Beechcraft King Air aftur á dagskrá eins og fyrir hálfri öld?

Merkilegt er hve oft það gleymist, hvað sjávarútvegurinn og hafið eru mikilvægur hluti af lífi Íslendinga. 

Fyrir tæpri hálfri öld þurfti Landhelgisgæslan að huga að framtíðarflugvél fyrir sig. 

Fram að því höfðu Katalina flugbátur og Douglas DC-4 Skymaster verið notaðar, báðar bergmál frá heimsstyrjaldarárunum. 

Fyrir valinu varð Fokker F-27 skrúfuþota, sem notuð var næstu 34 árin, allt til 2009. 

2009 var síðan núverandi vél af svipaðri stærð, Bombardier Dash 8, keypt. 

Nú má heyra að þessi vél sé þrefalt stærri en þjóðin geti ráðið við, og að það verði að selja hana og kaupa þrefalt minni vél. 

Þetta er á skjön við það sem ákveðið var fyrir tæpri hálfri öld eftir að um hríð hafði verið hugleitt hvort Beechcraft King Air skrúfuþota myndi nægja. 

Keypt var vél af svipaðri stærð og Bonbardier Dash 8. 

Vitað er nú, rétt eins og fyrir tæpri hálrfi öld, að svona miklu minni vél, eins og Beechraft vélin er, er alls ekki jafnoki nær þrefalt stærri vélar. 

Til dæmis er ekki hægt að varpa út tveimur björgunarbátum, sem taka alls 20 manns. 

Hvað hefur breyst sem réttlætir það, sem talið var ótækt fyrir hálfri öld?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tveir strandveiðibátar lentu í vandræðum

"Skal í gegn hjá okkur" stefnan á undanhaldi?

Lengi var stefna í hávegum höfð víða varðandi legu helstu þjóðleiða landsins að þær færu um hlaðið á helstu þéttbýliskjörnum á leiðinni.  

Gott dæmi var gamla brúin yfir Ytri-Rangá á Hellu. 

Þegar óhjákvæmilegt varð að gera nýrri og breiðari brú vildu margir að hún yrði á sama stað og gamla brúin, en við hana hafði myndast þéttbýli.  

Ein af helstu rökunum fyrir því var að með þvi að gera brú sunnar á ána yrði grundvellinum fyrir þorpinu kippt í burtu. 

"Skal í gegn hjá okkur" stefnan. 

Þetta var á dögum Ingólfs Jónssonar á Hellu, sem var ráðherra og áhrifamaður, og lausnin varð sú, að veita aðlögunarstyrki fyrir þá sem yrðu fyrir búsifjum af breytingu vegarstæðisins. 

Þetta reyndist happadrjúg lausn, og myndi marga undra í dag, að á sínum tíma skyldi þetta verða að deilumáli. 

Dæmi um að slíkra lausna megi leita víðar er sú tregða, sem er gegn hagkvæmustu vegarlagningu á íslandi, sem er 14 kílómetra stytting Þjóðvegar eitt með því að leggja nýja leið yfir hagkvæmt brúarstæði við Fagranes í Langadal. 

Um þessar mundir eru í bígerð nýjar samgönguframkvæmdir við Selfoss og Egilsstaði þar sem hugsa þarf um að akstur í gegn á þessum stöðum þjóni sem best aðal þjóðleiðunum í víðum skilningi. 

Nokkuð vel virðist verða fyrir því séð að forðast "skal í gegn hjá okkur" aðferðina á Selfossi, sem hefði getað falist í því að þvinga alla gegnumstreymisferð í gegn um miðbæinn þar. 

Erfiðaara er um vik og flóknara úrlausnarefni við Egilsstaði, en vonandi rata þeir á skástu lausnina þar. 

Þjóðvegurinn út úr þorpinu

Góð röðun á uppbyggingu hjólainnviða hefur jákvæð áhrif aðra umferð.

Það sést vel á ferð með mismunandi fararskjótum eftir stígakerfi borgarinnar, að heildarútkoman af gerð innviða í þeim efnum þarf ekkert endilega að felast í einhverri togstreitu á milli mismunandi ferðamáta, heldur getur alhliða og fjölbreytt uppbygging verið í boði. 

Þannig er það víða svo, að óheppilegt eða vanrækt kerfi á einu sviði, svo sem á sviði hjólastíga, getur haft hamlandi áhrif á notkun bíla á sama svæðinu. 

Hugtakið hraðhjólastígur er fáum kunnugt hér á landi, af því að hjólastígar hafa komið miklu síðar til sögunnar hér en í öðrum löndum. 

Sem dæmi má nefna leiðina milli Gullinbrúar og Spangarinnar í Grafarvogi. 

Hingað til hefur það verið til trafala, að núverandi hjólaleiðir eru krókóttar og hæðóttar og liggja um mörg mót stíga og gatna, einkum á vesturleið. Þetta veldur því að tíminn, sem fer í að fara þá leið, er miklu lengri en ef hjólastígurinn lægi norðvestan og vestan við ökuleið bíla og gæfi færi á færri töfum og jafnari hraða.

Þótt heitið "hrað"hjólastígur sé notað, á það við um þá styttingu aksturtímans á hjólunum sem fæast með því að hraðinn verði sem jafnastur nálægt 25 km/klst. 

Afleiðingin verður sú við núverandi aðstæður, að maður hyllist til að aka á hjólinu mestalla leiðina frá Borgarholti og niður í Bryggjuhverfi á bílagötunni sjálfri. 

Andstæða þessa er leiðin frá Bryggjuhverfinu vestur á gatnamótin við Vogahverfið sem er sannkölluð "hrað"hjólaleið, um 600 metrum styttri en ef farið er á bíl eftir gatnakerfinu. 

Áhrif gatnaframkvæmda fyrir bíla á hjólaleiðir geta verið jákvæð bæði fyrir hjól og bíla. 

Eitt atriðið er það, að með því gera fólki auðvelda að nota hjól, losar það bílaumferðina við það rými sem einkabíll hefði annars tekið. 

Í hjólablaði Morgunblaðsins minnast íslensk hjón á það hvernig að svona málum er víða staðið erlendi. 

Hjólaverkefni framundan á höfuðborgarsvæðinu

Allt of stór hluti umferðarslysa vegna símanotkunar og hliðstæðu hennar.

Á ferð á hjóli í umferðinni sér maður allt of oft að ökumenn eru niðursokknir í notkun farsíma og annað hliðstætt dund. 

Slíkt gerist meira að segja líka á hjólastígum.  Síðuhafi axlarbrotnaði í ársbyrjun 2019 á hjólastígnum á Geirsnefinu þegar rafreiðhjólamaður sveigði skyndilega fyrir hann vegna þess að hann var að reyna að lesa niður fyrir sig á rafhlöðumælinn við erfið birtuskilyrði. 

Hann hafði ekki lesið upplýsingabæklnginn um hjólið nógu vel og vissi ekki að hægt var að kveikja ljós á mælinum. 

Frænka síðuhafa lenti í mjög hörðum árekstri fyrir nokkrum árum þegar ökumaður fyrir aftan hana ók á fullum hraða aftan á hana þar sem hún beið á rauðu ljósi og olli þessi árekstur miklu efnislegu og líkamlegu tjóni.  

Ók bíl og horfði á sjónvarpsþátt