Smá Hrunhúmor í þessu.

Íslandsvinurinn  erlendi sem lýsir Íslendingum fjálglega hefur greinilega húmor fyrir okkur.

Fyrir Hrunið vorum við bestir eða meðal þeirra bestu í öllu. Við vorum með besta fjármálakerfi í heimi og Verslunarráð ályktaði til dæmis að til Norðurlandanna hefðum við ekkert að sækja í þeim efnum, - við stæðum þeim svo langt framar. 

Við vorum ríkasta þjóð heims miðað við fólksfjölda, vorum með minnstu spillingu í heimi og meðal þeirra fremstu í umhverfismálum, að vísu með því að ljúga því að engar upplýsingar fyndust um ástand gróðurs.  Já, við lugum því, vegna þess að Ólafur Arnalds hlaut á sínum tíma umhverfisverðlaun Norðurlandaráðs fyrir að kanna ástand gróðurs á landinu! 

Og þótt við ættum mest mengandi bílaflota í Evrópu skyldum samt vera forystuþjóð á þessu sviði! 

Þetta breytir því þó ekki að ástæðulaust er fyrir okkur að setja ljós okkar undir mæliker svo að notuð séu orð Krists um salt jarðar.  Og enginn stekkur lengur en hann hugsar sagði gamli niðursetningurinn við mig ungan í sveitinni. 

Hvort við séum hávaxnastir má liggja á milli hluta, við erum býsna hávaxin samt. 

Ég áttaði mig ekki á þessu til fulls fyrr en ég fór til Japans fyrir rúmum þrjátíu árum ásamt Þórarni Guðnasyni, kvikmyndatökumanni.

Þá voru engir farsímar en samt var engin hætta á því að við týndum hvor öðrum á helstu breiðgötu Tokyo. Þar var krökkt af dökkhærðu fólki, sem tilsýndar (ofan frá) líktist straumi af dökku fé í réttunum á Íslandi. 

Ef við urðum viðskila var það einfalt mál að finna hvor annan: Bara að líta yfir mannhafið dökkleita og sjá, þarna gnæfði Tóti upp úr mergðinni! 

 

Íslendingar sagðir hávaxnastir

Ég féll fyrir Winter Wonderlandi Dollýjar.

Bandarísk sveitatónlist og bandarísk sveitatónlist geta verið tveir ólíkir hlutir. Þegar Kanaútvarpið byrjaði að senda út 1951 fór maður að heyra þessa tónlist í fyrsta sinn að einhverju marki.

Mér fannst hún í fyrstu ekki merkileg og afar flatneskjuleg og alltof mikið spilað af henni.  Fram að því hafði aðeins eitt og eitt lag úr þessari átt heyrst í íslensku útvarpi, og þá helst ef stórsöngvarar eins og Bing Crosby fluttu kántrílög. 

Lagið "Don´t fence me in" varð líkast til fyrst slíkar laga til að ná vinsældum hér og um svipað leyti mátti heyra "Back in the saddle again" sem ég hef reyndar ekki heyrt aftur í meira en sextíu ár. 

Lagið "Tenessee walts" er líka minnsstætt frá bernskuárunum. 

En með Kanaútvarpinu voru allar flóðgáttir opnaðar og smám saman fór maður að heyra nokkur gersemislög, sem sýndu, að góð tónlist þarf ekki að vera bundin við tónlistarstefnur. 

Þegar ég heyrði fyrst góða útgáfu af laginu "O, lonesom me" greip það mig afar vel og þetta varð fyrsti alvöru kántrísmellurinn sem náði í gegn hér á landi. 

Dolly Parton leið í raun og veru fyrir vöxt sinn og útlit sem listamaður, því að ég lét lengi vel blekkjast af því og hafði lítið álit á henni vegna þessara fordóma minna. 

En þegar ég heyrði hana fyrst blanda saman laginu "Winter wonderland og öðru jólalagi, sem ég man ekki hvað heitir, opnaðist alveg ný sýn hjá mér á hana sem listamann. 

Hvílík gargandi snilld einfaldleikans, hinnar ómótstæðilegu blöndu af barnslegri gleði og kynþokka! 

Síðan ég heyrði þetta fyrst eru bara ekki komin jól nema ég fái að hlusta á þennan söng Dollyjar og nú hlusta ég á ýmis lög í flutningin hennar á annan hátt en áður og átta mig á því að hún hefur margt gert stórvel. 

Á mörgum ferðum í bíl um vesturríki Bandaríkjanna gefst færi á að velja úr mörgum útvarpsstöðvum, sem sérhæfa sig í ákveðnum tegundum tónlistar. 

Það er alger unun að ferðast á þennan hátt og geta valið á milli þess að hlusta á besta kántrí í heimi, bestu bandarísku söngleikjatónlistina, bestu fifities- eða sixtieslögin o. s. frv. 

Við slíka hlustun skilst manni að innan kántrítónlistar rúmast allur regnboginn í gæðum og sama er að segja um aðrar tegundir tónlistar. 

Er "like" ekki dálítið tvíbent?

Á mbl.is í dag er varpað upp spurningu um "like" takkann eða merkinguna varðandi persónuvernd. 

Mér finnst annað tvíbent við þetta. Er orðið "like" endilega það sem við á þegar maður smellir á það? 

Maður sér kannski mjög athyglisverða frétt sem rétt sé að benda fólki á að lesa, en fréttin getur kannski verið um afar neikvætt fyrirbæri eða skaðlegt. 

Þá hikar maður auðvitað við að merkja sig við það að manni "líki" fréttin vel. 

 

P. S. Af ástæðum, sem mér eru ekki kunnar, er þetta blogg tengt við frétt um Selmu og Dolly Parton, en aðeins einn pistill minn í dag átti að vera það.  En, hvað um það, I "like" Dolly. 

 

Selma kolféll fyrir Dolly Parton sjö ára gömul

Mýtan um "fitandi mjólk".

Á öðrum stað hér á blogginu má sjá þann gamla og margtuggna fróðleik að mjólk sé fitandi.

Birt er mynd af undanrennufernu með pistlinum. Ef lesin er áletrun á fernunni um innihald hennar kemur í ljós að í hverjum 100 grömmum eru aðeins 0,1 g af fitu og 4,7 grömm af kolvetnum. 

Orkan í hverjum 100 grömmum er aðeins 34 hitaeiningar sem er lítið brot af því sem er í flestum öðrum fæðutegundum.  Ég man ekki eftir annarri fæðutegund í augnlblikinu sem hefur minni fitandi áhrif en undanrenna.

Þótt meiri orka og fita sé í mjólk en undanrennu er fullyrðingin um "fitandi mjólk" í meginatriðum röng ef marka má það, hvað er í mjólkurafurðum samkvæmt því sem stendur utan á umbúðum um þær. 

Ég horfi nú á fernu utan af sykurskertri kókómjólk og þar sést, að varla er hægt að innbyrða afurð sem er með færri hitaeingum á hver 100 grömm.  Þær eru aðeins 50. 

Í morgunkorninu eru yfirleitt um 350-380 hitaeiningar eða sjö sinnum fleiri. 

Sykurskerta kókómjólkin er ekki fituskert, sem samt er fitan þar aðeins 1%. Í höfrum og brauði er fitan margfalt meiri og jafnvel meiri en í mjólk. 

Það er hins vegar í sumum unnum mjólkurvörum sem fitan er skelfilega mikil.  Í smjöri og smjörva er hún 75% eða hundrað sinnum meiri en í skyri. 

Í súkkulalð, eins og rjóma, er fitan um 35-40% og þess vegna er súkkulaði, þar með talið "megrunarkexið" Prins póló að verða einn helsti og lúmskasti heilsuspillir samtímans. 

Þegar ég af heilsufarsástæðum varð fyrir þremur árum að fara að lesa utan á umbúðir um allt sem ég át, uppgötvaði ég að fáfræði mín hafði verið mjög mikil og þar með fordómar.

Lesum utan á umbúðirnar um það sem við étum! 

 

P. S.  Af óskiljanlegum ástæðum tengdust þrír bloggpistlar dagsins við frétt um Selmu og Dolly Parton en eins og sjá má á aðeins einn þeirra að vera tengdur við Dolly.  Kannski gæti skýringin verið sú að vaxtarlag Dollýjar tengist mataræði, en ég hélt að línurnar hennar hefðu ekki áhrif á dauð tækniatriði. 

 

Selma kolféll fyrir Dolly Parton sjö ára gömul

Mótsagnir í svissnesku þjóðlífi.

Í Stjórnlagaráði var talsverður áhugi á þjóðlífi og högum Svisslendinga vegna þeirrar sérstöðu, sem þeir hafa varðandi þjóðaratkvæðagreiðslur.  Þær gegna afar miklu hlutverki, ekki bara á landsvísu eins og yrði hér, heldur í hinum einstöku kantónum.

Margt reyndist öðru vísi en ætlað var, og var ferð þeirra Salvarar Nordal og Þorkels Helgasonar til Sviss dýrmæt til þess að varpa ljósi á stjórnmál í Sviss. 

Þótt tiltölulega fáa þurfi til þess að koma af stað atkvæðagreiðslu eru kröfur til málatilbúnaðar svo strangar að að meðaltali eru mál ekki til lykta leitt fyrr en eftir nokkur ár efir að málið er fyrst tekið upp. 

Ákveðna ábyrgðarmenn þarf fyrir málinu og það þarf að vera rétt reifað. 

Mjög áberandi er að svissneskir þingmenn líta á sig sem algera þjóna fólkins og niðurstaðna þjóðaratkvæðagreiðslna en ekki öfugt.

Hér á landi felur hugtakið embættismaður, að ekki sé nú talað um "hátt settur embættismaður" eða "embættismaður í feitu embætti" í sér að staða hans snúist fyrst og fremst um völd. 

Talað er með ljóma um "valdamikið embætti".  

Þá vill gleymast að orðið "embætti" er náskylt orðinu "ambátt" sem hefur allt annað yfirbragð. 

En í raun er hugsunin sú sama, embættismenn eru þjónar fólksins en ekki öfugt. 

En enda þótt þjóðaratkvæðagreiðsllur eigi sér alda hefð í Sviss hefur það ekki leitt til þess að í því landi hafi jafnrétti og lýðréttindi fengið meiri framgang en annars staðar. 

Þvert á móti hafa Svisslendingar oft verið meðal síðustu þjóða til að lögleiða réttarbætur. 

Þeir hafa verið lagnir með því að nýta sér miðlæga stöðu og hlutleysi til þess að laða til sín fjármuni og liggja á þeim eins og ormar á gulli. 

Þetta er í grunninn þjóð, sem byggir kjör sín á fjármálaveldinu og þjónar því sem best má verða. 

Þess vegna kemur ekki á óvart tregðan til að aflétta bankaleynd eða til að aðstoða aðrar þjóðir við að finna illa fenginn auð. 

Þetta yfirbragð lands og þjóðar segir þó kannski ekkert beint um það hvort það væri betra eða öðruvísi ef þar væri ekki beitt þjóðaratkvæðagreiðslum í stórum stíl. 

En ljóst virðist að þjóðaratkvæðagreiðslurnar einar hafa ekki orðið til þess að Svisslendingar séu í fararbroddi í jafnréttismálum. Þvert á móti virðist þetta vera afar íhaldssamt og afturhaldssamt þjóðfélag að mörgu leyti. 

Segir kröfur bandarískra stjórnvalda ganga of langt

Standa okkur nær en Finnum.

Norðmenn standa okkur Íslendingum mun nær en Finnum. Ef tala ætti um þær þjóðir, sem standa okkur næst, eru þær Færeyingar, Norðmenn og Danir.

Finnar sendu beint út frá miningarathöfninni í Osló en ekki við. 

Á sínum tíma lánuðu Norðmenn okkur búnað í tvígang ef ég man rétt til að sýna beint frá viðburðum, en við áttum þá ekki búnað til þess. 

Þetta var þegar Danir afhentu okkur handritin og síðan vegna Alþíngiskosninga. 

Öll fyrstu árin í rekstri Sjónvarpsins gaf samstarf okkar við norrænu þjóðirnar í gegnum Nordvision okkur mikið. Svíar gáfu okkur fyrstu útsendingatækin og Danir menntuðu fyrstu sjónvvarpsmennina.

Lengi mætti telja um hjálp þessara þjóða til handa sjónvarpsrekstri okkar.  

Þótt nokkuð sé um liðið tel ég að við hefðum skuldað þessum náfrændum okkar meðal þjóða að sýna þeim þá virðingu og hluttekningu, sem útsending frá minningarathöfninni í Ösló hefði falið í sér. 

Skipti þá engu hvort áhorf var meira eða minna hér á landi. 

Árásin í Osló og Útey var árás á allar norrænar þjóðir jafnt, og þegar þannig atburðir gerast eiga þröng fjárhagssjónarmið ekki við. 

RÚV eitt um að sýna ekki frá athöfninni

Meira tjón, já griðarlegt tjón vegna friðana !

7,5 milljarðar í súginn vegna eins ritfangafyrirtækis er varla fréttnæmt þessa dagana.  Í gær voru tvær fréttir á Stöð 2 vegna þess tjóns sem friðanir á náttúrugersemum og tafir við sölu rafmagns veldur.

Talan 17,4 milljarðar á tíu árum kom fljótlega upp varðandi "tjónið" af völdum þess ef ekki verður af Norðlingaölduveitu. 

Nú má búast við því að í fréttum og fréttaskýringum sé framundan margra mánaða tími þar sem birtir verða útreikningar á tjóni af völdum þess að ekki hefur þegar verið virkjað allt sundur og saman sem virkjanlegt er. 

Þar munu væntanlega koma fyrst þeir nítján virkjanakostir, sem fara samkvæmt fyrstu drögum Rammaáætlunar í verndarflokk og verður þá fljótlegt að koma tjóninu upp í nokkur hundruð milljarða. 

Síðan má ekki gleyma því gríðarlega tjóni sem það hefur valdið þjóðinni í meira en 80 ár að Gullfoss skuli ekki hafa verið virkjaður.  Þegar öll þessi 80 ár eru lögð saman hlýtur það tjón að vera svo mikið að furðu gegnir að þjóðin skuli enn skrimta í landinu. 

Virkjun Geysis-svæðisins í Haukadal er einn af um 100 virkjanakostum, sem varpað hefur verið upp. 

Það myndi topp tjón-umfjöllun af þessu tagi að reikna út, hve mörgum milljörðum þjóðin tapi á því að hafa ekki virkjað þetta svæði. 

í stanslausum fréttaflutningi árum saman í þessa veru er það alger undantekning að nokkurn tíma sé leitað eftir gagnrökum, svo sem þeim hvaða fjármunir fáist fyrir það að lokka ferðamenn að þessum svæðum, en ítrekaðar rannsóknir sýna að þeir koma fyrst og fremst til landsins til að sjá hér ósnortna náttúru, sem búið er að útrýma að mestu í þeirra eigin löndum. 

Í umfjöllun gærdagsins var það mært að samkvæmt áætlunum muni "lágmarksmagn" af vatni renna eftir sem áður um fossana miklu efst í Þjórsá, sem þó er búið að ræna allt þriðjungi vatns af. Fossinn Dynkur, sem fyrst og fremst var magnaðastur íslenskra stórfossa vegna hávaðans, sem nafnið bendir til, er því lengst af ársins líkur Samson hinum sterka, sem hárið var klippt af. 

Einn af virkjunarkostunum, sem lendir í verndarflokk er svonefnd Helmingsvirkjun, en nafnið er vandlega valið þannig að fólk fatti helst ekki að um er að ræða virkjun Dettifoss. 

Dettifoss er auglýstur sem aflmesti foss Evrópu.  Verður hann það þegar búið er að taka "helmininginn" af vatni hans í butu?  Hvað þýðir hugtakið "lágmarksrennsli" sem talað er um?

Fossinn er mikilfenglegur í klakaböndum að vetrarlagi. Nú er búið að leggja að honum heilsársveg en það verður til lítiils ef hann hverfur á vetururna í hít risaálvers á Bakka. 

Jarðvarmaorkan og vatnsorkan í Yellowstone þjóðgarðinum er griðarleg. Aldrei hef ég samt séð minnst á það í Bandaríkjunum hve gríðarlegt tjón hljótist af því að virkja það ekki allt sundur og saman. 

7,5 milljarðar í súginn

Létt á þrýstingi Þráins?

Þrýstingur Þráins Bertelssonar á lausn á málum Kvikmyndaskólans sem hann sætti sig við hefur byggst á því að ef hann styðji ekki ríkisstjórnina missi hún meirihluta, sem nauðsynlegur er til að koma fram lögum, t. d. fjárlögum.

Nú er spurningin hvaða áhrif yfirlýsingar og gjörðir Guðmundar Steingrímssonar hafa á þetta. 

Ekki skilyrðislaus stuðningur

Draumaprinsessa í álögum.

Frá því að ég byrjaði að fylgjast ákaft með stjórnmálum fyrir 60 árum hefur draumaflokkurinn minn veirð frjálslyndur, víðsýnn, raunsær, grænn, lýðræðissinnaður umbótaflokkur.

Ýmsir forystumenn Framsóknarflokksins hafa í gegnum tíðina sýnt góða hluti, sem mér hefur líkað vel.  En alltaf hékk eitthvað annað líka á spýtunni sem eyðilagði fyrir þessu.

Jónas frá Hriflu hafði lengi sérstöðu meðal íslenskrar ráðamanna að því leyti að fara reglulega til útlanda, bæði austur og vestur um haf til að víkka sjóndeildarhring sinn og kynnast því helsta sem þarvar að finna. Jónas var fyrstu íslenskra ráðamanna að sjá fyrir hið alþjóðlega umhverfi Íslands út 20 öldina.

Á hinn bóginn var Jónas alveg einstaklega óraunsær varðandi það að viðhalda sérlega óréttlátri kjördæmaskipan, smábænda- og hokurbúskap og misnota aðstöðu sína í valdapoti og hlaða undir SÍS og sína menn í kerfinu. 

Eysteinn Jónsson var einn af frumkvöðlum íslenskrar náttúruverndarstefnu en áfram hélt Framsóknarflokkurinn að stunda spillingarkennt helmingaskiptasamband sitt við íhaldið og hygla Sambandsveldinu. 

Í öll þessi 60 ár hefur Framsóknarflokkurinn verið draumaprinsessa í álögum í mínum huga.

Steingrímur Hermannsson var einlægur umhverfisverndarsinni og sérlega laginn og afkastamikill stjórnmálamaður.  Með okkur tókust sérstaklega ánægjuleg kynni. 

En spillingin í flokknum hélt áfram og í nýju helmingaskiptasambandi við Sjálfstæðisflokkinn náði hún nýjum hæðum, raunar eftir að Steingrímur var farinn frá völdum. 

Þegar nýtt fólk komst til valda í flokknum Hrunveturinn mikla var eðlilegt að Guðmundur Steingrímsson renndi hýru auga til hans, flokksins, sem afi hans og faðir höfðu stýrt.

Nú var tækifærið með nýjum formanni að rífa flokkinn upp úr gömlu fari í takt við nýja öld og ný og krefjandi viðfangsefni, þar sem umhverfismálin og sambúð mannsins við móður jörð eru í raun langstærst. 

En smám saman hefur flokkurinn verið að færast í gamla stóriðjufarið og verið að heykjast á stjórnlagaumbótum og er þess vegna áfram sama draumaprinsessan í álögum fyrir mig og fleiri og hann hefur verið allt frá því að ég man eftir mér. 

Ég hef í gegnum tíðina í Alþingis- og borgarstjórnarkosningum kosið fleiri en einn flokk og fleiri en tvo en aðeins einu sinni kaus ég Framsóknarflokknum og hef alltaf séð eftir því, því miður. 

Ég mun því varla úr þessu faðma þessa glötuðu draumaprinsessu mína. 

„Á ekki lengur heima í Framsókn“

Minnir á örlög Saddams Husseins.

Saddam Hussein lét sig hverfa á sínum tíma þegar hersveitir bandamanna tóku Bagdad. Honum tókst að fela sig furðu lengi og búast má við að Gaddafi gæti gert það líka, enda hefur löng valdatíð hans skapað sambönd hjá ýmsum þeim sem hann kom sér í mjúkinn við.

Hvimleitt er að heyra tönnlast á því í fjölmiðlum að hann muni "yfirgefa landið," rétt eins og hann sé að skilja það eftir munaðarlaust.  Þetta á að vera einfalt á Íslandi: Fólk fer einfaldlega úr landi eða flýr land eftir atvikum. 

Talið að Gaddafi sé í Líbíu