Líklega hefur þetta aldrei gerst áður hér.

Íslensk stjórnmálasaga geymir ekkert dæmi, svo að ég muni eftir, um það að formaður flokks og leiðtogi segi af sér formannsefmæbtti aðeins rúmum tveimur vikum fyrir kosningar. 

Fylgi Viðreisnar hefur ekki enn tekið við sér í skoðanakönnunum og eftir ómarkvissa og brokkgenga frammistöðu formannsins í sjónvarpinu á mánadagskvöld hefur draumurinn um að auka fylgi flokksins fjarlægst. 

Enda hafa framboð og frambjóðendur þyrpst inn á miðjuna í stjórnmálunum þar sem of lítið veriðist vera til skiptanna til þess að allir geti fengið hin þráðu fimm prósent sem skilja á milli þess að fá engan þingmann eða þrjá. 

Svona óvenjuleg afsögn lyktar af því að ákveðin örvænting kunni að vera að grípa um sig í röðum flokksmanna og að eina ráðið sé að einhver von finnist með því að tefla fram jafn duglegri og röggsamri konu og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir er. 

Gallinn kann hins að vera sá, að Þorgerður muni fá í fangið upprifjun á ferli hennar sem ráðherra og varaformanns Sjálfstæðisflokksins í aðdraganda Hrunsins auk gamalla mála úr Hruninu sjálfu. 

Í tímapressunni fyrir kosningar kann það að stela tíma í umræðum ef þessi mál Þorgerðar Katrínar verða mikið umtöluð í stað þess að óbreyttu hefði afsökunarbeiðni Benedikts hugsanlega orðið fljótafgreiddari og stefnumál flokksins fengið nauðsynlegt rými. 

Í kosningabaráttu skiptir miklu fyrir framboð að komast að með sín málefni og ráða umræðuvettvangnum.

Þetta er hið gamla lögmál úr íþróttum og hernaði um að halda frumkvæði og ráða því hvar barist er. 

Gott dæmi um þetta var hvernig rúmum þremur vikum fyrir kosningarnar 2007 gamli fjórflokkurinn tók umhverfismál algerlega út úr umræðunni og keyrði á velferðarmálin og efnahagsmálin í allri umræðunni og auglýsingaflóðinu. 

Og í kosningabaráttunni 2013 tókst Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni að gera sínar hugmyndir um að herja á "hrægamma" og vogunarsjóði að næstum því eina umræðuefninu. 

Það reyndist lykillinn að því að kjósendur skiptust í tvo hópa, þá sem voru hlynntir hans stefnu og þá, sem höfðu efasemdir. 

Tæplega fjórðungur reyndist fylgjandi þessari stefnu Sigmundar Davíðs og það nægði til stórsigurs fyrir Framsóknarflokkinn og forsætisráðherraembættisins í nýrri stjórn.  

Vék til hliðar vegna fylgis flokksins

Líka langoftast einn maður í bíl á þjóðvegunum.

Tölur í könnunum sýna víst að að meðaltali er rúmlega ein persóna á ferð í hverjum bíl í borgarumferðinni. 

Því miður hefur ekki verið gerð nema ein könnun á þjóðvegunu, að vísu dálítið gróf en niðurstaðan samt sláandi. 

Það var þegar ég fór á reiðhjóli frá Akureyri til Reykjavíkur í hitteðfyrra. 

Ég mætti á að giska tvö þúsund bilum á leiðinni og hafði góðan tíma til að sjá hve margir væru um borð í bílunum. 

Þetta var seint í ágúst og ferðamönnum að byrja að fækka, en gróf niðurstaða varð sú að í innan við 20 prósent bílanna væri setið í báðum framsætunum, líkast til aðeins í 15% tilfella. 

Ég upplifði hrun nokkurra fordóma þegar ég fór yfir í það að fara sem mest af öllum ferðum mínum bæði innanbæjar og út um land á rafreiðhjóli og Honda PCX 125 cc vespuhjóli, sem eyðir aðeins 2,2-2,5 lítrum á hundraðið og kemst samt um allt á hámarks leyfðum þjóðvegahraða. 

Fordómarnir voru meðal annars þessir: 

1.

Ég á heima austast í Grafarvogshverfi. Á meðan ég átti heima á Háaleitisbrautinni voru oftast farnar stuttar vegalengdir en vegalengdirnar eru of langar úr Spönginni í Grafarvogi.

Þetta reyndist rangt. Ég gleymdi einu: Því lengra sem ég hjólaði á þessu hjóli, þeim mun meiri varð sparnaðurinn. Svo að rafreiðhjólið var ekki selt eins og upphaflega ætlunin var. 

2.

Það er of óhagstætt veður og færð.

Ó, nei, þetta reyndust líka fordómar, rafreiðhjólið var notað oft í hverri einustu viku allt árið. Þegar Honda vespuhjólið bættist við rafreiðhjólið var það líka notað í hverri einustu viku ársins og líka í ferðum út á land. 

3.

Hjólanotkunin tekur of langan tíma.

Líka rangt. Að vísu tapast nettó um þrjár mínútur við að komast af stað á hjólunum en á móti kemur tímasparnaðurinn við að verða aldrei stopp í umferðarteppum og þurfa aldrei að leita að bílastæði. Á vespuhjólinu er maður ALLTAF styttri tíma á leiðinni en á bíl, hvert sem farið er. Á rafhjólinu tapast að vísu um mínúta á kílómetra á lengri innanbæjarleiðum, en á móti kemur, að vegna notkunar fótanna að hluta má færa þessar mínútur yfir á nauðsynlegan tíma við að halda sér í góðu líkamlegu formi.  

Fleiri hjóli og velji bíllaust líf

Furðu mikill munur á milli skoðanakannana.

Það er furðu mikill munur á milli tveggja skoðanakannana á svipuðumm tíma ef Vinstri græn fá 30% fylgi í annarri en tæplega 22ja% fylgi í hinni. 

Og að Samfylking fái 13% fylgi í annarri en 8% í hinni. 

Fyrirbærið er að vísu gamalkunnugt. 

Þannig fékk Sjálfstæðisflokkurinn alltaf minna í kosningum en í skoðanakönnunum hér áður fyrr hjá Gallup en í könnunum DV. 

Kannanir DV voru yfirleitt réttari. 

Ástæðan þá var sú, að í könnun DV var spurt nánar út í það hvern fólk myndi kjósa, ef það kysi ekki Sjálfstæðisflokkinn og óákveðnir spurðir hver væri líklegastur til að fá atkvæði þeirra.  

Vinstri grænir með 21,8% fylgi

"Dauð atkvæði" eru þriðji stærsti flokkurinn.

Þeir flokkar, sem myndu koma mönnum á þing samkvæmt nýjustu skoðanakönnun, hafa rúmlega 90 prósent atkvæða samanlagt. 

9,4% atkvæða yrðu svonefnd "dauð" atkvæði, þar sem 5% "þröskuldurinn" meinaði þessum kjósendum að fá fulltrúa. 

Ef enginn þröskuldur væri, myndu 1,6% atkvæða duga til að koma manni á þing, og Viðreisn og Björt framtíð fengju tvo þingmenn hvor flokkur. 

En þeir fengju engan þingmann í stað fjögurra. 

Hvert framboð, sem fengi þingmann, myndi hins vegar ekki þurfa nema um 1,5% atkvæða á bak við hvern þingmann sinn. 

Þetta myndi líka þýða, að ný stjórn myndi ekki þurfa nema um 45% atkvæða til þess að vera meirihlutastjórn

Svona er nú íslenska lýðræðið. 

VG með tæp 30% fylgi

21. öldin, öld umhverfismálanna. AGS og Alkirkjuráðið leggjast á sveifina.

Smám saman en samt allt of hægt, er að ljúkast upp fyrir æ fleirum, að umhverfismál verða höfuðviðfangsefni 21.aldarinnar og því brýnni sem lengra líður á öldina. 

Nú hefur ekki aðeins Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn lagst opinberlega eindregið á sveif þeirra, sem kalla eftir róttækri stefnubreytingu hjá þjóðum heims, heldur verður höfuðviðfangsefni fundar Alkirkjuráðsins (World Council of Churches) sem verður haldið hér á landi næstu daga, umhverfisvandi mannkyns og nauðsyn á frið mannsins við jörðina.

Það verður í fyrsta skipti sem þetta alþjóðlega og virta ráð gerir þessi málefni að aðalviðfangsefni sínu á fundi sínum. 

AGS varar við loftlagsbreytingum

Mikilvægum áfanga náð. Hjarta landsins! Koma svo!

Með stækkun friðlandsin í Þjórsárverum er náð merkum og mikilvægum áfanga í náttúruvernd sem ber að fagna og óska Björt Ólafsdóttur umhverfisráðherra til hamingju með þennan áfanga.

Þetta hefur verið draumur hennar eins og svo margra, sem hafa barist fyrir Þjórsárver í meira en hálfa öld.  

En ekki má gleyma framtíðarmarkmiðinu sem er stór alvöru friðlýsing og þjóðgarður á miðhálendi Íslands. 

Í tilefni dagsins set ég lagið Hjarta landsins inn á facebook. Hjarta landsins! Koma svo! 

 

P. S.  Af einhverjum ástæðum birtist þessi færsla ekki gær, þegar hún var skrifuð, en betra er seint en aldrei. 

Auglýsing um friðlýsingu undirrituð

Lygilegar sögur af Indlandi og borginni Varanasi.

Þegar Ragnar sonur minn var að skoða heiminn á þrítugsaldri fór hann á reiðhjóli í langri ferð um Indland og Nepal með stefnu á Tíbet. 

Hann og ferðafélagar hans notuðu aðferð Lonely Planet í þessari miklu ferð og vegna þess að þeir lifðu svipuðu lífi og innfæddir og forðuðust ferðaskrifstofur og aðra aðstoð sem venjulegu vestrænu ferðafólki finnst ómissandi, kynntust þeir landi og þjóð á afar náinn hátt. 

Indverjar ferðast mikið á reiðhjólum og nota lestakerfi landsins mikið á hljólaferðum. 

Fara með hjólin um borð og jafnvel upp á þök lestanna. 

Á þeim árum sem þetta ferðalag var farið, komu lestir aldrei né fóru á réttum tíma. Það var bara beðið í stóískri austurlandaró. 

Fyrsta lestarferðin var minnisverð vegna þess að fólk sem var á þakinu var aðvarað við brottför á einni lestarstöðinni vegna þess að á leiðinni til næstu lestarstöðvar færi lestin um göng sem væru svo lág, að allir myndu sópast ofan af þakinu ef þeir væru þar þegar farið væri inn í göngin. 

Frásögnin af borginni Varanasi við Gangesfljót var mögnuð með sín miklu óhreinindi og úrgang. 

En borgin var tveir heimar, að degi til og nóttu til. 

Aragrúi af litlum öpum léti lítið á sér bera á daginn, en á nóttinni færu þeir um borgina og hreinsuðu hana af ætum úrgangi. 

Þegar fólk léti brenna sig að indverskum sið og láta kasta líkamsleifunum í hið heilaga fljót, væri það oftast miðstykkið við mjaðmirnar sem væri heillegast. 

Þá kæmi sér vel að hinir fjölmörgu hundar borgarinnar lifðu á því að leggja sér þessar líkamsleifar til matar. 

Skítugasta borg Indlands

Samsærið mikla.

Allt frá upphafi fréttaflutnings fjölmiðla um allan heim af aflandsfélögum á stöðum, sem alþjóðlega hafa fyrir löngu verið kölluð skattaskjól, hafa verjendur skattaskjólanna aflandsfélaganna og eigenda þeirra haft hátt um það að um alþjóðlegt samsæri sé að ræða undir stjórn RÚV. 

Má með sanni segja að mikill sé máttur RÚV ef allir helstu fjölmiðlar heims upplýsa um leynd fjármál forseta og forsætisráðherra voldugustu þjóða heims. 

Enn er þessu haldið fram og verður sennilega gert áfram svo lengi sem erlendir fjölmiðlar telja fréttir af Íslandi merkilegar.  

Segir ummæli Bjarna kolröng

Ísland upp en fyrrum heimsmeistarþjóðir niður.

Það á ekki að vera hægt að örþjóð, mörg hundruð sinnum fámennari en fyrrum heimsmeistaraþjóðir á borð við Ítalíu tylli sér á topp eins erfiðasta riðilsins í undankeppni HM á sama tíma og heimeistararnir fyrrverandi þurfi að fara í umspil og þjóð, sem eitt sinn átti besta knattspyrnulandslið heims, Hollendingar, verði að sitja heima nema fyrir ómögulegt kraftaverk. 

Knattspyrnan er flokkaiþrótt, en í slíkri íþrótt, að ekki sé talað um vinsælustu íþrótt heims, er aðstöðumunurinn yfirleitt óyfirstíganlegur. 

En það er þekkt fyrirbæri þegar um hópa fólks er að ræða, svo sem kóra og íþróttaflokka, að útkoman hjá hópnum er miklu betri en sem nemur þeirri tölu, sem kemur út þegar einkunni meðlima hópsinsl eru lagðar saman. 

Ég hef stundum tekið sem dæmi svonefndan Einsöngvarakvartett, sem fjórir allra bestu söngvurum Íslands skipuðu. 

Þegar hann söng, heyrðist strax að þarna voru fjórir einstaklingar að syngja, að vísu hver um sig einstaklega vel, en samhljómurinn virtist líða fyrir það. 

Til þess að lið komist á þann háa stall sem íslenska landsliðið er komið, þarf venjulega lið skipað allra bestu leikmönnum heims. 

Íslensku leikmennirnir eru að vísu mjög góðir, en enginn þeirra, nema kannski Gylfi, kemst í hóp 50 bestu leikmanna heims.  

En þegar þeir eru lagðir saman, verður útkoman miklu stærri en samtalan þegar þeir eru lagðir saman án tillits til þess hvernig liðið margfaldast að getu vegna einstæðrar samheldni, skipulags, aga, hjálpsemi hver við annan og unaðslegs samleiks. 

Þess vegna er liðið nú líkat til komið í hóp 20 bestu landsliða heims, þótt enginn leikmaður sé svo hátt skrifaður sem einstaklingur. 

Sigri Íslands slegið upp erlendis

Stefnir í svipað og eftir síðustu kosningar?

Það hefur verið mikið talað um það í kosningaumræðunni núna, að flokkarnir hafi búið til mikla "loforðasúpu" fyrir síðustu kosningar sem hefði síðan ekki verið staðið við. 

Hefur verið gefið í skyn að slíkt yrði ekki endurtekið. 

Þess má geta að við upphaf stjórnarmyndunarviðræðna fyrir tæpu ári var talað um að úr mörgum tugum milljarða yrði að spila til að moka aukalega í heilbrigðiskerfið og mörg fleiri verkefni. 

En þegar leið á viðræðurnar kom annað hljóð í strokkinn og var sagt að þetta hefði verið mjög orðum aukið og efndirnar yrðu í samræmi við það. 

Í ljós kom að í fjárlögum yrði samdráttur í framlögum til menntamála, frumkvöðlastarfsemi og fleiri slíkra mála og nú fyrir nokkrum dögum var birt ófögur skýrsla um hörmulegt ástand helstu innviða þjóðfélagsins og skort á framlögum til þeirra upp á tugi eða hundruð milljarða. 

Ekki var að heyra annað á fulltrúum framboðanna í sjónvarpsumræðunum í kvöld en að loforðasúpan væri síst minni en í kosningabaráttunni í fyrra. 

Spurningin er því, hvort svipað eigi eftir að verða uppi á teningnum í stjórnarmyndarviðræðum og stjórnarmyndun nú og fyrir ári. 

Vill hækka skatta á þá auðugustu