Því miður fagna sumir.

Ríkisútvarpið hefur mátt sæta því alla sína tíð að harðsnúinn hópur manna hefur sótt að því linnulaust og viljað það feigt.

Þessir menn hljóta nú að fagna því þegar útvarpshúsið er nokkurs konar Gálgaklettur þessarar viku og blóðugur niðurskurður verður til þess að til dæmis nýverðlaunaður starfsmaður er látinn fjúka.

Ef fyrrnefndir andstæðingar ríkisútvarps hefðu fengið að ráða alla tíð frá 1960 hefði Kanasjónvarpið verið látið nægja fyrir landsmenn allt þar til að herinn fór í óþökk þessara sömu manna og grát og gnístran þeirra 2006.

Íslenskt sjónvarp var eitur í beinum þessara manna á sjöunda áratugnum og er raunar enn, því að þessir menn hata líka 365 miðla vegna þess að þeim hugnast ekki eigendur þess miðils.

Uppsagnir fólks á ljósvakamiðli er miklu harkalegri en ella, vegna þess að svo margt af þessu fólki er þjóðþekkt og heimilisvinir þúsunda um allt land og uppsagnirnar því hliðstæða þess þegar aftökur fóru fram opinberlega að öllum ásjáandi.

Samdrátturinn birtist því miður í flestum öðrum myndum en að hægt sé að spara í rekstri húsnæðis eða tækja.

Sömu valdaöfl og nú láta beita hnífnum á starfsfólk RUV létu reisa hið fáránlega dýra rekstursskrímsli sem útvarpshúsið er, en engin leið er að minnka það eða draga úr reksturskostnaði þess og óhagkvæmni. Mér er líka kunnugt um það hvernig fjárskortur bitnar á ýmsum tækjabúnaði og því mikla hlutverki sem RUV gegnir sem safn ómetanlegra menningarverðmæta. 

Ég skal fúslega játa að ég skrifa þennan pistil í nokkurri geðshræringu því að hlutverk ríkisútvarpsins er mér afar kært sem og fólkið sem þar vinnur og verður að una hverri utanaðkomandi aðförinni að stofnuninni á fætur annarri.

Mér er skapi næst að ganga með sorgarband um handlegginn þessa daga þegar fólk fagnar komu þeirrar gleðihátíðar sem jól og áramót eru.

Ofan á allt má maður svo heyra bull eins og það að "selja Rás 2" sem þó er sá hluti starfsemi RUV sem gefur einna mestu tekjurnar.  

Adolf Inga sagt upp

Íslenska glíman, hreinræktað ofbeldi ?

Í grein Fréttablaðsins um ofbeldisfyllstu íþrótt í heimi er notaður sá mælikvarði að sá, sem lýtur í lægra haldi íþróttum sé beittur ofbeldi. 

Næst væri fyrirtak að taka fyrir hina íslensku þjóðaríþrótt, íslensku glímuna og setja þennan mælikvarða á hana.

Hún byggist á því samkvæmt þessum mælikvarða að annar keppandinn nær fram vilja sínum með því að fella andstæðinginn með líkamlegu ofbeldi til jarðar þannig að hann hlýtur af byltu og stundum meiðsli.

Tilgangurinn í hverri glímu er sá einn að annar keppandinn níði hinn niður í gólfið með ofbeldi.  

Í handbolta beita menn, sem eru dæmdir fyrir svonefndan ruðning, fádæma ruddaskap og ofbeldi þegar þeir ráðast á andstæðingana og ryðja þeim frá sér.

Í skylmingum fæst sigur með því að sanna, að annar keppandinn hefði verið drepinn með því að stinga hann á hol ef hann hefði ekki vörn við banastungunni.  

Sumir halda því fram með rökum, að oft sé andlegt ofbeldi verra en líkamlegt og skylmingar hljóta að skora hátt í ofbeldi miðað við þann tilgang að reka andstæðinginn á hol með sverði. .

Þá hlýtur skákin að teljast lang ofbeldisfyllsta íþróttin, því að nánast frá upphafi tafls beita keppendur hótunum um manndráp, sem eru síðan tíðkuð af miklum móði á skákborðinu, svo að mannfallið er oftast hlutfallslega miklu hærra en tíðkast í nokkrum hernaði. .

Ég lýsti eitt sinn á Stöð tvö heimsmeistarakeppni í áhugamannahnefaleikum tvær nætur í röð.

Engin meiðsl urðu á keppendum, en fyrri daginn var íslensk handboltakona rotuð í leik og borin af velli auk þess sem mikið var um gróft ofbeldi hjá konunum, þar sem notuð voru fantabrögð, hrindingar og ruðningur til að koma fram vilja sínum.  

Ekkert ofbeldi í MMA

Bara græða, engu kosta til !

Nú eru liðin tæp 15 ár síðan ég sýndi í þáttum í sjónvarpi hvernig Bandaríkjamenn standa að nýtingu þjóðgarða sinna svo að vernd náttúrunnar sé tryggð þrátt fyrir mikla umferð ferðamanna. 

Vitneskjan um þetta hefur legið fyrir í öll þessi ár, til dæmis um það hvernig hægt sé að standa þannig að málum í Yellowstone þjóðgarðinum, sem er með svipuðu viðkvæmu landslagi og er að finna á jarðvarmasvæðum á Íslandi, að þessi frægasti þjóðgarður heims þoli umferð 3ja milljóna ferðamanna á hverju sumri.

Það er talað um áunna sykursýki, þ. e. sykursýki, sem sjúklingarnari hafa sjálfir átt þátt í að skapa með líferni sínu, en hér á landi má kannski tala um áunna fáfræði og sinnuleysi um eðli og gildi náttúru landsins.

Það hefur ekki örlað á því í umræðu um þessi mál og meðferð þeirra hér á landi að vitneskja um margra áratuga reynslu annarra þjóða sé á vitorði Íslendinga. 

Þvert á móti er fimbulfambað um þau af fáfræði og sinnuleysi um allt nema að raka saman sem mestum skyndigróða án þess að kostan neinu til, því miður.

Ég þekki útlendinga sem hafa komið árlega til landsins með hópa námsmanna en segjast helst vilja sneyða hjá Geysissvæðinu í Haukadal og öðrum viðkvæmum svæðum, sem þeir segja að sé þjóðarskömm fyrir okkur Íslendinga.

Þegar svo er komið er skammt í það að græðgin fari að éta upp skyndigróðafíknina sem heltekur okkur allt of oft. Við höfum ekkert lært af Hruninu heldur miðast allt við það að aftur verði hér svipað ástand og ríkti 2007 á öllum sviðum.  

Göngustígar láta á sjá

Dýr tilraun, ömurlegur endir.

Skömmu fyrir dauða Keikós heimsótti ég hann þar sem hann lá í sjónum í Halsa (ekki Helsa eins og stendur í tengdri frétt) í Noregi, sem er hérað á ströndinni á milli Þrándheims og Álasunds. 

Hvalurinn hafði að vísu synt þangað alla leið frá Vestmannaeyjum, en leitað til nándar við menn, úr því að hann var kominn þarna að landi í stað þess að lifa eðlilegu lífi úti í hafinu.

Maður skynjaði harmsögu þessa merkilega dýrs þar sem það lá þarna og virtist búið að missa eðlilega lífslöngun.

Ég gerði sjónvarpsfrétt um þetta sem var hin síðasta um Keikó meðan hann var á lífi.

Tilraunin með Keikó var feiknarlega dýr, eins og sést á því, að þotu, sem er meira en tvöfalt stærri en stærri gerðin af Boeing 757 vélum Icelandair, þurfti til að flytja Keiko til Íslands.

C-17 er næstum því eins og stór og minni gerðir Boeing 747 breiðþotnanna og óviðjafnanleg flugvél.

Geta hennar er slík, að þetta flykki, 250 tonn fullhlaðin og með 77 tonna burðargetu, getur lent í Vestmannaeyjum og hafið sig þaðan á loft, og sömuleiðis á fjölda flugvalla á Íslandi, meira að segja á Sauðárflugvelli á Brúaröræfum og á stystu braut Reykjavíkurflugvallar.

Tilraunin með Keikó var eitt besta dæmið um það þegar mál er blásið upp með öllum tiltækum ráðum fjölmiðla- og skemmtanastarfsemi heimsins.

Þegar skærasta rokkstjarna þeirra tíma, Michael Jackson, lagðist meira að segja á sveif með áróðrinum í flutningi hins stórkostlega kvikmyndalags "Free Willie" sem að sjálfsögðu var sett á magnað tónlistarmyndband, var ekki að sökum að spyrja.

Þessi dýra tilraun til að sanna afar vafasama kenningu var þó ekki alveg til einskis, því að nú geta menn lært af henni til þess að gera ekki fleiri mistök af þessu tagi, auk þess sem hún hefur aukið á skilning manna og þekkingu á eðli og lífi dýra.  

Munu líta til máls Keikós

Einhver besta dagskrárhugmyndin í langan tíma.

Þátturinn "Orðbragð" er einhver besta dagskrárhugmynd, sem ég man eftir. Og spurningin vaknar: Af hverju datt engum þetta í hug fyrir langalöngu? 

Ég var að vísu einu sinni með alllangt uppistand í sjónarpi út af aðeins einu íslensku orði: "Mál". Átti auðvitað að kveikja á perunni og víkka þetta út upp í þátt. Gerði það ekki. Asni.

Bragi Valdimar og Brynja eru eins og fædd í hlutverkin. Bragi er enda snillingur í textagerð og meðferð ástkæra ylhýra. Og Brynja pottþétt að vanda. 

Orð geta gert svipað gagn og verkjatöflur eða lyf. Dæmi um það er nýyrði, sem varð mér til mikils léttis eftir að búið var að skera þrívegis upp uppslitin hné mín og ég var stundum ansi aumur í hnjánum.

Þetta nýyrði er lýsingarorðið "sárhnjáður". Í hvert skipti sem ég ætla að fara að vorkenna sjálfum mér og bölva ástandi hnjánna þarf ég ekki annað en að nefna orðið "sárhnjáður" upphátt eða í hljóði og það gerbreytir ástandinu til sálar og líkama. 

Til hamingju með flotta byrjun, BOBarar! BOB er skammstöfun fyrir Bragi og Brynja, samanber RUV.  

„Nýja yfirgnæfan mín er alger tæfa“

Mannsheilinn er mesta auðlindin.

Það er það skammt síðan Íslendingar komu út úr torfkofunum, að það er engu líka en stór hluti ráðamanna og þjóðarinnar sé enn að skoða sig um á bæjarhlaðinu og ekki enn komnir yfir þann tímabil breytinganna í nútímaþjóðfélag, sem fól í sér þá einu lausn að framleiða eitthvað hráefni, sem hægt væri að mæla í tonnnum. 

Sem þýddi verksmiðjusamfélag.

Dæmi um þetta er vinur minn einn á aldur við mig sem fór fyrir nokkrum árum um Noreg í fyrsta sinn og skrifaði um það lýsingu í tímarit eiitt þegar hann kom heim.

Af því að ég fór á sínum tíma margar ferðir um þveran og endilangan Noreg var ég spenntur fyrir því hvernig hann upplifði landið og kjör og þjóðlíf Norðmanna.

Er skemmst frá því að segja að frásögnin fjallaði nær eingöngu um það hvernig hann ferðaðist á milli verksmiðja af ýmsu tagi sem framleiddu vörur úr málmum eða trjáviði, auk þess sem verksmiðjubæirnir út af fyrir sig virtust heilla hann óskaplega.

Eina náttúrufyrirbrigðið sem hann minntist á var fjallið Gausta, hæsta fjallið í suðurhluta landsins, ekki vegna þess að þar væri vinsælt ferðamanna svæði eða fjallið merkilegt, heldur aðeins vegna þess að það sást frá verksmiðjubænum Rjukan, sem hann skoðaði að sjálfsögðu í tætlur.

Norsku firðirnir, eitt af sjö helstu náttúruundrum Evrópu, fóru alveg fram hjá honum.

Morgunljóst er að þessum manni hefði aldrei dottiið í hug að skoða tölvuleikjafyrirtæki eða stoðtækjafyrirtæki sem byggð eru á hugviti fólks ef slík fyrir tæki hefði verið að finna í Noregsferðinni.  

Þurfa að bæta við sig 100 manns

Af sem áður var.

Sú var tíð að þegar nefna þurfti einhvert allsherjar hundsrass heims kom nafn Íslands oft fyrst upp í hugann. 

Dæmi um það er þegar menn voru erlendis lækkaðir í tign eða fjarlægðir kurteislega með því að senda þá í erindi til Íslands.

Þegar Malenkov, sem var í forystu Sovétríkjanna erftir lát Stalíns, féll í ónáð hjá Krústjoff fékk hann að vísu ágætis embætti, sem forstjóri Raforkuvers, en sá hængur var hins vegar á að verið var í Síberíu.

Síbería hafði greinilega á sér svipaðan blæ og Ísland á Vesturlöndum.

Nú er öldin önnur hvað Ísland snertir, þótt Síbería haldi sínu að mestu.

Héðan hverfur bandarískur embættismaður og finnst það hafa verið forréttindi að hafa fengið að gegna embætti hér á landi.

Og frægasta fólkið erlendis á öllum sviðum mæra landið og og kynni sín af því.  

„Bless og takk, Ísland“

Best flugtækni- og flugveðurslega, en mörg ljón í veginum.

Um 1960 var uppi mikil umræða um flugvöll á Álftanesi. Aðalástæðan var gott rými og það að þetta var og er flugtæknilega og flugveðurslega séð besta flugvallastæði á landinu.

Hannibal Valdimarsson samgönguráðherra 1971 til 1974 sló þessa hugmynd út af borðinu.

2001 fjallaði ég um þennan möguleika og fékk leyfi forseta til að lenda FRÚnni á hugsanlegu brautarstæði, túni, og fara aftur í loftið. Er það eina skiptið sem vitað er til að flugvél hafi verið lent á Bessastöðum.

Það var reyndar í samræmi við það að hafa sagt að í hugsanlegu framboði til forseta gæti ég gefið kjósendum það loforð að ef ég næði kjöri gæti ég orðið eini forsetinn í heiminum, sem gæti farið á forsetaFRÚnni um allt land og lent henni við forsetabústaðinn.

En mörg ljón yrðu í veginum. Aðflug og fráflug frá n-s braut yrði yfir byggðina í Garðabæ. Sem er svipað fyrirbæri og það að langalgengasta aðflug að aðalbraut Hólmsheiðarflugvallar yrði yfir Vogahverfi og Grafarholtsbyggðina.

Aðflug og fráflug frá na-sv braut Bessastaðanesflugvallar yrði rétt fyrir vestan forsetasetrið, en þó ekki nær því en núverandi aðalbraut Reykjavíkurflugvallar er frá Hótel Sögu.

Á flugvallarstæðinu er eitthvert mesta fuglalíf á suðvesturhorninu og fjaran er hluti af friðun Skerjafjarðar. Samþykki fjögurra sveitarfélaga þarf til að aflétta henni.

Auk þess myndi flugvöllurinn kalla á vegtengingar yfir Skerjafjörð og líka snerta friðunarsvæðið og samþykki margra sveitarfélaga.  

Ef sjúkrahús yrði sett niður fyrir vestan flugvöllinn yrði vegalengdin þaðan að þungamiðju íbúðabyggðar og atvinmuhúsnæðisbyggðar á höfuðborgarsvæðinu 12 kílómetrar.

En ef á annað borð á að skoða öll flugvallarstæði á auðvitað að skoða þetta líka.

 

Ánægjulegir dagar á Bókamessu.

Í dag og á morgun er svonefnd Bókamessa í Ráðhúsinu frá klukkan eitt til fimm.

Það var gaman að vera þarna í dag, hitta fullt af fólki og aðra höfuna, árita og spjalla. 

Óskar Magnússon var þarna við hliðina á mér með sína fyrstu skáldsögu og gaman að árna honum heilla með hana, en ég með mína elleftu bók, en hef áður skrifað tvær skáldsögur.

Bókin "Manga með svartan vanga - sagan öll" er í raun ný bók, því þótt hún sé að meirihluta lítt breytt frá bókinni "Manga með svartan vanga", sem kom út fyrir réttum 20 árum, eru í nýju bókinni 60 nýjar blaðsíður sem dýpka svo mjög og bæta eldri söguna vegna fjölmargra nýrra upplýsinga um  Möngu, Ásdísi skáldkonu frá Rugludal, systrunum í Baslhaga og fjölda annarra magnaðra persóna, að eldri bókin er í raun orðin úrelt.

Í stórum hluta þessara 60 blaðsíðna breytist bókin úr heimildarit í heimildaskáldsögu til þess að varpa nýju og betra ljósi á líf Möngu á milli tvítugs og fertugs þegar hún barðist fyrir frelsi til að fá að njóta gáfna sinna og þekkingar og lifa með reisn.  

Af því að það sést ekki á myndinni á mbl.is, var Óskar ekki aðeins í rauðköflóttum jakka á Bókmessunni í dag, heldur í rauðum buxum og því uppáklæddur á sinn hátt.

Og næst við mig var líka minn gamli vinur, Sveinn Einarsson, með sitt merka og mikla rit um Guðmund Kamban.

Raunar eru bækur okkar beggja með sama þema: Að varpa skýrara ljósi á og rétta hlut merks fólks, sem ekki naut sannmælis hjá samtíð sinni.   

Fyrstu skáldsögunni fagnað

Spaugstofan með dulræna hæfileika?

Í kvöld var Spaugstofan með það í hálfkæringi að lögreglumanni, sem var orðinn óþægilegur við að hnýsast í vafasamt athæfi var hótað með því að allir handrukkarar landsins yrðu á eftir honum ef hann makkaði ekki rétt.

Þátturinn var að sjálfsögðu gerður áður en tengd frétt birtist á mbl.is um að handrukkari hefði bankað upp á hjá lögreglumanni og komið til átaka þar.

Stundum getur veruleikinn sjálfur staðið skáldskap og gríni jafnfætis.

Nema að Spaugstofan sé orði forspá og með dulræna hæfileika?  

Handrukkarar bönkuðu hjá lögreglu