Irmingerstraumurinn liggur vestur með ströndinni.

Ein grein Golfstraumsins, sem ber heitið Irmingerstraumur, kemur úr suðaustri upp að suðvesturströndinni og heldur áfram til vesturs fyrir Reykjanes og þaðan til norðurs.

Þess vegna berast fljótandi hlutir líklegast vestur með ströndinni. 

Hafi líki verið varpað út af Óseyrarbrú við ósa Ölfusár, ber árstraumurinn það fyrst út fyrir ósinn þar sem fyrrnefndur hafstraumur hrífur það með sér.

En það gæti líka hafa verið borið niður að sjó við Selvogsvita eða fyrir austan hann og borist til vesturs þangað sem það fannst.  

Suðurstrandarvegur er nýr og fljótlegt að aka hann og auðvelt að varpa hlutum beint í straumvatn af brúnni. 

Í þessu máli er nú kominn margfalt betri gagnagrunnur fyrir því að upplýsa málið en var í málum Gunnars Tryggvasonar 1968 og Guðmundar Einarssonar og Geirfinns Einarssonar 1974. 

Í máli Gunnars, sem var skotinn í bíl sínum, hafði lögreglan lík og morðvopn í höndum, byssan fannst í fórum hins grunaða alllöngu síðar og sannað var að sú byssa hefði verið notuð til að bana Gunnari. 

En það voru engar eftirlitsmyndavélar né farsímar eða ummerki um sakborninginn í bíl Gunnars, játning fékkst ekki, og því var hann sýknaður. 

Í málum Guðmundar og Geirfinns var bókstaflega ekkert efnislegt fyrir hendi, svo sem lík, morðvopn, farartæki né ferlar hinnar týndu og sakborninganna, - aðeins játningar, sem fengnar voru með aðferðum sem hvorki væru leyfðar né teknar gildar nú, og hinir sakfelldu drógu síðar til baka. 

Lát Birnu Brjánsdóttur hefur snortið þjóðina djúpt og er sorglegra en tárum taki. 

Líklega hafa minnst á annað þúsund manns lagt leitinni og rannsókn málsins lið af einstökum dugnaði og vandvirkni. 

Í svona erfiðum málum skiptir slíkt miklu máli, og einnig sá samhugur og hluttekining sem aðstandendum og vinum Birnu hefur verið sýnd.  

 

 

Í 

Staða rannsóknarinnar í hnotskurn

Fyrirfram þekkt firring og oflæti Trumps.

Það er gegnumgangandi stef í lífi Donalds Trump, að hann bíði aldrei lægri hlut fyrir neinum og að hann sé nánast ósigrandi og óstöðvandi. 

Viðskiptasaga hans er vörðuð málaferlum og gjaldþrotum, en þrátt fyrir tap í fjölda mála fyrir dómstólum og þrátt fyrir gjaldþrotin hefur Trump í hvert einasta skipti neitað að viðurkenna tap eða gjaldþrot og ævinlega haldið því fram að hann hafi sigrað glæsilega. 

Þess vegna á afneitun hans og blaðafulltrúa hans á því sem greinilega sést á ljósmyndum, kvikmyndum og öðrum gögnum ekki að koma neinum á óvart. 

Þetta er getur verið hættulegur eiginleiki og ávani ef málin verða stærri og um er að ræða valdamesta mann heims. 

Samfelld sigurbraut er sefjandi og ekki síst þegar neitað er að viðurkenna ósigra.

Þegar áhættuspilið vinnst nógu oft geta menn ekki ákveðið hvenær eigi að hætta því, heldur halda samfellt áfram á sömu braut. Þetta er þekkt fyrirbæri hjá mörgum sem eru áhættufíknir.

Þegar Bandaríkjamenn sáu fram á að ekki væri hægt að vinna sigur í Vietnamstríðinu í kringum 1970 höfðu þeir ekki fyrr beðið ósigur í nokkurri styrjöld.

Dæmi eru um enn meiri velgengni sem endaði að lokum í beiskum ósigri.  

Þar er um að ræða samfellda velgengni 17 sinnum í röð, og þar af var tekin áhætta 16 sinnum í röð.

Þetta áhættuspil, sem vannst í öll þessi skipti, er ferill þýskra, ítalskra og japanskra valdhafa Öxulveldanna á árunum 1935 til 1942. 

Lítum á röðina. 

1935 ákváðu íbúar Saarhéraðsins að sameinast Þýskalandi. 

1935 réðust Ítalir á Abbesíníu og komust upp með það að leggja landið undir sig þrátt fyrir máttlitlar refsiaðgerða Þjóðabandalagsins. 

1936 fóru Þjóðverjar með her inn í Rínarlönd og brutu með því Versalasamninguna, og sagði Hitler síðar, að þá hefði hann tekið stærstu áhættuna. 

l936 gerðu fasistar uppreisn gegn vinstri stjórn á Spáni og unnu sigur 1939 með dyggri aðstoð Þjóðverja. 

1937 réðust Japanir á Kínverja og stofnuðu til skelfilegs stríðs þar til 1945, hernámu stóran hluta Kína og frömdu hrikaleg fjöldamorð.  

1938 var ráðist inn í Austurríki og landið lagt undir Þýskaland. 

1938 hótuðu Þjóðverjar innrás í Súdetahéruðin í Tékkóslóvakíu og þar með stórstyrjöld í Evrópu, en ráðamenn Breta og Frakka glúpnuðu og sömdu um friðsamlegt hernám Þjóðverja. 

1939 lögðu Þjóðverjar allt Tékkland undir sig og gerðu Slóvakíu að leppríki. 

1939 lögðu Ítalir undir sig Albaníu. 

1939 réðust Þjóðverjar á Pólland og lögðu það undir sig og stofnuðu með því til stórstyrjaldar í Evrópu. 

1940 réðust Þjóðverjar á Danmörku og Noreg og lögðu þau lönd undir sig. 

1940 réðust þeir á Niðurlönd og Frakkland og lögðu þessi lönd undir sig á rúmum mánuði. 

1940 fóru Ítalir með her inn í Egyptaland. 

1940 réðust Ítalir á Grikki. 

1941 réðust Þjóðverjar á Júgóslavíu og Grikkland og lögðu Balkanskagann og Krít undir sig. 

1941 réðust Þjóðverjar á Sovétríkin og komust allt austur að Stalíngrad og í náunda við olíulindirnar við Kaspíahaf haustið 1942. 

1941 réðust Japanir á Pearl Harbor og á Fillippseyjar og nýlendur Breta, Frakka og Hollendinga í Suðaustur-Asíu og Indónesíu og eyjaklasa þar austur af í sigurgöngu sem entist til sumarsins 1942.  

Seinni part árs snerist dæmið loks við og að lokum töpuðu Öxulveldin öllu sem þau höfðu unnið. En það gerðist ekki fyrr en sjö árum eftir að sigurgangan hófst. 

Og síðustu þrjú ár styrjaldarinnar neitað Hitler að horfast í augu við að stríðið væri að tapast. Alltaf áttu einhverjar nýjar framfarir í vopnasmíði að snúa taflinu við, og í blálokin neitaði hann að viðurkenna nokkra ábyrgð á því hvernig fór, heldur skellti allri skuldinni á þýsku þjóðina og fylgismenn sína.

Þrátt fyrir að Donald Trump hafi fengið minnihluta greiddra atkvæða svo að nam næstum þremur milljónum, í forsetakosningunum, talar hann ævinlega um "yfirburða sigur."

Þannig hefur hann ævinlega litið á allan feril sinn og dæmalaus velgengni hans í gegnum forsetaframboðið, sigur yfir valdaöflum í Republikanaflokknum, sigur yfir mótframbjóðendum í forkosningunum og loks sigur yfir Hillary Clinton í krafti gallaðs kjörmannakerfis, leiða þessir fjórir sigrar í röð ekki til annars en að efla grunnþátt í skapgerð og atferli hans.

Og að sjálfsögðu byrjar hann nú með látum á fyrsta degi.  

 

 

Segir að Trump eigi að skammast sín

Mikilvægur áfangi.

Það sést best hve mikilvægur áfangi það er í að upplýsa hvarf Birnu Brjánsdóttur að hafa fundið lífssýni hennar í Kia Rio bílnum, að mikið bakslag hefði komið í málið ef lífssýnið hefði verið úr einhverjum öðrum, ekki hvað síst ef lífssýnið er blóð. Nú er mikilvægast að finna Birnu sjálfa, lífs eða liðna. 

Og hafa þarf í huga að mikilvægi greiningar lífssýnisins er það sem felst í upphafi þessarar bloggfærslu:  Áfangi. 

Samhugur þjóðarinnar í þessu máli er mikill og minnir mig á það þegar flugvélin Geysir hvarf í september 1950.

Hluttekning með aðstandendum Birnu hefur verið mikil eins og sést hefur vel í leitinni að henni, sem er í hámarki um þessa helgi.

Hún hefur sýnt vel hvar hjartað slær.  

Staðfest að Birna var í bílnum

Sérkennilegt mál. Að mörgu að hyggja.

Það er sérkennilegt þegar hugsanleg vitni í mikilvægu máli, sem sjást á mynd vera á ferð í tilteknum bíl á ákveðinni mínútu, gefa sig ekki fram. 

Samt kunna að vera ástæður fyrir því sem erfitt sé að átta sig á fyrir aðra en vitnið af hverju það gefur sig ekki fram, til dæmis að vitnið hafi verið það mikið á ferðinni á tilgreindum tíma, að það muni ekki eftir því hvar það var á þessu augnabliki, að vitnið hafi ekki tekið eftir auglýsingunni eða að það geti komið sér óþægilega fyrir vitnið af öðrum ástæðum en tengingunni við mannshvarfið að gefa sig fram. 

Til þess að útskýra þetta get ég nefnt dæmi.

Ég hef lent í því að vera í vanda ef ég myndi ekki eftir því hvar ég var staddur klukkan fjögur á ákveðnum degi fjórum dögum áður en lögreglan krafði mig sagna um það. 

Lögreglufulltrúi hringdi heim til mín snemma morguns á þriðjudegi og sagði, að samkvæmt vitnisburði sjónarvotta hefði ég valdið árekstri á Sæbraut á rauðum Fox-jeppa með númerinu IB 327 og stungið af. Spurði hann hvort ég ætti þennan bíl og ég játti því, sagði að hann hefði staðið óhreyfður utan við blokkina, sem ég bý í, síðustu þrjár vikur og væri þannig skorðaður af fyrir aftan annan smábíl, að það þyrfti talsverðar tilfæringar til að ná honum út. 

Ég kom alveg af fjöllum varðandi það að hafa valdið hörðum árekstri á þessum bíl nokkrum dögum fyrr og gat í fyrstu alls ekki munað, hvar ég hafði verið á klukkan fjögur fjórum dögum fyrr.

Ef Fox-jeppinn hefði valdið hörðum árekstri, hlyti að sjá talsvert á honum, en svo væri alls ekki og hann hefði ekkert verið hreyfður í þrjár vikur. 

 

Bað lögreglufulltrúann um frest til að afla gagna um það og var svo heppinn að geta gert það að öllu leyti hálftíma síðar. Nú kom sér vel sá nördaháttur að halda gott bókhald á vissu sviði. 

Fletti upp í minnisbók minni og sá að þetta hafði verið föstudagur og að klukkan fjögur á föstudegi er maður oft að sinna erindum á síðustu stundu fyrir helgina. 

Ég færi alltaf inn í bókina allan akstur minn og allt flug, og þar stóð kílómetratala gamals Daihatsu Cuore örbíls míns við þennan föstudag en ekki Fox-jeppans, og kílómetratala Fox fornbílsins og akstursleið hans þremur vikum fyrr.  

Og sömuleiðis voru færðar inn endastöðvar aksturs Cuore-bílsins umræddan föstudag, sem voru heimili mitt og Hafnarfjörður. 

Og nú rifjaðist upp fyrir mér að ég hafði verið í Hafnarfirði á þessum tíma að láta pústverkstæði BJB athuga pústkerfið á Cuore-bílnum á fjórða tímanum. Var sagt á verkstæðinu að koma aftur rétt fyrir lokun klukkan fjögur og notaði tækifærið til að fara í útibú Landsbankans og útrétta þar. 

Mætti síðan á pústverkstæðið tveimur mínútum fyrir fjögur og dvaldisg þar í um kortér.

Hringdi nú í lögreglufulltrúann og sagði honum þetta og að ég hefði kvittanir úr bankaútibúinu og frá pústverkstæðinu og hefði verið þar á sama tíma og ég átti að hafa valdið árekstri á Sæbraut á öðrum bíl. 

Og enginn annar en ég hefði ekið þeim bíl í þau ellefu ár sem ég hefði átt hann. 

Þar að auki væri líka hægt að grafa upp vitni úr bankanum með því að skoða bókanir hans á sama tíma og ég var þar, svo og vitni á pústverkstæðinu ef með þyrfti. 

Lögreglufulltrúinn varð eðlilega steinhissa á því að fólk við Sæbrautina skyldi hafa kannast við númer Fox-jeppans.

Ég spurði hann hvar þessi vitni hefðu verið og kom þá í ljós að þau sáu viðkomandi rauðan jeppa af nokkru færi og hefði allt eins getað ruglast á bíltegundum eins og númerum, því að séð aftan frá væru til svipaðir gamlir jeppar þótt stærri væru.

Þetta og mörg önnur dæmi sýna hve vandasöm rannsókn lögreglumála getur verið og að það þurfi að mörgu að hyggja í því sambandi.  

Ökumaðurinn enn ófundinn

Valdanautn.

Peningaleg auðæfi eru ein tegund valds, og auðjöfrar njóta því mikilla valda til að gera góða eða misgóða hluti. 

Stjórnmálalegt vald er síðan önnur tegund valds, sem hlýtur að kitla þann sem þau fær og hefur áður notið vald auðs síns. 

Því er skiljanlegt að Donald Trump hafi notið fyrsta vinnudags síns í embætti við að byrja að rífa niður það sem hefur verið gert í tíð fyrirrennara hans, svo sem í heilbrigðis- og umhverfismálum og segi að þessi dagur hafi verið dásamlegur fyrir hann.

Bent hefur verið á það að á undanförnum tveimur áratugum hafi um ein milljón Bandaríkjamanna dáið vegna skorts á almannatryggingum og að afturhvarf Bandaríkjanna til enn skefjalausri notkunar jarðefnaeldsneytis en hefur verið hjá þessari mest loftmengandi þjóð jarðar á síðustu hundrað árum muni valda komandi kynslóðum miklum vandræðum og tjóni.

En hin nýja orkustefna Trumps byggist á því að það sé tóm della hjá helstu vísindastofnunum heims og leiðtogum annarra þjóða, að vaxandi útblástur gróðurhúsalofttegunda hafi áhrif á lofthjúpinn og veðurfar jarðar og að þar að auki sé hlýnun lofthjúpsins jafnvel tilbúningur einn.   

„Dásamlegur dagur“ segir Trump

Kannski betra en að fá Norðmennina?

Það er lið í sköpun, nýtt handboltalandslið Íslands, þar sem það kemur fyrir að nær allir leikmennirnir inni á vellinum eru nýliðar, allt niður í 19 ára gamlir. 

Ef rétt er á spilum haldið er hægt að nýta þessa fyrstu reynslu nýs landsliðsþjálfara og hálfgerðu unglingaliði hans og byggja upp nýtt öflugt framtíðarlandslið í fremstu röð. 

Það var engin skömm að því að tapa fyrir heimsmeistrunum með sex marka mun miðað við það, að Makedóníumenn, sem við gerðum jafntefli við í riðlakeppninni, voru hreinlega kjöldregnir af Norðmönnum, sem við hefðum annars lent á móti. 

Það er mikill munur á því að tapa fyrir þeim eða heimsmeisturunum fyrir framan metfjölda áhorfenda.  

„Það eru jákvæð teikn á lofti“

Gríðarlega vandasamt og stórt verkefni.

Það er lærdómsríkt að taka þátt í starfi björgunarsveita og fara í krefjandi leitir. Nokkra nasasjón fékk ég af þessu þá áratugi sem ég var þátttakandi í leitum sem félagi í björgunarsveit Ingólfs í Reykjavík. 

Það var svo margt sem gat hamlað árangri. Einna verst voru tilfelli þar sem leitarmönnum sást yfir hið týnda, jafnvel þótt þeir væru alveg rétt við það. 

Það var einkum vegna þess, að þá töldu menn að búið væri að leita á viðkomandi stað og beindu leitinni annað. 

Glöggt dæmi um þetta var umfangsmikil leit að flugvélinni TF-ROM sem hvarf á leiðinni frá Reykjavík til Akureyrar árið 1973, ef ég man ártalið rétt. 

Þetta var að vorlagi og ekki var ský á lofti á flugleiðinni en hins vegar mikið mistur, svo að skyggni var aðeins 4-5 kílómetrar. 

Leitin stóð í marga daga og í viðbót við að leita úr flugvél minni úr lofti, fór ég sem leiðsögumaður með björgunarþyrlu varnarliðsins á Keflavíkurflugvelli þar sem leitað var alveg norður um Tröllaskaga. 

Nokkrum dögum síðar fannst flakið þegar snjóa hafði leyst af Tvídægru, þar sem jörð hafði verið flekkótt af snjó þegar leitin hófst. 

Þarna hafði verið leitað úr lofti strax í upphafi, en flakið var afar torséð þar sem það lá við bakka eins af svonefndum Þverárvötnum og hafði lent að hluta til ofan í vatninu, svo að neyðarsendir vélarinnar fór ekki í gang. 

Vegna þess að þarna hafði verið flogið yfir strax í upphafi leitar, var ekki farið þangað aftur. 

Eftir á að hyggja var augljóst af hverju þetta var slysstaðurinn. 

Flugmaðurinn hafði ekki verið spenntur fyrir því að fara að fljúga beina loftlínu til Akureyrar í svona miklu mistri um ókunnar slóðir yfir snævi þöktu hálendinu og ákvað því að fylgja frekar þjóðveginum.  

En á Holtavörðuheiði var staðbundin lágþoka og þar tekur vegurinn 90 gráðu beygju til vinstri.

Vélinni var flogið beint áfram í lágflugi og lenti í ógöngum í þokuloftinu við Þverárvötn.

Á hinu stóra leitarsvæði í dag er vandasamt að velja úr einhverja staði, sem frekar þurfi að beina leitinni að en öðrum.

Þótt reynt verði að setja sig í spor þess sem er á viðkomandi farartæki og leita best þar, sem hann hefur líklegast farið, getur það verið erfitt mat.

Og reynslan sýnir, að oft finnst það sem leitað er að, ekki fyrr en búið er að fara áður árangurslaust yfir rétta staðinn eða svæðið.   

 

 

500 leita – verkefnin skipta þúsundum

Sum þessara mála eru undarleg.

Um áratuga skeið hefur það gerst hér á landi, að ekki þarf annað en að útlendingar veifi seðlum framan í okkur og nefni töfraorðin "atvinnuuppbygging" og "orkufrekur iðnaðar," til þess að hlaupið sé upp til handa og fóta og allar dyr opnaðar. 

Fyrir tæpum áratug komu "ríkir rússneskir fjárfestar" til dæmis til sögunnar með "99,9% pottþétt tilboð" um að reisa risa olíuhreinsistöð í Hvestudal í Arnarfirði sem veita myndi 500 manns vinnu og "bjarga Vestfjörðum". 

Halndir voru fjöldafundir vestra, bæði á Ísafirði og í Vesturbyggð vegna málsins, vegna þess að lofað var tveimur hreinsistöðvum og fögnuður greip um sig.  

Í sjónvarpsviðtali við landeigandann í Vesturbyggð sagði hann frá því, að hann hefði verið með margar góðar hugmyndir um nýtingu jarðarinnar, en legði þær nú allar til hliðar og ætlaði að bíða eftir stóru, stóru lausninni. 

Hann bíður enn. 

Við skoðun málsins, meðal annars með ferð til Noregs, sást að svona ferlíki hafa ekki verið reist í okkar heimshluta í aldarfjórðung, af því að enginn vill hafa svona skrímsli hjá sér. 

Og hinn "öflugi fjárfestir" reyndist vera skúffufyrirtæki í Skotlandi með enga starfsemi né peningaveltu, og aldrei var leitt í ljós hver hinn raunverulegi eigandi væri. 

Mikið hefur verið gumað af fyrirtækinu Silicor Materials varðandi hina dásamlegu "atvinnuuppbyggingu" og algerlega nýja aðferð við stórkostlega umhverfisvæna framleiðslu.

Athugasemdir vegna ferils fyrirtækisins í Vesturheimi og spurningar um hina nýju, pottþéttu og mengunarlausu framleiðsluaðferð, hafa verið afgreiddar sem nöldur manna, sem séu "á móti rafmagni og atvinnuuppbyggingu og vilji fara aftur inn í torfkofana." 

Engin ástæða hefur verið talin til að efast um þessa áður ónotuðu framleiðsluaðferð og mikinn peningalegan styrk fjárfestisins til að nýta hreina og endurnýjanlega orku.

Svo sést allt í einu lítil frétt um að þessi tryggi bjargvættur geti ekki einu sinni "staðið skil á gjöldum vegna hafnarsamnings, lóðaleigusamnings og lóðagjaldasamnings um fyrirhugaða aðstöðu fyrirtækisins við Grundartanga í Hvalfirði."  

Svona nú, hvaða fréttaflutningur er þetta, svona öflugur og tryggur viðskiptavinur hlýtur að fara létt með að snara út svona smápeningum hið snarasta í stað þess að þurfa átta mánaða frest til þess? 

Úr því hann leikur sér að því að reisa stóra og dýra verksmiðju ætti þetta viðvik ekki að vefjast fyrir honum. 

Silicor Materials fær lokafrest

Sókn auðræðisins leitar alltaf að farvegi.

Á tímum nýlenduveldanna var það nokkuð sjáanlegt hvað auðræðið innan þeirra var að gera. 

Nýlenduveldin drottnuðu í nýlendunum með harðri hendi og stunduðu arðrán og kúgun sem var í sumum nýlendum ekkert betri en ógnarverk nasista. 

En ógnarverk nasista hafa hlotið alla nær alla athyglina og illvirki nýlenduherranna hafa fallið í skuggann. 

Það er miður, því að þrátt fyrir upplýsingaöld átta menn sig ekki á því hve óhemju mikinn þátt hefndarhugurinn gegn gömlu nýlenduveldunum á í uppgangi öfga Íslamista og hryðjuverkum þeirra. 

Þegar nýlendurnar fengu sjálfstæði færðist farvegur auðræðisins með arðráni sínu og ofríki yfir á stórfyrirtækin í gömlu nýlendunum og hjá öðrum stórveldum og varð ekki alveg eins áberandi og áður var.

Segja má að Bandaríkin hafi í raun bæst í hópinn. Og þrátt fyrir talið um alþjóðahyggju, fríverslunarsamninga og alþjóðlega viðskiptasamninga viðgengst stærsta óréttlætið í heimsviðskiptunum í formi tollamúra sem ríkustu þjóðirnar sitt hvorum megin Atlantsála hafa reist til að viðhalda ríkisstyrktum landbúnaði sínum á kostnað þróunarlandanna. 

Og nú reynir auðræði hinna fáu og ofurríku að smjúga enn lymskulegar en áður með klær sínar inn í efnahagslíf þjóða heims í formi alls kyns meira og minna leynilegra viðskiptasamninga.

Þá leynd þarf að rjúfa svo að menn geti að minnsta kosti séð það jafn áþreifanlega og glöggt hvað er að gerast í raun og veru eins og hegðun nýlenduveldanna birtist með formlegum hætti í eignarhaldi þeirra á nýlendunum.  

„Við þurfum öll að vakna!“

Hvað um þorramatinn?

Það eru engar smábreytingar sem hafa orðið á mataræði Íslendinga á innan við öld. Nú er rætt um vaxandi óhollustu hjá okkur, einkum í neyslu á hvítasykri og fitu og mat, sem sumir hafa kallað ruslfæði.  

Þorrinn byrjar í dag og þorrablótin þar með. Fróðlegt væri að vita hver hollusta þess matar er, sem kallaður er samheitinu þorramatur.

Við skruppum nokkur, sem erum í hópi söngfólks frá sjötta áratugnum, sem kallar sig Frumherja rokksins, í hljóðver í fyrrakvöld og sungum einmitt um þennan mat og þorrablótin. 

Lagið heitir "Meiri háttar þorrablót." Grétar Örvarsson sá um hljóðfæraleik og útsetningu, en í framhaldi af þessu setti Friðþjófur Helgason saman myndband, sem sjá má á facebook-síðu minni. 

 

Óhollusta í vexti