Tilhneigingin til að stækka bílana virðist endalaus.

Síðustu fimmtíu ár hefur staðið yfir að því er virðist endalaus stækkun flestra bíla þrátt fyrir allt talið um aukna sparneytni. 

Dæmin eru endalaus og hinn nýi Toyta Aygo X er dæmi þar. Aygo var upphaflega nokkuð minni en Yaris, um 25 sentimetrum styttri. 

Nú er hann hinsvegar orðinn álíka stór og Yaris var upphaflega, en á sama tíma hefur Yaris líka stækkað. 

Stækkun Aygo veldur því að nú hefur viðbagðstíminn ö-100 km/klst aukist um meira en sekdndu. 

Volkswagen Golf hefur lengst um hálfan metra, breikkað um 20 sentimetra og þyngst um 400 kíló á sínum ferli frá 1973 og svipað er að segja um Polo. 

Honda Civic var minni í upphafi ferils síns en Aygo X er nú, en nu er Civic meia en hálfum metra lengri en fyrir tæpri hálfri öld, 500 kílóum þyngri og 40 sm breiðari; allt annar bíll að öllu leyti. 

Toyota RAV 4 hefur lengst um 40 sm á sínum ferli, breikkað um 20 sm og þyngst um 400 kíló. 

Ástæðurnar eru margar. Ef bílarnir eru góðir þegar blankir nemendur kaupa þá, vilja þeir kannski gjarnan halda sig við merkið þegar þeir eru komnir í góðar stöður, og bílarnir eru látnir elta pyngju þeirra. 

Síðan er það líka snobbið fyrir stærðinni á stöðutákninu eins og sást á stækkun amerískra bíla á árunum 1955-1970.  

Aygo X í stórborginni

Athugasemdir

[Bjarni (IP-tala skráð) 23.4.2022 kl. 06:50]

Um 1970 voru bandrískir drekar hvað vinsælastir. Svo kom olíukreppan. Ég man eftir biðröðinni við bensínstöðvar þegar til stóð að hækka ensínverðið dagin eftir. Öllu miðstýrt af ríkinu.

Þá komu fram bílar eins og Daihatsu, litlr og sprneytnir, en þættu ekki í dag neitt sérlega litlir og ekki heldur sérlega sparneytnir. Svipaðir að stærð og yaris eða corolla í dag.  Er þetta ekki bara velmegunarsjúkdómur dagsins, bensínkostnaður er orðinn svo lítill hluti af framfærslu almennings að hann er ekki ráðandi þáttur í ákvörðun um val á fjölskyldubílnum.  Þægindi og svigrúm er ráðandi.