Burt með orðin "hvernig" og "svona"! Þau eru ekki nógu fín.

Orðin "hvernig" og "svona" hef ég lengi haldið að væru góð orð, einföld og skýr. En ég hef víst rangt fyrir mér. Sóknin gegn notkun þessara orða bendir til þess að þau séu ekki nógu fín og beri helst að útrýma þeim.

Í stað þeirra er í tíma og ótíma notuð hin fína og viturlega orðalag: "Með þessum hætti", "með öðrum hætti", "með einum eða öðrum hætti.

Í stað þess að segja til dæmis: "Það er verið að að athuga hvernig hægt sé að gera þetta" er sagt: "Það er verið að athuga með hvaða hætti sé hægt að gera þetta.

" Þarna eru notuð þrjú orð í stað eins, "með hvaða hætti" í stað orðsins "hvernig", en það þykir bara miklu fínna og lýsa visku og yfirvegun þess sem notar þau.

Helst þarf að nota sem allra flest orð til þess að ljóst sé yfir hve gríðarlegum orðaforða og agaðri, þróaðri og flókinni hugsun þeir búa sem geta ekki hugsað sér jafn ómerkilega einföld orð og "hvernig" og "svona".

Orðið "aðferð" er líka alltof einfalt og ófínt að ekki sé nú talað um sögnina "að gera". "Aðferðafræði" skal það heita og "að framkvæma."

 Nú nota menn aðferðafræði um allan fjandann í stað þess einfaldalega að segja frá hvernig gert er.

Ef maður íhugar að gera eitthvað þá er alltof ófínt að segja:

"Ég er athuga hvernig ég get gert þetta".

Guð minn almáttugur, svona plebbamál gengur ekki.

Maður er ekki maður með mönnum nema segja:

"Ég er að athuga með hvaða hætti ég geti fundið þá aðferðafræði sem hægt er að beita tl þess að framkvæma þetta."

Með svona orðalagi er ég orðinn maður með mönnum.  

Helst þarf að nota þrisvar til fjórum sinnum lengri setningar til að segja sama hlutinn til þess að það geti talist nógu fínt svo að orðavalið og orðkynngin lýsi því langar leiðir yfir hve gríðarlega mikilli aðferðafræði með þessum eða hinum hættinum þeir búa yfir sem hafa náð mestu valdi á hinum nýja kannsellístíl.

"Vindurinn og snjórinn..."

Franskur ofurhugi gekk þvert yfir Vatnajökul þvert ofan í allar ráðleggingar hér um árið og fannst nær dauða en lífi við sunnanverðan jökulinn.

Það var ótrúlegt kraftaverk að hann skyldi lifa þetta af. Hann sagði eftirminnilega setningu þegar hann var spurður hvers vegna hann hefði anað út í þessa vitleysu.

"Það var tvennt sem kom mér algerlega á óvart", stundi maðurinn upp. "Það var vindurinn og snjórinn."

Það sem hann átti við var að vindurinn var svo mikill að ekkert stóðst hann og í lokin tætti hann tjaldið í sundur.
En á meðan að tjaldið var þó heillegt hafði það svo sem ekki breytt miklu. Snjórinn, sem kom honum svona mikið á óvart, var svo fínkornóttur að vindurinn sá til þess að hann smaug hvort eð er inn um minnstu rifur og fyllti tjaldið.

Strax síðastliðinn þriðjudag og miðvikudag var sýnt á veðurspákortum hvernig djúp lægð sem færi í austur fyrir sunnan landið myndi valda miklu norðanáhlaupi hér á landi, sem myndi endast fram á laugardag.

Þetta þýddi með öðrum orðum að óðs manns æði og gagnslaust með öllu væri að leggja á háfjöll, jafnvel á venjulegar lágar heiðar í þessu veðri.

Vindurinn og snjórinn sjá til þess að snjórinn smýgur inn í vélarhús vélsleða, jöklajeppa og snjóbíla. Skyggnið er nákvæmlega ekkert. Hörðustu og vönustu fjallamenn halda kyrru fyrir og láta sig fenna í kaf.

Ég hef verið á ferð með mestu harðjöxlum jöklaferðanna og kynnst þessu. Ísland er eitthvert mesta rokrassgat heims meiri hluta ársins. Íslenskur vindur og snjór eiga enga jafnoka.

"Vindurinn og snjórinn" eiga ekki að koma neinum á óvart á íslenska hálendinu.

Franski ofurhuginn sem mælti þessi orð, týndist að lokum í gönguferð í áttina að Norðurpólnum enda þótt hann hefði kynnst vindi og snjó mesta rokrass heims. Sumir læra aldrei, því miður.

Vélsleðum snúið við á Vatnajökli

Mismunandi upplifun.

Fróðlegt er að bera saman mismunandi viðhorf Þorvaldar Gylfasonar og Ögmundar Jónassonar til Aþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Þorvaldur lýsir AGS í blaðagrein sem ígildi Vogs þar sem fíklar fara í meðferð til þess að komast á réttan kjöl. Vogur er styrktur af almennafé til þess að þeir, sem sjá fram á það að fara í þrot vegna fíknar sinnar, geti komist á hæli, þar sem þeir verða að vísu að gangast undir harðar reglur breyttrar hegðunar, sem jafngilda tímabundinni frelsissviptingu.

En þeim er jafnframt ljóst að hin leiðin, að halda áfram á sömu braut, er ófær.

Ég hef áður bloggað í þessa veru varðandi þá stöðu sem við Íslendingar erum komnir í gagnvart alþjóðasamfélaginu.

Þorvaldur getur þess ekki að jafnfram tímabundinni frelsissviptingu, afvötnun og endurhæfingu, kemur oft til beinn stuðningur, til dæmis frá vinnuveitanda sem sér til þess að fíkillinn fá greidd laun á meðan á meðferðinni stendur, rétt eins og hann hefði orðið veikur af einhverjum öðrum sjúkdómi og orðiða að fara á spítala.

Harðneskja Breta og skilningsleysi ýmissa annarra erlendra aðila er í hrópandi ósamræmi við þann velvilja, skilning og stuðning sem sá, sem fer á Vog, fær yfirleitt frá umhverfi sínu.

Ögmundur upplifir AGS sem illskeytta handrukkara alþjóðlegra gróðaafla og vondra kapítalista.

Þorvaldur vann á sínum tíma hjá AGS og þekkir þar nokkuð til mála. Ég hallast frekar að því sem hann segir.

Það er rétt hjá Ögmundi að fjármálakerfi heimsins er kapitalískt. Honum finnst það vont og þá spyr maður hvað hann vilji í staðinn. Sósíalískt kerfi?

Ögmundur trúir því vafalaust á gagnsemi byltingar í fjármálakerfi heimsins. Gallinn er bara sá að ekki er hægt að sjá minnstu möguleika á því að því verði umbylt á þann hátt sem Ögmund dreymir um.

Þótt nú sé unnið að því af krafti að lagfæra það sem fór úrskeiðis verður fjármálahagkerfi heimsins áfram í meginatriðum kapitalískt, sama hvað Ögmundur og hans trúbræður vilja.

Að sumu leyti minnir afstaða Ögmundar mig á viðhorf fíkils sem finnst allir vera vondir við sig og finnur allt að öllum nema sjálfum sér.

Fíkillinn, sem fer á Vog, hefur áttað sig á því, að hann sjálfur er meginorsök vandræðanna, ekki umhverfið eða aðrir. Þótt honum sé í nöp við umhverfið og þjóðfélagið og getir fundið því flest til foráttu, verður hann að sætta sig við það að þurfa að leita hjálpar þess þegar honum reynist um megn að ráða sjálfur við vandamál sín.

Óraunhæf sjónarmið Ögmundar eru meginástæða þess að ég get ekki gengið til liðs við Vinstri græna þótt innan raða þeirra sé fólk eins og hann, sem ég met persónulega mjög mikils og eru frábærir samherjar mínir í umhverfismálum.

Við höfum svipaðan skilning á eðli stórfyrirtækja sem ásælast íslenskar auðlndir og fara illa með þjóðir og byggðalög í harðsvíraðri sókn eftir gróða. Okkur dreymir um betri heim og viljum leggja okkar af mörkum til að stöðva þá rányrkju og græðgi sem mun bitna hart á afkomendum okkar.

Við erum sammála um að jafnrétti til frelsis gildi ekki aðeins um núlifandi kynslóð, heldur líka jafnrétti á milli kynslóða. En það er óraunhæft að láta eins og að við getum farið út úr alþjóðasamfélaginu rétt si svona, og orðið að eins konar Norður-Kóreu Evrópu.

Því miður, Ömmi góði frændi, - getum við ekki orðið sammála um alla hluti þótt fáa viti ég vini betri eða betri menn en þig.

Heimslögregla kapítalismans

Töluðu við "skrílinn."

Þegar mótmælin voru sem fjölmennust í janúar í vetur töluðu sumir stjórnmálaleiðtogar um mótmælendur sem "skríl."

Látinn var í ljós efi um að fólkið væri fulltrúar þjóðarinnar og talað niður til mótmælenda. Nú mun sjálfsagt einhverjir tala um "fámennan skríl" eða "örfáa öfgamenn."

Þannig var talað um mótmælendurna sem sýndu aðfáunarvert úthald og þrautseigju, þegar þeir mótmæltu Kárahnjúkavirkjun daglega veturinn 2002-2003.

Talað var háðslega um "örfáa öfgamenn" og "atvinnumótmælendur."

Sérkennilegt orðaval í ljósi þess að þetta fólk var ekki launum eins og hinir raunverulegu "atvinnumeðmælendur" sem fá margir hverjir hálaun á kostnað almennings fyrir það að mæla með þeim aðgerðum og framkvæmdum sem það er í forsvari fyrir.

En þrautseigja "atvinnumótmælendanna" bar þó um síðir þann árangur að við Ráðhús Reykjavíkur var haldinn langfjölmennasti mótmælafundurinn til þess dags, vel á annað þúsund manns komu þangað til að mótmæla því þegar borgarstjórn gaf grænt ljós á mestu umhverfisspjöll Íslandssögunnar.

Aðgerðirnar í dag voru illa auglýstar og á slæmum tíma. Þær gefa alranga mynd af þeirri undiröldu sem er í þjóðfélaginu.

Þegar Jökulsárgangan var farin í september 2006 fóru 15 þúsund manns bónleið til búðar að Alþingishúsinu. Þótt auglýst hefði verið að við húsið yrði afhentur áttblöðungurinn sem borinn hafði verið í gefnum borgina, lét enginn ráðamaður sjá sig þar til þess að tala við "skrílinn."

Í dag létu Jóhanna og Steingrímur þó svo lítið að tala við "skrílinn" við Stjórnarráðshúsið þótt fámennur væri.

Það var skynsamlegt og rétt hjá þeim. Þótt þetta hafi ekki verið margt fólk ber þess að gæta, að það var heldur ekkert svo margt fólk sem kom á fyrstu samkomurnar á Austurvelli, tónleika Bubba og félaga og síðan á sívaxandi mótmælafundi undir forgöngu Harðar Torfasonar.

Ef undiraldan er þung brýst hún um síðir upp á yfirborðið. Ágæt grein Einars Björns Bjarnasonar í Morgublaðinu í dag varpar ljósi á það hve umfang vandans er mikið og í hve miklu tímahraki og mannahallæri stjórnvöld eru.

Það ætti að verða brýning fyrir oddvita ríkisstjórnarinnar sem buðu fulltrúum "skrílsins" inn til sín í dag, brýning til að spýta í lófana.

Buðu mótmælendum til viðræðna

Tók mikla áhættu og tapaði.

Alex Ferguson er ekki einn um það að hafa sýnst brottvísun Darren Fletchers hafa verið réttmæt. Þetta sýndist mér og mörgum öðrum þangað til búið var að sýna atvikið nógu oft til þess að sjá að eitt ógnarsmátt sekúndubrot snerti fótur Fletchers boltann.

Á hitt verður að líta að miðað við stöðuna og þó einkum stöðu sína tók Fletcher allt of mikla áhættu með því að reyna að teygja fótinn á þennan hátt þvert fram fyrir mótherjann í þeirri að því er virtist alltof veiku von að ná að snerta boltann.

Dómarinn er hluti af vellinum og var ekki í aðstöðu til að sjá þetta fremur en svo margir aðrir.

Það sem maður sá var ævintýraleg, glæfraleg og fífldjörf tilraun sem mistókst. Þótt nákvæmar endursýningar sýni annað er niðurstaða mín sú, að Fletcher var að vísu refsað grimmilega, ranglega miðað við tæknilegar upplýsingar eftirá en að nokkru leyti verðskuldað vegna þeirrar miklu áhættu sem hann tók.

Er svartsýnn fyrir hönd Fletchers

Enginn betri en keppinautarnir leyfa.

Ofangreint máltæki er grimmur sannleikur íþróttanna og lífsins og það skynjar Eiður Smári Guðjohnsen. Í framlínu Barcelona eru menn sem eru meðal allra bestu leikmanna heims. Það þarf mikið til að taka stöðu þeirra.

Aðeins ef þeir meiðast er von um að komast að einhverju marki inn á völlinn. Þetta er bara svona.

Mörg dæmi eru um hliðstæður.

Á sjöunda og áttunda áratugnum var mesta blómatímabilið í þungavigt hnefaleikanna. Menn eins og Henry Cooper, Jerry Quarry, Ken Norton, Ernie Shavers og Ron Lyle hefðu getað orðið óumdeilanlegir heimsmeistarar á hvaða öðrum áratugum sem var.

En Liston, Ali, Frazier og Foreman leyfðu það ekki.

Það er hægt að nefna nöfn nokkurra frábærra körfuboltamanna á fyrri hluta síðasta áratugs liðinnar aldar sem hefðu getað verið óumdeilanlega bestir hvenær sem var á öðrum tíma.

En Michael Jordan leyfði það ekki.

Alfreð Hitschcock hefði átt að fá Óskarsverðlaun en fékk þau ekki. Hann var svo óheppinn að ævinlega var einhver önnur mynd á ferðinni einmitt á óheppilegasta tíma fyrir hann, sem hreppti verðlaunin.

Eiður Smári verður að taka erfiða ákvörðun og hann hefur ekki mikinn tíma því að í íþróttum er blómatímabil hvers manns ekki langt.

Eiður vill fara frá Barcelona

Hið einfalda lifir lengst og best.

Trabantinn sem sagt er frá á mbl.is í dag er dæmi um kosti þess að hlutir séu einfaldir og ódýrir.

Það sem ekki er í bílnum nýjum bilar aldrei sagði Henry Ford á meðan hann tregðaðist við að setja vatns- og bensíndælur í bíla sína.

Þeir sem eiga Trabant þurfa að hafa kerti og platínur við hendina en ekki mikið meira, svo einfaldur er bíllinn og auðvelt að gera við þessa fáu hluti sem bila. 

Yfirbyggingin er úr pappaplasti og ryðgar ekki. Þar með þarf aðeins að passa grindina og annað sem er úr stáli.

Ef ég ætti kost á að krækja í Trabant yrði það Trabant 1991, sem mynd er af hér vinstra megin á síðunni. 

Síðasta framleiðsluárið var hann kominn með umhverfisvæna, sparneytna og trausta, vatnskælda fjórgengis Volkswagenvél og drifbúnað og gormafjöðrun þar að auki.

Hann mengaði því ekki þau býsn sem tvígengisvélin gerir. Hann þekkist einna best á því að loftinntakinu að framan hefur verið breytt og það fært til vinstri á bílnum, væntalega til að passa fyrir vatnskassann. 

Ég tek undir það sem sagt er um endingu þess sem er einfalt, lítið og ódýrt.

Ég ek að jafnaði á enn minni bílum en Trabant sem eru meira en 20 ára gamlir og duga vel.

Suma fékk ég gefins eða fyrir nokkra tugi þúsunda.

Þessir gömlu bílar eru hver með sína sérvisku og þurfa alúð og umhyggju.

51.árs gamall Prinz, sem ég á, var minnsti bíll landsins á sínum tíma og var þá gulur.

Þessi er svartur og mér finnst hann tignarlegur.

Hann er núna táknrænn fyrir það að á okkar tímum er hægt að vera virðulegur  þótt stærðinni sé ekki fyrir að fara.

Prinzinn er reyndar hreinn stássbíll, nánast mubla og því ekki til daglegs brúks nema síður sé.  

Rauði Súkku-Fox jeppinn, sem er minnsti jöklajeppi landsins, er 23ja ára gamall og kostaði aðeins nokkur hundruð þúsund krónur. 

Ég ætla á honum í jeppaferð á Snæfellsnes á laugardag og með Jöklarannsóknarfélaginu um Vatnajökul í lok maí.

Stóri jeppinn fyrir framan hann er líkast til 15 sinnum dýrari og kemst þó ekki nema brot af því sem sá litli kemst. 

Sá litli eyðir helmingi minna og verður orðinn fornbíll eftir tvö ár.

Ég ætti kannski að blogga sérstaklega um Súkkujeppana. Þeir eru alveg þess virði, ekki síður en rússnesku jepparnir GAZ, UAZ og Lada Niva (Sport á Íslandi).  

Trabantinn lifði dauðann af

Ekki fleiri holur við Leirhnjúk !

Efstu tvær myndirnar á þessari bloggsíðu eru teknar af í svonefndu Gjástykki norðan við Kröflu og Leirhnjúk. 

Til að njóta betur hverrar myndar hér á síðunni er hægt að tvísmella á hana og stækka þannig að hún nái yfir allan skjáinn. 

Í Gjástykki er hægt er að standa á einstökum stað, þeim eina í heiminum, þar sem hægt er að ganga um gjá, sem myndaðist við það að meginlandsfleki Ameríku til vinstri á myndinni, færðist frá Evrópuflekanum, hægra megin á myndinni, og sjá hvernig hraun sprautaðist upp úr jörðinni, bæði á ummerkjum og kvikmyndum frá þessum atburði 1984.

Á næstefstu myndinni sést gjáin betur sem hægt er að ganga eftir í átt að hraungosbrunninum kulnaða. Hún er um 3-4 metra djúp.  

Þetta er svæði sem ég vil kenna við "Sköpun jarðar" og láta í friði, en í ráði er að gera það að virkjanasvæði í líkingu við Hellisheiðarsvæðið.  

Og sóknin inn á þetta svæði er þegar hafin eins og sjá má á frétt í Morgunblaðinu í dag og var einnig fjallað um í blaðinu fyrir nokkrum vikum.  

Vítismóar heitir svæðið þar sem nú er verið að bora "við Kröflu" eins og það er kallað og er fyrir sunnan Gjástykki en norðan við Kröflu. 

Þaðan er sóknin hafin inn á svæði, sem kalla má heimsundur.  

Einnig hefur þegar verið borað í Gjástykki.  

Svæðið "Vítismóar"  er skilgreint með gamalli skilgreiningu sem "iðnaðarsvæði" og nær í norðurátt frá núverandi bolholu, sem greint er frá í Mbl í dag, og teygir sig eftir hallandi landi, sem liggur samhliða gossvæðinu frá 1975-84 og blasir við frá því.

Á þriðju mynd að ofan situr ferðafólk í hallanum í Vítismóum og horfir yfir til Leirhnjúks.

Þar sem fólkið situr á að koma virkjanasvæði svipað Hellisheiðarvirkjun.  

Jónína Bjartmarz, þáverandi umhverfisráðherra,  lagði vorið 2007 fram tillögu þar sem lagt var til að ekki yrði borað við Leirhnjúk og Gjástykki nema að vel athuguðu máli og þá eftir ítarlega umfjöllun Alþingis. 

Samt er byrjað á þessu núna og ætlunin að halda áfram.  

Í skýrslum er nefnilega ævinlega talað um að þetta sé "Krafla 2", ekki Leirhnjúkur, þótt þessar holur verði í kallfæri frá hnjúknum.

Ég hvet þá sem skoða þessa síðu til að skoða vel myndirnar tvær næst fyrir neðan myndina af ferðafólkinu.

Efri myndin er tekin að sumarlagi.  

 Hin að vetrarlagi. 

 Til að njóta betur hverrar myndar hér á síðunni er hægt að tvísmella á hana og stækka þannig að hún nái yfir allan skjáinn. 

Þetta er svæði sem ég vil kenna við "Sköpun jarðar" og láta í friði, en í ráði er að gera það að virkjanasvæði í líkingu við Hellisheiðarsvæðið.  

Og sóknin inn á þetta svæði er þegar hafin eins og sjá má á frétt í Morgunblaðinu í dag og var einnig fjallað um í blaðinu fyrir nokkrum vikum.  

Vítismóar heitir svæðið þar sem nú er verið að bora "við Kröflu" eins og það er kallað og er fyrir sunnan Gjástykki en norðan við Kröflu. 

Þaðan er sóknin hafin inn á svæði, sem kalla má heimsundur.  

Einnig hefur þegar verið borað í Gjástykki.  

Svæðið "Vítismóar"  er skilgreint með gamalli skilgreiningu sem "iðnaðarsvæði" og nær í norðurátt frá núverandi bolholu, sem greint er frá í Mbl í dag, og teygir sig eftir hallandi landi, sem liggur samhliða gossvæðinu frá 1975-84 og blasir við frá því.

Ég hvet þá sem skoða þessa síðu til að skoða vel myndirnar tvær næst fyrir neðan myndina af ferðafólkinu.

Efri myndin er tekin að sumarlagi.  

Sést úr austri yfir nýjasta borsvæðið, og næst okkur á myndinni er sprengigígurinn Víti með sínu heiðbláa vatni. 

Slíka gíga má telja á fingrum annarrar handar á Íslandi.

Á barmi hans var boruð hola og viðkvæmum mosagróðri rótað í burtu, unnin veruleg spjöll eins og greinilega sést.

Leirhnjúkurblasir við, hinum megin við um eins kílómetra breiða sléttu, en hérnamegin á sléttunni, milli Vítis og Leirhnjúks, er holan sem nú er veriðað bora.

Myndi slíkt verða leyft við Kerið í Grímsnesi? Eða Víti í Öskju? Eða á Þingvöllum? 

Á vetrarmyndinni næst fyrir neðan sést Víti, ísi lagt, til hægri, en Leirhnjúkur er eins og brúnn blettur ofarlega á myndinni.

Ef þið tvísmellið á myndina sjáið þið vel borsvæðið þar sem nú er verið að bora og afstöðu þess til Leirhnjúks.

Og næst fyrir neðan þessa mynd er önnur, sem tekin er nær.

Sem betur fer er þessi hola uppi á smá hól og þess vegna yrði hægt að slétta yfir borstæðið eftir að búið er að nota holuna.

Aðgerðin er að því leyti til afturkræf og skárri en umrótið sem orðið er við Víti.

En það sama verður ekki hægt að segja um þær holur sem ætlunin er að raða fyrir innan þessa.

Þær verður ekki hægt að bora án mikils róts og þær munu blasa við frá Leirhnjúki, en tvær myndir af því stórmerka svæði eru næst fyrir neðan vetrarmyndirnar. 

Tvær myndir hér næst fyrir ofan sýna hvernig virkjanasvæðið við Kröflu lítur út. Á þeirri efri er horft til suðurs en á þeirri neðri yfir Kröfluvirkjun til norðurs og sést Leirhnjúkur se ljósbrúnt svæði og ber við Gæsafjöll efst á myndinni. Uppi á brekkunni er borhola sem þegar er búið að bora.

Þrjár neðstu myndirnar eru af Leirhnjúkssvæðinu að sumarlagi og vetrarlagi.

Á vetrarmyndinni er einn af fjölmörgum gígum sem þarna mynduðust fyrir aldarfjórðungi.

Hann er eitt af undrunum sem ferðamenn gætu skoðað að vetrarlagi og taka langt fram því landslagi flats snjólendis í Lapplandi sem hundruð þúsunda ferðamanna koma til langt sunnan úr Evrópu til að upplifa fjögur atriði: Myrkur-þögn-kulda-ósnortna náttúru.   

Ég hef oft áður verið að reyna að koma því á framfæri hvaða þýðingu gossvæðið Leirhnjúkur-Gjástykki hefur sem náttúruvætti og er að basla við að gera dýra og stóra mynd um það.

Eins og áður sagði er þetta eina svæðið í heiminum þar sem hægt er að sjá "Sköpun jarðar" á viðlíka hátt.

Á 15 kílómetra löngu svæði gaus í níu eldgosum og eftir stendur einstakt samspil gíga, sprungna, hrauna og kraumandi hverasvæðis. 

Þetta er líka eini staðurinn þar sem alþjóðasamtök um ferðir til mars hafa valið sér æfingasvæði fyrir marsfara framtíðarinnar eftir sérstakar ferðir forráðamannanna samtakanna hingað til lands.

Þetta svæði stendur framar sjálfri Öskju þar sem er líka frægur gígur sem heitir Víti.

Sé svæðið látið í friði gefast tækifæri til að laða að því eins marga eða fáa ferðamenn og við kjósum til eins frægasta staðar á Íslandi, jafnt sumar sem vetur og skapa margfalt fleiri störf en með virkjun.

Myndu Sunnlendingar samþykkja að Kerið í Grímsnesi og allt svæðið umhverfis það breytt í nokkurs konar Hellisheiðarvirkjun Suðurlands?

Eða myndi fréttaflutningur af því verða svipaður og nú tíðkast norðan úr Vítismóum, að ekki séu sýndar neinar afstöðumyndir og aldrei minnst einu orði á eðli staðarins sem taka á í nefið?

Svo er að sjá sem þorri landsmanna vilji ekki vita af því hvað við erum að gera.

Það er nöturleg staðreynd á öld umhverfismála og fjölmiðlunar.

Hálendið norður af Mývatni stendur snjóbreiðum Lapplands langt framar. 

 

 

 

 

 

Bormenn í basli á tvö þúsund metra dýpi

Á vel við.

 Ferdinand Porsche var einn þekktasti bílahönnuður sögunnar og lauk meðal  annars við hönnun VW-Bjöllunnar, sem hafði áður fengið megindrætti sína hjá  NSU. Hann er því talinn faðir þessa vinsælasta bíls allra tíma.

 Eftir stríðið skildu leiðir VW og Porsche-fjölskyldunnar sem hélt áfram með eigin  sportbíl, sem byggður var upp á svipaðan hátt og Bjallan með láréttan loftkælda  boxara-vél afturí.

Porsche 356 varð strax vinsæll og hlaut frægð vegna dálætis kvikmyndaleikarans James Dean á honum sem reyndar kostaði hann lífið.

1963 kom Posche 901 fram, fékk fljótlega nafnið 911 og er í framleiðslu enn í dag með ákaflega svipuðu útliti, trúr uppruna sínum hvað varðar það að vera knúinn af láréttri boxaravél, sem liggur enn það langt fyrir aftan afturhjól að í raun á þessi bíll að vera óökuhæfur sem hraðskreiður sportbíll.

En þvert á móti hefur Porsche 911 staðið af sér allt mótlæti og hefur fyrir löngu skipað sér á stall fyrir ofan og utan alla aðra sportbíla.

Þegar hætt var að framleiða Bjölluna í Þýskalandi seint á áttunda áratugnum vegna þess að hún væri orðin úrelt, drógu eigendur Porsche sömu ályktun og komu með tvo arftaka, Porsche 914 og Porsche 928.

 Skemmst er frá því að segja að ómögulegt reyndist að drepa  Porsche 911. Ég minnist þess hve eftirminnilegt það var þegar    við bræðurnir Jón og ég kepptum í heimsmeistarakeppninni í ralli  í Svíþjóð 1981 að fylgjst með hinum frábæra sænska ökumanni  Per Eklund fara á kostum á Porsche 911 bíl sínum.

 Hann var að verða of seinn til að mæta á eina sérleiðina, sem    var á ísi á ánni Klarelvi í heimabæ hans, Arvika, og þaut á leið til  keppnisstaðarins fram úr okkur í venjulegri bæjarumferð langt  yfir leyfilegum hraða.

 Lögreglan leit bara í aðra átt og  Eklund  komst að rásmarkinu á  síðustu stundu.

Hann var elskaður af bæjarbúum og auglýsti Porsche 911 með afrekum sínum.

Porsche 911 er enn í fremsta flokki varðandi aksturseiginleika og sjarma.

Hann hefur verið endurbættur stöðugt og nú er vélin orðin vatnskæld.

Bíllinn og er gott dæmi um lygilega hæfni hönnuða og tæknimanna verksmiðjanna því það er nær óskiljanlegt hvernig þeim tekst að upphefja lögmál um lengd milli hjóla, þyngdardreifingu og aksturseiginleika með því að framleiða enn þennan afburða bíl áratugum eftir að allir aðrir gáfust upp á rassvélarbílum.

Volkswagen og Ferdinand Porsche voru samlokur við fæðingu Bjöllunnar og nú er Porsche loksins kominn aftur heim.  

 

Porsche og VW sameinast

Lærum af reynslu Norðmanna.

Tvær borgir í Noregi, Osló og Þrándheimur, þurftu að stækka og bæta sjúkrahús sín.

Þrándheimur er álíka stór borg og í álíka fjölmennu byggðasamfélagi og Reykjavík og Suðvesturhornið eru.

Þar fórum menn þá leið að bæta við þáverandi sjúkrahús svo að úr varð þyrping misstórra og misútlítandi bygginga með tengiálmum og jarðgöngum, öllu þessu sama og er núna á Lansanum.

Ég fór á sínum tíma sérstaklega til Þrándheims til að skoða þetta sjúkrahús, sem öllum ber saman um, að sé einhver verstu mistök í norskri heilbrigðissögu, - algerlega mislukkaður og óhagkvæmur bútasaumur.

Á undan hafði ég skoðað nýja sjúkrahúsið í Osló sem var byggt upp algerlega frá grunni á svæði, þar sem ekkert annað var fyrir. Skoðunarferð um það hús sannfærði mig um yfirburði þess að byggja frá grunni og öllum í Noregi, sem ég talaði við, bar saman um að sjúkrahúsið í Osló væri í alla staði frábær smíð.

Ég óttast að það eigi að fara í einhvers konar bútasaum á Landsspítalalóðinni og að þótt eigi byggja nýtt, verði hið nýja jafnframt tengt saman við margar eldri byggingar.

Þótt það verði kannski ekki eins skelfilegur bútasaumur og í Þrándheimi er ég ekki sannfærður um þessa blönduðu lausn. Því miður er búið að eyðileggja möguleikana á að reisa nýtt hús í Fossvogi þar sem aðeins er eitt hús fyrir, en ekki fimm eins og á Landsspítalalóðinni.

Ég gerði um þetta frétt á sínum tíma með myndum frá Noregi, sem var sýnd í Sjónvarpinu

Í fréttinni blessaði bandarískur sérfræðingur yfir það sem á að gera á Landsspítalalóðinni en ég er ekki viss um að það séu endilega helgir dómar.

Sérfræðingurinn hingað á kostnað þeirra sem ráða ferðinni hér og hefði varla farið að gagnrýna þá. Ég tel nauðsynlegt að fá umsögn fleiri af færustu mönnum, til dæmis frá Noregi.

Vona að Ögmundur geri það ef hann verður áfram heilbrigðisráðherra, fari sjálfur til Noregs með tillögurnar og fái álit manna þar. Það er mikið í húfi, margra tuga milljarða fjárfesting sem má ekki mistakast.

Vill af stað með nýjan spítala