Íslands þúsund ár

5.4.2020 | 21:23

Umhugsunarvert viðtal. "Þú lifir lífið ekki af..."

Þegar við erum ung, að minnsta kosti flest okkar, finnst okkur við vera með eilíft líf, svo langt framundan eru elliárin, eða það sem sagt hefur verið um ellibelgina: "Það, sem allir vilja verða, en enginn vill vera."

En síðan æðir ævitíminn áfram og fyrr en varir eru þeir, sem nálgast áttrætt, komnir í allt aðra og nýstárlega stöðu, miðað við fyrri hluta ævinnar.

Sú staða er reifuð í athyglisverðu viðtali við Jón Gunnar Geirdal þar sem "Jarðaförin mín" með Ladda er skoðuð, og í sambandi við það sá dómur lækna varðandi systur Jóns Gunnars, að hún eigi aðeins um það bil fjögur ár ólifuð vegna banvæns sjúkdóms.

Það leiðir hins vegar hugann að því að þegar fólk nálgast áttrætt, er það að vissu leyti í svipaðri stöðu; ef það nær meðalaldri á það aðeins 4-6 ár eftir ólifuð.

Ef síðan er farið nánar ofan í tölur frá Hagstofunni og skoðað, hvort þessi meðaltími sé ekki lengri, af því að í meðaltalinu eru tekin inn lát ungs fólks, sem draga meðalævitímann niður, kemur í ljós, að þessi mismunur er aðeins um 2-3 ár.

Ástæðan er sú, að unga fólkið, sem deyr fyrir aldur fram, er svo miklu færra en þeir sem ná að komast yfir áttrætt.

Sá meðalaldur sem áttræð manneskja getur vænst, samsvarar því að eiga fá ár eftir ólifuð.

Í leikriti eftir Shakespeare segir prestur einn, inntur eftir því hvar hann hafi verið og hvenær, þegar hann gaf saman par: "Og síðan hef ég, segir klukkan mér, þrjár stundir gengið mig til grafar."

Já, þetta er leiðin okkar allra. Og margt grátbroslegt kemur stundum upp þegar rætt er um heilsu og líf, þótt um grafalvarlegt mál sé að ræða. Og tökum eftir orðinu, sem oftast er notað; grafalvarlegt.

Í stórri skimun sem var gerð fyrir þremur árum eftir mergæxli fékk einn þeirra, sem greindur var með "forstig af mergæxli" þessa hughreystingu frá lækni: "Hafðu ekki of miklar áhyggjur, þú ert orðinn það gamall og þetta er á það vægu forstigi, að þú getur huggað þig við það að drepast úr einhverju öðru áður en mergæxlið drepi þig."

Eða, eins og segir í einni línu ljóðsins "Vangaveltur í óendanleikanum":

"Þú lifir lífið ekki af.

Er það?

Eða hvað?"

	Minnir okkur harkalega á hvað lífið er brothætt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 21:33 | Facebook

Athugasemdir

Þegar þýsk/franski rithöfundurinn og stjórnmálafræðingurinn, Stephane Hessel, var 92 ára, gaf hann út bók þar sem hann hvatti ungdóminn til "uppreisnar". Bók þessi seldist í milljónum eintaka. Hann var í frönsku andspyrnuhreyfingunni á stríðsárunum, var tekinn til fanga og sendur til Buchenwald. Þaðan slapp hann skömmu fyrir stríðslok.

Í viðtali sem tekið var við hann í tilefni útgáfu bókarinnar, en þar geislar bjartsýnin af honum, segir hann að tveir atburðir séu merkastir í lífi hvers manns: fæðingin og dauðinn. Hann hefði upplifað margt spennandi í lífinu, en það sem hann væri nú spenntastur fyrir væri að upplifa dauðann. Hann dó skömmu síðar.

Maður á að halda í bjartsýnina og vonina á maður ekki að skilja eftir fyrr en "framan við dyr vítis". Stéphane Hessel - Time for Outrage! | DW Documentary

Hörður Þormar (IP-tala skráð) 5.4.2020 kl. 23:00