"Stórislagur" nálgast. Stóru eitruðu peðin tvö.

Það má segja að það styttist í eins konar stóraslag, sem framundan er í kjaramálum launþega landsins. 

Samtök launamanna eru í óða önn að undirbúa kröfugerð sína og fjölmennustu samtök þeirra, sem lægst hafa launin, hafa boðað samstöðu. 

Þegar önnur samtök fara nú að bætast í hóp hinna tilbúnu, mun flækjustig þessara mála verða meira og líða fyrir það umrót, sem kjaradómur hafði á sínum tíma og er undirliggjandi rót þess vanda, sem "elítan" í launamálum að ríkisstjórn og Alþingi meðtöldum hefur sjálf skapað og ekki haft kjark eða raunverulegan vilja til að bæta fyrir, - að vísu að undanteknum forseta Íslands. 

Sérstaða hans í þessu máli sýnir glöggt, hve nauðsynlegt það er að fleiri ráðamenn sæki umboð sitt sem beinast til kjósenda sjálfra. 

Í frumvarpi stjórnlagaráðs voru framfaraákvæði um það efni, sem ýtt geta við elítunni, og eru hugsanlega ein undirrót þess, að í raun stendur hún í vegi fyrir því að draumur Jóns Sigurðssonar forseta frá 1851 geti ræst, þess efnis að Íslendingar fái að semja sjálfir sína eigin stjórnarksrá. 

Þetta tvennt, stjórnarskráin og staða elítunnar í kjaramálum, hvort tveggja mál elítunnar sjálfrar, eru risastór eitruð peð í refskák íslenskra stjórnmála. 

Býst við samstöðu á þinginu