Plan B: Fjárlög eins og oft fyrrum og stjórnarmyndun í janúar .

Þegar sett var upp áætlun síðastliðið vor um skipulag þingstarfa fram að kosningum 29. október náðist samkomulag milli stjórnar og stjórnarandstöðu um plan A, hvernig hægt yrði að afgreiða allra mikilvægustu mál fyrir kosningar og vera komin það langt með fjárlög, að hægt yrði að afgreiða þau fyrir jól, og að þá yrði ný ríkisstjórn tekin við.

Nú hefur þetta síðasta brugðist og þá blasir plan B við, að klára fjárlögin og taka upp stjórnarmyndunarviðræður í janúar.

Aðstæður eru mun skárri en þær voru í janúar 1979 þegar olíukreppa var skollin á í heiminum með stórversnandi viðskiptakjörum og þjóðarhag.

Þess vegna er svo mikilvægt að einbeita sér að þingstörfum fyrir jól og jafnvel milli jóla og nýjárs og klára þessi mikilvægust árlegu lög þingsins.

Það eru mýmörg fordæmi frá fyrri árum um að fjárlögin hafi verið á síðasta snúningi í árslok og þess vegna er enginn voði á ferðum núna, þótt vissulega hefði verið æskilegra að plan A hefði gengið upp. ´

Þingstörf setja strik í reikninginn

Á hverju byggist þessi flugtækni?

 

Hvernig geta hundruð þúsunda fugla í stórum fuglabjörgum eins og Hornbjargi flogið með ógnarhraða sitt í hverja áttina án þess að lenda nokkurn tíma í árekstri? 

Varla stjórnast þeir af tölvustýrðum rafsegulbylgjum?

Hvernig má það vera að fuglar taki það upp hjá sjálfum sér að fljúga í oddaflugi á þann hátt að samanlögð loftmótstaða verði minni en ella?

Hvernig má það vera að farfuglar læri á það og hagi ferðum sínum í samræmi við það að vegna hlýnunar loftslags jarðar vori fyrr og haustið komi seinna?

Nota fuglar og dýr jafnvel eins konar hugsanabylgjur, sem mælitæki manna nema ekki?

Það eru ekki nema nokkrar aldir síðan menn höfðu ekki hugmynd um að hægt væri að senda ósýnilegar rafsegulbylgjur / útvarpsbylgjur sem bæru hljóð og myndir um óravegu. 

Hví skyldi ekki geta verið til fyrirbæri, sem eru handan við okkar skilning og ráða miklu í tilverunni?

Ótrúlegur himnadans – myndband

Er ekki rétt að ný og merkileg sjónarmið fái að koma fram?

Í svari þingmanns við eðlilegri spurningu fréttamanns af gefnu tilefni, sem þingmanninnum og fylgjendum hans fannst  óviðeigandi, kemur fram það sjónarmið hans, að ekkert sé athugavert við það að þingmaður, oddviti flokks síns í sínu kjördæmi og fyrrverandi forsætisráðherra og formaður flokks síns, skrópi á vinnustað sinn jafnvel vikum saman og fari með því ekki að ákvæðum þingskapa um skyldur þingmanna um að tilkynna þingforseta fjarvistir og ástæður þeirra, svo að kalla megi inn varamann. 

Sigmundur ber fram það nýstárlega sjónarmið að hann geti alveg eins fylgst með málum á Alþingi heima hjá sér án þess að mæta á vinnustaðinn. 

Er næsta víst að margir aðrir þingmenn og opinberir starfsmenn myndu telja það þægilegt og forvitnilegt ef þeir gætu sinnt vinnu sinni á þennan hátt.

Svarið sýnir raunar að spurning fréttamannsins var fyllilega viðeigandi til þess að þessi nýju sjónarmið kæmu fram.

Þingmenn eru í vinnu hjá kjósendum, almenningi, ef einhver skyldi hafa gleymt því, og það er skylda fjölmiðla að upplýsa um það hvernig þeirri vinnu er sinnt.  

 

„Voðaleg reiði er þetta í Ríkisútvarpinu“

Hlaupandi stóð þvert fyrir bíl í myrkri: Óviðráðanleg skelfing.

Það var seint í ágúst 1961 sem ég var á ferð ásamt unnustu minni á litlum NSU Prinz bíl í myrkri á Norðurlandsvegi fyrir sunnan Blönduós, þegar skyndilega þusti heilt hestastóð upp á veginn hægra megin í veg fyrir bílinn. 

Á einu augabragði var bíllinn kominn inn í þéttan hrossahópinn! 

Þetta gerðíst svo snöggt og óvænt og hrossin voru það mörg og þétt saman, að árekstur við eitt eða fleiri þeirra var óumflýjanlegur þótt nauðhemlað væri.

Ekkert ráðrúm gafst til þess að áætla hvort hemlun gæti valdið því að hross, sem annars slyppu aftan við bílinn, myndu í staðinn lenda á honum.  

Hrossin gátu alveg eins lent á hlið eins og framan á þessum langminnsta bíls landsins, og eitt hrossanna lenti beint framan á bílnum en kastaðist áfram út fyrir veginn og lenti þar liggjandi utan vegar. 

Í myrkrinu virtust hrossin svo ógnarleg og stór og þetta var eins og að lenta inni í stóru aurflóði.

Og það er ólýsanleg skelfing sem fylgir því að lenda svona á lifandi veru og lemstra hana. 

Hesturinn reyndist fótbrotinn á afturfæti og það voru þung spor að fara heim að bæ þarna rétt hjá og tilkynna um þetta atvik. 

Bíllinn var furðu lítið skemmdur, aðeins beygla á lokinu á farangurshólfinu, sem er að framan á bílum með vélina afturí. 

Það reyndist nauðsynlegt að skjóta hestinn og efna til máls á hendur mér vegna árekstrarins, sem ég var talinn bera alla ábyrgð á, nokkuð, sem mér er enn í dag ómögulegt að skilja.

Hrossin hlupu það hratt að hesturinn, sem ég lenti á, kastaðist talsvert út fyrir veginn, augljóslega vegna þess á hve mikilli ferð hann var. 

Málið endaði með því að borga varð svimandi háa upphæð fyrir hestinn á þeim forsendum að þessi tiltekni hestur hefði verið sérstaklega dýrmætur vinur eigandans öðrum fremur.

Ég var á fullkomlega löglegum hraða þegar þetta gerðist en get fullyrt, að þegar hestahópur þeysir á miklum hraða í myrkri þvert í veg fyrir bíl á þjóðvegi, er árekstur óumflýjanlegur og tilfinning bílstjórans óviðráðanleg skelfing. 

Fróðlegt væri að vita hvort eitthvað hefur breyst varðandi ábyrgð aðila í þau 55 ár sem liðin eru síðan 1961. 

 

 

 

 

 

 

Er verið að bíða eftir dauðaslysi?

Skilningsleysi á eðli máls.

Alla þessa öld hefur ríkt skilningsleysi á eðli og stöðu mála í heilbrigðiskerfinu. Vegna þess að þetta er langfjárfrekasta starfsemi ríkisins hafa ríkisstjórn og Alþingi freistast til að skera kostnaðinn niður eins og verið væri að spara í bílainnkaupum með því að kaupa ódýrari og minni bíla. 

Lengi vel tókst að vísu að spara á slíkan hátt, en ekki var tekið með í reikninginn að öldruðum fjölgar stöðugt og á eftir að fjölga mikið. 

Ekki gefur rétta mynd að mæla útgjöldin í krónutölu, þegar launakostnaður vex vegna þess að staðið var frammi fyrir atgervisflótta sem hefði jafngilt því að lama starfsemina og fórna lífi og limum sjúklinga. 

Ef eitthvað á að vera að marka digurbarkaleg ummæli um að það sé nauðsynlegt fyrir viðgang þjóðfélagsins að boðið sé upp á jafn gott heilbrigðiskerfi og aðrar þjóðir hafa, verður ekki hjá því komist að kaupa og endurnýja dýr tæki, sem aðrar þjóðir eiga og eyða hlutfallslega jafn miklu af þjóðarframleiðslu til heilbrigðiskerfisins og aðrar þjóðir gera. 

Í fyrstu stjórnarmyndunarviðræðunum hefur komið í ljós, að ekki hafði verið gefin rétt mynd af stöðu mála í ríkisrekstrinum, og heyra mátti á þátttakendum í þessum viðræðum, að það drægi ekki aðeins úr áhuga á því að leysa þessi mál, heldur skapaði þetta ágreining um það. 

En þjóðin var ekki að kjósa sér fulltrúa til þess að hrökkva frá úrlausn brýnustu mála samfélagsins, heldur til þess að takast af fullum krafti á við þá áskorun sem sú úrlausn felur í sér.  

Uppsagnir, lokanir og skerðing blasa við

"Þarf mikið fjármagn, aðstöðu og mannskap."

Ofangreind setning voru lokaorð sérfræðinga, sem ég leitaði til síðsumars 2005, til að reyna að finna út hvort verið væri að hlera síma minn og síma margra annarra. 

Í stuttu máli lýsti þetta sér þannig, að samband komst hvað eftir annað með nokkurra mínútna millibili á aðra leiðina milli síma míns og síma annarra, þannig að hringing kom úr síma mínum til þeirra án þess að ég vissi af því.

Þeir heyrðu í símanum hljóðin í kringum síma minn en ég hafði ekki hugmynd um símasambandið. 

Miðað við það hverjir kvörtuðu yfir þessum símhringingum mátti ætla að sími minn væri í einskonar símatorgi með símum fólks á öllum stigum þjóðfélagsins. Já, öllum stigum. 

Eftir að sími minn hafði verið rannsakaður og ég spurði, hvort í gangi gæti verið svipað og fréttir höfðu borist af frá New York, að snjallir háskólastúdentar hefðu hlerað síma í skrifstofu utan af götunni voru lokaorð sérfræðingsins hjá símafyrirtæki mínu þessi:

"Þetta er ekkert svoleiðis og hafðu engar áhyggjur af því að sími þinn geti verið hleraður. Til þess að það geti lýst sér á þennan hátt þarf mikið fjármagn, aðstöðu og mannskap." 

Þess má geta, að ég komst að því, að á þessum tíma þurfti aðeins einn yfirmaður að samþykkja símahleranir hjá mínu símafyrirtæki, en hjá hinu þurfti þrjá. 

Ástæðan fyrir því að það þyrfti þrjá var sú að sögn þess, sem tjáði mér þetta, að tryggja að fyllsta öryggis og vandaðra vinnubragða væri gætt. 

Eftir því sem tölvunotkun breiðist meira út á öllum sviðum þjóðlífins er augljóst að alls kyns átök um fjármuni, völd og áhrif munu teygja anga sína æ víðar. 

Og hamfarir,slys og skaðvænleg mistök og misnotkun munu að sama skapi verða líklegri en áður.  

Líklega „sami ríkisstyrkti aðilinn“

Táknmynd ameríska draumsins.

Alþjóðavæðing í framleiðslu, verslun og viðskiptum, skóp óánægju lægri millistéttarinnar í "ryðbeltinu" svonefnda, sem hafði ekki fengið efnt draumsýnina um ameríska drauminn að komast til auðs og velsældar. 

Donald Trump sótti afl í kosningabaráttu sína með því að lofa því að gera Ameríku stórkostlega á ný og færa hana aftur til þess tíma þegar Bandaríkin framleiddi meirihluta allra bíla í heiminum og Detroit var djásnið í uppsprettu langstærsta neyslusamfélagi veraldar. 

Fólkið, sem Trump hefur ráðið í æðstu stöður fram að þessu er táknmynd ameríska draumsins, sautján manns sem eiga meiri auðæfi samanlagt en þriðjungur þjóðarinnar. 

Líklega hefur ekkert svipað þessu gerst um valdamesta hóp eins lands síðan einvaldskonungar og helstu handbendi þeirra voru og hétu í Evrópu. 

Þessir konungar voru kallaðir "hinir menntuðu einvaldar" og voru taldir vera með guðlegt umboð til þess að vera "vinir litla mannsins." 

Og draumur litla mannsins um að eiga jafnvel fjarlægan möguleika á að eignast auðugan og voldugan vin er nú að birtast í Trump og hirð hans. 

Ríkisstjórn Trump auðugari en þriðjungur þjóðarinnar

Hve margir eru "villikettirnir", ef þeir eru til?

Styrmir Gunnarsson lýsir því ágætlega hve stíft Sjálfstæðisflokkurinn stendur á því að hafna uppboðsleið og auðlegðarskatti. 

Ari Trausti Guðmundsson lýsir líka ágætlega í blaðagrein í dag, hvernig Vg stendur fast á hugmyndinni um auðlegðarskatt og fjármagnstekjuskatt. 

Í ríkisstjórn Vg og Samfylkingar 2009-2013 sagði Jóhanna Sigurðardóttir um þá þingmenn Vg, sem sættu sig illa við þáverandi stjórnarstefnu, að það, að fá þá til að styðja stjórnarstefnuna, væri eins og að reyna að smala villiköttum. 

Það er nefnilega nokkuð til í því sem Logi Már Einarsson sagði í sjónvarpi í gærkvöldi, að oft væri meira bil á milli skoðana mismunandi fylkinga í stórum flokkum innbyrðis en á milli smærri flokka.

Þingmeirihlutinn segði ekki alltaf allt.

Við þetta má bæta að hugleiðingar, þróaðar upp úr skoðanakönnunum, um önnur úrslit en urðu í kosningunum 29. október,  eru hrein óskhyggja og ekki inni í myndinni.

Verkefnið er einfaldlega að spila úr þeim spilum sem menn hafa núna.  

Tveggja flokka stjórn væri möguleg

Vanræksla minnst fimm borgarstjóra.

Tvær fréttir, sem tengjast sama málinu, birtast í fjölmiðlum í dag.

Í Morgunblaðinu er viðtal við Ólaf Guðmundsson sem ætti að vera skyldulesning, en á þessari bloggsíðu hefur verið minnst áður á meginatriðin í málflutningi hans. 

Þar kemur fram að í tíð minnst fimm síðustu borgarstjóra Reykjavíkur hefur verið látið viðgangast að nota of lélegt efni í of þunnt slitlag á götum borgarinnar.

Enn lengri hefð er sennilega fyrir því að vanrækja stórlega að þrífa óhroðann sem af sökum margfalds slits hleðst upp á götunum. 

Dæmið, sem tekið er í viðtalinu um gömlu Miklubrautina og flugvöllinn, er sláandi.

Hin fréttin var um ákúrur Ríkisendurskoðunar vegna þess að dregist hefur í mörg misseri að koma loftgæðamálum hér á landi í viðunandi horf.

Íslendingar hafa sem sagt verið "tekið Trump á" þau mál, svipað því þegar verðandi Bandaríkjaforseti vill lama og útvatna svo rannsóknir og athuganir á lofstlagi jarðar, að vegna skorts á gögnum um það sé ekki hægt að sanna neitt í þeim efnum.  

Snýst um þrif á götum - ekki nagla

Vildi rjúfa þing fimm mánuðum fyrr en gert var!

Ef einhver skyldi vera búinn að gleyma því var ákveðið í samtölum þingmanna í apríl í vor að stytta kjörtímabilið um fimm mánuði og nota tímann til þess að klára nokkur mikilvæg mál áður. 

Þetta gekk eftir. 

Nú kallar Sigmundur Davíð Gunnlaugsson þetta "dómadagsvitleysu." 

En ef það var "dómadagsvitleysa" að kjósa fimm mánuðum áður en kjörtímabilið var búið, þarf heldur betur að finna sterkara orð yfir það, að sami Sigmundur Davíð Gunnlaugsson fór í sérstaka sneypuför til Bessastaða í apríl í vor til að fá heimild til að rjúfa þing ellefu mánuðum áður en kjörtímabilið var búið!

Í besta falli er hægt að segja að gullfiskaminnið ríði ekki oft við einteyming en varla er Sigmundur búinn að gleyma þingrofsferðinni frægu.

Áhersluorð í eftirfarandi stöku um þennan atburð eru skáletruð:  

 

Forseta Íslands féllust hendur, - 

frá honum enginn með undirskrift sendur. 

Enginn gat honum um fingur vafið, 

því enginn er betri en Sigmundur Davíð. 

„Dómadagsvitleysa“ að kjósa