Grundvöllur stefnunnar: Hægt og bítandi í hálfa öld og áfram.

Í þættinum 60 minutes fyrir nokkrum árum var farið í heimsókn til Vesturbakkans og Jerúsalem til að líta á það sem þar gerðist, hægt og hljóðlega. 

Það fólst í hægfara yfirtöku Ísraelsmanna á eignum Palestínumanna, ýmist svonefndum landnemabyggðum Ísraelsmanna en ekki síður því, að sölsa undir sig húseignir Palestínumanna við fráfall eigendanna. 

Síðan Ísraelsmenn hernámu byggðir Palestínumanna 1967 og hafa síðan drottnað þar á ólöglegan hátt gagnvart alþjóðalögum í hálfa öld á næsta ári hefur verið í gangi áætlun um að leggja allar landareignir og húseignir smátt og smátt undir Ísraelsmenn.

Dropinn holar steininn segir máltækið og það sést vel á fjöldanum, hálfri milljón, sem nefnd er í tengdri frétt.

60 minutes er bandarískur sjónvarpsþáttur, sem hefur notið virðingar, meðal annars fyrir það að rísa undir því að skoða sum mál, sem ekki er vel séð hjá ráðandi öflum vestra að séu nefnd.  

Skellur fyrir stefnu Ísraela

Illviðráðanlegt eða jafnvel óviðráðanlegt vandamál.

Grigory Rodchenkov kemur frá sama landi og Ben Johnson á sínum tíma, frægasti lyfjabrotamaður íþróttasögunnar, svo að það er kannski ekki furða þótt Vladimir Pútín láti það fara svo í taugarnar á sér að hann sjái tengingu þarna á milli. 

Eftir því sem misnotkun lyfjanna verður háþróaðri verða möguleikarnir til að komast framhjá reglunum, ýmist með því að hjálpa eigin fólki til að sleppa, eða til þess að finna ráð til að fella andstæðingana, eins og kemur fram í fréttinni sem þetta blogg er tengt við.

Lyfjanotkun og lyfamisferli eru eitthvert stærsta vandamál íþróttanna sem fer síst minnkandi.  

 

Pútín er reiður uppljóstraranum

Ábending Styrmis: "Hver eru viðbrögð okkar við flóttamönnum að norðan?"

Styrmir Gunnarsson er með athyglisverða ábendingu á bloggi sínu undir fyrirsögninni: "Hver eru viðbrögð okkar við flóttamönnum að norðan? Skjótum þá."

Það eru mörg ár síðan ákveðið var að útbúa aðgerðaáætlun hér á landi til þess að vera með eins góðan viðbúnað og unnt væri vegna "flóttamanna" að norðan, hvítabjarna. 

En "vegna fjárskorts" hefur ekki verið hægt að ljúka við að hrinda þessari áætlun í framkvæmd, þannig að í stað þess að við stöndum að þessu eins og menn, er ódýrasta og einfaldasta leiðin notuð á þann hátt, að maður heyrir rödd grínistans Ladda hljóma í eyrunum: "Skjóta helvítið!"

Og í ofanálag er ekki notað orðtakið: Skjóta fyrst og spyrja svo. Nei: Skjóta fyrst og spyrja einskis. 

Hvítabjörninn er það dýr jarðar sem við Íslendingar ættum að hafa í hvað mestum hávegum, örþjóð sem þraukaði margar og langar aldir við hin verstu kjör nyrst á hjara veraldar. 

Það er eitt af afrekum lífsins á jörðinni að þetta stóra og glæsilega spendýr, hvítabjörninn, skuli geta lifað og tímgast við þau kjör sem honum eru búin. 

Það er erfitt að finna aðra skýringu á því af hverju komum hvítabjarna hefur fjölgað hin síðari ár á sama tíma og hafísinn hefur fjarlægst en að Lífsskilyrði hans hafi versnað svo mjög vegna loftslagsbreytinga að hann leggi í örvæntingu á flótta. 

Móttaka okkar á þessum "flóttamönnum að norðan" eins og Styrmir nefnir hvítabjörninn, er okkur til skammar af því að hún byggist á því að við tímum ekki að klára það verk sem svikist hefur verið um að klára, vandaða aðgerðaráætlun, sem ætti að hafa verið tilbúin fyrir löngu varðandi gerning sem virðist ekki ýkja stór en er okkur ekki til vegsauka til afspurnar. 

Á flótta með rakvél og tannbursta

Þarf sterk bein til að þola góða daga.

Í gærkvöldi átti ég leið um hringtorgið á mótum Njarðargötu og Sóleyjargötu. Á meðan ég kom að torginu eftir Njarðargötu, ók kringum torgið og hélt áfram norður Sóleyjargötu, áttu fjórar rútur, fullar ef erlendum ferðamönnum leið á sama tíma í kringum torgið, og voru rúturnar hver frá sínu rútufyrirtæki. 

Þetta hefði verið óhugsandi á þessum árstíma fyrir aðeins tveimur árum en er dæmi um ferðamannabylgjuna sem skellur nú á landinu allan ársins hring og fer svo hratt vaxandi, að það er farið að vekja ugg ekki síður en ánægju.

Sagt er að það þurfi sterk bein til að þola góða daga og hinn mikli hagvöxtur hér á landi, sem er fyrst og fremst tilkominn vegna ferðamannasprengjunnar, getur endað með bakslagi, samanber máltækið enska: "What goes up must come down." 

Á ýmsum svæðum í Bandaríkjunum, þar sem mikil ásókn er í ferðir um víðerni og viðkvæm náttúruverndarsvæði, hefur fyrir löngu verið sett á ítala, það er, aðeins er leyft að ákveðinn fjöldi ferðamanna sé á svæðinu á hverjum tíma. 

Biðlistarnir geta verið mismunandi langir, stundum jafnvel fjöldi ár. 

Með þessu vinnst fernt:  

1. Ferðafólkinu er tryggð upplifunin af friði og töfrum ósnortinnar náttúru.

2. Ferðafólkið verður meðvitað um verðmæti svæðanna þannig að eftirspurn myndast eftir því að fá að sjá þau.

3. Þessi eftirspurn er svo mikil, að fólki finnst tilvinnandi að bíða í tilhlökkun eftir því að komast að. 

4. Í stað þess að hrúga sem flestum óskipulega inn á svæðin er umferðinni dreift á lengri tíma og með því stuðlað að jafnari vexti, verndun svæðanna og minnkuð hættan á bakslagi.

Hér á landi er rík tilhneiging til þess að andæfa hugmyndum um "afskiptasemi" varðandi ferðamál.

Svo rík er krafan um að "...á Íslandi við getum verið kóngar allir hreint.." að menn taka sér í munn orðin "auðmýking og niðurlæging" þegar rætt er um að við reynum að draga lærdóm af 140 ára reynslu annarra þjóða í þessu efni.     

Ísland á lista yfir lönd ársins

Las rétt í þjóðarsálina þótt hann fengi færri atkvæði?

Donald Trump yfirsteig fleiri hindranir á leið sinni í Hvíta húsið en dæmi eru um áður. 

Leiðin var vörðuð nokkrum áföngum á milli hindrana í forkosningaferli Republikana, sem nær allir töldu óyfirstíganlegar.

Það er hins vegar ofmælt hjá Vladimir Pútín að Trump hafi lesið hárrétt í þjóðarsál meirihluta Bandaríkjamanna, því að Hillary Clinton fékk næstum þremur milljónum fleiri atkvæði.

Hann las hins vegar hárrétt í stemninguna í ryðbeltisríkjunum svonefndu þar sem starfsfólk í fyrrum stórverksmiðjum Bandaríkjanna missti atvinnuna í stórum stíl vegna þess að framleiðslan var færð annað, oftast til annarra landa.

Um kosningu kjörmannanna í þessum mörgu og fjölmennu ríkjum munaði yfirleitt litlu á Clinton og Trump, en um fyrirkomulagið gilti lag ABBA: "The winner takes it all", sigurvegarinn fær allt, taparinn ekkert.  

Aðeins Rússar trúðu á sigur Trumps

Svona er hægt líka að gera það.

Í nágrannalöndum okkar hefur víða komist á einskonar hefð fyrir því að þegar ekki tekst að mynda meirihlutastjórn, kemst á samkomulag um það að mynduð sé sú minnihlutastjórn sem kemur skást út með tilliti til úrslita kosninga og hlutfalla á þingi. 

Það getur að vísu stundum verið ókostur fyrir ríkisstjórn, sem vill koma pólítískum markmiðum sínum í framkvæmd, sem mörg hver horfa til framfara, að hafa ekki tryggan meirihluta á þingi, en þurfa í staðinn að stunda samræðu- og samningastjórnmál til að stjórna landinu.

En hrun trausts á Alþingi og stjórnmálamönnum hér á landi sýnir, að vilji kjósenda stendur til þess að koma á skaplegri vinnubrögðum á þingi en þar hafa verið um langa hríð.  

Þegar Ragnar sonur minn var við nám í Danmörku fyrir tuttugu árum, lýsti hann því fyrir mér, hve gerólík vinnubrögð væru viðhöfð þar í landi miðað við hin hefðbundnu átakastjórnmál, sem gegnsýrðu allt hjá okkur. 

Sagði hann að þetta væri eitt af því sem hefði komið sér mest á óvart við að kynnast Dönum, dönsku þjóðlífi og danskri menningu og aðlagast hinu erlenda samfélagi á þessum námsárum.

Líklegt er, að þegar frá líður verði ársins 2016 ekki aðeins  minnst sem ársins, þegar íþróttafólk okkar varpaði ljóma á land okkar og þjóð, heldur líka ársins, þegar alger umskipti urðu í vinnubrögðum í stjórnmálum í apríl, umskipti, sem entust út árið.  

Fjárlög samþykkt af minnihluta

"Skipulagt brjálæði " 1914. Hvað nú?

Á nýjársdag 1914 líkti einn helsti ráðamaður Breta þáverandi vígbúðarkapphlaupi stórveldanna við skipulagt brjálæði. Sjö mánuðum síðar braust út heimsstyrjöld, sem stóð í meira en fjögur ár 1914-1918 og var síðan fram haldið í sex ár 1939-1945. 

Hafi vopnin 1914 verið vitfirringsleg er varla hægt að finna orð yfir vopnin nú, sem gereytt gætu mannkyni. 7000 kjarnorkuvopn eru í huga Trumps allt of lítið fyrir þau Bandaríki sem gera þurfi stórkostleg á ný.  

Trump sýnir nú á spil sín eitt af öðru með mannaráðningum og ummælum og meðal þeirra sem hann hefur ráðið er að ráða sem sérstakan ráðgjafa er maður, sem hefur hlotið frægð fyrir leggja fæð á Kínverja um langt árabil með ummælum, skrifum og verkum af ýmsu tagi og hvetja til undirbúnings kalds stríðs eða jafnvel beinna stríðsátaka við Kínverja. 

Alveg þveröfugt við þá stefnu sem Henry Kissinger, einhver frægasti ráðgjafi í sögu forseta Bandaríkjanna, hafði frumkvæði um að yrði fylgt.  

Kínverjar eru taldir eiga nokkur hundruð kjarnorkuvopn eða aðeins innan við tíundahluta af því sem Bandaríkjamenn eiga, en samt koma nú yfirlýsingar frá Trump um að Bandaríkin verði að taka frumkvæði í fjölgun þessara vopna. 

  

Vill aukinn kjarnorkuvopnastyrk

Norrænt módel í gangi á þingi?

Ástandið í stjórnmálum landsins á sér enga beina hliðstæðu hvað varðar þá samvinnu og gagnkvæmt tillit sem þingflokkarnir viðhafa við gerð fjárlaga. 

Að vísu hafa áður setið minnihlutastjórnir á svipuðum árstíma 1949 og 1979, en það er nýlunda að samráð um gerð fjárlaga og önnur forgangsmál sé eins víðtækt og núna.

Þetta minnir dálítið á þau vinnubrögð sem hafa tíðkast áratugum saman í sumum nágrannalöndum okkar.

Má jafnvel tala um norrænt módel í þessu efni, sem hefur stungið talsvert í stúf við átakastjórnmálin, sem hafa gegnsýrt störfin á Alþingi hér á landi lengur en elstu menn muna. 

 

„Við erum að horfa á tímasprengju“

"Þegar jörðin þiðnar..."

Rússneska máltækið "þegar jörðin þiðnar koma ormarnir upp" sannast enn og aftur á svonefndum samfélagsmiðlum.

Þegar netið og netmiðlarnir komu til sögunnar, auk möguleikans til að senda smáskilaboð, varð til dásamlegur og þarfur vettvangur fyrir aukin ættar-, vina- og fjölskyldutengsl.

En því miður fann þar einnig farveg fólk, sem nærist á alveg sérstaklega illskeyttum svívirðingum og árásum úr launsátri, nær alltaf undir nafnleynd. 

Þetta er nýr veruleiki, sem við verðum að horfast í augu við og takast á við.  

Sem betur fer vega kostir netsins og miðlanna enn sem komið er þyngra en gallarnir.  

Hvattur til að fyrirfara sér

Betra alltof seint en aldrei?

Með opnun vegar yfir Dynjandisheiði milli botns Arnarfjarðar og Vatnsfjarðar fyrir rúmri hálfri öld var brotið blað í samgöngum á Vestfjörðum þegar loks varð akfært alla leiðina milli Ísafjarðar og Reykjavíkur.

En reyndar aðeins að sumarlagi.

Þá hefði átt að halda áfram við að bæta leiðina fyrir Breiðafjörð en illu heilli var ákveðið að tengja Vestfirði með heilsársvegi við aðra landshluti 15 árum síðar með því að gera veg yfir Steingrímsfjarðarheiði og fara um Strandir í staðinn.

Eitt af því sem gert var til að réttlæta þetta var gerð svonefndrar Inndjúpsáætlunar þar sem stórkostleg uppbygging byggðar og atvinnustarfsemi í Ísafjarðardjúpi átti að fylgja í kjölfar þessarar vegagerðar.

Í dag er lestur þessarar áætlunar grátbroslegur, Dúpið að mestu orðið að eyðibyggð.

Þau rök að höfuðáherslu þyrfti að leggja á að tengja Hólmavík og Strandir við Ísafjörð stóðust ekki, enda ér álíka langt frá Hólmavík til Ísafjarðar og frá Hólmavík til Reykjavíkur

Ekki þarf annað en líta snöggt á landakort til að sjá hve gríðarlangur krókur fólst í því að fara um Strandir í stað þess að fara um Dalasýslu. Stysta flugleið milli Reykjavíkur og Ísafjarðar liggur um miðjan Breiðafjörð. 

Enn í dag eru samgöngur við Vestfirði sér á parti á Íslandi. Þetta er eini landshlutinn sem ekki hefur möguleika á flugi í myrkri og landleiðin um Barðastrandasýslu er í grundvallaratriðum sú sama og var fyrir hálfri öld. 

Áður en vegur kom um Þröskulda var styttra að aka frá Reykjavík um Þorskafjarðarheiði og þaðan nánast til baka yfir í Steingrímsfjörð til Hólmavíkur en að fara þáverandi Strandaleið.

Vegur um jarðgöng milli Dýrafjarðar og Arnarfjarðar styttir vesturleiðina mjög mikið og með vegabótum á Dynjandisheiði, sem hljóta að verða að koma í framhaldinu, er verið að framkvæma samgöngubætur sem hefðu átt að vera búið að gera fyrir að minnsta kosti tuttugu árum.  

En svo að endað sé á jákvæðum nótum þegar jólin eru að koma og sól fer að hækka á lofti, má kannski segja að betra sé alltof seint en aldrei.  

Snýr málinu við fyrir Vestfirðinga