Það þarf skýrari rökstuðning fyrir miklum tilslökunum.

Sjá má ansi marga halda því fram á netmiðlum, að sóttvarnarreglur með miklum takmörkunum á frelsi einstakleinga séu hrein árás á einstaklingsfrelsið og jafnvel stjórnarskrárbrot. 

Frelsi einstaklingsins vegi þyngra en hömlur og bönn. 

Aðrir stagast á því að þessar sóttvarnaraðgerðir séu sprottnar frá hinu illa ESB og beint gegn fullveldi landsins. 

Nú er það svo, að enda þótt margir þessara harðorðu einstaklingshyggjumanna virðast ekki hafa lesið öll fræði helstu boðbera þeirrar stefnu, sem hefur verið orðuð á ýmsa lund, svo sem að "frelsi eins endar þar sem frelsi annars byrjar."  

Eða þá að fræg stefnumarkandi ræða Roosevelts í upphafi þátttöku þjóðar hans í Seinni heimsstyrjöldinni þar sem fjórar tegundir frelsis skiptust í tvennt: Annars vegar frelsi til skoðana og tjáningar þeirra og trúfrelsi, en hins vegar frelsi frá skorti og frelsi frá ótta.  

Þá hugsun má orða í viðara samhengi, svo sem frelsi frá því að vera smitaður af þeim, sem telja frelsi sitt ekki aðeins fólgið í því að mega ráða því sjálfir, hvaða áhættu þeir taki í þessum efni varðandi eigin heilsu, heldur krejfast líka frelsis til að afnema þær leiðir, sem aðrir hafa til að verjast ógninni og þar með frelsis til þess að smita aðra.  

Gott væri að sjá töluleg rök þessara miklu baráttumanna fyrir frelsi fyrir því að bakka til baka í sóttvörnum.  

Hvernig gekk það, þegar það var gert 15. júní? Og þegar bent er á að við ráðum engu um það hvað aðrar þjóðir geri gagnvart ferðum til Íslands, er ekki nóg að afgreiða það sem sífellda aðför og yfirgang ESB gagnvart okkur. 

Þegar íslensk yfirvöld telja sér skylt að vara við eða mæla með ferðum okkar til annarra landa sem eru með vaxandi smit og dauðsföll; er það þá yfirgangur okkar og aðför gegn fullveldi þeirra ríkja, sem ráða för hjá okkur?

Það þarf meira en upphrópanir í þessum umræðum.  Eða hvernig útskýra þessir miklu frelsispostular það að þegar sóttvarnarráðstefanirnar voru hvað mestar, fækkaði smitum og dauðsföllu svo mjög að athygli vakti og aðdáun víða um lönd og Ísland var sett á grænan lista varðandi ferðir útlendinga hingað, en síðan þegar slakað var verulega á hömlum í tveimur skrefum, fór ný bylgja veirunnar af stað, sem hrakti okkur út af þessum græna lista, sem síðar var gerður gulur til að sýna, að algert frelsi og aðgerðarleysi í þessum efnum mun á endanum skaða alla á heildina litið.  

Gott væri að sjá tölur, sem styðja ákafann í að sleppa öllu sem mest lausu. 

 

Ginnungagap á milli sjónarmiða

Athugasemdir

[Grímur Kjartansson, 22.8.2020 kl. 05:30]

Reglur um varúðarráðstafnir hafa takmarkað rétt fólks til að lifa eðlilegu lífi

Finnist lýðnum reglurnar of íþyngjandi þá er öllum brögðum beitt til að komast hjá þeim og í tilfelli veirunnar þá skapar það hættu fyrir aðra.

Íslendingar hafa verið samstíga flestum öðrum í þessum dansi við veiruna og stigið sín spor fram og aftur og til hliðar. Þetta virkar náttúrleg eins og ráðmenn þjóða séu eins og villuráfandi hænsi en ef til vill reddast þetta allt þegar Jo Biden er komin í Hvíta húsið því hann segist vera með plan en hvað það plan er fáum við ekki að vita nema hann verði kosinn

[Þorsteinn Siglaugsson, 22.8.2020 kl. 09:53]

Það þarf skýr rök fyrir hömlum, séu þau skýru rök ekki fyrir hendi eru hömlurnar ekki réttlætanlegar.

Það þarf til dæmis skýr rök fyrir því að banna bílaumferð á landinu. Fram til þessa hefur sú staðreynd að talsverður fjöldi fólks deyr árlega í umferðarslysum ekki þótt réttlæta slíkt bann.

Sama á við um margt annað sem er áhættusamt. Áfengisneysla er til dæmis ekki bönnuð, reykingar ekki heldur, fólki er ekki bannað að umgangast hvert annað þegar inflúensa geysar. Samt má reikna með að einn af hverjum þúsund sem fá hana deyi úr henni.

Frelsi fólks er hið eðlilega ástand. Hömlurnar eru undantekningin. Þær verða að vera í samræmi við tilefnið, og ekki síst verða þær að byggja á heildstæðri sýn þar sem allir þættir eru teknir með í reikninginn, ekki bara einn.

[Ómar Ragnarsson, 22.8.2020 kl. 10:16]

Ógn COVID-19 var og verður mun víðtækari en umferðarslysin, því að hættan á að heilbrigðiskerfið bresti af völdum slysatíðni er engin. Alla Íslandssöguna var það talið óhjákvæmilegt að tugir sjómanna færust árlega.  

Eina leiðin var sú, að takmarka það frelsi sem hver og einn hafði til að sækja sjóinn í fullu frelsi og hvers kyns skipi að eigin geðþótta. 

Það kostaði mikið átak að koma því kerfi á, sem virtist vera kvöð, að setja strangar reglur um öryggisbúnað og þvinga sjómennn og skipverja til að læra undirstöðuatriði slysavarna og björgunar. 

Nú kemur stundum hvert árið af öðru þar sem enginn ferst. 

[Kolbrún Hilmars, 22.8.2020 kl. 16:13]

"Frelsi fólks er hið eðlilega ástand" segir Þorsteinn.  Nákvæmlega!
Ástæðan fyrir því að nú í seinni bylgjunni deyr enginn, er sú að þeir sem eru veikir fyrir og/eða aldraðir eru enn í sjálfskipaðri sóttkví.  Mesta sýkingartíðnin er núna í aldursflokknum 18-29 ára.
Tími er til kominn að aflétta sóttkví fyrrnefnda hópsins og leyfa honum að nýta sér hið "eðlilega ástand".

[Þorsteinn Siglaugsson, 22.8.2020 kl. 16:17]

Eins og þú segir Ómar þá valda umferðarslys ekki óhóflegu álagi á heilbrigðiskerfið. Kórónaveiran getur hins vegar gert það. En hvernig stendur þá á því að ekki var strax hafist handa við að auka afkastagetu þess nægilega til að það geti tekist á við þetta álag? Hvers vegna var fjármagnið þess í stað sett í að byggja upp getu til að skima fólk á landamærum, sem nú hefur verið lokað, og í það að henda hundruðum milljarða í að leysa afleiðingar hins sjálfskapaða vanda, í stað þess að setja fáeina milljarða í að koma í veg fyrir orsök afleiðinganna?