Fjölþjóðaþátttaka er tíð í styrjöldum.

Margar styrjaldar draga að sér þátttöku manna frá öðrum þjóðum en þeim, sem eru beinir þátttakendur. 

Sem dæmi má nefna spnnsku borgarastyrjölina 1936 til 1939, þar sem Þjóðverjar, Ítalir, Sovétmenn og fleiri sendu bæði fjölda "sjálfboðaliða" og vopn til Spánar. 

Hitler sendi sérstaka flugsveit með nýjustu herflugvélum sínum, Condor legion, og vakti steypiflugvélin Junkers JU-27 svo mikla skelfingu og hrylling með árásarmætti sínum, að það minnti á þann hrylling, sem kjarnorkusprengjan vakti áratu síðar. 

Árásin á bæinn Guernica í Baskalandi eftir Pablo Picasso er líklega frægasta málverk eða listaverk, sem gert hefur verið um hrylling styrjalda og hörmungar óbreyttra borgara. 

Eftir Heimsstyrjöldina kom fram, að jafnmargir Norðmenn höfðu barist fyrir Hitler gefn Sovétmönnum og þeir Norðmenn voru, sem voru í röðum andspryrnuhreyfingarinnar í Noregi gegn hernámi nasista.  

Fyrir Seinni heimsstýrjöldina seldu hin hlutlausa þjóð Bandaríkjamenn Bretum, Frökkum, Kínverjum og fleirum mikið af vopnum, og með svonefndum Lána og leigulögum ýmist lánuðu þeir enn meira af vopnum, þótt formlega væru Bandaríkin enn hlutlaus. 

Á milli styrjalda er stunduð gríðarleg vopnasala á milli þjóða, og hafa Svíar í öllu sínu langvarandi hlutleysi verið iðnir á því sviði, enda hafa staðið afar framarlega á einstökum sviðum vopna, svo sem hinni mjög svo fullkomnu SAAB Gripen orrustuþotu.  

Stundum er heitið staðgenglastríð notað um það þegar erlendar málaliðasveitir eða erlend vopn eru notuð eins og gerst hefur í Úkraínu. 

Þessa dagana vekur stigmögnun í vopnasendingum ótta um það að hernaðurinn fari úr böndum með þeirri hættu sem það skapar á útbreiðslu stríðsins og notkun kjarnorkuvopna.  

Svíar senda vopn til Úkraínu

Breiddin er lúxusvandamál miðað við EM.

Á stórmótum, sem geta dregist á langinn, getur gamalkunnugt viðfangsefni úr hernaðarsögunni komið fram, þ. e. að eiga úr nægum mannskap að velja. 

Á það hefur oft skort hjá okkur Íslendingum og afleiðingarnar orðið þær að of mikið hefur þurft að keyra á takmörkuðum hópi afburðaleikmanna. 

Þótt vandinn frá síðasta stórmóti hafi ekki komið upp, liggur annar vandi samt fyrir, að hafa haft úr nógu vel æfðum leikkerfum, sem hægt er að nýta fyrir liðið í undirbúningi og keppni.  

Að þessu leyti má segja, að hin nýtilkomna mikla breidd sé lúxusvandamál, sem verður að leysa ef liðið ætlar að hafa hið fornkveðna í huga, að það stekkur enginn lengra en hann hugsar. 

Ekki von á nýjum leikmanni í íslenska hópinn