Játning: Örlagaríkasta bókin í lífi mínu var símaskráin 1947-48.

Það er ekki fyrr en nú, meira en 60 árum síðar, sem ég uppgötva hvaða bók hafi haft mest áhrif á mig og lífshlaup mitt um dagana. Ég hélt lengi vel að þrjár bækur kæmu einkum til greina, Biblían, Vesalingar Victors Hugos eða Profiles in courage eftir John F. Kennedy.

En svo uppgötvaði ég, kominn á áttræðisaldur, að þetta væri símaskráin 1947-48.

Ég hélt raunar fyrst þegar ég skrifaði þennan pistil, að þetta væri símaskráin þar á undan, en nánari upplýsingar varðandi efni símaskránna leiða í ljós að þetta var skráin sem merkt var heitinu 1947-48.

Þú ert að grínast, segir einhver.

Nei, þetta er rammasta alvara. Ég var nýbúinn að læra að lesa þegar afi Finnur og amma Ólöf fengu sér síma. Þá voru ekki allir með síma, til dæmis ekki foreldrar mínir, og þetta var mikið undratæki í augum sex ára patta.

En símaskráin var þó enn merkilegri en síminn sjálfur . Ekki vegna rununnar yfir símaeigendurna og númerin, heldur vegna kortsins, sem var í skránni, af Íslandi og helstu símalínum landsins og símstöðvum.  

Spurningar mínar dundu á afa og ömmu. Ég hafði aldrei fyrr skoðað Íslandskort og fannst það stórmerkilegt, - í raun einstök upplifun. Frá fyrstu stundu með kortinu í símaskránni varð ég landafræðinörd eins og það myndi verða kallað nú.

Ég var stundum veikur og rúmfastur á þessum árum og það besta sem pabbi gat gefið mér til að skoða, eftir að ég uppgötvaði töfra Íslandskortsins, var landakort.

Þegar ég var í Kaldárseli heil þrjú sumur var það besta skemmtun mín að grandskoða kortið af næsta nágrenni Selsins, sem hékk uppi í "Foringjaherberginu" og var í mælikvarðanum 1:50.000.

Smám saman safnaði ég öllu landinu í kvarðanum 1:250.000, notaði peninga sem ég fékk fyrir blaðsölu og blaðburð til þess, og fór í kjölfarið að safna kortum í mælikvarðanum 1:100.000.

Og árbækur Ferðafélagsins urðu það eftirsóknarverðasta, sem ég gat hugsað mér.

Þegar ég fór níu ára gamall með Norðurleiðarútunni í fyrsta skipti norður í land í sveit í Langadalnum sat ég frammi í við hliðina á bílstjóranum, sem var vinur pabba míns og ég hafði lært öll bæjarnöfnin á leiðinni og kunni þau utanbókar auk fjalla, dala, áa, fjarða og víkna, Garðari Þormari ("Gæi gas") til mikillar undrunar.

Hæðartölur á fjöllum urðu að sérgrein sem og að teikna landið fríhendis eftir minni. Á þeim tíma og lengi vel var þetta að sjálfsögðu gagnslaus fróðleikur (ættarfylgja úr ætt Sigurlaugar, föðurömmu minnar) en varð síðan gagnlegur fróðleikur þegar ég gerðist flugmaður.

Þessi sjúklegi og ástríðufulli landafræðiáhugi leiddi mig smám saman inn á þær brautir, sem lífsstarf mitt hefur byggst á. Þetta sé ég fyrst núna, löngu síðar og geri því þessa játningu: Bókin sem breytti öllu var símaskráin 1947-48.

Og nú, þegar ég hripa þetta niður, sé ég hvað er næsta verkefni: Að vita hvort ég geti komist yfir eintak af símaskránni 1947-48 eða endurriti af henni og hengt hana upp á vegg eins og hún hékk hjá afa og ömmu fyrir 65 árum.  

Íslenska símaskráin vekur athygli

Athugasemdir

[Frosti Heimisson, 12.11.2012 kl. 02:04]

Amma mín er stórskemmtileg persóna og gerði það reglulega að svæfa mig með því að lesa upp úr símaskránni. Ég man nú ekki hvað kom upp úr henni þótt hún héldi á skránni um leið og hún las upp úr henni, en ég átti það til að væna hana um að lesningin væri ekki spennandi. Henni tókst samt alltaf að sannfæra mig um að "núna kæmi sko spennandi partur" og alltaf sofnaði ég vært. Ég á mínar minningar þ.a.l. um símaskrána en sökum aldurs er ég líklega að tala um símaskrána um 1980 eða þar um bil. Amma á þó líklega heiðurinn þótt sagan sé góð.

[Hörður Halldórsson, 12.11.2012 kl. 07:33]

Margir útlendingar héldu að Seltjarnarnes væri eyja.

[Sigríður Margrét Oddsdóttir (IP-tala skráð) 12.11.2012 kl. 07:48]

Sæll Ómar,

Við hjá Já eigum safn af Símaskrám frá 1905. Það er okkur ljúft og skylt að kanna hvort við eigum ekki eintakið sem þú skrifar um. Við verðum í sambandi.

Kær kveðja,

Sigríður Margrét, forstjóri Já

[Helgi Hermann Hannesson, 12.11.2012 kl. 09:09]

Sæll Ómar!

Takk fyrir þessa áhugaverða færslu! Í byrjuninni segir þú að það hafi verið símaskráin 1946, en í lokin segir þú 1947. Hvort er það?

Kveðja,

Helgi

[Steini (IP-tala skráð) 12.11.2012 kl. 09:10]

Heh, þetta var einmitt það sem Baltasar leikstjóri talaði um í Kastljósi um daginn, þ.e. að við værum svo óttalega upptekin af því hvað útlendingum fyndist um okkur. Og hér er ein birtingarmynd þess sem hann var að meina; það er gert að fréttaefni að einhver nonsensari tali um símaskrána í þættinum sínum.

[Steini (IP-tala skráð) 12.11.2012 kl. 09:17]

P.s:

Hann missir annars af safaríkasta tímabilinu í sagnfræði símaskrárinnar. Vitleysis- og vandræðagangurinn varðandi símaskrána í fyrra + límmiðarnir hefðu dugað honum í tvo heila þætti.

[Ómar Ragnarsson, 12.11.2012 kl. 10:22]

Þetta átti fyrst að vera 1946 í bloggpistlinum, en ég er ekki viss, vegna þess hve langt er um liðið. En nú hefur komið í ljós samkvæmt upplýsingum frá Símanum að þetta var símaskráin 1947-48, því að það var fyrst í þeirri símaskrá sem birtust kort yfir kerfi helstu símalína og símstöðva á Íslandi og kort, sem sýndi fjarskipti við útlönd.

Þess vegna verð ég að uppfæra pistilinn í samræmi við þessar nýju upplýsingar.

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 20.11.2012 kl. 18:26]

Sæll Ómar, skemmtileg færsla og vekur upp góðar minningar frá Landssímanum forðum!

Þótt ég hvetji þig til að taka góðu boði forstjóra Já, vil ég minna á að það fyrirtæki er ekki skylt gamla, góða LANDSSÍMA ÍSLANDS.

Kv.