Tekinn upp þráður frá áttunda áratugnum.

Í kjölfar olíukreppunnar 1979 setti Bandaríkjastjórn reglur um meðaleyðslu þeirra fólksbíla sem framleiddir væru í Bandaríkjunum.

Tekin var upp svonefnd EPA-mæling sem síðar hefur fengið hliðstæðu í ESB sem EU-mæling.

Þá er með eftirlíkingu eftir daglegum akstri fundið út hve miklu bílar eyða að meðaltali, annars vegar í innanbæjarakstri og hins vegar í þjóðvegaakstri.

Fundið er út meðaltal sem er líklega talan sem Bandaríkjastjórn miðar við nú.

Bandarískum bílaframleiðendum tókst að komast fram hjá lögunum upp úr 1983 þegar þeir nýttu sér það að pallbílar og sendibílar voru undanþegnir lögunum og fóru að framleiða sem mest af þeim og eins fjölbreytta og hægt var.

Ég vel árið 1983 sem upphafsár þess þegar þessi stefna var sprengd í loft upp, bæði í Bandaríkjunum og að nokkru leyti líka í Evrópu, því að þá komu fram fyrstu svonefndu SUV-bílarnir, sem á íslensku hafa verið nefndir fjölnotabílar.

Það voru Chrysler Voyager, Jeep Cherokkee og Renault Espace. Með öflugri markaðssetningu og með því að búa til tískubylgju tókst bílaframleiðendunum að eyðileggja sparnaðarviðleitnina og þessi tískubóla náði hámarki í tákni sínu, Hummer, sem þar að auki endurspeglaði hernaðardýrkun Bandaríkjamanna.

Evrópumenn og Japanir hafa verið langt á undan Kananum í þessum efnum.

Nú eru framleiddir 4ra manna bensínbílar á borð við Toyota Aygo sem eyða allt niður í 4,6 lítrum í blönduðum akstri, og hægt er að kaupa talsvert stærri dísilbíla sem eyða álíka miklu.

Sparneytnasti bíll heims, Smart dísil, eyðir 3,4 lítrum að meðaltali, og það sem meira er, eyðslan í bæjarakstri er aðeins 3,9 lítrar eða um 30% minni en hjá sparneytnustu bensínbílunum.

Hér ber þess að geta að á Íslandi er tíu stigum lægri meðalhiti en er í heiminum og notaður er sem staðall á þessu sviði. Þess vegna eyða bílar meiru hér á landi en tölurnar segja til um, einkum bensínbílarnir á veturna.

Birti hér mynd fyrir ofan mynd af Smart , sem er 2ja manna bíll, og bílnum mínum, Fiat 126, sem er 4ra manna bíll og er ódýrasti bíll á Íslandi, kostaði fjögurra ára gamall 110 þúsund krónur kominn á götuna.

Hefur farið í alla landshluta og líka um hálendið.

Eiga að komast lengra á bensínlítranum

Fleira einstakt á eftir að koma í ljós.

"Allvíða leynast á Fróni þau firn /
sem finnast´ekki´í öðrum löndum: /
Einstæðar dyngjur og gígar og gjár /
með glampandi eldanna bröndum. /
Við vitum´ekki´enn að við eigum í raun /
auðlind í hraunum og söndum, /
sléttum og vinjum og auðnum og ám /
og afskekktum sæbröttum ströndum.

Grímsvötn á lista merkilegustu eldfjalla

Líklegast eina leiðin.

Nú hefur Evrópunefnd Sjálfstæðisflokksins komist að svipaðri niðurstöðu og VG í haust varðandi þjóðaratkvæði um það hvort yfirleitt eigi að leita aðildarsamninga við ESB. Á þessari bloggsíðu hafði þessi hugmynd verið reifuð fyrst, - ekki sem einfaldasta lausn, heldur skásta lausnin í stöðunni og sú eina sem væri framkvæmanleg.

Stjórnmál eru jú list hins mögulega, ekki satt?

Ef fellt yrði að leita samninga yrði málið dautt í bil. Ef ekki, yrði hvort eð er þjóðaratkvæði um samningsniðurstöðu.

Þetta mál hefur klofið alla flokka og valdið vandræðum í samskiptum þeirra og íslenskum stjórnmálum. Þetta er dæmigert mál fyrir nauðsyn þess að binda ekki allt í flokkaræðinu heldur fela valdið beint og millðalaust þangað sem það er fengið, en það er hjá þjóðinni sjálfri.

Leggja til tvöfalda atkvæðagreiðslu

Enn eitt dæmið.

Þær upplýsingar Geirs H. Haarde að orkunýtingarmál hefðu vegið einna þyngst hjá Sjálfstæðisflokknum eftir kosningarnar 2007 varðandi hugsanlegt samstarf við Vinstrigræna er enn eitt dæmið um þær meginlínur í þeim málum á Íslandi, að meðan að Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur hafa meirihluta á þingi er það forgangsmál fyrir þessa flokka í hvaða ríkisstjórnarsamstarfi sem er að keyra stóriðjuhraðlestina áfram af sem mestum krafti.

Þessu úrslitavaldi beita þessir flokkar hvort sem annar þeirra eða báðir eru í stjórn. Nú síðast gerði Framsóknarflokkurinn þetta gagnvart núverandi stjórn og gerði Kolbrúnu Halldórsdóttur það ljóst þegar á fyrsta vinnudegi stjórnarinnar, hver réði í þessum málum.

Þetta varpar ljósi á þá nauðsyn að í fyrsta sinn í 90 ár fái þessir tveir stóriðjuflokkar ekki meirihluta á þingi. 

Íhugaði vel samstarf við VG

Utanþingsstjórn eðlilegasti kosturinn.

Davíð Oddsson fékk að mínum dómi óverðskuldaðar ákúrur hjá ýmsum fyrir það að hafa sagt á fundi sínum með þáverandi ríkisstjórn síðastliðið haust að þjóðstjórn væri eðlilegasti kosturinn í stöðunni.

Í staðinn þráaðist ríkisstjórnin við alltof lengi eins og Gylfi Arnbjörnsson rakti á fundi ASÍ.

Eðlilegast hefði þó verið að hrein utanþingsstjórn hefði tekið við svo að tryggt væri að enginn af þeim sem beint eða óbeint tengdust því þingi og stjórn sem svaf á verðinum væri við stjórnvölinn fram að kosingum.

Þjóðstjórn hefði verið hyggilegust

Síðbúin en þörf fyrsta játning.

Kannski steig Geir Haarde fyrsta skrefið í óhjákvæmilegu uppgjöri Sjálfstæðisflokksins við fortíð sína. Ekki var þennan tón að heyra hjá honum í átakanlegu viðtali við hann í bresku sjónvarpi í vetur en nú steig hann fyrsta skrefið á þeirri braut sem hlýtur að vera honum þungbært að feta í lok pólitísks ferils síns.

Það var því tilfinningaþrungin stund að horfa og hlýða á Geir þegar hann sagði þessa erfiðu setningu um mistök flokksins og baðst afsökunar á þeim. Hann ber þá ábyrgð þó alls ekki einn og á það ber að líta. Ég á aðeins bjartar og góðar um Geir og óska honum persónulega alls hins besta á þessum tímamótum.

Flokkurinn er fallin niður um deild eins og knattspyrnufélag og nauðsynlegt er fyrir hann og þjóðina að hann spili eitt keppnistímabil / kjörtímabil hið minnsta til að taka sig upp á eyrunum og koma að nýju til leiks sem alvöru valkostur fyrir þjóðina.

Mistök gerð við einkavæðingu

Það var mikið !

Það var kosningastefna Íslandshreyfingarinnar 2007 að fara strax í ítarlega úttekt á Evrópumálunum sem leiddi til þess að tilbúin væri markviss stefna með samningsmarkmiðum hvort sem sá tími kæmi eða ekki að þjóðin ákveddi sjálf hvort fara skyldi í aðildarviðræður.

Loksins núna hefur stærsti flokkur þjóðarinnar drattast til að vinna hluta af þessu verki þótt svo sé að sjá að samningsmarkmið hafi ekki verið skilgreind í einstökum liðum.

Framsóknarflokkurnn setti fram sín markmið í vetur og Vinstrgræn eru tilbúin til að leggja aðildarviðræður í dóm þjóðarinnar.

Árum saman hefur skort á það að horfa nógu langt fram. Sagt hefur verið að aðildarferlið taki svo langan tíma að ef það klárist loksins verði það of seint.

Aldrei hefur mönnum dottið í hug að horfa lengra fram og líta til þess að því fyrr sem farið er af stað, því fyrr endar ferlið. Norðmenn tóku þetta mál strax út úr flokkaferlinu og létu þjóðina ákveða um málið í tvígang.

Íslenska þjóðin þarf að fá að fjalla sjálf beint um þetta mál og það sem fyrst.

Bendi síðan á það að í tónlistarspilarann er komið lag Íslandshreyfingarinnar sem við sungum í kosningabaráttunni 2007. Þetta var tekið upp á síðustu dögum baráttunnar í miklum flýti í bílskúr Jakobs Frímanns Magnússonar við Bjarkargötu í Reykjavík.

Við skruppum þarna inn með honum, Margrét Sverrisdóttir og ég, og Jakob fékk nokkrar blandaðr raddir í bakgrunn.

Textinn er svona:

Verðmætt landið verjum nú öll !
Vígorð hljómar um dali og fjöll:
Íslandshreyfingin - lifandi land, -
hugsjónir og raunsæi´í bland !

Gimstein heimsins herjað er á.
Honum björgum nú spjöllunum frá !
Íslandshreyfingin - lifandi land,
hugsjónir og raunsæi´í bland !

Orku seljum ei fyrir slikk
í álveramengun, nei þetta er klikk.
Íslandshreyfingin - lifandi land !
Hugsjónir og raunsæi í bland.

Betri leiðir bjóðum við hér:
Að beisla mannauðinn mun betra er.
Íslandshreyfingin - lifandi land!
Hugsjónir og raunsæi´í bland.

Verðmætt landið verjum nú öll !
Vígorð hljómar um dali og fjöll !
Íslandshreyfingin - lifandi land !
Hugsjónir og raunsæi´í bland !

Evran komi í stað krónunnar

Ömmi frændi er hugsjónamaður.

Ég hef áður sagt frá því hér á blogginu að Ögmundur Jónasson hafi fengið viðurnefnið Ömmi frændi þegar hann var formaður starfsmannafélags RUV. Það var ekki út í bláinn; - hann lagði sig fram í starfi sínu, gerði sömu kröfur til sjálfs sín og annarra og var greinilega kominn í þetta af þeirri hugsjón að láta gott af sér leiða.

Gjörðir hans nú eru dæmigerðar fyrir "Ömma frænda". Hann er mikill hugsjónamaður og reynir að standa við það eftir fremstu getu.

Það geta verið bæði góðar og slæmar hliðar að vera mikill hugsjónamaður. Góðu hliðarnar reynir Ögmundur að sýna en sagan sýnir líka að hættan við háar og ofurgöfugar hugsjónir getur verið of mikil forræðishyggja og að leiðast út í slæmar aðgerðir með þeirri afsökun að tilgangurinn helgi meðalið.

Við Ögmundur erum ekki á sama stað í hægra-vinstra litrófi stjórnmálanna. En ég deili þó mörgum af skoðunum hans þótt að sumu leyti séu niðurstöður okkar ekki fengnar á sömu forsendum.

Ég geri þá kröfu til allra hugmyndakerfa að þau taki með í reikninginn mannlegt eðli og mannlegan breyskleika.
Stíf hugmyndakerfi yst til hægri og vinstri hafa reynst dýrkeypt þótt hreinir hugsjónamenn innan þessa kerfa hafi reynt eftir fremsta megni að fylgja eftir hugsjónum sínum á sem heiðarlegastan og flekklausasta hátt.

Ögmundur fær ekki ráðherralaun

Hvað gerist þegar engin gæsla er?

Fréttin af því að danskar þotur hafi "bægt rússneskum orrustuþotum frá" 180 km norðaustur af Íslandi kallar á spurningar sem líklega verður ekki svarað.

1. Hvernig bægðu Danirnir Rússunum frá? Hefðu Rússarnir haldið áfram ferð sinni inn til landsins?

2. Hvaða hætta stafaði af því ef þoturnar héldu áfram?

3. Mikilvægasta spurningin: Hvað hefði gerst ef engin "loftrýmisgæsla" hefði verið? Þannig er nefnilega ástandið við Ísland langstærstan hluta ársins, stundum mánuðum saman, og Rússarnir vita hvenær þetta gæsluleysi er. Hefði vél Landhelgisgæslunnar verð send á móti rússnesku þotunum ef engar orrustuþotur hefðu verið á vellinum ?

Líklegast ekki. Gæsluvélin er svo miklu hægfleygari en rússnesku vélarnar að það hefði verið til lítils að senda hana.

Ég hef áður haldið því fram að ef menn telja endilega þörf á loftrýmiseftirliti með fllugvélum, þá sé hægt sé að halda henni uppi við Ísland allt árið með margfalt ódýrari þotum en notaðar eru nú lítinn hluta úr árinu.

Ég held nefnilega að svona málamyndagæsla sé fyrst og fremst höfð um hönd til að gefa vinaþjóðum okkar færi á að æfa þotuflugmenn sína í víddum Íslands en ekki vegna þess að þetta hafi svo mikið að segja beint fyrir öryggi landsins.

Raunar styður nýleg skýrsla um öryggi Íslands það að fé sé betra varið í aðrar hliðar öryggis landsins en í þessa mjög svo umdeilanlegu gæslu lofthelginnar.

Bægðu rússneskum þotum frá

Sumir þurfa ekki handjárn.

Það er engrar undankomu von /
í ástalífi margra landsins barna /
þegar hjónin þrauka lon og don /
og þurfa ekki handjárn til þess arna. /

Handjárnaði sig við eiginmanninn