Það þýddi lítið að sýna íshótelið í Jukkasjarvi í RÚV 2005.

Fyrir fimmtán árum hafði finnskur blaðamaður, sem kom til Íslands, greint mér frá því að í Lapplandi, sem liggur nyrst í þremur löndum, Svíþjóð, Noregi og Finnlandi, væru ferðamenn á veturna miklu fleiri en þeir væru allt árið á Íslandi. 

Þegar hann var spurður hvað Lapparnir gætu selt erlendum ferðamönnum í landi, sem væru svo óralangt frá fjölmennustu löndum Evrópu og það í svartasta skammdeginu var svarið: 

1. Myrkur. 2. Kuldi. 3. Þögn.  4. Ósnortin náttúra. 

Við þetta mætti bæta jólasveinum í Rovaniemi. 

Í ferð um Lappland 2005 í febrúar gafst færi á að skoða þessi firn, sem við Íslendingar teldum, ásamt því hve land okkar væri afskekkt, koma í veg fyrir ferðaþjónustu á veturna. 

Meðal þess, sem skoðað var, var hið stórkostlega íshótel í Jukkasjarvi, sem er Svíþjóðarmegin í Lapplandi og ekki langt frá Kiruna og Gellivara sem allir Íslendingar lásu um í landafræðinni vegna hinna merkilegu járnnáma þar. 

Margt fleira var skoðað og myndað, svo sem allt umstangið i kringum "Land jólasveinsins" í Rovaniemi, en um miðja síðustu öld var straumur bréfa evrópskra barna til "jólasveinsins á Íslandi" talið óæskilegt og jólasveininum vísað af höndum okkar í framhaldinu. 

Gerðar voru tveir eða þrjár fréttir um þessi mál til dæmis borið saman, hve miklu fjölbreyttara land jólasveinsins væri á Íslandi en í Finnlandi, því að til dæmis á Austurlandi væri ekki aðeins að væru frosin vötn og skógar auk hreindýra, heldur eldfjöll, Grýla, Leppalúði og allir jólasveinarnir og álfarnir. 

Fréttaflutningurinn féll í grýtta jörð, jafnvel þótt á það væri bent að það væri lengra fyrir ferðamenn frá stórþjóðunum að fara til Lapplands en til Íslands.  

Ótrúlegt íshótel í Svíþjóð