"Öfugi endinn" getur verið rétti endinn.

Í tengdri frétt á mbl.is er greint frá þeirri skoðun ýmissa innan þingliðs Sjálfstæðismanna að það sé verið að byrja á öfugum enda ef fyrst sé hugað að liðsskipan nýs stjórnarmeirihluta og skiptingu ráðherrastóla, áður en lokið sé við málefnasamning. 

Með þessu sé verið að byrja á öfugum enda. 

En þá verður að huga að þeim aðstæðum sem komnar eru upp í stjórnarkreppunni. 

Einn gallinn við hið mikla vald einstakra ráðherra á Íslandi og skortur á samábyrgð ráðherra og´á því að líta á ríkisstjórn til fulls sem fjölskipaðs vald er sá, að afar oft strandar stjórnarmyndun á því hvernig ráðherraembættum er skipt. 

Því fleiri sem stjórnarflokkarnir verða, því færri ráðuneyti fær hver flokkur.

Síðan er eins og sumir flokkar eigi sér óskaráðuneyti. 

Þannig hefur Sjálfstæðisflokkurinn verið með dómsmálaráðuneytið í öllum þeim ríkisstjórnum sem ég man eftir að flokkurinn hafi tekið þátt í og menntamálaráðuneytið er flokknum lika kært. 

Reynslan í ríkisstjórnum á árunum 1942 til 1960 var sú að ósætti tveggja stjórnmálaleiðtoga var einna helsta vandamálið við myndun ríkisstjórna. 

1974 leystist hnútur með því að Ólafur Jóhannesson myndaði ríkisstjórn fyrir Geir Hallgrímsson og 1983 varð Steingrímur Hermannsson forsætisráðherra í ríkisstjórn Sjalla og Framsóknar. 

Aðeins er ár síðan það var yfirlýst hjá Viðreisn að hún tæki ekki í mál að "verða þriðja hjólið undir stjórn Sjalla og Framsóknar. 

Þótt margt hafi breyst á því ári, sem liðið hefur, og engin svona yfirlýsing liggi fyrir hjá Vg er enn dálítil lykt af þriðja hjólinu undir vagni Sjalla og Framsóknar ef þessir þrír flokkar mynda stjórn og þess vegna kannski eina leiðin að Kata verði forsætisráðherra. 

Það væri því hugsanlega að byrja á öfugum enda að klára öll málefnin fyrst áður en hugað er að skiptingu ráðherrastólanna. 

 

Þreifingar við Sjálfstæðisflokk

Helst mögulegt í góðæri.

Dæmi um stjórnarmyndun yfir allt litrófið vinstri-hægri eru af augljósum ástæðum ekki mörg í íslenskri pólitík.

Til þess að slíkt sé hægt þurfa sameiginlegir hagsmunir tveggja "turna" að vera það miklir að það vegi upp málefnalega erfiðleika í slíku samstarfi. Einnig þarf að vera orðið nokkuð fullreynt að annað stjórnarmynstur gangi ekki upp. 

Dæmi um sameiginlega hagsmuni og / eða fullreynda aðrar möguleika er myndun "þjóðstjórnar" 1939 með þátttöku allra þingmanna nema þriggja. 

Í Evrópu var yfirvofandi stórstríð og Ísland var nær gjaldþroti en nokkru sinni fyrr. 

Þjóðstjórnin sat í fjögur ár, og eftir að hún sprakk fannst ekkert annað stjórnarmynstur í tvö ár og utanþingsstjórn sat á meðan. 

Þá tók við stjórn "yfir línuna" með því að Sjallar og sósíalistar mynduðu stjórn án næststærsta flokksins, Framsóknarflokks, og Ólafi Thors tókst að "fiffa" krata til að vera með með því að samþykkja einhverjar bestu almannatryggingar á byggðu bóli. 

Slíkt hefði verið ómögulegt fyrir Sjalla nema í mesta peningalega góðæri, sem gengið hafði yfir þjóðina. 

Gjaldeyrissjóðir landsmanna voru svo rosalega digrir erlendis að auk peninga til trygginga var fé til þess að umbylta sjávarútvegi með kaupum á nýtísku togurum fyrir bæði einarekin sjávarútvegsfyrirtæki og bæjarútgerðir. 

Ofan á þetta varð kaupmáttur langtum hærri en nokkru sinni í sögunni og á brast innflutningsæði og einkaneysla af nýrri stærð. 

Allt þetta þjónaði hagsmunum bæði verkalýðs og stóreignamanna, en gjaldeyrisforðinn þurrkaðist upp á tveimur árum og á skall mikil kjaraskerðing og vöruskömmtunarkerfi sem stóð til 1960. 

1980 var skollin á mesta alþjóðlega orkukreppa sögunnar með stórhækkun olíuverðs og verðbólgan var í nýjum hæðum. 

Þá var stjórnarkreppa leyst með því að hluti Sjálfstæðisflokksins gekk til liðs við Framsókn og Alþýðubandalag. 

Núna verður ástandinu helst líkt við 1944. Það eru ennþá peningar í spilunum, líkt og þá.

Í lokakappræðum stjórnmálaforingjanna fyrir kosningar var talað meira um peninga og nefndar fleiri og stærri milljarðatölur en heyrst hafa fyrr í slíkum umræðum.

En að vísu ríkir óvissa um kjarasamninga og spáð er minnkandi hagvexti. En það gerir stjórn á breiðum grundvelli jafnvel nauðsynlegri í hugum margra, jafnt til hægri og vinstri. 

Síðast þegar Vg var í stjórn var það brunarústastjórn með erfiðustu verkefnum sem nokkur stjórn hafði fengist við fram að því og ekki möguleiki á neinu öðru en að gera óvinsælar ráðstafanir. 

Það er óvíst að Vg muni bjóðast annað jafn gott tækifæri og nú til að vera í annars konar stjórn, sem hefur úr einhverju að spila.

Sagt er að Katrín geri kröfu um forsætisráðherrastól, en í raun er staða Sigurðar Inga Jóhannssonar sterkust ef togast verður á um forsætisráðuneytið. 

Hjörleifur Guttormsson stakk strax upp á slíkri stjórn um daginn. Það segir sína sögu.  

Sjálfstæðisflokkur sér tvo vænlega kosti

Tvær aðaluppsprettur hlaupa í Jökulsá á Fjöllum.

Vatnasvið Jökulsár á Fjöllum er stórt. Kverká og Kreppa koma með vatn úr Brúarjökli.

Og frá tveimur af þremur hæstu eldfjöllum landsins, Kverkfjöllum og Bárðarbungu, kemur vatn í ána undan Dyngjujökli. 

Komið hefur fyrir að stíflulos í Kverkfjöllum, þar sem er mikill jarðhiti undir jökli og á yfirborði, hafi valdið hlaupum í ánni, en einnig óx jarðhiti undir vestanverðum Dyngjujökli þegar umbrot urðu undir jöklinum í aðdraganda Holuhraunsgossins. 

Jarðhiti er það mikill í austanverðri Bárðarbungu að í fyrsta skipti í sögunni var hægt síðsumars að horfa niður í gegnum jökulinn ofan í jarðhitasvæðið í gegnum lóðrétt op, sem hitinn hafði brætt.  

Rafleiðni í ánni farið hækkandi

Aðeins ein af 57 leiftursóknum. Nýbúið að fórna ennþá magnaðra gljúfri.

Það var í daginn í fréttunum að nú væru áformaðar 57 nýjar virkjanir um allt land. Stærstur hluti þeirra eru virkjanir sem eru fyrir einskæra tilviljun 9,7 - 9,9 megavött. 

Einskæra tilviljun? Nei, því að ef þær væru 10 megavött þyrftu þær að fara inn á rammaáætlun. 

Rökin fyrir öllum þessum virkjunum hjá þjóð, sem þegar framleiðir fimm sinnum meira rafmagn en hún þarf fyrir eigin fyrirtæki og heimili, eru ævinlega þau sömu, "framfarir, hluti af atvinnuuppbyggingu og lífskjarasókn, opnun á aðgengi fyrir ferðafólk, betra afhendingaröryggi, o. s. frv. " - nefndu það. 

Við lestur tengdrar fréttar á mbl.is sést að hluta ruglið sem drífur þetta æði áfram. 

Gljúfrið sem Hverfisfljót er að sverfa, er ekki það eina sem er eða hefur verið skotmark í virkjanaæðinu, en það orð var notað af forstjórna Orku náttúrunnar nýlega um það ástand sem hefur ríkt og ríkir enn hér á landi í orkumálum. 

Innsti hluti gljúfurs Jöklu í Hjalladal var ekki aðeins óvenju fjölbreytt og litfagurt þegar því var sökkt í drulluna 2006, heldur hafði Jökla, afkastamesti fjöllistamaður heims meðal fljóta, sorfið það á innan við öld. 

Myndin á forsíðu þessarar bloggsíðu er tekin við þetta gljúfur. 

Munurinn á því og gljúfrinu, sem á að stöðva Hverfisfljót við að skapa, er hins vegar sá, að enda þótt sköpunin í farvegi Hverfisfljóts verði stöðvuð, stendur gljúfrið þó væntanlega þurrt að mestu eftir, og að hugsanlega yrði hægt að hleypa ánni á síðar. 

En nú þegar er gljúfur Jöklu komið á kaf í drullu og á eftir að enda í meira en hundrað metra dýpi í jökulaur að lokum.   

Gljúfrið og það, að geta horft á þessa listsköpun, var hins vegar léttvægt fundið þegar þessu svæði var tortímt á sínum tíma.   

Vill virkja í einu yngsta árgljúfri heims

"Skrifaðu flugvöll." Of líkt veðursvæði og Suðurnes.

Þekkt var sagan sem hermd var upp á bankamann einn í Reykjavík, sem fór í framboð fyrir krata í einmenningskjördæmi úti á landi og var með mann með sér til að skrifa niður athugasemdir. 

Umræðan barst að samgöngum, og sagði þá einn fundarmanna, að komnir væru vegir og ein lítil höfn, en það vantaði flugvöll. 

"Skrifaðu flugvöll" sagði þá bankamaðurinn við ritara sinn. 

Þetta kemur upp í hugann þegar mönnum hugkvæmist það einu sinni enn að gera stóran fullbúinn flugvöll við Selfoss, og er þá oftast hugmyndin að hann geti verið varaflugvöllur fyrir Keflavíkurflugvöll eða komið í staðinn fyrir Reykjavíkurflugvöll. 

Þá gleymist alveg að Flóinn er á sama veðursvæði og Keflavíkurflugvöllur, gersamlega óvarinn fyrir sömu algengustu hvössustu og mestu rigningarveðrunum og súldinni og Keflavíkurflugvöllur er. 

En stærsti kostur Reykjavíkurflugvallar er, að í þessum algengustu slæmu veðrum er hann varinn af Reykjanesfjallgarðinum fyrir þessum veðrum og því oft opinn þegar Keflavíkurflugvöllur er lokaður. 

Það er álíka langt frá Eyrarbakka til Þingvalla og frá Reykjavík til Þingvalla og aðeins 25 kílómetrum styttra frá Eyrarbakka til Geysis frá Eyrarbakka en er frá Eyrarbakka til Geysis. 

Á sama tíma og gargað er á fjármagn til að styrkja þá innviði flugsins sem þegar eru fyrir hendi koma hugmyndir um milljarðatuga eða jafnvel milljarðahundruð króna aftur og aftur upp á yfirborðið. 

Flugvöllur bankamannsins bláeyga hér um árið var hleginn í hel á stundinni, hefur enn ekki verið gerður, enda ekkert stæði né ástæða fyrir stóran flugvöll í Dölunum. 

 

 

 

 

 

Kanna möguleika á alþjóðaflugvelli

Hvað læti út af viðskiptum við "virt og viðurkennd" fyrirtæki?

Þegar fyrrverandi formaður Framsóknarflokksins hóf kosningabaráttuna á fyrsta stóra fundi formanna flokkanna fyrir kosningarnar 2016 byrjaði hann á því að fulyrða að fyrirtækið sem hann hefði verið í viðskiptum við væri alls ekki "skattaskjól" heldur virt og viðurkennt fyrirtæki. 

Þetta var svipað og að segja að hann væri stoltur af því að hafa geymt peninga fyrrum forsætisráðherrahjóna þar. 

Þetta var raunar alveg á skjön við fyrstu svör hans í viðtalinu fræga vorið áður þar sem hann lýsti því að ráðamenn ríkja heims, þeirra meðal Íslands, væru í samræmdri herferð gegn viðskiptum við svona fyrirtæki, og það var á þessu augnabliki í sjónvarpsþættinum með flokksformönnunum sem Sigurði Inga Jóhannssyni og fyrrverandi formenn flokksins urðu felmtri slegnir yfir því á hvaða nótum hreinnar afneitunar ætti að sigla inn í kosningabaráttuna. 

Þeir hörðustu, sem gagnrýna RÚV stundum daglega, hafa haldið því fram að Panamaskjölin hafi ekki verið til og séu því tilbúningur, og að RÚV hafi staðið fyrir alheimssamsæri fjölmiðla á hendur íslenskum stjórnmálamönnum með eigur í virtum og viðurkenndum erlendum fyrirtækjum. 

En nú hefur það gerst að enn á ný fara fjölmiðlar heimsins af stað með viðbótarskjöl, sem þeir nefna Paradísarskjölin, þar sem fjölmörg ný nöfn erlendra ráðamanna og einhverra Íslendinga líka koma við sögu, og eru afsakanir hinna erlendu ráðamanna og útskýringar um margt af svipuðum toga og var hjá hinum íslensku og erlendu í fyrra. 

En í þetta skiptið bregður svo við að hinir hörðu gagnrýnendur RÚV hafa þagað þunnu hljóði allan daginn, fram að þessu. Nú er ekki hrópað um alheimsssamsæri sem RÚV stjórni á grundvelli skjala, sem ekki séu til. 

Dagurinn er senn á enda og maður bíður spenntur eftir því að eitthvað heyrist hjá þessum hörðu gagnrýnendum um nýju "ofsóknarherferðina" sem RÚV stjórni. 

Kannski finnst þeim þetta ekki umfjöllunarvert né merkilegt. Hvaða læti eru þetta út af viðskiptum við virt og viðurkennd fyrirtæki?

 

Skatturinn rannsakar þekkta Svía

Gaf Björn Leví tóninn? Svipað og 1974 og 1978?

fyrir ári kom í ljós að einstök óvarleg ummæli í kosningabaráttu og stjórnarmyndunarviðræðum urðu til trafala við stjórnarmyndun. Þetta virðist vera að endurtaka sig, í þetta sinn meðal annars vegna ummæla eins þingmanns Pírata. 

Að vísu hefur verið bent á að ef viðkomandi þingmaður yrði ráðherra og segði sig frá þingmennsku á meðan myndi verða hægt að setja undir þennan leka. 

En efinn um hann og aðra þingmenn í stjórnarsamstarfi þar sem enginn má ganga úr skaftinu virðist hafa nægt. 

Fyrir kosningarnar 1974 sýndist mér og mörgum fleiri að það myndi verða eina lausnin eftir kosningar að Sjallar og Framsókn færu í stjórn. 

Ég kaus meira að segja Framsókn til þess styrkja stöðu hennar í hermálinu í komandi stjórn. 

Flokkurinn svaraði því kalli mínu með því að leggjast í býsna mikið hermang. 

En enda þótt stjórnarmyndunarviðræður Sjalla og Framsóknar gengju ágætlega þegar Geir Hallgrímsson hafði umboðið, strönduðu þær. 

Ólafur Jóhannesson tók þá við keflinu og leysti málið með því snjalla úrræði að mynda stjórn, sem yrði undir forsæti Geirs! 

Var haft í flimtingum að Ólafur hefði myndað stjórn fyrir Geir og reyndist það Geir lítill vegsauki þegar frá leið. En stjórnin sat í fjögur ár. 

1978 virtist eini mögulegi kosturinn vera að mynda vinstri stjórn, en vegna rígs A-flokkanna strandaði sú myndun þar til Ólafur bjargaði málum og myndaði stjórn þrátt fyrir mesta ósigur Framsóknarflokksins í sögu hans fram að því. 

Nú liggur svipað í loftinu, að í raun muni litlu að stjórnarmyndun takist. 

Ástandið virðist ekki ósvipað og 1974 og 1978. Kannski nægir að að annar en Katrín, til dæmis Sigurður Ingi, finni lausn, til dæmis með hlutleysi eða þátttöku fimmta flokksins. 

Einfaldast sýnist að Flokkur fólksins komi til greina, en það gæti líka orðið annar flokkur en hann. 

Augljóst að bjóða fleirum að borðinu

Ráðherradómur er fullt starf. Starf Alþingismanns líka.

Sú var tíð að það þótti ekkert tiltökumál þótt Alþngismenn gegndu jafnframt störfum ráðherra eða borgarstjóra í Reykjavík. Svo mikilvægt þótti að flokksræðið væri algert, að þegar Þorsteinn Pálsson varð formaður Sjálfstæðisflokksins án þess að sitja á þingi, var mikið gert í því að koma honum á þing. 

Kölluðu gárungar það fyrirbæri "stól handa Steina." 

Þess vegna rennur þeim, sem þrá sem mest völd flokksforingja og mest flokksræði yfirleitt kalt vatn milli skinns og hörunds þegar þeir heyra rætt um það að ráðherrar segi af sér þingmennsku á meðan þeir gegna ráðherradómi. 

Er þó löngu viðurkennt að framkvæmdavaldið hér á landi sé of sterkt miðað við löggjafarvaldið, að jaðri við það að Alþingi sé afgreiðslustofnun fyrir ráðherrana. 

Með þessu ofríki framkvæmdavaldsins sé lýðræði skert og ráðríkir ráðherrar eigi stóran þátt í þeim átakastjórnmálum og skotgrafahernaði sem hefur valdið því að traust kjósenda og almennings á þinginu er að mestu leyti þorrið ef marka má skoðanakannanir. 

Það er því viðbúið að nú sé rekið upp ramakvein þegar þingmenn eins flokksins nefna þann möguleika að hugsanlegir ráðherrar hans fái að sinna ráðherrastörfum eins og vert sé, því að það sé fullt starf en ekki hálft. 

Og jafnframt því sé séð til þess að þeir sem sinni þingmennsku líti á það sem fullt starf en ekki hálft. 

Tal um launakostnað í þessu samhengi er hjákátlegt. Það getur aldrei verið hagkvæmt og góð ráðstöfun á almannafé að borga tólf þingmönnum fullt kaup fyrir að sinna hálfum störfum. 

50 milljón króna ráðherrar Pírata

Vakti undrun í upphafi Eyjafjallajökulsgossins 2010.

Það vakti undrun og jafnvel hneykslan sumra þegar gaus í Eyjafjallajökli og við Ari Trausti Guðmundsson minntumst á það í sjónvarpi, að austan við Eyjafjallajökul væri mun hættulegri eldstöð, Katla, sem gæti valdið margfalt meiri búsifjum. 

Erlendum sjónvarpsmönnum, sem flykktust hingað til lands, fannst þetta merkilegt.

Þeim fannst líka merkilegt að löngum frægasta fjall Íslands, Hekla, gæti gosið með klukkustunar fyrirvara, miðað við aðvörunarkerfiið við fjallið.  

En þetta er nú einfaldlega staðreynd, sem verður æ ljósari þegar málið er skoðað í heild. 

Ekki hefur það skapað minni undrun þar sem ég hef verið staddur erlendis, til dæmis nýlega á þingi evrópskra dreifbýlissamtaka, ERP, og greint frá því að loftslagsbreytingar geti fjölgað hættulegum eldgosum á Íslandi verulega með afleiðingum sem fyndist fyrir um alla jörðina, samanber Móðuharðindin 1783. 

Fólk grípur andann á lofti þegar greint er frá því, að talið sé að við hvarf ísaldarjökulsins fyrir um 11 þúsund árum hafi tíðni eldgosa norðan Vatnajökuls orðið 30 sinnum meiri en dæmi eru um á jafnlöngum tíma. 

Að visu var isaldarjökullinn margfalt stærri og þyngri en íslensku jöklarnir eru núna, en ljóst er þó að tíðnin muni aukast á næstu áratugum og öldum. 

Ótrúlegt en satt, þá hafa loftslagsbreytingar ekki aðeins áhrif á landi, í sjó og í lofti, heldur ná þau líka niður í iður jarðar. 

þau líka niður í iður jarðar. 

 

P.S. Á þeim stað þar sem myndin af Heklu er tekin, var engin leið að ná besta sjónarhorninu nema að fara langa óvissuferð í leit að betri stað, eða einfaldlega að vera ekkert að fela veruleikann:  Löngu úrelta línu, sem truflar aðflug að flugbraut og búið er að margbiðja árangurslaust um að  að setja í jörð. Það er aldrei til peningur, því að þegar litið er yfir sviðið hér á landi í heild verður að láta risalínurnar fyrir stóriðjuna hafa forgang. 

 

NRK fjallar um Kötlugos

Risastórt kapphlaup upp á líf og dauða milljarða fólks.

Síðustu áratugi hefur staðið yfir eitthvert víðfeðmasta kapphlaup allra tíma á milli sýklahers, sem verður æ öflugri og illvígari, og lyfja, sem geti hamlað gegn framrás og sigrum hins ógnvekjandi hers. 

Slík lyf snerta líf milljarða manna um allan heim. 

Fyrir um 30 árum naut ég stórfróðlegs fyrirlesturs sessunautar míns í flugvél Flugfélags Íslans á leið frá Akureyri til Reykjavíkur um það heimsstríð sem þá var hafið, meðal annars með nýjum sjúkdómum á borð við alnæmi af völdum HIV-veirunnar. 

Mesta ógnin stafaði af lausatökum og mistökum tveggja þjóðfélagshópa, fíkniefnaneytenda og gamals fólks sem ruglaðist í inntökum á sýklalyfjum. 

Einnig af mikilli ofnotkun sýklalyfja. 

Þetta þrennt skapaði jarðveg fyrir sýkla, sem lifðu af lyfjameðferð og fengju með því möguleika á að þróa með sér svonefnt fjölónæmi gagnvart sýklalyfjum. 

Um þessar mundir hallar heldur á lyfin, og því er það stórfrétt ef verið er að þróa nýja kynslóð sýklalyfja sem búa yfir nýjum möguleikum til að vinna bug á sýklunum skæðu. 

Fyrir 10 árum upplifði ég það fyrirbæri, sem hefur vofað yfir, að til þess að vinna bug á sterkustu sýklunum verði að beita svo sterkum lyfjum, að þau geti jafnvel drepið hýsilinn í sókninni gegn sýklunum. 

Sigur yfir stórri og skæðri ígerð kostaði það að aðeins öflugasta sýklalyfið var nothæft, en var svo öflugt, að lifrin brast og orrustan tók fjóra mánuði vegna lifrarbrestsins sem olli gulu, ofsakláða og svefnleysi, sem getur haft alvarlegar afleiðingar.

Þessa dagana, eftir að ég var fyrr á árinu búinn að halda upp á tíu ára afmælið í orrustunni um lifrina, gerðist það svo síðastliðinn mánudag, að á óvæntan hátt, fékk ég snögga og skæða sýkingu (blóðeitrun) í vinstri fót af völdum sýkla, sem höfðu laumað sér inn í gagnum örlítið nokkurra millimetra stórt sár. 

Viðbrögð líkamans við sýkingunni urðu athyglisverð. Það var líkt og bjöllur glymdu og ljós blikkuðu í viðvörnarkerfi: 

Mikill kuldaskjálfti, hausverkur og beinverkir ásamt ógleði og uppköstum helltust yfir á 0rskotsstund.  

Áður en þetta gerðist hafði ég orðið var við eins konar tognun á innaverðu læri og hélt ranglega að það væri vegna ofreynslu við að lyfta þungum hlut. 

Ranglega hélt ég að loksins væri ég að fá flensu eftir eftir meira en áratugs langan pestarlausan tíma, og fyrir bragðið tók ég ekki eftir bólgunni og bjúgnum í fætinum, fyrr en sólarhring síðar. 

Það tafði fyrir gagnaðgerðum í sólarhring, en við tók dags spítaladvöl með sýklalyfjagjöf í æð eftir að læknirinn hafði dregið línu með penna við útjaðar eldrauðs sýkingarsvæðisins, sem var í tveimur pörtumm, annars vegar allt frá ökkla upp að hné og hins vegar ofan hnés. 

Nú er tekin við heimalega til þess að hamla frekari bjúgmyndun og maður fylgist með stöðu og útbreiðslu "rauð hersins" eins og úr njósnaflugvél við loftmyndaflug yfir vígstöðvum.

Af fyrri reynslu er vitað að það getur orðið tímafrekt að sækja gegn innrásarhernum en framrás hans er stöðvuð, að minnsta kosti í bili. 

Sem dæmi um áhrif sýklalyfja má nefna að þau ráðast að hluta til á mikilvæg gerlasvæði líkammans svo að ráðlagt er að borða gerlamjólk til mótvægis.  

Þróa næstu kynslóð sýklalyfja