Fordæmi bæði hér á landi og erlendis fyrir því að ógilda ekki kosningar.

Fordæmi eru fyrir því bæði hér á landi og erlendis, að enda þótt misfellur finnist í framkvæmd kosninga leiði það ekki til ógildingar úrslitanna. 

Það gerðist í Þýskalandi þar sem stjórnlagadómstóll dæmdi yfirvöld til að að bæta úr ágöllum á framkvæmd fleiri en einna kosninga, og yrði úrbótframkvæmd innan ákveðins tíma, en úrslitin í kosningum skyldu þó standa, enda hefðu ágallarnir ekki haft áhrif á úrslit kosninganna og þar að auki engin leið að ógilda kosningar langt aftur í tímann. 

Áberandi er mismunurinn á þessum úrskurði og úrskurði Hæstaréttar hér á landi í stjórnlagaþingkosningunum 2010, þar sem krossviður átti að vera í kjörkössum en ekki plast, og það þótt gallli að kjósendur gætu verið með sjónlínu á kjörseðla annarra kjósenda, en þó ekki séð nákvæmlega hvernig hin flókna atkvæði var greitt. 

Þar á ofan var það talinn galli að hinir rúmlega 500 frambjóðendur gætu ekki haft fulltrúa til að fylgjast með talningu. Sem sagt: galli að geta ekki fylgst með þar en geta samt fylgst með á öðrum stað! Minnst var á það í umræðu í Kastljósi í gærkvöldi hvílíkur endemis fyrirbæri þessi úrskurður Hæstaréttar var.  

Hér á landi hefur það einu sinni gerst að nokkrir tugir atkvæði voru greidd á röngu svæði við kjördæmamörk. Í ljós kom við útreikning að þessi atkvæði hefðu ekki, hvernig sem þau hefðu fallið, getað breytt heildarúrslitunum og var því kosningin látin standa, en bætt úr í næstu kosningum varðandi kjördmamörkin.  

Alþingi ógildir kosningu, ekki lögreglan