"Landvinningar" í austurvegi með fótknött að vopni?

Landkönnun og landvinningar norrænna víkinga beindist ekki aðeins í vesturveg til nýrrar álfu, heldur líka allt austur á sléttu Úkraínu. 

Það fór um mig straumur við að heyra hvar Íslendingar myndu leika fyrstu leiki sína á HM, Moskva, Volgograd og Rostov, vegna þess hve gefandi það yrði að koma á þessa staði, burtséð frá nýjum landvinningum í knattspyrnunni. 

Ég kom að vísu til Moskvu í febrúar 2006 vegna skrifa bókarinnar "Emmy, stríðið og jökullinn" og fannst mikið til koma að fá að standa á þeim stað í útjaðri borgarinnar, þar sem sókn Þjóðverja inn í hana var stöðvuð í desember 1941. 

Þar er minnismerki um þetta og ekki þarf að fara nema upp í ákveðnar byggingar þar til að sjá til turna Kremlar. 

Leið mín lá að vísu til smábæjarins Demyansk, sem er við svonefendar Valdaihæðir um 300 kílómetra fyrir norðvestan Moskvu, en þar var 100 þúsund manna lið Þjóðverja innilokað frá janúar til maí 1942. 

Þjóðverjar héldu uppi magnaðri loftbrú til hins innilokaða hers þessa mánuði, fluttu 16 þúsund særða út en jafnmarga hermenn inn, áður en hið innilokaða herlið gat brotist úr herkvínni. 

Þetta var fáheyrt hernaðarlegt afrek á þessum tíma en innsiglaði úrslit tímamótaorrustu áramótin eftir, þar sem Göring ætlaði að leika loftbrúna til Demyansk eftir við Stalíngrad, sem nú heitir Volgograd, en varaði sig ekki á því, að um þrefalt stærri innilokaðan her var að ræða, við mun erfiðari skilyrði og gegn hraðvaxandi flugher Rússa. 

Þegar Charles De Gaulle hershöfðingi var forseti Frakklands fór hann í opinbera heimsókn til Sovétríkjanna og kom meðal annars til Volgubakka í Volgograd og stóð þar við ána á miklum söguslóðum orrustunnar miklu. 

"Þetta hefur verið mikið afrek" hraut af vörum De Gaulle, sem hafði stýrt skriðdrekasveit á vesturvígstöðvunum og síðan gengið með Frjálsum Frökkum inn í Parísarborg sumarið 1944. 

"Já, hjá okkur" sagði gestgjafi De Gaulle. 

"Nei, ekki síður hjá Þjóðverjum, að komast alla leið hingað", svaraði De Gaulle. 

Hann vissi um stórkostlegar fórnir og afrek Sovéthersins en einnig það, að í krafti yfirburða í mannaafla og framleiðslugetu Sovétmanna, var með ólíkindum hve langt Þjóðverjar höfðu samt komist áður en þeir töpuðu mikilvægustu orrustu stríðsins.  

Mikið yrði nú stórkostlegt að komast í þessar þrjár borgir, Moskvu, Volgograd og Rostov með íslenskt víkingaklapp. 

Argentína, Nígería, Króatía

Göring gerði þetta líka og Powers átti að gera það. Blásýra í Ölfusi.

Hermann Göring var heróinfíkill en þó næst æðsti valdamaður Þýskalands, næstur á eftir Adolf Hitler. 

Hann féll í ónáð hjá Foringjanum nokkrum dögum fyrir lát hins síðarnefnda, hélt að hann gæti samið við Vesturveldin um að fara gegn Sovétmönnum. 

En Hitler hafði taldi landráð að leita friðarsamninga, - hafði einmitt hafist til valda með því að lofa: "Aldrei aftur 1918!", aldrei aftur friðarsamninga. 

Með þessari þrákelkni olli hann dauða milljóna manna sem fórnað var til einskis. 

Göring iðraðist einskis og reifst við dómarana í stríðsglæpadómstólnum í Nurnberg. 

Að lokum sneri hann á böðla sína rétt áður en færa skildi hann til hengingar, hafði í fórum sínum blásýrutöflu og gleypti hana. 

Þegar Gary Powers flaug á U-2 njósnaþotu yfir Sovétríkin til myndatöku, hafði hann fyrirmæli um að láta ekki ná sér lifandi ef hann yrði skotinn niður. 

Hann gerði það ekki, og hafði ef til vill ekki ráðrum til þess, en fékk skömm í hattinn hjá sínum yfirboðurum. 

Eisenhower forseti hélt hins vegar að óhætt væri að þræta fyrir tilvist njósnavélarinnar, en varð að éta það ofan í sig og varð það hneisa fyrir hann, svona rétt áður en hann léti af embætti, þvi að Powers náðist lifandi og nógu mikið heillegt af þotunni til þess að ekki var hægt að þræta. 

Viðbrögð Krústjofss voru að lýsa yfir trúnaðarbresti við fyrrum bandamann í Seinni heimsstyrjöldinni og láta fyrirhugaðan fund æðstu manna stórveldanna fara út um þúfur. 

Lauk þar með svonefndri þíðu á milli risaveldanna og krumla Kalda stríðsins læstist um sambúð risaveldanna með Berlínarmúr og Kúbudeilu næstu tvö árin.

Í mínu ungdæmi var leikrit sem hét "Blúndur og blásýra" eftir Joseph Kesselring leikið víða.

Ekki veit ég nánar um efni þess, en rámar í svartan húmor á bak við heitið, raunar hreinan gálgahúmor ef örlög Görings eru höfð í huga.

Þegar ég gúgla heitið sé ég að Leikfélag Ölfuss sýni þetta leikrit í janúar í nýrri þýðingu Karls Ágústar Úlfssonar. 

Gæti verið komandi janúar en kannski er þetta gömul frétt, sem dúkkar upp. 

 

 

 

Blásýra varð Praljak að aldurtila

Bjarni á enn langt í Eystein.

Tveir Alþingismenn voru þausætnir í ráðuneytum sínum hér á árum áður.

Gylfi Þ. Gíslason var menntamálaráðherra samfleytt í fimmtán ár, 1956 til 1971 í vinstri stjórn og síðan í hægri stjórn. Þausætnasti fjármálaráðherra Íslandssögunnar var Eysteinn Jónsson, 1934-1942, og 1947-1958 í fimm ríkisstjórnum af öllu tagi, alls í næstum 19 ár. 

Það hjálpaði Eysteini að hann var aðeins 27 ára þegar hann varð fyrst ráðherra. 

Bjarni Benediktsson á því býsna langt í Eystein, en það er þó aldrei að vita. 

Bjarni fékk sömu lyklana aftur

Líklega skásti leikurinn í stöðunni.

Katrín Jakobsdóttir er bráðskörp kjörþokkakona og snjall stjórnmálamaður, sem hefur lengi notið álits og fylgis langt út fyrir raðir flokksins. 

Hún sýndi hárrétt stöðumat þegar hún ákvað að fara ekki í framboð til embættis forseta Íslands þótt hún hefði á þeim tímapunkti yfirburða fylgi í skoðanakönnunum. 

Hún hefði getað gengt því með sóma, en taldi sig geta gert meira gagn á öðrum vettvangi og hafði liklega rétt fyrir sér. 

Hún sýndi líka hárrétt stöðumat þegar hún sóttist eftir og fékk umboð forseta Íslands til stjórnarmyndunar þeirra fjögurra flokka, sem voru í stjórnarandstöðu eftir kosningarnar í fyrra. 

Þegar stjórn missir meirihluta sinn og stjórnarandstaðan nær meirihlutastöðu er eðlilegt að reyna að mynda miðju-vinstristjórn. 

En þegar Framsóknarmenn töldu eins þingmanns meirihluta of knappan, var ljóst, að það þurfti að minnsta kosti tvo flokka með færri þingmenn en Framsókn til að koma í staðinn. 

Miðflokkurinn kom ekki til greina og sex flokka stjórn var augljóslega miklu flóknari kostur en þriggja flokka stjórn. 

Útilokað hefði verið að mynda þessa stjórn Katrínar án þess að hún væri í forsæti. 

Þetta skildu Bjarni og Sigurður Ingi.  Vg er með aðeins 9 þingmenn en Sjallar og Framsókn með 24 í nýjum stjórnarmeirihluta. 

Það er oftast rétt að gefa nýrri stjórn tækifæri og frið til þess að sýna hvers hún er megnug. 

Vegna hins mikla skoðanamunar á milli ysta hægri og ysta vinstri í íslenskum stjórnmálum er eðlilegt að í býsna mörgum málum sé ákveðið að setja þau í nefndir og gefa út hvítbækur. 

Það getur virkað í báðar áttir, annað hvort að fundin sé lausn sem allir sætta sig við, eða að málin frestist og þeim verði í raun pakkað niður, stundum til ógagns og til þess að glata tækifærum. 

Þetta á einkum við stjórnarskrármálið, því er nú ver og miður. 

En vonandi geta Katrín, sem kalla má "lausnamiðaðan" stjórnmálamann, komið ásamt nýrri ríkisstjórn sem flestum góðum málum á góðan rekspöl. 

 

Gleðst yfir nýrri ríkisstjórn