Að spila úr sterkri stöðu?

Það er þekkt úr sögu átaka að aðgerðir miði að því að skapa sér sem sterkasta samningsaðstöðu. 

Gífuryrði Bandaríkjaforseta og leiðtoga Norður-Kóreumanna hafa verið einskonar afbrigði eða hluti af störukeppni, þar sem hvor aðili um sig reyndi að gera em mest úr sterkri stöðu sinni og hræða andstæðinginn. 

Ráðamenn í Norður-Kóreu hafa haft það eina takmark að tryggja algert alræði sitt í landinu til frambúðar með því að þróa kjarnorkuvopnabúnað, sem gerir það að óðs manns æði fyrir Bandaríkin að ráðast á landið. 

Þeir hafa vitað, að Suður-Kóreumenn geta engan veginn hugsað sér að kjarnorkustyrjöld brjótist út, og raunar engin af nágrannaþjóðunum heldur. 

Nú telur Kim Jong-un að hann hafi sýnt umheiminum fram á að Norður-Kórea sé orðið fullburða kjarnorkuherveldi og þar með, að fælingarmáttur vopnanna sé nægur til að tryggja, að enginn ráðist á landið. 

Næsta skref er að friðmælast við Suður-Kóreumenn, sem þrá ekkert heitara en öryggi og frið á skaganum og muni því þrýsta á Bandaríkjamenn að koma til friðarviðræðna. 

Rétt eins og Bandaríkjamenn leystu Kúbudeiluna 1962 með því að leggja af öll áform um að ráðast á Kúbu, en með þessu létu þeir Castro komast upp með það að ríkja jafnlengi á Kúbu og ellefu forsetar í Bandaríkjunum , er erfitt að sjá að nein önnur raunhæf niðurstaða sé í boði varðandi Norður-Kóreu en að eitthvað svipað gerist þar.  

Suður-Kórea býður til viðræðna