Ákveðinn markhópur: Eigendur jöklajeppa, sem vilja spara í borgarumferð.

Hinn gríðarlegi munur á þyngd eldsneytis og rafhlaðna með álíka miklli orku veldur því að hreinræktaðir rafknúnir jöklajeppar fela í sér illleysanlegt vandamál í notkun, þar sem slík aukaþyngd kemur í veg fyrir möguleika jöklajeppa, sem knúnir eru með rafmagni eingöngu. 

Galllinn við notkun eldsneytisknúinna jöklajeppa fram að þessu hefur verið sá, að þeir eru það dýrir og eyðslufrekir að margir hafa brugðið á það ráð að eiga tvo bíla samtímis, jöklajeppann og hentugan bíl fyrir borgarakstur. Í því felst ansi mikil fjárfesting, og í blönduðum ferðum, þar sem ekið er drjúga hluta ferðar á malbiki og hinn hlutann á leiðum, sem eru ófærir fyrir óbreytta bíla. 

Þetta er ansi dýr lausn, sem ákveðinn markhópur velur sér. 

Jepp Wrangleler Rubicon tengitvinnbíllinn er að vísu dýr, en býður upp á blandaða notkun þar sem sami bíllinn er notaður sem rafknúinn bíll innanbæjar, en sem eldsneytisknúinn jöklajeppi þar sem þess þarf. 

Að þessum markhóp beinist framleiðsla á tengiltvinnbílum sem hafa umtalsverða getu í torfærum en eru bæði sparneytnir og umhverfismildir innanbæjar. 

Jeep kynnir PHEV-línu

Katrín áfram á sama stað er hluti af því að allir njóti síns besta.

Þótt Vinstri grænir sæktu í sig veðrið á síðustu dögum kosningabaráttunnar og fylgi Sósíalistaflokksins minnkaði, er lang sterkasta tromp þeirra eftir sem áður hið gríðarmikla persónufylgi Katrínar Jakobsdóttur. 

Það er því ekki aðeins sanngjarnt að Vg megi njóta þessa heldur væri það líklega mesta óráð að hrókera á forsætisráðherrastólnum. 

Mörg dæmi eru að vísu um slíkar hrókeringar, svo sem þegar "Ólafur Jóhannesson myndaði ríkisstjórn fyrir Geir Hallgrímsson 1974 og þegar Steingrímur Hermannsson formaður Framsóknar varð forsætisráðherra 1983 í ríkisstjórn sömu flokka. 

Og Halldór Ásgrímsson og Davíð Oddsson skiptu með sér tímabilum í forystu ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks 2003 - 2006.  

Sjálfstæðismenn eiga nú möguleika á að láta Bjarna Benediktsson njóta sinna stjórnunarhæfileika í viðamiklu ráðherraembætti og svipað er að segja um Sigurð Inga Jóhannsson og Framsóknarflokkinn að viðbættu því, að með stórbættri vígstöðu í krafti fjölgunar þingmanna fái flokkurinn stærri verkefni en áður í ríkisstjórn. 

Forsæti Katrínar skilyrði

Sífelld dæmi um vankanta núverandi stjórnarskrár.

Þegar Landsdómur var vakinn upp eftir Hrunið kom í ljós hve slæmt það var að láta þingmenn í raun fjalla um eigin málefni eins og núverandi stjórnarskrá gerir ráð fyrir. Í stjórnarskrá stjórnlagaráðs voru ákvæði um Landsdóm felld út.  

Nú standa menn aftur frammi fyrir því að núverandi stjórnarskrá gerir ráð fyrir því að við það að staðfesta kjör þingmanna með kjörbréfi séu þingmenn að dæma í sjálfs síns sök, ef misfellur hafa verið í kosningum. 

Í stjórnarskrá stjórnlagaráðs er þessu breytt þannig, að Alþingi kemur sjálft ekki nálægt þessum gerningi, heldur er hann hafður þannig að verkið geti gengið upp án slíkra vafaatriða um framkvæmd.  

Líst ekki á jöfnunarsætisþingmenn í kjörbréfanefnd

Bann við handgjöf á rafreiðhjólum er fráleitt.

Þegar reglugerð um rafknúin reiðhjól var sett hér á landi, var einfaldasta útgáfan frá Brussel látin gilda óbreytt; 25 km/klst hámarkshraði, 250 vatta hámarksafl og bann við að hafa handstýrða aflgjöf.  

Síðarnefnar tvær kröfurnar, 250 vöttin og bann við handgjöf eru fráleitar kröfur, þegar þess er gætt, að í sama flokki hjóla, sem hvorki þurfa tryggingar né skoðunar- og skráningarskyldu, eru bensínknúin hjól, sem eru með handgjöf og 50 cc mótora sem skila meira en 1000 vatta afli. 

Og hvers vegna er þess gríðarlegi munur á kröfum? Jú, bensínknúnu vespuhjólin eru þrisvar sinnum þyngri og þess vegna er ekki hægt að aka þeim með fótaafli eingöngu!

Sem sagt; vægari kröfur á þrefalt þyngri og meira en fjórum sinnum aflmeiri hjólum!

Þegar síðuhafi innleiddi hjóla- og rafbílabyltingu hjá sér fyrir sex árum hafði það dregist vegna slæmrar reynslu af notkun venjulegra reiðhjóla fimmtán árum fyrr. 

Vegna samfalls í baki, þoldu afltauganar út í fæturna ekki álagið við að hjóla nema mjög takmarkað. 

Þá vildi svo vel til, að þegar tekið var ónotað rafhjól upp illseljanlegan gamlan bíl, og ætlunin að selja hjólið, kom í ljós að það var með sérstakri handgjöf sem opnaði möguleikann á að spara það að nota fæturna. 

Í ofanálag hafði hjólið staðið ónotað of lengi og rafhlaðan orðin ónothæf.

Þar með var setið uppi með óseljanlegt hjól, sem hafði fengist í skiptum við óseljanlegan bíl. 

Á móti kom handgjöfin góða eins og himnasending. 

Þetta hjól opnaði alveg nýja vídd og hefur reynst afar vel. 

Með því að gúgla allt um reglugerðir í öðrum löndum kom í ljós að auðvitað höfðu einstaka lönd fengið undanþágur til breytinga og má nefna þrjár: 

1. 30 eða 32ja kílómetra hámarkshraða, svo sem í Danmörku. Hentar vel í þröngum hverfum þar sem er 30 km hámarkshraði.   

2. 350 til 500 vatta vélarafl. 

3. Handgjöf leyfileg. 

Hér á landi heyrast oft gagnrýnisraddir á "reglugerðirnar frá Brussel." Ofangreint er hins vegar dæmi um það, að vanræktur hefur verið á heimavelli sá möguleiki að fá samþykki fyrir hentugum breytingum. 

Með rafmagnið í stellinu

Endalaust skæklatog, hlutverkaskipting sveitarfélaga og ríkisins.

Síðustu áratugi hafa hlutverkaskipti ríkis og sveitarfélaga í fjárútlátum vegna alls konar þjónustu verið nær samfellt viðfangsefni og margs kyns deiluefni.  

Má sem dæmi nefna þjónustu við fatlaða og aldraða, en síðarnefnda atriðið, ófremdarástand í málefnum aldraðra,  er einmitt búið að vera ofarlega á baugi síðustu vikurnar. 

Hefur komið í ljós að í nágrannalöndunum er hlutur sveitarfélaga meiri en hér og hlutur hjúkrunarheimila minni.  

Í hvert skipti sem eitthvað nýtt kemur upp í viðfangsefnum hins opinbera, svo sem varðandi fráveitur og skólp, kemur upp deila um það hver eigi að borga brúsann og geta upphæðirnar numið tugum milljarða á hverju ári. 

Telja 20-25 milljarða lagða á sveitarfélögin

Framsókn hefur sterkari spil á hendi en áður.

Ef líkja má stjórnarmyndunarviðræðum við það að spila á spil, er ljós sú breyting frá því sem áður var, að Framsókn hefur það miklu sterkari spil en eftir kosningarnar 2017, að einungis vitneskjan um hin breyttu styrkleikahlutföll getur haft áhrif á samningsstöðuna. 

Tveir til þrir nýir möguleikar hafa nú birst á myndun þriggja flokka stjórnar með Vg utan stjórnar. 

Fyrir kosningar hafði Bjarni Benediktsson ýjað að því, að uppstokkun gæti orðið í ráðuneytaskiptingu stjórnarflokkanna, þannig að til dæmis heilbrigðismálin kæmust í hendur Sjalla.  

Í framhaldi af því gæti það líka orðið vegna aukins styrks Framsóknar að sá flokkur fengi heilbrigðismálin í skiptum fyrir minna ráðuneyti. 

Þegar Framsókn og Sjallar h0fðu verið við völd á árunum 1950 til 1953, var gerð rækileg uppstokkun í ráðuneytunum og Ólafur Thors formaður Sjálfstæðisflokksins varð forsætisráðherra í stað framsóknarmannsins Steingríms Steinþórssonar. 

Fleiri ráðuneytum og mönnum var stokkað upp. Hluti af þessu ferli var raunar stirð samskipti formanna flokkanna allt frá 1942, og varð Hermann Jónasson formaður Framsóknarflokksins utan hinnar nýju stjórnar.  

Velta fyrir sér hraðari orkuskiptum

Fordæmi bæði hér á landi og erlendis fyrir því að ógilda ekki kosningar.

Fordæmi eru fyrir því bæði hér á landi og erlendis, að enda þótt misfellur finnist í framkvæmd kosninga leiði það ekki til ógildingar úrslitanna. 

Það gerðist í Þýskalandi þar sem stjórnlagadómstóll dæmdi yfirvöld til að að bæta úr ágöllum á framkvæmd fleiri en einna kosninga, og yrði úrbótframkvæmd innan ákveðins tíma, en úrslitin í kosningum skyldu þó standa, enda hefðu ágallarnir ekki haft áhrif á úrslit kosninganna og þar að auki engin leið að ógilda kosningar langt aftur í tímann. 

Áberandi er mismunurinn á þessum úrskurði og úrskurði Hæstaréttar hér á landi í stjórnlagaþingkosningunum 2010, þar sem krossviður átti að vera í kjörkössum en ekki plast, og það þótt gallli að kjósendur gætu verið með sjónlínu á kjörseðla annarra kjósenda, en þó ekki séð nákvæmlega hvernig hin flókna atkvæði var greitt. 

Þar á ofan var það talinn galli að hinir rúmlega 500 frambjóðendur gætu ekki haft fulltrúa til að fylgjast með talningu. Sem sagt: galli að geta ekki fylgst með þar en geta samt fylgst með á öðrum stað! Minnst var á það í umræðu í Kastljósi í gærkvöldi hvílíkur endemis fyrirbæri þessi úrskurður Hæstaréttar var.  

Hér á landi hefur það einu sinni gerst að nokkrir tugir atkvæði voru greidd á röngu svæði við kjördæmamörk. Í ljós kom við útreikning að þessi atkvæði hefðu ekki, hvernig sem þau hefðu fallið, getað breytt heildarúrslitunum og var því kosningin látin standa, en bætt úr í næstu kosningum varðandi kjördmamörkin.  

Alþingi ógildir kosningu, ekki lögreglan

Sá meirihluti ræður, sem hefur það bara þokkalegt.

Það má leggja sitthvað út af tilvitnuðum orðum Jónasar heitins Kristjánssonar um að fólkið fái þá ráðamenn sem það kýs. 

Til dæmis má sjá, að til eru annars konar meirihlutar meðal kjósenda en þessir hefðbundnu, sem eru flokksfólk.  

Og þessir meirihlutar koma ýmsu fram, bæði beint og óbeint. 

Hvers vegna skyldi Helgi Pétursson segja í viðtali að allir íslensku flokkarnir hafi frá upphafi aldarinnar brugðist gamla fólkinu og öryrkjunum, þrátt fyrir síendurtekin loforð um hið gagnstæða?

Það skyldi þó ekki vera vegna þess, að sá þjóðfélagshópur sem hefur það verst og er læst inni í verri fátækragildru skerðinga en þekkist í öðrum löndum, er minnihlutahópur, þótt fjöldinn skipti jafnvel tugum þúsunda. 

Og þrátt fyrir að skoðanakannanir sýni að meirihluti kjósenda vilji beint persónukjör, er þverpólitískur meirihluti þingmanna ævinlega í þeirri stöðu að vera í "öruggum sætum" hverja kosninganóttina eftir aðra. 

Náðu ekki inn á þing eftir harðan slag

Murphy sýndi mátt sinn.

Það, sem gerst hefur við talningu atkvæða í kosningunum, er mun líklegra að hafa stafað af mannlegum mistökum en nokkru öðru.  

Ástæðan er eins einföld og algeng og verða má og felst í svonefndu lögmáli Murphys, sem hljómar einhvern veginn þannig, að ef mögulegt sé tæknilega að gera eitthvað á rangan hátt eða ef eitthvað geti farið úrskeiðis, muni það gerast fyrr eða síðar og jafnvel miklu fyrr en nokkurn gruni. 

Af þessum sökum er æsingur og órói út af því að sjö atkvæði lentu á skökkum stað á Norðvesturlandi að miklu leyti ástæðulítill.  

Ef farið verður að endurtelja á landinu öllu er hætt vð að stefni í það að, að það verði alltaf gert og að á endanum verði kosningadagarnir þrír, kosið fyrsta daginn og síðan talið annan daginn og að lokum þriðja daginn, því að tvöföld talning krefst nægilegrar hvíldar. 

Annars eykst bara hættan á því seinni talningin mistakist. 

Vill að endurtalið verði á landinu öllu

Minnkandi áhugi hinna yngstu er rannsóknarefni.

Það er athugunarefi af hverju yngstu árgangar fólks á kjörskrá hefur minnkandi áhuga á að neyta kosningaréttar síns. Mörg þeirra bera því við að það sé vesen að kjósa á fleiri vegu en að fara á kjörstað. 

Það er ekki langt síðan það var keppikefli ungs fólks að afla sér ökuréttinda en nú eru miklu fleiri en áður sem er slétt sama um þau. 

Þar með geta þau ekki framvísað ökuskírteini og einnig eru hvergi nærri allir með íslykil eða önnur gild skilríki.  

Síðuhafi framvísaði vegabréfi sínu vegna þess að ljósmyndin á nýju ökuskírteini var svo þokukennd, að hún hefði alveg eins geta verið af hveitipoka. 

Næstlægsta kjörsókn sögunnar