Heimsklassa tilþrifum Arons Pálmarssonar sturtað niður.

Aron Pálmarsson skoraði 12 mörk, flest hver af hreinni snilld, og átti 8 stoðsendingar, flestar í sama klassa í leiknum við Norður-Makedóníumenn í kvöld. Hvílík unun að horfa á þessa  heimsklassaframmistöðu. 

Önnur skoruð mörk íslenska liðins voru 13 og á venjulegu kvöldi hefðu 33 skoruð mörk átt að nægja til sigurs auk þess sem að íslenski markvörðurinn varði vítakast á síðustu sekúndunum.

Það er ekki hægt að sjá eftir að hafa horft á þetta í kvöld og njóta þess, en, - 

en, -  

þess sárara var það, að þessu var öllu sturtað niður í klósettið með ömurlega grátlegu tapi, sem þar að auki var fyrsta tapið hjá landsliðinu í svona móti á heimavelli í 13 ár.

Því miður verða þær ófarir auk síðustu mínútu leiksins það sem á eftir að verða munað úr þessum leik.   

Dramatískt tap á síðustu sekúndu

Mergurinn málsins, sem þáttastjórnandi var ávíttur fyrir að nefna.

Mikil og réttmæt umræða hefur farið fram um álitið sem Friðrik Árni Friðriksson Hirst og Stefán Már Stefánsson gáfu stjórnvöldum vegna innleiðingar 3. orkupakkans. 

Þar kemur fram að Íslendingar létu hjá líða í maí 2017 á fundi sameiginlegu EES nefndarinnar að fara þá leið, sem hefði haft stjórnskipulegt gildi, að setja sérstöðu Íslands inn í texta innleiðingarinnar. 

Í staðinn sé nú farin hæpnari leið vegna þess að yfirlýsingar og fyrirvarar nú hafi ekki stjórnskipulegt gildi.  Sem sagt: Tekin áhætta á svipaðri niðurstöðu og orðið hefur í því að okkur sé skylt að flytja inn hrátt kjöt af dýrum, sem hafa orðið fyrir áhrifum af fjölónæmisbakteríum.  

Í bloggpistli í gær var fjallað um þau ómálefnalegu viðbrögð utanríkisráðherra í Kastljósi við því að þáttarstjórnandinn nefndi leiðina, sem ekki var farin, að ráðherrann dylgjaði um það að þáttarstjórnandinn hefði ekki lesið gögn málsins. 

Í tengdu viðtali við Friðrik Árna á mbl.is skýrir hann málið nánar og þá sést ástæðan fyrir því að reynt er að leyna því sem Friðrik Árni ræðir um. 

Felur í sér lagalega óvissu

Tækifæri til hindanalítils flæðis rann úr greipum í maí 1968.

Fram að svonefndum H-degi í maí 1968, þegar skipt var úr vinstri umferð í hægri umferð, var umferðin um þann hluta Reykavíkur sem afmarkast af Lækjartorgi, Laugavegi og Hverfisgötu, í góðu flæði í vinstri umferðinni. 

Hún lá sólarsinnis frá Hlemmi niður Laugaveg, í hægri beygju um Lækjartorg, upp Hverfisgötu og í hægri beygju til suðurs austan við Hlemm, eða Vatnsþróna eins og staðurinn var oft kallaður þá. 

Þegar skipt var í hægri umferð, hefði verið eðlilegast að snúa umferðinni við og fara niður Hverfisgötu, í vinstri beygju við Lækjartorg, upp Laugaveg og í vinstri beygju yfir á Hverfisgötu við Vatnsþróna. 

Hinum eðlilegu og hindranalitlu beygjum um þennan hring hefði verið við haldið.

En það voru of miklir áætlaðir hagsmunir kaupmanna og rótgróin íhaldssemi, sem komu í veg fyrir þetta. 

Kaupmenn við Laugaveg óttuðust að missa frá sér viðskiptavini til vaxandi verslunar við Hverfisgötu. 

En með því að skipta ekki um akstursstefnur og hafa hindranalítið hringflæði í hægri handar umferð með vinstri beygjum um þennan hluta borgarinnar, varð til sú flækja á götunum kringum Hlemm sem enn er við lýði. 

1968 sást mönnum líka yfir það, að Hverfisgatan var nýrri gata en Laugavegur og bauð upp á tvöfalda umferð, sem ekki var sett á fyrr en nokkrum áratugum seinna þegar menn áttuðu sig á þeim möguleika. 

Nú er að vísu að komast í framkvæmd meiri gangandi umferð en áður var, með tilheyrandi truflunum á flæði bíla, svo að slíkt flæði verður þá hvort eð er aldrei á þessu svæði. 

Umferð beint upp Laugaveg í sumar