Þjóðirnar í Evrópu hafa lestirnar - við ekki.

Lestarsamgöngur á meginlandi Evrópu eru orðnar geysilega hraðar og góðar, og kosturinn við að fara úr eða í lest á ákvörðunarstað gerir oft meira en að vega upp hraðamuninn á flugi og lestarferð. 

Það er mikill munur á öllu veseninu og tilstandinu, sem er í og við flugvelli og flugstöðvar, og því að hoppa uppí eða hoppa út úr lest. 

Tíminn sem tekur lestirnar að fara langar vegalengdir, til dæmis á milli landa, er orðinn lygilega stuttur. 

Kolefnisfótspor lesta er auk þess aðeins brot af því sem er á flugvélum, því að í hverju einasta flugi þurfa flugvélar að lyfta sér, farþegunum og eldsneytinu upp í hentugustu flughæð,  nokkuð, sem lestirnar losna alveg við, og í ofanálag við allt þetta er hægt að knýja lestirnar með raforku, rafgeymar eru alveg ónothæfir fyrir flugvélar vegna þunga geymanna. 

Ísland er eyland langt úti í hafi og þess vegna getum við ekki nýtt okkur hagkvæmni landanna á meginlandinu, ef við ætlum til og frá landinu. 

Allir "pakkar" um lestasamgöngur eiga því ekki við hér á landi. 

 

 

Frakkar hyggjast skattleggja flug

Bimmerinn, sem fer sjálfur í bílskúrinn.

Það virðast engin takmörk fyrir því hve mikla tækni og sjálfvirkni er hægt að innleiða í lúxusbílana á okkar dögum.  

Til viðbótar við Rolls-Royce lúxusbílinn sem greint er frá í tengdri frétt má bæta BMW lúxusvagninum, sem eigandinn kemur á og stansar á fyrir utan heimili sitt. 

Um leið og maðurinn er stiginn út úr bílnum, fer bíllinn sjálfur af stað og sendir boð til dyrabúnaðar bílskúrsins, sem opnar dyrnar og kveikir ljós svo að bíllinn geti sjálfur ekið inn, stansað, drepið á sérj, slökkt ljósin og lokað dyrunum. 

Ekki fylgdi sögunni hvort bíllinn gæti sett miðstöðina sjálfur i gang morgunin eftir, farið í gang, kveikt ljósin, opnað dyrnar, bakkað út og sótt eigandann. 

En það ætti ekki að vera meira vandamál en að bíllinn fari sjálfur inn. 

P.S.  Kolefnisfótspor Rollsins er ekki "sótspor" eins og segir í fréttinni á mbl.is.  Það eru dísilbílar sem eru með sótspor. 

Óðurinn til gleðinnar

Minnismerki um merka sögu Miðbakkans?

Þegar siglt hefur verið inn í hina gömlu Reykjavíkurhöfn um áratuga skeið hefur Miðbakkinn blasað við sem landtökustaður.  

Það mætti hugsa sér snoturt minnismerki þarna á bakkanum, með myndum frá merkisviðburðum eftir að Miðbakkinn varð til. 

Má þar nefna komu nýsköpunartogaranna og nýju Fossanna Eimskipafélagsins eftir stríð, en fjölmennar móttökuhátíðir voru þá haldnar við skipshlið. 

Þarna lagðist Gullfoss að með Laxness og Nóbelinn 1955 og mikið fjölmenni fagnaði á bakkanum í sérstakri móttökudagskrá.

Og enn meiri viðhöfn var vorið 1971 þegar danska varðskipið Vædderen lagðis þarna að og varðskipsmen gengu niður landganginn með helstu íslensku handritin við mikinn fögnuð fjölmennis. 

Einnig þá var sérstök hátíðardagskrá "á kajanum" eins og oft var sagt. 

Fyrir daga Miðbakkans lá bryggja út ú höfnina og botn hennar lá innar en síðar varð.

Þar stigu á land danskir konungar 1874, 1907, 1921 og 1930, og einnig flugkapparnir Eric Nelson, Charles Lindberg og hinn ítalski Balbo. 

 

Miðbakkinn verður almannarými

Það getur orðið dýrkeypt að rugga bátnum.

Vísindamenn eru ekki sammála um allt, en um eitt eru þeir nokkuð sammála: Að það sé óskynsamlegt og geti verið hættulegt fyrir jarðarbúa að fikta í náttúruöflunum og standa að stófelldustu og hröðustu breytingum á samsetningu lofthjúpsins síðustu mörg þúsund ár. 

Þrátt fyrir sveiflur hafi loftslagið á jörðinni á sögulegum tíma mannsins verið óvenjulega stöðugt miðað við mörg önnur tímabil jarðsögunnar. 

Meðal stórra óvissuþátta er hættan á því að hið mikla og saltlausa, og þar af leiðandi létta leysingavatns, sem streymir út í Norður-Atlantshafið frá jöklum Grænlands og Íslands geta truflað hið mikla hringstreymi, sem heldur Golfstrauminum gangandi, og þetta geti orðið til þess að Golfstraumurinn sökkvi sunnar en verið hefur og styttist þannig á yfirborðinu. 

Þá gætu afleiðingarnar falist í kólnun við Norður-Atlantshaf með dramatískum afleiðingum. 

Mun veðrið í Reykjavík minna á Belfast?

Brýn nauðsyn að kolefnisjöfnunin virki sem fyrst, helst strax.

Það eru vissulega stórar tölur sem koma út úr því að rækta skóg til kolefnisjöfnunar. 

En það hefur verið upplýst, að vegna þess hve seint og illa sé í rassinn gripið, sé brýn nauðsyn á því að gripa til aðgerða, sem virka strax eða sem allra fyrst.

Skógrækt og landgræðsla eru auðvitað mikilvæg, en það að fara til dæmis yfir á rafbíl, sparneytna og ódýra bensínvespu, að ekki sé nú talað um að nota rafreiðhjól, virkar eins fljótt og unnt er til að minnka útblásturinn nánast strax. 

Tölurnar í tilrauninni með rafreiðhjól, létthjól með 2,2 á 100 km og 95 km hámarkshraða og umhverfismildasta rafbíl landins hvað snertir orkueyðslu:  

Rafreiðhjólið:  0,3 krónur á km.

Rafbíllinn:  3,0 kr / km. 

95 km hraða vespan:  5,5 kr / km.  

 

Í sparaksturskeppni FÍB var sparneytnasti bíllinn í þjóðvegakstri dísilbíll með 10 kr / km. 

Upphæðin líklega nokkrum krónum hærri í innanbæjarakstri. 

 

 

 

Er kolefnisjöfnun kjaftæði?