Mikilvægt að ráðast strax að lang stærstu rót vandans.

Langstærsti orsakavaldur alvarlegra slysa og banaslysa í umferðinni er, að ekki er aðskilnaður á milli aksturstefna. Þetta sést til dæmis vel á 2 plús 1 vegum eins og í Svínahrauni, þar sem það fækkar stórlega slíkum slysum að hafa aðskilnað á milli tveggja akreina öðru megin og einnar akreinar hinum megin. 

Tvöföldunin öðru megin er að vísu framför, og best að tvöfalda báðum megin,  en skilar aðeins hluta af ávinningnum af því að breikka vegi með einni akrein í hvora átt. 

Þess vegna er þörf á að hraða aðskilnaði akstursstefna sem mest, enda fæst mest fyrir peningana með því. 

Aðskilnaði akstursstefna jafnvel flýtt

Fjölnota snarlpokinn kynntur á ljósmyndaljóðabókartónleikasýningu.

Þetta er tilviljun sem er svo ótrúleg að hún á ekki að geta gerst.

Útgefandi fyrstu íslensku "ljósmyndaljóðabókarinnar", "Hjarta landsins" sendi fjölmiðlum tilkynningu síðegis í gær tilkynningu um bókina, í þeirri tilkynningu er einnig minnst á annað nýtt fyrirbrigði; "ljósmyndaljóðatónleikasýningu" sem verður í Veröld - húsi Vigdísar kl. 20 í kvöld. 

En einmitt þar er ætlunin að kynna lausn á plastílátavandamálum á samkomum, ráðstefnum og í daglega lífinu með nýjung: "fjölnota snarlpoki." þar sem allir gestir fá afhentan slíkan poka til neyslu á staðnum og til að vígja notkun pokans og flöskunnar sem fjölnota hluti. 

Vigdís Finnbogadóttir fær þarna fyrstu árituðu bókina afhenta, en einnig "fjölnota snarlpokann" í frumkynningunni á því fyrirbæri. 

En, viti menn, þegar Morgunblaðið var opnað í morgun, kom í ljós, að á forsíðu er frétt um nákvæmlega þetta viðfangsefni, notkun plastpoka!

Þar með hefur á Degi íslenskrar tungu verið hægt að nefna þennan bloggpistil "ljósmyndaljóðabókartónleikasýningarfjölnotasnarlpokabloggpistil." 

Eða kannski bara "fjöllista snarlpokablogg." 

Pokarnir eru ekki svo slæmir

Bullandi möguleikar í hjólasmíði. Sjáið þið "Sleipni"!

Íslendingar geta aldrei keppt við aðrar þjóðir í fjöldaframleiðslu á bílum. En mikið hugvit og þekking getur myndast í gerð reiðhjóla og rafreiðhjóla. 

Það eru liðin ein fimm ár síðan ég leit inn í litla vinnustofu á þriðju hæð í timburhúsi við Ingólfsstræti og hreifst af léttu hjólunum, sem þar var verið að framleiða.

Nú eru liðin fimm ár síðan þarna var að fæðast góð hugmynd og nú verður gaman að fylgjast með þessum vaxtarsprota. 

Fleiri eru að vinna að merkilegum hlutum á þessu sviði, svo sem í smíði rafreiðhjóla og endurbótum á rafbílum. 

Þar á ég við Gísla Sigurgeirsson rafeindavirkja, sem smíðaði rafreiðhjólið Sörla til að setja met í drægni rafreiðhjóla án hjálpar frá fótum, 189 kílómetrar sumarið 2015. 

Gísli hefur nær tvöfaldað kílóvöttin á Mitsubishi M-iev bíl sínum, en einnig smíðað stórkostlegt torfærufjallahjól með rafmóturum á báðum hjólum og afburða fjöðrun bæði að aftan og framan og geysigóða drægni. 

Sannkallað "jeppa"hjól, Á myndinni er Sleipnir í áningu á leið eftir jeppaveginum yfir Svínaskarð. 

 

Hafa selt yfir 500 hjól á fyrsta árinu