Minnir svolítið á þingsköpin hér.

Á Alþingi hefur verið við lýði grein, sem heimilar að langdregnar umræður séu stöðvaðar og gengið til atkvæða. Svo langt er síðan þessari grein hefur verið beitt að hvorki ég né aðrir muna nákvæmlega eftir því hvenær það var gert. 

Vegna þessarar tregðu á að beita heimildinni hefur málþóf viðgengist og stundum tafið störf þingsins um of. 

Á kjörtímabilinu 2009-2013 kom til umræðu á útmánuðum 2013 að beita greininni en af því að þáverandi stjórnarmeirihluti skynjaði, að hann myndi lenda í stjórnarandstöðu eftir kosningarnar, annað hvort báðir flokkarnir eða annar þeirra, varð ekki úr því að 77. greinin yrði notuð. 

Í fyrra kom til umræðu hjá stjórn Framsóknar og Sjalla að beita ákvæðinu en það var ekki gert, enda lá í loftinu að stjórnin myndi missa meirhluta sinn í næstu kosningum og þá væri vissara að hægt yrði fyrir báða flokkana eða annan, að geta beitt málþófi. 

Þegar Sigurður Ingi Jóhannsson varð forsætisráðherra í vor, voru hins vegar tekin upp vinnubrögð samstarfsvilja og málamiðlana og við slík skilyrðí varð málþóf óþarft og sömuleiðis engin ástæða til að íhuga beitingu 77. greinarinnar. 

Hliðstætt ástand gildir stundum í samskiptum Bandaríkjaþings og forseta landsins, og báðir stóru flokkarnir vilja horfa til framtíðar varðandi möguleikana á að þingið eða hluti þess geti tafið fyrir forsetanum í einstökum málum ef svo ber undir. 

Demókratar ætla að gjalda líku líkt

Sami vandi og hér á landi?

Þegar minnihlutastjórn Jóhönnu Sigurðardóttur tók við völdum í febrúarbyrjun 2009 gerðu þingmenn Framsóknarflokksins það að skilyrði, að löggjöf yrði samin um stofnun sérstaks stjórnlagaþings, sem gerði það, sem Alþingi hafði mistekist í meira en 60 ár, að efna loforð landsfeðranna 1943-44 um að Íslendingar sjálfir semdju alveg nýja stjórnarskrá í samræmi við draum Jóns Sigurðssonar á Þjóðfundinum (stjórnlagaþinginu) 1851. 

Þegar farið var í það að efna loforð stjórnarinnar í þessu efni kom fljótlega í ljós að hugur fylgdi ekki máli, því að Alþingi vildi eftir sem áður ekki gefa neitt eftir mað það vald sem það hafði og hefur enn varðandi stjórnarskrárbreytingar. 

Á komandi ári verða fimm ár liðin frá því að tveir þriðju hlutar atkvæða í þjóðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrá stjórnlagaráðs féllu á þá lund að hafa skyldi stjórnarskrá Íslands í samræmi við þetta frumvarp. 

Þegar litið er til upphafs stjórnarskrármálsins íslenska árið 1851 hefði mátt ætla að tekið yrði tillit til úrslita þessarar þjóðaratkvæðagreiðslu.

En hinu íslenska þingi hefur tekist það sem hvorki Bretar né Ítalir hafa látið sér til hugar koma að gera, að hunsa þjóðaratkvæðagreiðsluna þannig að málið hefur í raun ekki þokast spönn. 

Hjá Bretum og Ítölum var þetta öðruvísi. Viðkomandi forsætisráðherrar sögðu af sér og þegar litið er á vanda Breta, er hann ekki vegna vilja þingsins til að hunsa úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar, heldur vegna lagatæknilegrar útfærslu á að fara að þjóðarviljanum, eins og hann kom fram í þjóðaratkvæðagreiðslunni. 

Á Ítalíu eru þetta skýrt: Forsætisráðherran sagði af sér og úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar verða skilyrðislaust virt. 

Nú verður fróðlegt að fylgjast með framvindu málsins hjá Bretum og hvort það stefni í íslenskt ástand þar á bæ. 

 

 

Brexit til meðferðar í Hæstarétti í dag

Golf og fimleikar í hágæðaflokki, - hver hefði trúað þessu?

Það er stutt síðan nafnið Ólafía Þórunn Kristinsdóttir var alveg óþekkt hér á landi. 

Og sú var tíð að ýmsir gerðu góðlátlegt grín að þeim Íslendingum sem létu sér detta í hug að örþjóð eins og við ættum nokkuð erindi í keppni í íþróttum eins og fimleikum og golfi erlendis. 

En skyndilega eigum við konu í hópi þeirra bestu í golfinu og fimleikaflokka kvenna sem vinna gull á stórmótum. 

Þetta er hreinlega yndislegt og glæsileg frammistaða Ólafíu Þórunnar kemur eins og skært ljós inn í dimmasta mánuð ársins hjá okkur. 

Ólafía í hóp þeirra bestu

Hvert hjól tekur aðeins um 15% af flatarmáli meðalbíls.

Ekki þarf að fjölyrða um gildi hjóla og örbíla hvað snertir minni orkukostnað, minni útblástur gróðurhúsalofttegunda og eyðslu á takmörkuðum orkugjöfum.

En oftast gleymist að nefna ekki síðra atriði, en það er sú staðreynd að meðal reiðhjól eða vélhjól, þekur aðeins um sjöttung eða um 15% af því flatarmáli, sem meðalbíllinn þarf á götum og bílastæðum.

Hvað höfuðborgarsvæðið snertir stefnir í sífellt meiri vandræði í umferðinni á næstu áratugum, sem kosta munu gríðarlegar fjárhæðir svo nemdur þúsundum milljarða þegar allt er lagt saman.

Þegar tölur frá Kaupmannahöfn og Reykjavík eru bornar saman, eru þær sláandi.

Og gamla mótbáran um það hvað það sé kalt og hvasst og vitlaust veður í Reykjavík verður máttlítil þegar þess er gætt, að í Kaupmannahöfn er um að ræða umferðina í nóvembermánuði, sem er að þessu sinni álíka kaldur eða hlýr á báðum stöðunum.

Ég skaust til dæmis í hádeginu austur á Sólheima í Grímsnesi á vespuhjólinu mínu til að skemmta þar á litlu jólunum og var síðan kominn til Reykjavíkur í tæka tíð upp úr klukkan fjögur til að koma þar fram á annarri jólaskemmtun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

Skussaháttur. Flugbrautir eru annars eðlis en þjóðvegir.

Flugbrautir eru ekki sams konar samgöngumannvirki og vegir vegana hraðamismunar flugvéla og bíla. 

Hraði bíla á þjóðvegum er takmarkaður við 80-90 km/klst hámarkshraða, og sé vegur ósléttur er hægt að komast leiðar sinnar með því að lækka hraðann eftir þörfum og setja upp skilti þar um.

Verktakar hafa því víða komist upp með það að skilja vegi eftir öldótta og varasama, oft vegna skussaháttar.

Lágmarkshraði við lendingar áætlunarflugvéla innanlands er hins vegar tvöfalt meiri en bíla, eða um 160 km/klst og það er einfaldlega ekki hægt að fara hægar í lendingu. Lendingarhraði sjúkraflugvéla er líka langt yfir hraða bíla, varla minna en 130/km klst.

Flugbrautir og flugvellir taka ekki mikið rými okkar landi miðað við vegina. Lengstu flugbrautir utan Reykjavíkur eru 1500-2200 metrar.

Samt er eins og að Landsnet geti ómögulega hnikað línum sínum til vegna flugvalla, heldur þurfi endilega að fara í gegnum vellina með skurðgreftri til að koma þeim í jörð, eða að leggja línurnar í lofti alveg við þá.

 

Þannig hafa staðið árum saman rökræður um nauðsyn þess að fara með risaháspennulínu fyrir stóriðjuna þvert yfir aðflugsstefnu Akureyrarflugvallar.

Nú kemur upp að Landsnet taldi sig þurfa nauðsynlega að fara með raflínu sína þvert undir flugbrautina í Neskaupstað með tilheyrandi skurðgreftri í gegnum brautina, sem er þó ekki nema um 1500 metra löng.

Þá var það bara gert rétt sisvona án tillits til eðlis þessa samgöngumannvirkis, enda komin hefð fyrir svipuðu kæruleysi á Vestfjörðum, þar sem verktökum tókst að eyðileggja Þingeyrarflugvöll með algerlega ófullnægjandi lagningu slitlags á hann svo að tjónið hleypur á hundruðum milljóna króna.

Ekki hefur farið hátt um þetta og ekki hefur sést í fréttum að neinn sé skaðabótaskyldur.

Reykjavíkurborg hefur komist upp með að leggja allt of þunnt slitlag á götur til að spara með því peninga það ár sem slitlagið hefur verið lagt, en á móti þurft síðar að leggja í kostnað við að reyna að lagfæra holur og skemmdir vegna hins þunna og lélega slitlags.

Þegar upp er staðið verður kostnaðurinn jafnvel meiri og við hann bætist kostnaður og óþægindi bíleigenda, sem er ævinlega einskis metinn. 

 

Mismunurinn á svona háttsemi varðandi akvegi og því sem nauðsynlegt er að viðhafa á flugbrautum sést á samanburði við Reykjavíkurflugvöll þar sem flugbrautir voru endurnýjaðar með 10 sentimetra þykku vönduðu malbiki fyrir 15 árum sem hefur enst fullkomlega síðan.  

Geta ekki lent sjúkraflugvélum

Verkstjórnin mikilvægust?

Fleyg urðu ummæli Jóns Gnarr borgarstjóra þegar hann var spurður um stefnu hans í flugvallarmálinu og hann sagðist ekki vera með hana á takteinum, - hann hefði enga reynslu af að flytja flugvöll.

Reynsla af stjórnarmyndunum er afar takmörkuð eða engin hjá formönnum flokkanna og þess vegna gætu þeir líklega gefið svipað svar og Jón Gnarr um það mál.  

Í fróðlegu viðtali, að mig minnir á Hringbraut, við Jón Baldvin Hannibalsson, sem er eldri en tvævetur í pólitík, rakti hann á afar áhugaverðan hátt stjórnarmyndunartilraunir 1987 og 1988 og taldi að misgóð verkstjórn stjórnmálamanna hefði ráðið úrslitum um það hvaða tilraunir tókust og hverjar ekki. 

Hann minntist ekki á stjórnarmyndunartilraunirnar 1974 þegar Geir Hallgrímsson fékk stjórnarmyndunarumboðið fyrstur eftir góðan sigur Sjálfstæðisflokksins. 

Vinstri stjórn Ólafs hafði sprungið og það virtist augljóst að Framsókn hefði brennt sig á því samstarfi og myndi því fara í stjórn með Sjálfstæðisflokkunum.

En viðræður þessara flokka fóru út um þúfur. 

Ólafur Jóhannesson fékk þá umboðið og einhenti sér í að klára það verk sem Geir hafði mistekist. 

Ólafur gerði ekki að skilyrðí að verða forsætisráðherra, heldur urðu lyktir þær að Geir varð það. 

En staða Ólafs styrktist engu að síður og gárungar töluðu um það að hann hefði myndað stjórnina fyrir Geir. 

Viðreisn og Björt framtíð með lykilinn

Gallar upplýsingarflóðsins.

Ekki þarf að fjölyrða um kosti byltingarinnar í upplýsingamiðlun og notkun samfélagsmiðla á netinu.

En gallarnir eru líka stórir eins og sést á frétt á mbl.is um útbreiðslu uppdiktaðra upplýsinga.

Í vöxt fer stórfelld dreifing upploginna frétta og upplýsinga sem erfitt getur verið að kveða niður þegar hagsmunaaðilarnir, sem dreifa oft þessum upplýsingum, eru fjárhagslega öflugir og geta í krafti magns og síbylju kaffært það sem sannast er vitað.

Þannig eru ekki nema eitt til tvö ár síðan mokað var inn athugasemdum íslenskra kuldatrúarmanna í athugasemdum og langhundum "staðreyndum" og álitum "virtra vísindamanna og vísindastofnana þess efnis að hafísinn á Norðurheimskautinu væri í örum vexti og stefndi í met í þeim efnum.

Einnig var dreift þeim upplýsingum og staðreyndum sem sýndu, að loftslag á jörðinni "færi hratt kólnandi."

Þessar raddir hljóðnuð aðeins í bili, en þó kom grein í Morgunblaðinu nú í haust í þessa veru og margar greinar voru skrifaðar fyrir tæpu ári um 40 þúsund fífl, sem hefðu varið á ráðstefnu Sameinuðu þjóðanna í París um loftslagsbreytingar.

Nýleg frétt um yfirburði Íslands yfir allar þjóðir heims varðandi notkun endurnýjanlegra orkugjafa til raforkuframleiðslu er hluti af þessu fyrirbrigði og réttar upplýsingar um eðli jarðvarmavirkjana eru einfaldlega þagaðar í hel og hinu gagnstæða stanslaust haldið fram.

Norður-Dakota - Gálgahraun, athyglisverður samanburður.

Bandarískur sérfræðingur í jarðvarmavirkjunum líkti Yellowstone, lang orkumesta jarðvarmasvæði Norður-Ameríku, við "heilaga jörð" (sacred earth) þar sem aldrei yrði, svo mikið sem einn hver af 10 þúsundum, snertur þótt svæðið byggi yfir óheyrilegri orku. 

Utan um Yellowstone er verndarsvæði, "Great Yellowstone", sem er álíka stórt og allt Íslands. 

Á því svæði verða aldrei heimilaðar boranir. 

Hvorki það svæði né sjálfur þjóðgarðurinn Yellowstone flokkast sem eitt af helstu náttúruundrum veraldar, en hins vegar er hinn eldvirki hluti Íslands í þeim flokki. ("Iceland is a land like no other.") 

Vopnlausar og friðsamar aðgerðir aðgerðasinna á merkilegu svæði frumbyggja í Norður-Dakota hafa nú staðið í marga mánuði. Þar mætast annars vegar valdatæki þess kynstofns sem braut undir sig lands annars kynstofns með ofbeldi, vopnavaldi og fyrirlitningu sem staðið hefur til þessa dags.  

Fróðlegt er að bera þær saman við veru aðgerðarsinna í Gálgahrauni í rúman mánuð haustið 2013. 

Þar er um að ræða fremsta hluta eins merkilegasta hrauns Reykjanesskagans, Búrfellshraun, sem rann eftir ísöld úr Búrfellsgjá, eldgíg með magnaðri tröð, fyrir austan Garðabæ, niður í botna Skerjafjarðar og Hafnarfjarðar. 

Í landi Hafnarfjarðar og Garðabæjar er búið að raska þessu mikla og magnaða hrauni verulega, en þegar Gálgahraunsdeilan hófst, var um að ræða að verja allra fremsta hluta hraunsins þar sem það fellur ofan í Skerjafjörð og um hraunið liggja nokkrar fornar gönguleiðir og minjar á sagnaslóðum með nöfnum, sem minna á sögu þeirra, fólksins í nágrenni forsetasetursins og fyrrum aðsetur valdhafa landsins og athafna þeirra; Fógetastígur, Sakamannastígur, Garðastekkur o. s. frv.

Þar var aftökustaður eins og nafnið Gálgahraun bendir til. 

Í stað þess að leita auðveldra leiðar fyrir veg út á nesið með því að laga vegarstæði vegarins, sem annaði fyllilega umferð út á nesið og vel það, var ákveðið að blása til eins sakamáls í viðbót við hin gömlu í Gálgahrauni, með því að ráðast með 60 lögreglumönnum, vopnuðum handjárnum, úðabrúsum og kylfum gegn rúmlega 20 manna hópi fólks, sem sat hreyfingarlaust á ómerktu svæði í hrauninu. 

Fólkið var tekið með valdi, sumt handjárnað og jafnvel misþyrmt, því hent eins og sláturfé inn í fangaflutningabíl, þar sem íslenskar reglur um notkun bílbelta voru brotnar, og það fært í fangaklefa. Allt yfirbragð aðgerðanna þrungið fyrirlitningu og því að niðurlægja þetta fólk.

Auk sveitarinnar var stefnt gegn þessu fólki, sem sannanlega hafði aldrei gerst sekt um óspektir né neitt saknæmt, sumt orðið aldrað, stærsta skriðbeltatæki landsins, sem strax í kjölfar lögregluaðgerða var látið böðlast yfir tveggja kílómetra langt fyrirhugað vegstæði til þess að eyðileggja hið ósnortna hraun sem tryggilegast á sem skemmstum tíma og koma þannig í veg fyrir að hægt væri að ljúka lögbannsmáli þar sem ósnortið hraunið og söguslóðir þess var andlag. 

Með því að eyðileggja andlagið var lögbannsmálið líka eyðilegt. 

Í náttúruverndarlögum er ósnortið hraun, jafnvel þótt ekki sé sögulega merkilegt, sérstaklega verndað. 

Skoðum síðan það sem hefur gerst í Norður-Dakota. Þar hafa aðgerðir af svipuðum toga staðið margfalt lengur en í þær stóðu í Gálgahrauni. 

Ef bandarísku aðgerðirnar hefðu verið í samræmi við ofstopann og offorsið í Gálgahrauni, væri fyrir löngu búið að senda mörg þúsund manna her og skriðdreka gegn fólkinu í Norður-Dakota og ryðjast með skriðbeltatækjunum um leið fyrirhugaðrar olíuleiðslu og umturna þar öllu sem allra mest. 

Þó eru landslag og aðstæður þannig vestra, að hægt væri að bæta fyrir slíkar aðgerðir, en aldrei að eilífu verður hið ósnortna svæði, sem rústað var í Gálgahrauni, endurheimt. 

Já, samanburðurinn á þessum tveimur málum er athyglisverður og er þó ímyndin um vægðarlausa hörku lögreglu í Bandaríkjunum orðin ansi sterk. 

Það er nefnt að í málinu í Norður-Dakota hafi kjörinn forseti Bandaríkjanna átt peningalegra hagsmuna að gæta fram að þessu. 

Upplýsingar um hagsmuni í Gálgahraunsmálinu í DV á sínum tíma voru af svipuðum toga. 

 

 

  

 

Hermenn til liðs við mótmælendur

Alla jafna auðveldara fyrir miðjuflokka.

Þann rúma mánuð sem liðinn er frá kosningum hefur oft verið talað um að mynda þurfi stjórn "yfir miðjuna", það er, að flokkar utan af jöðrum vinstra-hægra litrófsins séu innanborðs og sleppt þátttöku flokka næst miðjunnin. 

Það eru dæmi um þetta hafi tekist, svo sem í Nýsköpunarstjórninni, en þá voru sérstakir tíma, þjóðin með eindæma gjaldeyrisforða í höndunum, og því hagfellt fyrir bæði atvinnurekenur og verkalýð að komast að samkomulagi um fjárfestingar og stórfelldar aðgerðir í velferðar- og tryggingamálum. 

En það er athyglisvert hve mjög dró úr áhuganum í fyrstu tveimur stjórnarmyndunartilraununum þegar í ljós kom að fjármagnið, sem menn héldu að væri til skiptanna, var miklu minna en menn höfðu haldið. 

Þá standa menn frammi fyrir því að byggja brýr yfir bilin milli ólíkra stefnumála og hugmynda. 

Eina leiðin til að mynda stjórn er sú að þessar brýr verði sem fæstar og stystar. 

Þess vegna verður að halda áfram að reyna með þetta í huga og það er allajafna auðveldara fyrir miðjuflokka en flokka á jöðrunum. 

Þetta er ein af skýringunum á því hvers vegna Framsóknarflokkurinn hefur jafn auðvelt og raun ber vitni til að standa að ríkisstjórnum með því að færa sig til á miðjunni í þá átt, sem þurfti. 

 

„Við getum búið til ríkisstjórn“

Eðlilega óþreyttir.

Tímarnir eru ansi breyttir. / 

Oft eru stjórnmálin langdregið streð. /   

En Framsóknarmenn eru ekki þreyttir,  / 

af því þeir fá ekki að vera með.  / 

„Við framsóknarmenn erum ekki þreyttir“