ekki út af malbikinu úti á landi og forðast hraðahindranirnar í þéttbýlinu.  

Þegar litið er á lista yfir mismunandi gerðir af Santa Fe, sést, að að minnsta kosti önnur hver gerð er aðeins með drif á framhjólunum, en ekki á afturhjólunum! 

Glerþak jepplingsins mölbrotið

65 ára gamalt hegðunarmynstur Kínverja.

Allt frá sigri kommúnista í borgarastyrjöldinni í Kína 1949 hafa Maó og arftakar hans stundað ágenga utanríkisstefnu sem greinilega hefur allan tímann miðað að því að efla veldi Kínverja eftir föngum og hika ekki við að ganga út á ystu nöf. 

Þeir hafa alla tíð lýst yfir þeirri stefnu sinni að klára borgarastyrjöldina með því að sameina Tævan og Kína, en þjóðernissinnar Sjang Kæ Shek flúðu þangað 1949 og hefur eyjan verið sjálfstæð alla tíð síðan og reitt sig á yfirlýsingar Bandaríkjamanna um að koma Tævan til hjálpar. 

1954 kröfðust Kínverjar þess að fá afhentar Kvemoj og MatTu sem eru við strönd Kína, en Tævanir létu ekki af hendi. 

Ófriðlega horfði um hríð en síðan dó þessi deila út. 

Þegar sveitir Sþ. undir stjórn Mac Arhurs voru að komast að Yalufljóti og Norður-Kórea að falla sendu Kínverjar fjölmennar sveitir "sjálfboðaliða" til að hjálpa her Norður-Kóreumanna. 

Mac Arthur vildi þá hóta notkun kjarnorkuvopna og beita þeim hiklaust, en Harry S. Truman hafnaði því og rak Mac Arthur.

Í framhaldi af þessu sagði Mao að Bandaríkin væru "pappírstígrisdýr" en niðurstaðan varð vopnahlé, sem enn stendur og síðar fræg heimsókn Nixons og Kissingers til Kína til að bæta samúð þessara stórveld. 

Um síðir náðust samningar við Breta um Hong Kong, sem Kínverjar standa misvel við og eru með tilburði víða á þessum slóðum, sem minna á Kvemoj og Matsu. 

Yfirlýsing Harris nú er árétting á stefnu Bandaríkjanna þegar sagt er "Hingað og ekki lengra."

Harris sakar Kína um ógnartilburði

Mikið í lagt að ná aurunum af ellibelgjunum.

21. öldin er enn öldin sem ríkisstjórnir allra flokka unnu sleitilítið við að ná af elsta fólkinu sem mestu, helst öllu, sem það vann sér inn utan lífeyriskerfisins. 

Ein aðferðin var að halda krónutölu frítekjumarksins óbreyttu árum saman á meðan verðbólgan át það hægt og bítandi upp. 

Hugkvæmnin að baki svonefndum tekjutengingum hefur verið svo mikil að önnur eins ku ekki finnast með öðrum þjóðum. 

Gamlingjunum, sem hafði skilist þegar þeir voru skyldaðir á þeim árum, sem þeir voru á vinnumarkaðnum, til að leggja hluta af tekjum sínum í lífeyrissjóð til elliáranna, var refsað með því að ná þessari eign þeirra af þeim í sem allra stærstum mæli. 

Nýjasta afrekið sem komið hefur fram hjá stjórnvöldum felst í einhverju lélegasta ástandi varðandi heimilisfesti og kjör elsta fólksins síðustu æviárin, sem vitað er um á Vesturlöndum, og hefur í för með sér aldeilis einstæða sóun fjármuna í kringum hjúkrunarheimilin. 

Nú er hægt að skoða kjör eldri borgara