Suðvestanátt truflar venjulegt rek hafíssins og rekur hann til Íslands.

Venjulegt rek hafíssins, sem berst til suðurs meðfram Grænlandsströnd, beinir honum til suðvesturs og tryggir að hann komist greiðlega þá leið án þess að nálgast Ísland. 

Langvarandi suðvestanátt vinnur gegn þessu flæði, og vegna áhrifa af snúningi jarðar, beinir útsynningurinn ísnum til hægri í átt til Íslands. 

Þegar þessi ástæða er fyrir ísreki í átt til Íslands, þarf tímabundið ástand af þessu tagi ekki að þýða, að hafísinn í heild fari vaxandi. 

Hafís rekur í átt að Íslandi

Kristján níundi var konungur Íslands.

Það ætti ekki að þurfa að nefna ofangreinda staðreynd, en er það samt, þegar rætt er um samband konunganna, sem réðu yfir Íslandi frá 1262, við þegna sína á Íslandi og það spyrt við ömurlegar og óverðskuldaðar bölbænir sumra Íslendinga á hendur landsliðsmönnum Dana.

Í þessari umræðu er algengt hjá okkur Íslendingum líta framhjá þeirri höfuröksemd Jóns Sigurðssonar í sjálfstæðisbaráttu okkar, að upphaf valda konunga á Íslandi var samningur við Noregskonung 1262.  

Sá samningur og allt konungssambandið síðar, þar með talið einveldið 1602, hefði falist í persónulegu sambandi konunganna við Íslendinga. 

Af þessum sökum ættu Danir enga kröfu á að Íslendingar ættu þingmenn í danska þinginu eða á þingi Eydana. 

Alþingishúsið í Reykjavík er formlega reist á ábyrgð Kristjáns níunda konungs Íslands, og það, að hann gegndi líka embætti Danakonungs og var ábyrgðarmaður fyrir byggingum Dana, var og verður aðskilið mál. 

Að fjarlægja merki Íslandskonungs af Alþíngishúsinu er ekki aðeins út í hött, heldur bæri slíkt vott um virðingarleysi fyrir merkum sögulegum minjum.  

 

Dönskum leikmönnum sagt að deyja eftir leikinn

Gamalt stef: Það liðið sem þráði sigurinn heitar, vann.

Á síðustu minútum leiks Dana og Frakka í kvöld réði gamalkunnugt fyrirbrigði úrslitum, sem oft hefur sést í úrslitaleikjum þar sem aðalbaráttan er háð í blálokin og bæði liðin búin að keyra sig út: Það liðið, sem þráði sigurinn heitar, vann.  Nefna má mörg dæmi um þetta úr íslenskri íþróttasögu og enn einu sinni gerðist þetta í kvöld.  

Þótt við værum ekki að horfa á okkar menn inni á vellinum, var leikurinn jafn mikið spennandi fyrir okkur og Frakka, því að á töflunni var Ísland inni-úti-inni-úti á víxl. 

Ekki er neitt við danska liðið að sakast. Það lék hraðan leik bæði í sókn og vörn eins lengi og það var hægt og keyrði sig út með þeim afleiðingum að það voru tæknifeilar og tapaðir boltar sem felldi það. 

Eftir stendur að það eru síðustu mínútur leiks okkar við Svartfjallaland sem réðu úrslitum, og við áttum okkar stóra séns. 

Fimmta eða sjötta sæti á EM er fín niðurstaða og þar að auki afar góður árangur þegar á það er litið að ekkert lið á EM lenti í öðrum eins missi manna vegna heimsfaraldursins og við. 

 

Grátleg niðurstaða fyrir Ísland

Kannski sá Íslendingur, sem komist hefur næst því að vinna leiki einn.

Fyrirsögnin hér að ofan var að vísu um leikmann í sjö manna liði, sem lék að jafnaði gegn öðru sjö manna liði, en vísar samt til þess, að í glæstustu sigrum hans á handboltavellinum snerist allur leikur liðs hans um hann, hann var leikstjórnandinn og hægt var að treysta því, að ef á þyrfti að halda í leik og staðan erfið og tvísýn, gat hann þess utan tekið það að sér upp á eigin spýtur að skora mörkin, sem vantaði upp á. 

Sem þýddi, að ef hann var ekki inni á vellinum, gat það eitt leitt til taps.  

Einhver magnaðasti handboltaleikur, sem Íslendingur hefur spilað, var í úrslitaleik í Evrópukeppni sem félagslið hans Madgeburg lék. 

Yfirburða geta Ólafs Stefánssonar á öllum sviðum handboltans réði úrslitum um það að liðið varð Evrópumeistari. Hann gat skorað mörk á svo fjölbreytilegan hátt og leikið svo glæsilega á mótherjana, að þótt reynt væri að setja hann í sérstaka gæslu og "setja á hann yfirfrakka" var það eins og að stökkva vatni á gæs. 

Hvort sem hann var í sérstakri gæslu eða ekki snerist allur leikurinn í kringum hann í svo miklum mæli, að maður spurði sjálfan sig: Drottinn minn dýri, hvað gerist ef hann meiðist svo að hann geti ekki spilað? 

Til þess kom ekki í þessum leik, en liðið virtist ráða yfir leikaðferðum, sem gengu jafnvel upp þótt gæslumenn Ólafs hefðu sig alla við að taka hann úr umferð.  

Telur Ólaf fimmta besta handboltamann sögunnar

Sú var tíð að næstum var hlegið þegar fréttist af spönsku handboltalandsliði.

Á upphafsárum handboltans hér á landi var margt öðru vísi en siðar varð og spilið var mun hægara. Norðurlandaþjóðirnar Svíar og Danir voru brautryðjendur á alþjóðavísu, en Þýskaland og Ungverjaland að koma sterkt inn.  

Það var stór frétt þegar Íslendingar unnu silfurlið Svía á einu stórmótinu fyrir um 60 árum og og náðu best 6. sæti á þeim árum. 

Á þessum þróunar- og útbreiðsluárum handboltans voru rómönsku þjóðirnar ekki farnar að láta til sín taka, og það var næstum hlegið að því þegar fréttist af því að Spánverjar gætu teflt fram landsliði.

En norrænu þjóðirnar komu heldur betur niður á jörðina þegar þeir fóru að vinna sigra, og þegar Egyptar dirfðust að blanda sér í leikinn.  

Útbreiðsluþróun hefur verið í gangi alla tíð síðan með tilkomu nýrra og nýrra öflugra landsliða, eins og heyra má á máli Guðmundar Guðmundssonar landsliðsþjálfara.    

 

Guðmundur lifir í núinu

Töfin á Sundabraut hefur kostað hundruð milljarða. Töfin endalausa við Blönduós.

Hugmyndin um Sundabraut hefur verið að velkjast og tefjast hjá ráðamönnum þjóðarinnar í meira en tuttugu ár. Loksins nú er búið að reikna út arðsemi hennar í "félagshagfræðilegri greiningu" og út frá henni má giska á það gríðarlega tap, sem hin langa töf á þessari þjóðþrifaframkvæmd hefur valdið. 

Nú er biðin vonandi á enda, en hliðstæður má finna annars staðar í vegakerfinu. 

Þegar síðuhafi var fimm sumur í dvöl að Hvammi í Langadal á árunum 1950 til 1954 var það starfi hans sem kúarektors að reka kýrnar á bænum á beit upp í um 240 metra hæð í fjallinu fyrir ofan bæinn á grösugan hjalla sem heitir Nautahjalli. 

Þaðan blasti daglega við sjónlínan beina frá Fagranesi í miðjum Langadal yfir til Stóru-Giljár, og á korti hins unga landafræðinörds blasti líka við stytting norðurleiðarinnar upp á 14 kílómetra. 

Á þessum tíma voru menn uppteknir við að brúa Blöndu yst í Blöndudal hjá Löngumýri og búa til svonefnda Svínvetningabraut, sem að vísu var, ef hún var notuð á norðurleiðinni, aðeins styttri leið en þjóðvegur númer eitt, en tók á sig nokkra slæma króka og lá upp í ansi mikla hæð á Bakásum. 

Viðfangsefnin í vegabótum um allt land voru æpandi og því eðlilegt að í bili yrði að sætta sig við það að reisa stærri Blöndubrú niðri á Blönduósi, gera breiðan og malbikaðan veg eftir Langadal og góðan veg um Þverárfjall milli Blönduóss og Sauðárkróks. 

Með síðastnefndu leiðinni var tryggt að ekið yrði í gegnum Blönduós á leiðinni til Sauðárkróks, hvað sem öðrum vegaframkvæmdum liði. 

Lokaskrefið í bættu vegakerfi í Austur-Húnavatnssýslu hefði átt að vera 14 kílómetra styttingin, sem nefnd hefur verið Húnavallaleið. 

En þá gerðist svipað og hafði gerst á Hellu á Rangárvöllum, þegar þjóðvegurinn var styttur þar með nýrri brú; að mikil andstaða kom fram meðal heimamanna, sem vildu áfram þvinga fram akstur allra í gegnum miðju þorpsins á gamla brúarstæðinu. 

Sem betur fór gátu lagnir stjórnmálamenn leyst málið á þeim stað með sanngjörnum uppbótum, og í dag lítur hugmyndin um brú á gamla brúarstæðinu út eins og brandari. 

Svipaða leið er hægt að fara varðandi Húnavallaleiðina nyrðra. Nýtt brúarstæði við Fagranes í Langadal yrði áfram innan sveitarfélagsins og íbúar hreppsins mynu áfram njóta allrar umferðar í gegnum Blönduóshrepp. 

Þessi stytting er talin einhver hagkvæmasta stytting, sem hægt er að framkvæma í vegakerfi okkar, og kominn tími til þess að huga að henni eftir 70 ára töf.  

Ein stærsta vegaframkvæmd Íslandssögunnar

Ansi mikil 1914, 1938 og 1939 lykt af þessu öllu.

Af fréttum af dæma vígbúast nú flest lönd Evrópu í samræmi við hinar og þessar skuldbindingar sem rifjaðar eru upp. 

Það er ansi mikil 1914, 1938 og 1939 lykt af þessu öllu, einkum 1914 lyktin. 

Þá höfðu stórveldin gefið skjólstæðingum sínum hin og þessi loforð um skuldbindingar og var eitt þeirra, loforð Breta um að tryggja öryggi Belgíu, orðið næstum aldar gamalt.

Svo fór að menn misstu stjórn á atburðarásinni og af hlaust Fyrri heimsstyrjöldin. 

Enn í dag deila sagnfræðingar um það, hvort skárra hefði verið að Bretar hefðu svikið skuldbindingu sína. 

Frá september 1938 til mars/apríl 1939 tókst Hitler að koma sínu fram með landvinningum án beins stríðs með því að beygja ráðamenn Vesturveldanna undir friðþægingarstefnu.  

Hervaldi var samt beitt "friðsamlega" þegar her nasista lagði undir sig Súdetahéröðin án þess að skoti væri hleypt af og síðar alla Tékkóslóvakíu í mars 1939. 

Mussolini fetaði í fótspor Foringjans og tók Albaníu skömmu síðar þegar Chamberlain forsætisráðherra Breta var í fríi við veiðar.  

Hitler ætlaði að endurtaka leikinn 1. september 1939, en í þetta sinn stóðu vesturveldin við skuldbindingar sínar um stríðsyfirlýsingu, en þó á þann sérkennilega hátt að heyja "Phoney war", "Sitzkrieg" á vesturvígstöðvunum í rúma átta mánuði þar til Hitler lagði Niðurlönd, Noreg, Danmörku og Frakkland undir sig á örfáum vikum. 

Forsætisráðherra Breta hóf árið 1914 á því að segja í ræðu, að vígbúnaður stórveldanna þá væri hrein vitfirring. 

Hann varð sannspár. 

Öll fyrrgreind spor hræða þessa dagana. Vonandi leyfist Pútín þó að vígbúast á eigin landi, ef hann lætur við það sitja. 

 

Forseti Úkraínu gagnrýnir ummæli Bidens

"Gul viðvörun". Samt er veðurlagið að jafnaði betra en margir halda.

Ein af mótbárunum við því að nota reiðhjól eða léttbifhjól í umferðinni er sú, að hinar "séríslensku aðstæður í veðurfari komi í veg fyrir það. 

Viðvaranir ýta undir þessa trú, en ef litið er yfir allt árið, er þetta fjarri veruleikanum, nema kannski í janúar og febrúar. 

Þegar síðuhafi var unglingur héldu honum lítt bönd í því að nota reiðhjól í næstum hvaða veðri sem var.  

Öðru máli gegnir auðvitað um fólk, sem komið er af léttasta skeiði, en eftir sjö ára reynslu af notkun rafreiðhjóls, léttbifhjóls og rafknúins léttbifhjólsins sýnist það vera nokkuð öruggt viðmið að vera ekki á ferli í meiri vindi en sem nemur 20 m /sek í hviðum. 

Auðvelt er að klæða sig þannig, að verða ekki blautur né verða kalt. 

Köldustu ferðirnar hafa verið á léttbifhjólinu yfir Hellisheiði í allt að sjö stiga frosti og úr úrvali að velja vatsheldan fatnað.  

Sveigjanleika má fá með því að vera alltaf með nægan skjölfatnað til vara í farangurskössum eða hjólatöskum.   

Góður, lokaður hjálmur þolir nánast hvaða veður sem er, og með því að setja íslenska ullarvetninga yfir góða hanska er höndunum borgið.  

Í fyrra bar svo við að það var alveg einstaklega gott veður mánuðum saman allt frá apríl fram á haust. 

Og í dag var einn af þessum mörgu góðu dögum, sem koma allan veturinn til þess að skapa hressingu og ánægju á rafreiðhjólinu Náttfara. 

Enn ein veðurviðvörunin

Enn eitt stórmótið þar sem mannfæðin háir Íslendingum.

EM 2022 er enn eitt stórmótið, þar sem mannfæðin háir íslenska liðinu þegar líður á mótið. 

Í sumum fyrri mótanna þurfti að keyra svo mikið á bestu mönnunum, að þeir gátu ekki annað en byrjað að þreytast. Var Guðmundur Guðmundsson til dæmis gagnrýndur fyrir þetta, en honum var vorkunn; stórþjóðir eins og Þjóðverjar og Frakkar voru með þvílíkt mannval, að allir voru alltaf lykilmenn. 

Nú bregður svo við í þessu móti að þessi gamli draugur ber enn að dyrum, en nú á þann hátt að salla niður of marga lykilmenn í farsótt til þess að hægt sé að viðhalda ferskleika liðsins allar 60 mínúturnar. 

Það gerðist smám saman í síðari hálfleik, og líktist því fyrirbæri í 400 og metra hlaupum, þegar síðasta beygjan er erfiðasti kaflinn. 

Siðuhafi man eftir einu slíku atviki í landskeppni hjá íslenska liðinu, þegar einn íslenski hlauparinn virtist við það að hníga niður í lok síðustu beygjunnar. 

En þá gerðist hið ótrúlega að hann snarlifnaði við og tók þennan litla rosasprett í markið. 

Þetta var fyrirbæri sem kennt er við adreanalín.  Viðsnúningskaflarnir tveir hjá íslenska liðinu í dag var dálítið í ætt við þetta.   

Nú segja menn, að sumir "varamenn" sem Guðmundur hefur notað síðustu daga hafi reynst vera fyllilega jafnokar "lykilmannanna" sem voru smitaðir. 

En það breytir ekki aðalatriðinu, að þurfa ekki að keyra leik eftir leik á sömu fáu mönnunum heldur að hafa á að skipa leikmönnum í hæsta klassa, sem verða samt að fá nauðsynlega hvíld. 

Grátlegt tap gegn Króatíu

Króatar eru sýnd veiði en ekki gefin.

Það er heilmikil sálfræði í gangi á EM eins og títt er á stórmótum. Sumir benda á að Króatar hafi engu að tapa í leiknum í dag, en það getur hins vegar haft áhrif í báðar áttir. 

Annars vegar að verða hinn versti viðskiptis við að vera kominn út í horn. Það er að vísu ekki góð staða, en getur hins vegar litið þannig út hjá hinum afkróaða að leiðin sé aðeins ein og afar einföld: Beint út úr horninu.  

Allir fyrri leikir Íslendinga og Króata skipta líkast til engu máli í dag; það verður bara að ganga hreint til verks og taka það föstum tökum af einbeitni og þeirri samheldni og leikgleði, sem íslenska liðið hefur sýnt fram að þessu á þessu eftirminnilega EM. 

Sigur sem breytti öllu